Het is niet ongewoon om je een beetje onzeker te voelen bij het praten met of omgaan met iemand met een lichamelijke, zintuiglijke of verstandelijke beperking. Socialisatie met mensen met een handicap zou niet anders moeten zijn dan andere socialisaties. Als u echter niet bekend bent met een bepaalde handicap, bent u misschien bang om iets beledigends te zeggen of om het verkeerde te doen door hulp aan te bieden.
Stappen
Deel 1 van 2: Spreken met iemand met een handicap
Stap 1. Wees vooral respectvol
Iemand met een handicap moet evenveel respect krijgen als ieder ander. Bekijk anderen als mensen, niet als beperkingen. Focus op de persoon bij de hand en hun individuele persoonlijkheid. Als je een "label" op de handicap moet plakken, kun je het beste vragen welke terminologie ze prefereren en vasthouden aan de termen die ze kiezen. Over het algemeen moet u de gouden regel volgen: behandel anderen zoals u zelf behandeld wilt worden.
- Veel, maar niet alle, mensen met een handicap geven de voorkeur aan de "mensen eerst"-taal, waarbij de naam of de persoon voor de handicap wordt geplaatst. U zou bijvoorbeeld zeggen "zijn zus, die het syndroom van Down heeft" in plaats van "zijn zus van Down".
- Meer voorbeelden van geschikte mensentaal zijn: "Robert heeft hersenverlamming", "Leslie is slechtziend", of "Sarah gebruikt een rolstoel", in plaats van te zeggen dat iemand "verstandelijk/lichamelijk/gehandicapt" is (beide zijn vaak gezien als neerbuigende termen) of verwijzend naar 'het blinde meisje' of 'het meisje in de rolstoel'. Vermijd indien mogelijk deze algemene termen bij het verwijzen naar mensen. Terwijl sommige mensen het woord 'gehandicapt' onaangenaam vinden, gebruiken anderen het om zichzelf te beschrijven, omdat ze zich uitgewist voelen door het als een slecht woord te behandelen, en hun handicap maakt deel uit van wie ze zijn. Neem de leiding van de persoon met wie u omgaat. Als ze zichzelf 'gehandicapt' noemen, vraag dan of ze het prettig vinden om zo te worden beschreven of waarom ze ervoor kiezen zichzelf zo te omschrijven. Het helpt je inzicht te krijgen in hun perspectief.
- Het is vermeldenswaard dat etiketteringsnormen sterk verschillen tussen mensen en groepen. In het bijzonder hebben veel dove, blinde en autistische personen de mensen-eerste taal afgewezen en geven ze de voorkeur aan 'identificeer eerst'-taal (bijvoorbeeld "Anisha is autistisch"). Een ander voorbeeld: het is gebruikelijk in de dovenwereld om de termen doof of slechthorend te zien die worden gebruikt om hun handicap te beschrijven, maar de term Doof (met een hoofdletter D) om te verwijzen naar hun cultuur of iemand die er deel van uitmaakt. Als je twijfelt, vraag dan gewoon beleefd aan de persoon met wie je praat wat hij/zij het liefste heeft.
Stap 2. Praat nooit neer tegen iemand met een handicap
Ongeacht hun capaciteiten, niemand wil als een kind worden behandeld of betutteld. Als je met iemand met een handicap praat, gebruik dan geen kinderlijke woordenschat, koosnaampjes of een luider dan gemiddelde pratende stem. Gebruik geen betuttelende gebaren, zoals een klopje op de rug of het hoofd. Deze gewoonten geven aan dat u denkt dat de persoon met een handicap u niet kan begrijpen en dat u ze gelijkstelt aan een kind. Gebruik een normale spreekstem en woordenschat, en praat met ze zoals je zou praten met iemand zonder handicap.
- Het is gepast om uw spraak te vertragen voor iemand die slechthorend is of een cognitieve handicap heeft. Evenzo kan het acceptabel zijn om met mensen met gehoorverlies te praten met een luider dan gemiddelde stem, zodat ze u kunnen horen. Meestal zal iemand het tegen je zeggen als je te zacht praat. U kunt ook vragen of u te snel spreekt, of u kunt hen vragen u te vertellen of u langzamer of duidelijker moet spreken als dat nodig is.
- Heb niet het gevoel dat je je woordenschat moet reduceren tot de meest elementaire woorden. De enige keer dat u wordt gevraagd om uw taal te vereenvoudigen, is als u met iemand praat die ernstige intellectuele of communicatieve problemen heeft. Het is onwaarschijnlijk dat je je gesprekspartner in de war brengt als goedgemanierd en dat geldt ook niet voor praten tegen iemand die niet kan volgen waar je het over hebt. Als u echter twijfelt, spreek dan terloops en vraag naar hun taalbehoeften.
Stap 3. Gebruik geen labels of aanstootgevende termen, vooral niet op een informele manier
Etiketten en denigrerende namen zijn niet gepast en moeten vermeden worden in gesprek met iemand met een handicap. Iemand identificeren aan de hand van zijn handicap of een beledigend label toekennen (zoals kreupel of gehandicapt) is zowel kwetsend als respectloos. Wees altijd voorzichtig met de dingen die je zegt en censureer je taal indien nodig. Vermijd te allen tijde namen als idioot, achterlijk, kreupel, spastisch, dwerg, enz. Pas op dat u iemand niet identificeert aan zijn handicap in plaats van aan zijn naam of functie.
- Als u iemand met een handicap voorstelt, hoeft u de handicap niet ook te introduceren. Je kunt zeggen "Dit is mijn collega, Susan" zonder te zeggen "Dit is mijn collega, Susan, die doof is."
- Als je een veelvoorkomende zin gebruikt als "Ik moet rennen!" aan iemand in een rolstoel, verontschuldig je niet. Dit soort zinnen zijn niet bedoeld om kwetsend te zijn, en door je te verontschuldigen, vestig je gewoon de aandacht op je bewustzijn van hun handicap.
Stap 4. Spreek rechtstreeks met de persoon, niet met een assistent of vertaler
Het is frustrerend voor iemand met een handicap om te maken te krijgen met mensen die nooit rechtstreeks met hen praten als er een assistent of een vertaler aanwezig is. Praat ook met een persoon in een rolstoel, in plaats van met de persoon die naast hen staat. Hun lichaam werkt misschien niet volledig, maar dat betekent niet dat hun hersenen dat niet zijn! Als u spreekt met iemand die een verpleegkundige heeft om te helpen of iemand die doof is en een gebarentolk heeft, moet u toch altijd rechtstreeks met de persoon met een handicap spreken.
Zelfs als de persoon geen typische luisterende lichaamstaal heeft (bijvoorbeeld een autistische persoon die niet naar je kijkt), ga er dan niet vanuit dat ze je niet kunnen horen. Spreek met hen
Stap 5. Wees geduldig en stel zo nodig vragen
Het kan verleidelijk zijn om een gesprek te versnellen of de zinnen van iemand met een handicap af te maken, maar dit kan respectloos zijn. Laat ze altijd in hun eigen tempo praten en werken, zonder dat je ze aanzet tot praten, denken of sneller gaan. Bovendien, als je iets niet begrijpt dat iemand zegt omdat ze te langzaam of te snel praten, wees dan niet bang om vragen te stellen. Ervan uitgaande dat je weet wat iemand zei, kan schadelijk en beschamend zijn als je ze verkeerd verstaat, dus controleer altijd nog een keer.
- Iemand met een spraakgebrek kan bijzonder moeilijk te verstaan zijn, dus haast u niet om sneller te praten en vraag hen om zichzelf te herhalen indien nodig.
- Sommige mensen hebben extra tijd nodig om spraak te verwerken of hun gedachten om te zetten in gesproken woorden (ongeacht hun intellectuele capaciteiten). Het is niet erg als er lange pauzes in het gesprek zijn.
Stap 6. Wees niet bang om te vragen naar iemands handicap
Het is misschien niet gepast om uit nieuwsgierigheid naar iemands handicap te vragen, maar als u denkt dat dit u kan helpen een situatie voor hen gemakkelijker te maken (zoals iemand vragen of ze liever de lift met u nemen in plaats van de trap als u ziet ze hebben moeite met lopen), is het gepast om vragen te stellen. De kans is groot dat ze in de loop van hun leven herhaaldelijk naar hun handicap zijn gevraagd en weten hoe ze het in een paar zinnen moeten uitleggen. Als de handicap het gevolg is van een ongeval of als de persoon de informatie te persoonlijk vindt, zullen ze hoogstwaarschijnlijk antwoorden dat ze er liever niet over praten.
Ervan uitgaande dat u weet wat hun handicap is, kan beledigend zijn; het is beter om te vragen dan om kennis te veronderstellen
Stap 7. Erken dat sommige handicaps niet zichtbaar zijn
Als je iemand ziet die valide lijkt te parkeren op een gehandicaptenplek, confronteer hem dan niet en beschuldig hem of haar van het ontbreken van een handicap; ze kunnen een handicap hebben die u niet kunt zien. Soms "onzichtbare handicaps" genoemd, handicaps die niet onmiddellijk kunnen worden gezien, zijn nog steeds handicaps.
- Een goede gewoonte is om vriendelijk en attent te zijn jegens iedereen; je kunt iemands situatie niet kennen door er alleen maar naar te kijken.
- Sommige handicaps variëren van dag tot dag: iemand die gisteren een rolstoel nodig had, heeft vandaag misschien alleen een wandelstok nodig. Dit betekent niet dat ze doen alsof of "beter worden", alleen dat ze goede en slechte dagen hebben zoals iedereen.
Deel 2 van 2: Op de juiste manier omgaan
Stap 1. Verplaats je in de positie van iemand met een beperking
Het kan gemakkelijker zijn om te begrijpen hoe u omgaat met mensen met een handicap als u zich voorstelt dat u zelf een handicap heeft. Bedenk hoe je zou willen dat mensen met je praten of je behandelen. Het is waarschijnlijk dat je behandeld wilde worden zoals je nu bent.
- Daarom moet u met mensen met een handicap praten zoals u met iedereen zou doen. Verwelkom een nieuwe collega met een handicap zoals u iedereen die nieuw is op uw werkplek zou verwelkomen. Kijk nooit naar iemand met een handicap en doe nooit neerbuigend of neerbuigend.
- Focus niet op de handicap. Het is niet belangrijk dat je erachter komt wat de aard van iemands handicap is. Het is alleen belangrijk dat je ze gelijk behandelt, met ze praat zoals je met iemand anders zou praten en handelt zoals je normaal zou doen als er een nieuwe persoon in je leven zou komen.
Stap 2. Bied oprechte hulp
Sommige mensen aarzelen om aan te bieden om iemand met een handicap te helpen uit angst hen te beledigen. Inderdaad, als je hulp aanbiedt vanuit de veronderstelling dat iemand iets niet zelf kan, kan je aanbod aanstootgevend zijn. Maar heel weinig mensen zouden beledigd zijn door een oprecht, specifiek hulpaanbod.
- Veel mensen met een handicap aarzelen om hulp te vragen, maar kunnen dankbaar zijn voor een aanbod.
- Als u bijvoorbeeld gaat winkelen met een vriend die een rolstoel gebruikt, kunt u vragen of ze hulp nodig hebben bij het dragen van hun tassen of het vastmaken aan hun rolstoel. Aanbieden om een vriend te helpen is meestal niet aanstootgevend.
- Als je niet zeker bent van een specifieke manier om te helpen, kun je vragen: "Is er iets dat ik kan doen om je nu te helpen?"
- 'Help' nooit iemand zonder eerst te vragen; pak bijvoorbeeld niet iemands rolstoel vast en probeer hem of haar een steile helling op te duwen. Vraag in plaats daarvan of ze een duwtje nodig hebben of dat je iets anders kunt doen om het voor hen gemakkelijker te maken om door het terrein te navigeren.
Stap 3. Negeer hulpdieren
Dienstdieren kunnen schattig en goed opgeleid zijn, waardoor ze perfecte kandidaten zijn voor knuffelen en speeltijd. Ze worden echter gebruikt om de persoon met een handicap te helpen en zijn nodig voor het uitvoeren van algemene taken. Als je de tijd neemt om met het dier te spelen zonder toestemming te vragen, kan het zijn dat je het dier afleidt van een belangrijke taak die het voor zijn baasje moet uitvoeren. Als je een hulpdier in actie ziet, moet je het niet afleiden door het te aaien. Als het dier geen taken uitvoert, kunt u de eigenaar toestemming vragen om het te aaien of ermee te spelen. Houd er echter rekening mee dat u misschien wordt afgewezen, in welk geval u niet boos of teleurgesteld hoeft te zijn.
- Geef een hulpdier geen voedsel of traktaties van welke aard dan ook zonder toestemming.
- Probeer een dienstdier niet af te leiden door het een koosnaampje te noemen, zelfs als je het niet echt aait of aanraakt.
Stap 4. Speel niet met iemands rolstoel of loophulpmiddel
Een rolstoel lijkt misschien een goede plek om je arm te laten rusten, maar dit kan oncomfortabel of vervelend zijn voor de persoon die erin zit. Tenzij u wordt gevraagd om iemand te helpen door de rolstoel te duwen of te verplaatsen, mag u deze nooit aanraken of ermee spelen. Hetzelfde advies geldt voor wandelaars, scooters, krukken of elk ander apparaat dat iemand zou kunnen gebruiken voor het dagelijks functioneren. Als u ooit de behoefte voelt om iemands rolstoel te verplaatsen, moet u eerst toestemming vragen en wachten op hun reactie. Vraag niet om met iemands rolstoel te spelen, want het is een kinderachtige vraag en de persoon kan zich ongemakkelijk voelen.
- Behandel hulpmiddelen voor gehandicapten als verlengstukken van hun lichaam: je zou niet iemands hand grijpen en bewegen of besluiten tegen zijn schouder te leunen. Gedraag je op dezelfde manier ten opzichte van hun uitrusting.
- Elk hulpmiddel of apparaat dat een persoon zou kunnen gebruiken om te helpen met hun handicap, zoals een draagbare vertaler of een zuurstoftank, mag nooit worden aangeraakt, tenzij u wordt gevraagd dit te doen.
Stap 5. Erken dat de meeste mensen met een handicap zich hebben aangepast
Sommige handicaps zijn vanaf de geboorte aanwezig en andere komen later in het leven door ontwikkeling, ongeval of ziekte. Hoe de handicap zich ook ontwikkelde, de meeste mensen leren zich zelfstandig aan te passen en voor zichzelf te zorgen. De meesten zijn onafhankelijk in het dagelijks leven en hebben weinig hulp van anderen nodig. Daardoor kan het kwetsend of vervelend zijn om aan te nemen dat iemand met een beperking niet veel kan, of constant probeert om dingen voor hem of haar te doen. Als je vaak en met een kinderlijke stem helpt, kan dit vervelend zijn. Werk in de veronderstelling dat de persoon elke taak zelf kan uitvoeren.
- Iemand die op latere leeftijd door een ongeval een handicap krijgt, heeft mogelijk meer hulp nodig dan iemand met een levenslange handicap, maar u moet altijd wachten tot ze uw hulp vragen voordat u ervan uitgaat dat ze die nodig hebben.
- Vermijd niet om iemand met een handicap te vragen om een bepaalde taak uit te voeren, omdat je bang bent dat ze het niet kunnen volbrengen.
- Als je hulp aanbiedt, maak het aanbod dan oprecht en specifiek. Als je iets aanbiedt vanuit oprechte vriendelijkheid en niet vanuit de veronderstelling dat de persoon iets niet kan, is de kans kleiner dat je iemand beledigt.
Stap 6. Voorkom dat je in de weg zit
Probeer hoffelijk te zijn in de buurt van mensen met een lichamelijke handicap door uit de buurt te blijven. Ga opzij als u iemand ziet die probeert te navigeren in een rolstoel. Verplaats uw voeten uit het pad van iemand die een wandelstok of een rollator gebruikt. Als je merkt dat iemand niet sterk en stabiel op de been lijkt te zijn, bied dan mondeling hulp aan. Val niet de persoonlijke ruimte van iemand binnen, net zoals je die van iemand anders niet zou binnendringen. Als iemand je echter om hulp vraagt, wees dan bereid om die te geven.
Raak niemands uitrusting of dier aan zonder erom te vragen. Bedenk dat een rolstoel of ander hulpmiddel persoonlijke ruimte is; het is een deel van de persoon. Respecteer dat alstublieft
Tips
- Sommige mensen kunnen hulp weigeren, en dat is oké. Sommige mensen hebben misschien geen hulp nodig, en anderen schamen zich misschien dat je hebt opgemerkt dat ze hulp nodig hebben, of dat je niet zwak wilt lijken. Ze hebben misschien slechte ervaringen gehad met andere mensen die hen in het verleden hebben geholpen. Vat het niet persoonlijk op; wens ze gewoon beterschap.
- Vermijd aannames. Het is onwetend om voorspellingen te doen op basis van iemands waargenomen capaciteiten of handicaps, b.v. ervan uitgaande dat mensen met een handicap/omstandigheden nooit iets zullen bereiken/een baan vinden/een relatie hebben/trouwen/kinderen krijgen etc.
- Helaas kunnen sommige mensen met een handicap en aandoeningen openstaan voor en een gemakkelijke prooi zijn voor pesten, misbruik, haatmisdrijven, oneerlijke behandeling en discriminatie. Pesten, misbruik en discriminatie van welke aard dan ook is verkeerd, oneerlijk en illegaal. U en anderen hebben het recht om te allen tijde veilig, met respect, vriendelijkheid, eerlijkheid, eerlijkheid en waardigheid behandeld te worden. Niemand verdient pesten, misbruik, haatmisdrijven, oneerlijke behandeling van welke aard dan ook. Het zijn de pestkoppen, misbruikers die het probleem hebben en ongelijk hebben, niet jij.
- Sommige mensen passen hun hulpmiddelen aan -- wandelstokken, rollators, rolstoelen enz. In sommige gevallen gaat het om het uiterlijk. Iemand complimenteren op een mooi vormgegeven wandelstok is prima. Ze kozen immers voor een deel de wandelstok omdat ze het er mooi uit vonden zien. In andere gaat het om de functie. Iemand die een bekerhouder en een zaklamp aan zijn rollator heeft bevestigd, zal het waarschijnlijk niet erg vinden dat je er commentaar op geeft of vraagt om het van dichterbij te bekijken; het is zeker beleefder dan staren van een afstandje.
- Soms kan het nodig zijn om een stap terug te doen en dingen in perspectief te plaatsen. Verpest dat kind je rust door te neuriën? Vraag jezelf af waarom, voordat je van het handvat vliegt. Vraag jezelf af wat voor levensstijl dat kind zou kunnen hebben en met welke moeilijkheden het kan worden geconfronteerd. Dan vind je het misschien gemakkelijker om een offer te brengen vanwege meer begrip.
- Door met meer verschillende mensen om te gaan, kunnen mensen zich meer op hun gemak voelen bij jou.
- Als uw school een programma aanbiedt om kinderen met een verstandelijke beperking te helpen, maak dan van de gelegenheid gebruik! Het is heel leuk.
