Androgeendeprivatietherapie - ook bekend als hormoontherapie - is een manier om bepaalde hormonen ("androgenen") in het mannelijk lichaam te verlagen om prostaatkanker te behandelen. (Chirurgische therapie is ook een optie.) Studies hebben aangetoond dat prostaatkanker in een langzamer tempo kan krimpen of groeien wanneer de androgeenspiegels worden verlaagd. Daarom beschouwen veel artsen en prostaatkankerpatiënten androgeendeprivatietherapie als een belangrijke behandeling van prostaatkanker. Door erover te leren en uw arts te raadplegen, kunt u ontdekken dat het ondergaan van androgeendeprivatietherapie de juiste behandeling voor u is.
Stappen
Deel 1 van 3: Uw arts raadplegen
Stap 1. Praat met uw arts
Na uw eerste diagnose van prostaatkanker bij niet eerder behandelde prostaatkankerpatiënten, zult u waarschijnlijk een reeks afspraken plannen met een oncologisch specialist. Uw arts zal uw toestand en omstandigheden evalueren en een aanbeveling doen over mogelijke behandelingen.
- Een arts zal een gedetailleerde medische geschiedenis verzamelen en een lichamelijk onderzoek uitvoeren, als hij dat nog niet heeft gedaan.
- Uw arts zal u uw diagnose, prognose en mogelijke behandelingen uitleggen. Op basis van diagnostiek zullen ze waarschijnlijk praten over uw "graad" of niveau van prostaatkanker. Prostaatkanker wordt beoordeeld op een schaal van 1 tot 10, waarbij 5 of hoger weefsel aangeeft dat extreem abnormaal is en indicatief voor kanker. Dit wordt een Gleason-score genoemd, hoe hoger de Gleason-score, hoe agressiever de kanker is.
- Het is zeer waarschijnlijk dat u uw arts meerdere keren moet raadplegen voordat hij u aan een hormoontherapie bindt.
Stap 2. Dien in bij diagnostiek
Uw specialist zal diagnostiek aanbevelen die uw eerste diagnose zal bevestigen en meer informatie over uw aandoening zal verzamelen. Deze diagnostiek is van cruciaal belang om uw arts te helpen tot een geïnformeerd idee te komen over toekomstige behandeling.
- Een arts zal een prostaatspecifieke antigeenbloedtest uitvoeren. Ze kunnen dit meerdere keren doen.
- Uw specialist voert een transrectale echografie uit.
- Als eerdere diagnostiek op prostaatkanker wijst, zullen ze waarschijnlijk een prostaatbiopsie uitvoeren.
- Er is een verscheidenheid aan andere diagnostiek die kan worden gebruikt om te zien of prostaatkanker zich buiten de prostaat heeft verspreid. Deze omvatten een botscan, een CT-scan, MRI of lymfeklierbiopsie. Late prostaatkanker metastaseert vaak naar de lumbale wervelkolom met rugpijn.
Stap 3. Beslis over de behandeling
Nadat u met uw arts heeft gesproken en de diagnostiek heeft ondergaan, kunnen u en uw arts beslissen over een specifiek type hormoontherapiebehandeling. Het is belangrijk om het advies van uw arts op te volgen, aangezien deze veel ervaring heeft.
- Als u zich slecht geadviseerd voelt, moet u een second opinion vragen.
- Afhankelijk van uw situatie zal uw arts u een specifieke hormoonbehandeling voorstellen. Ze kunnen u echter verschillende opties bieden. Neem de tijd om na te denken over de voor- en nadelen van elke optie.
- Praat met uw familie over de verschillende opties die uw arts heeft voorgesteld. Ze kunnen je misschien ondersteuning bieden of hebben misschien enig inzicht dat je over het hoofd hebt gezien. Bovendien kan de optie die u kiest in de toekomst gevolgen hebben voor uw gezin.
Deel 2 van 3: Androgeendeprivatietherapie krijgen
Stap 1. Gebruik uw orale medicatie
Als eerste stap kan uw arts orale medicatie voorschrijven, zoals een GnRH-agonist om de hypothalamus-hypofyse-as te blokkeren. Dit medicijn zal de hoeveelheid of effectiviteit van androgenen in uw lichaam verminderen. Dit is een minder agressieve optie, maar kan positieve resultaten opleveren die de gevaren verminderen die gepaard gaan met meer invasieve procedures zoals chirurgie.
- Orale medicatie kan voor een korte of lange periode worden voorgeschreven.
- Zorg ervoor dat u uw geneesmiddel inneemt zoals aanbevolen door uw arts.
- Merk op dat kanker in de loop van de tijd resistentie tegen androgeentherapie kan opbouwen.
Stap 2. Neem hormoontherapie voor of na een ander type behandeling
Hormoonbehandeling - oraal of injecteerbaar - wordt vaak voorgeschreven voor of na een operatie of bestraling. Het gebruik van antiandrogenen met een GnRH-agonist levert een gecombineerde androgeenblokkade op.
- In sommige gevallen zal een arts een hormoonbehandeling voorschrijven om uw kanker te verkleinen ter voorbereiding op chirurgische verwijdering.
- Andere keren zal uw arts een hormoonbehandeling voorschrijven na een operatie of bestraling om eventuele resterende kanker te verkleinen of te verzwakken.
- Dit is een van de meest agressieve behandelingsopties.
Stap 3. Laat medicijnen injecteren of implanteren
Uw arts kan u aanraden om medicijnen bij u te laten injecteren of implanteren. Dit geneesmiddel remt het vermogen van uw testikels om androgenen te produceren - een proces dat bekend staat als chemische castratie.
- Chemische castratie is omkeerbaar zodra de medicijnen zijn gestopt of uit het lichaam zijn verwijderd.
- Deze behandeling kan erg kostbaar zijn.
- Een bijwerking van chemische castratie is het krimpen van de testikels - iets dat misschien niet omkeerbaar is.
- Injecteerbare medicijnen moeten elke maand worden herhaald.
- Het implantaat moet mogelijk jaarlijks worden vervangen of bij het staken van uw hormoontherapiebehandeling.
Stap 4. Onderga een operatie om uw testikels te verwijderen (bilaterale orchiectomie)
Misschien is de meest ingrijpende optie om hormoontherapie te krijgen, om een chirurg uw testikels te laten verwijderen. Dit zal androgenen elimineren die door de testikels worden geproduceerd.
- Dit is de goedkoopste behandelingsoptie.
- Dit zal resulteren in permanente fysiologische veranderingen, zoals gewichtstoename en meer borstweefsel, die gepaard gaan met een drastisch verminderde testosteronproductie in uw lichaam.
- Deze optie is effectief omdat de testikels 80% tot 90% van het testosteron van het lichaam produceren.
Deel 3 van 3: Leren over androgeendeprivatietherapie
Stap 1. Weet wanneer hormoontherapie wordt aanbevolen
Uw eerste stap bij het leren over hormoontherapie is om te weten wanneer - en onder welke omstandigheden - artsen het gebruik ervan voorschrijven. Uiteindelijk zullen niet alle mensen en alle stadia van prostaatkanker het gebruik van hormoontherapie verdienen. Hormoontherapie wordt vaak gebruikt:
- Wanneer prostaatkanker te groot is om te worden behandeld via een operatie of bestraling.
- Als prostaatkanker aanhoudt na een operatie of bestraling.
- In combinatie met andere behandelingen.
- Als voorloper van een andere, meer invasieve, behandeling.
Stap 2. Begrijp de verschillende soorten hormoontherapie
Voordat u een behandeling kiest, moet u de enorm verschillende methoden begrijpen om dit te doen. Uiteindelijk variëren verschillende benaderingen van hormoonbehandeling in mate van invasiviteit of duurzaamheid.
- Chirurgische castratie, waarbij de testikels worden verwijderd - de grootste bron van androgenen in het lichaam.
- Injecteerbare of implanteerbare medicijnen die de hoeveelheid testosteron die door uw testikels wordt aangemaakt, verminderen.
- Geneesmiddelen die de hoeveelheid testosteron en andere androgenen die door uw lichaam worden aangemaakt, verminderen.
- Medicijnen die voorkomen dat androgenen goed werken.
Stap 3. Overweeg de bijwerkingen en werkzaamheid van hormoontherapie
Net als andere vormen van kankerbehandeling heeft androgeendeprivatietherapie verschillende bijwerkingen en mate van werkzaamheid.
- De werkzaamheid hangt af van een groot aantal factoren, waaronder het gebruik ervan in combinatie met andere behandelingen, de ernst van de kanker en de leeftijd of de algemene gezondheid van de patiënt.
- Bijwerkingen kunnen zijn: opvliegers, verminderde zin in seks, afname van de testikels, osteoporose, botbreuken, vermoeidheid, misselijkheid en depressie. Er zijn ook effecten op de lichaamssamenstelling en het metabolisme, waaronder mogelijk afname van magere spiermassa, verhoogde vetopslag, verminderde spierkracht, gevoeligheid of groei van het borstweefsel en verminderde insulinegevoeligheid.
- Sommige onderzoeken suggereren dat ADT de morbiditeit en mortaliteit door hartaandoeningen kan verhogen.
