Baarmoederhalskanker komt vrij veel voor en daarom krijgen alle vrouwen regelmatig screening op baarmoederhalskanker aangeboden via Pap-tests. Als een verdachte laesie wordt ontdekt en gediagnosticeerd als (of vermoedelijk) baarmoederhalskanker, moet deze worden behandeld. De behandeling varieert afhankelijk van of uw kanker in een vroeg stadium of in een later stadium is ontdekt. Het is ook belangrijk om regelmatig vervolgonderzoeken te ondergaan na behandeling voor baarmoederhalskanker.
Stappen
Methode 1 van 3: Diagnose en behandeling van baarmoederhalskanker in een vroeg stadium
Stap 1. Bepaal het stadium (ernst) van uw kanker
De stadia van baarmoederhalskanker zijn een progressie van stadium 0 naar stadium IV (vier). Classificatie hangt af van drie factoren: de omvang van de hoofdtumor, of de kanker zich heeft verspreid naar de omliggende lymfeklieren en of de kanker zich heeft verspreid naar verre delen van uw lichaam. Uw arts zal het stadium van uw kanker evalueren en u op basis daarvan behandelingsopties voorstellen.
- Stadium 0 - Kankercellen worden gevonden op het oppervlak van de baarmoederhals, maar zijn niet in het weefsel gegroeid. Dit stadium wordt ook wel carcinoma in situ (CIS) genoemd.
- Stadium I - Kankercellen zijn de baarmoederhals binnengedrongen, maar kanker groeit niet buiten de baarmoeder.
- Stadium II - De kanker is de baarmoederhals en de baarmoeder binnengedrongen, maar niet de wanden van het bekken of het onderste deel van de vagina.
- Stadium III - De kanker is uitgezaaid naar het onderste deel van de vagina of de wanden van het bekken, en het kan de urineleiders blokkeren. Het is mogelijk uitgezaaid naar de lymfeklieren in het bekken, maar niet naar verre delen van uw lichaam.
- Stadium IV - Het meest vergevorderde stadium van kanker waarin de kanker zich heeft verspreid (uitgezaaid) naar verre delen van uw lichaam.
Stap 2. Behandel stadium 0 kanker met excisie
Kanker van elk stadium kan worden bevestigd met een kegelbiopsie, een procedure waarbij de arts de laesie op uw baarmoederhals wegsnijdt (uitsnijdt) en deze vervolgens onder de microscoop onderzoekt. Stadium 0 kan worden behandeld met kleine chirurgische maatregelen zoals cryochirurgie, laserablatie en lusexcisie.
- Het microscooponderzoek bevestigt de diagnose kanker en informeert uw arts ook of alle kankercellen effectief zijn verwijderd.
- Na de behandeling heeft u levenslange bewaking nodig om ervoor te zorgen dat alle kankercellen zijn verwijderd en/of dat de kanker niet terugkeert.
Stap 3. Vraag uw arts of u verdere behandeling nodig heeft
Als uw kanker erg groot is of al uitgezaaid is, moet u beslist overgaan tot behandelingsopties voor baarmoederhalskanker in een later stadium; als uw kanker echter wordt opgemerkt wanneer deze klein lijkt en nog steeds gelokaliseerd is in de baarmoederhals, kan de excisie (verwijdering) voldoende zijn. Het hangt allemaal af van de 'marges'. Dit betekent dat wanneer uw arts het stuk dat is verwijderd onder de microscoop onderzoekt, zij de marges (of rand) van het verwijderde gedeelte zullen controleren om er zeker van te zijn dat deze kankervrij zijn.
- Als de marges kankervrij zijn, betekent dit meestal dat de hele kanker is verwijderd. Mogelijk heeft u geen verdere behandeling nodig.
- Als de marges kankercellen bevatten, betekent dit dat de kanker niet volledig is genezen en dat u met uw arts moet praten over verdere behandelingsopties, die in het volgende gedeelte van dit artikel worden behandeld.
Stap 4. Kies voor een operatie
Een zeer succesvolle manier om baarmoederhalskanker te behandelen, is door te kiezen voor een operatie. Over het algemeen worden zowel de baarmoederhals als de baarmoeder verwijderd en kunnen aanvullende structuren worden verwijderd als de kanker buiten deze gebieden is binnengedrongen. De omvang van de operatie hangt af van het stadium en de ernst van de kanker. Dit is meestal hoe stadium I baarmoederhalskanker wordt behandeld.
- De hersteltijd van een operatie is over het algemeen ongeveer zes weken.
- Chirurgie voor baarmoederhalskanker is door een radicale hysterectomie die invasiever is dan een reguliere hysterectomie. Het verblijf in het ziekenhuis duurt meestal twee of meer dagen.
- Het nadeel van chirurgie als middel om baarmoederhalskanker te behandelen, is dat u, door de baarmoeder te verwijderen, uw eigen kinderen niet meer kunt dragen als u later kinderen zou willen hebben.
- Mogelijk hebt u een chirurgische behandeling of bestraling nodig, evenals chemotherapie.
- Vrouwen met kanker in een laat stadium komen niet in aanmerking voor een operatie.
Methode 2 van 3: Behandeling van baarmoederhalskanker in een later stadium
Stap 1. Informeer naar straling
Als u kanker in een later stadium heeft of als een operatie niet uw voorkeur heeft en u kanker in stadium I heeft, overleg dan met uw arts over bestralingstherapie. Bestralingstherapie vereist meerdere bezoeken, maar het voordeel is dat het niet invasief is zoals een operatie (d.w.z. er hoeft niet in u te worden gesneden om de kanker te verwijderen). Er zijn twee soorten straling die vaak worden gebruikt om baarmoederhalskanker te behandelen. De eerste wordt externe bestralingstherapie (EBRT) genoemd, waarbij de radioactieve stralen worden uitgezonden door een bron buiten uw lichaam en naar uw baarmoederhals en het omliggende gebied worden gericht. Het tweede type bestralingstherapie wordt brachytherapie genoemd - staafjes die straling bevatten, worden door de vagina tegen de baarmoederhals ingebracht. Ze worden daar dan een tot twee dagen gelaten en zenden lokale straling uit die werkt om de baarmoederhalskanker te behandelen. Dit gebeurt in het ziekenhuis.
- Nogmaals, de mate van bestraling en de effectiviteit van deze manier van behandeling hangt af van het stadium en de ernst van uw baarmoederhalskanker.
- Stralingsbehandeling kan aanzienlijke bijwerkingen hebben. EBRT kan vermoeidheid, maagklachten, diarree, huidbeschadiging, blaasongemakken, vaginale pijn, bloedarmoede en menstruatieveranderingen (inclusief vroege menopauze) veroorzaken. Brachytherapie kan irritatie van de vagina en vulva veroorzaken. Vermoeidheid, diarree, misselijkheid, irritatie van de blaas en lage bloedwaarden kunnen ook voorkomen.
- Langetermijneffecten van bestralingsbehandeling kunnen vaginale littekens omvatten, waardoor vaginale seks pijnlijk kan worden. U kunt ook last krijgen van vaginale droogheid, zwelling van de benen en het kan uw botten verzwakken.
- Bestraling wordt meestal gecombineerd met chemotherapie. Dit komt omdat voor baarmoederhalskanker de combinatie van bestraling en chemotherapie synergetisch is en een aanzienlijk bijkomend voordeel biedt (in plaats van eenvoudigweg voor het een of het ander te kiezen).
Stap 2. Onderga chemotherapiebehandelingen
Wanneer chemotherapie wordt gecombineerd met bestraling, zoals hierboven beschreven, wordt dit 'chemoradiatie' genoemd. Dit kan een zeer effectieve manier van behandelen zijn, omdat de chemotherapie een zogenaamd "sensibiliserend effect" heeft op de weefsels op en rond de baarmoederhals. Wat dit betekent is dat de weefsels dan gevoeliger worden voor de straling, en het is als zodanig dat de gecombineerde behandelingsmodaliteit zijn synergetische effect krijgt.
Stap 3. Begrijp dat u mogelijk een aantal van uw eieren moet laten invriezen voor de behandeling
Helaas kunnen veel van de meest effectieve methoden voor de behandeling van baarmoederhalskanker schadelijke effecten hebben op iemands toekomstige vermogen om kinderen te krijgen. Als gevolg hiervan kan uw arts aanbevelen dat u een aantal van uw eieren invriest voordat u een behandeling zoals bestraling ondergaat, zodat de eieren niet beschadigd raken door de behandeling.
De meeste vrouwen zullen een draagmoeder moeten hebben om de zwangerschap te dragen als ze hun eieren invriezen
Methode 3 van 3: Follow-up na de behandeling
Stap 1. Vraag naar uw prognose
Het goede nieuws is dat de prognose (vooruitzichten) voor baarmoederhalskanker uitstekend is als ze vroeg worden behandeld. Hoe sneller u naar uw arts gaat voor de behandeling van uw baarmoederhalskanker, hoe groter uw kansen om op de lange termijn kankervrij te blijven. Voor stadium 1-kankers (die heel vroeg worden ontdekt), is er een genezingspercentage van 95%.
Stap 2. Zorg ervoor dat u na uw behandeling regelmatig onderzoek doet
Over het algemeen wordt mensen geadviseerd om gedurende twee jaar na de behandeling elke drie tot vier maanden hun arts te raadplegen voor een lichamelijk onderzoek van hun bekkengebied. Bovendien wordt jaarlijks een Pap-test aanbevolen voor toezichtdoeleinden na de behandeling.
Over het algemeen zijn aanvullende diagnostische tests zoals MRI's of echo's niet vereist, tenzij u symptomen vertoont die wijzen op een terugkeer van kanker (zoals abnormale bloeding uit de vagina of ongewone pijn tijdens geslachtsgemeenschap die geen verband houdt met de nasleep van de behandeling)
Stap 3. Houd er rekening mee dat u uw seksleven mogelijk moet aanpassen na de behandeling
Herstel van behandelingen, met name bestraling (en tot op zekere hoogte chirurgie), kan een aanzienlijke invloed hebben op het seksleven van sommige vrouwen. Voor anderen is het echter niet zo'n probleem. Zorgen die zich kunnen voordoen na behandeling van uw baarmoederhalskanker zijn pijn bij geslachtsgemeenschap en mogelijk een verminderd libido. Deze zijn te wijten aan het krimpen van de vaginale weefsels die vaak gepaard gaan met de behandeling, evenals aan veranderingen in uw hormonen die kunnen optreden na de behandeling.
- Het goede nieuws is echter dat met tijd en toewijding de meeste van deze potentiële obstakels kunnen worden overwonnen.
- Uw arts kan u aanraden om extra glijmiddel en/of een vaginale dilatator te gebruiken om uw seksleven zo goed mogelijk te herstellen.
- U en uw partner kunnen ook kiezen voor counseling en/of coaching om u te begeleiden om na de behandeling succesvol verder te komen op dit gebied.
