Het gevoel van pijn is een persoonlijke, subjectieve ervaring die wordt beïnvloed door vele factoren, waaronder culturele, situationele en psychologische. Het meten van pijn is belangrijk om inzicht te krijgen in de ernst van blessures en het verloop van de behandeling. Traditionele meting van pijn omvat numerieke beoordelingen, zelfbeoordelingsvragenlijsten en visuele schalen, die uitsluitend subjectief zijn en enigszins beperkt in waarde. Nieuwere technologie heeft artsen echter in staat gesteld pijn objectief te meten aan de hand van hersenscans van mensen.
Stappen
Deel 1 van 3: Pijn meten met vragenlijsten
Stap 1. Gebruik de McGill Pain Questionnaire (MPQ)
De MPQ (ook wel de McGill-pijnindex genoemd), is een schaal voor het beoordelen van pijn, ontwikkeld aan de McGill University in Canada in 1971. Het is een schriftelijke vragenlijst waarmee mensen met pijn hun arts een goed idee kunnen geven van de kwaliteit en intensiteit van pijn die ze hebben. ben aan het voelen/beleven. Patiënten kiezen in principe beschrijvende woorden uit verschillende categorieën die hun pijn het beste beschrijven.
- De MPQ is een goed gevalideerde maat voor pijn met uitgebreid klinisch onderzoek dat de relatieve nauwkeurigheid ervan ondersteunt.
- Mensen kunnen hun pijn beoordelen in zintuiglijke termen (scherp of stekend, bijvoorbeeld) en affectieve termen kiezen (misselijk of beangstigend, bijvoorbeeld), zodat een arts of therapeut in totaal 15 geselecteerde descriptoren kan beoordelen.
- Elke geselecteerde descriptor wordt beoordeeld op een 4-puntsschaal die varieert van geen tot ernstig, zodat het type en de intensiteit van de pijn beter kunnen worden begrepen door gezondheidswerkers.
Stap 2. Vul de Brief Pain Inventory (BPI) vragenlijst in
De BPI is een vragenlijst die wordt gebruikt om pijn te meten, ontwikkeld door de Pain Research Group van het WHO Collaborating Centre for Symptom Evaluation in Cancer Care. De BPI is er in 2 formaten: de korte vorm, die wordt gebruikt voor klinische onderzoeken; en het lange formulier, dat aanvullende beschrijvende items bevat die nuttig kunnen zijn voor een arts in een klinische omgeving. Het belangrijkste doel van de BPI-vragenlijst is om de ernst van de pijn van een persoon en de impact ervan op hun dagelijkse functies te beoordelen.
- De BPI-vragenlijst is het beste voor mensen met pijn door chronische ziekten, zoals kanker, artrose of lage rugpijn.
- De BPI kan ook worden gebruikt om acute pijn te beoordelen, zoals postoperatieve pijn of pijn door ongevallen en sportblessures.
- De belangrijkste beoordelingsgebieden voor de BPI zijn: locatie van pijn, ernst van pijn, impact van pijn op dagelijkse activiteiten en respons van pijnniveaus op medicatie.
Stap 3. Gebruik de Oswestry Disability Index (ODI) vragenlijst voor lage rugpijn
De ODI is een genummerde index die is afgeleid van de Oswestry Low Back Pain-vragenlijst, ontwikkeld in 1980 en gebruikt door beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg en onderzoekers om invaliditeit veroorzaakt door lage rugpijn te kwantificeren. De vragenlijst bevat 10 onderwerpen met betrekking tot pijnintensiteit, seksuele functie, sociaal leven, slaapkwaliteit en het vermogen om te tillen, zitten, lopen, staan, reizen en voor jezelf te zorgen.
- De ODI is een schaal van 100 punten die is afgeleid van de vragenlijst en wordt beschouwd als de "gouden standaard" voor het meten van handicaps en het schatten van de kwaliteit van leven bij mensen met lumbale spinale pijn.
- De ernstscores van de vragen (variërend van 0-5) worden opgeteld en vermenigvuldigd met twee om de index te verkrijgen, die varieert van 0-100. Nul wordt beschouwd als geen handicap, terwijl 100 de maximaal mogelijke handicap is.
- ODI-scores tussen 0-20 duiden op minimale invaliditeit, terwijl scores tussen 81-100 ofwel extreme invaliditeit (bedgebonden) of overdrijving aangeven.
- De vragenlijst is nauwkeuriger voor mensen met acute (plotselinge) lage rugpijn dan voor mensen met chronische (langdurige) rugpijn.
Stap 4. Overweeg in plaats daarvan de Treatment Outcomes of Pain Survey (TOPS)
De TOPS is het langste en meest uitgebreide onderzoek voor patiënten met chronische pijn. De enquête is ontworpen om de kwaliteit van leven en functie te meten voor verschillende oorzaken van pijn. De TOPS bevat eigenlijk items uit de BPI- en ODI-vragenlijsten, evenals vragen over copingstijlen, angstvermijdende overtuigingen, mogelijk middelenmisbruik, tevredenheidsniveaus van de behandeling en demografische variabelen.
- De volledige TOPS bevat 120 items en is ongeveer net zo grondig als een vragenlijst die pijn meet die je tegenkomt.
- TOPS geeft kwantitatieve informatie over pijnsymptomen, functionele beperkingen, waargenomen handicap, objectieve handicap, tevredenheid over de behandeling, vermijding van angst, passieve coping, bezorgde reacties, werkbeperkingen en controle over het leven.
- Vanwege de tijd die nodig is om de TOPS in te vullen, is deze mogelijk niet geschikt voor mensen met ernstige pijn.
Deel 2 van 3: Pijn meten met schalen
Stap 1. Meet pijn met de visuele analoge schaal (VAS)
In tegenstelling tot de multidimensionale pijnschalen die door vragenlijsten worden bepaald, wordt de VAS beschouwd als een eendimensionale meting van pijn, omdat deze alleen de intensiteit van de pijn weergeeft, of met andere woorden, hoeveel pijn het doet. Bij het gebruik van een VAS-tool specificeren mensen hun pijnniveau door een plek langs een ononderbroken lijn tussen twee eindpunten aan te geven. Gewoonlijk ziet een VAS-tool eruit als een schuifliniaal die niet is genummerd aan de kant die de patiënt gebruikt. Het is geschikt om te gebruiken voor pijn veroorzaakt door alle omstandigheden.
- Op de achterkant van de meeste VAS-instrumenten (waar de patiënten niet kunnen zien), is er een genummerde schaal, meestal van 1-10, waar de arts of therapeut dit in hun grafieken kan noteren.
- De VAS is de snelste en waarschijnlijk de meest gevoelige single-item-maat voor pijnniveaus, hoewel deze niet het type, de duur of de locatie van pijn aangeeft.
- Veel vragenlijsten gebruiken een VAS-tekening om de waargenomen intensiteit van iemands pijn te bepalen.
Stap 2. Gebruik in plaats daarvan de numerieke beoordelingsschaal (NRS)
In een drukke gezondheidskliniek is tijd vaak kostbaar, dus een ander snel en gemakkelijk hulpmiddel om pijn te meten is de numerieke beoordelingsschaal. De NRS is vergelijkbaar met een VAS, behalve dat de schaal genummerd is, soms van 0-10 of soms van 0-100, wat iets specifieker is. Nul staat voor geen pijn, terwijl het hoogste getal op de schaal staat voor de ergst denkbare pijn.
- De NRS kan eruitzien als een rekenliniaal of het kan een afgedrukte schaal op een stuk papier zijn. De persoon met pijn kiest het nummer dat het beste zijn pijnniveau weergeeft.
- Zoals alle visuele of genummerde schalen, is de NRS-meting subjectief en gebaseerd op de percepties van de persoon.
- De NRS is nuttig voor zorgverleners die de reactie van hun patiënt op de behandeling willen meten door pijnniveaus op specifieke tijdsintervallen te meten (zoals elke week bijvoorbeeld). De NRS wordt ook gebruikt in het ziekenhuis voor acute pijn en om de reactie van een patiënt op een specifieke interventie, zoals het toedienen van pijnmedicatie, te peilen.
- In tegenstelling tot de VAS heeft de NRS het voordeel dat deze verbaal wordt toegediend, zodat de patiënt niets hoeft te bewegen, lezen of schrijven.
Stap 3. Gebruik de Patient Global Impression of Change (PGIC) om de voortgang van de pijn te meten
De PGIC-schaal is nuttig om uw verbetering (in termen van pijn) in de loop van de tijd of als gevolg van een soort therapie te beschrijven. De PGIC vraagt u om uw huidige status te beoordelen op basis van 7 keuzes: zeer veel verbeterd, veel verbeterd, minimaal verbeterd, geen verandering, minimaal slechter, veel slechter of heel veel slechter. De PGIC is nuttig voor behandelaars om te begrijpen hoe hun patiënten op de behandeling reageren.
- De PGIC kan worden gebruikt voor een breed scala aan aandoeningen en behandelingen, maar het ontbreekt aan meer beschrijvende taal om pijn te beschrijven.
- De PGIC wordt vaak gebruikt in combinatie met andere schalen of vragenlijsten omdat het informatie geeft over veranderende pijnniveaus in de loop van de tijd, maar pijnintensiteit en pijnkwaliteitsmetingen mist.
Stap 4. Probeer de Wong-Baker FACES pijnbeoordelingsschaal
De Wong-Baker-schaal is vooral handig voor kinderen en volwassenen die moeite hebben met het beoordelen van pijn met andere schalen. De Wong-Baker-schaal gebruikt een reeks van zes gezichten om patiënten te helpen bepalen welk niveau van pijn ze voelen. De schaal geeft patiënten opties variërend van "geen pijn" tot "de ergste pijn".
Het eerste gezicht lacht en een patiënt kan naar dat gezicht wijzen om aan te geven dat ze helemaal geen pijn heeft, terwijl het laatste gezicht fronst en huilt en een patiënt naar dat gezicht wijst om aan te geven dat ze hevige pijn heeft
Deel 3 van 3: Nieuwere technologie gebruiken voor pijnmeting
Stap 1. Gebruik een dolorimeter om uw pijngrens of tolerantie te testen
Dolorimetrie is de meting van pijngevoeligheid of pijnintensiteit door instrumenten die warmte, druk of elektrische stimulatie op een deel van uw lichaam kunnen toepassen. Het concept werd in 1940 ontwikkeld om te testen hoe goed pijnmedicatie werkte, hoewel de apparaten pijn veroorzaakten en de afgelopen decennia behoorlijk vooruit zijn gegaan.
- Lasers en verschillende elektrische apparaten worden nu gebruikt om uw tolerantie voor pijn te testen, maar niet om reeds bestaande pijn door een ziekte of letsel te meten.
- Dolorimeters zijn gekalibreerd om te bepalen hoeveel stimulatie (van warmte, druk of elektrische impulsen) u kunt nemen voordat u het als pijnlijk beschrijft. De meeste mensen drukken bijvoorbeeld pijnlijke gevoelens uit wanneer hun huid wordt verwarmd tot 113 ° F.
- Over het algemeen hebben vrouwen hogere pijndrempels dan mannen, hoewel mannen beter in staat zijn om door hoge pijnniveaus heen te werken.
Stap 2. Krijg een functionele MRI-hersenscan om uw pijn te objectiveren
Nieuwe technologie en doorbraken stellen artsen en onderzoekers in staat om pijnniveaus van fMRI-hersenscans te evalueren, wat uiteindelijk de afhankelijkheid van zelfrapportage (via vragenlijsten en visuele schalen) om de aan- of afwezigheid van pijn te meten zou kunnen vervangen. De nieuwe tool (een in realtime gegeven fMRI) documenteert patronen van hersenactiviteit om een objectieve beoordeling te geven of iemand pijn heeft of niet.
- Met behulp van functionele MRI-scans van de hersenen en geavanceerde computeralgoritmen beweren onderzoekers dat ze 81% van de tijd pijn bij patiënten kunnen detecteren.
- Omdat het gevoel van pijn bepaalde herkenbare hersenpatronen veroorzaakt, kan dit nieuwe MRI-hulpmiddel iemands pijn onderbouwen en ook iemand blootleggen die het doet alsof.
- Hoewel de technologie pijn bij mensen kan detecteren, kan ze de omvang (intensiteit) van de pijn nog niet bepalen.
Stap 3. Gebruik gezichtsanalyse om pijn te bepalen
We kennen allemaal de gebruikelijke gezichtsuitdrukkingen die aangeven dat iemand pijn heeft, zoals huiveren, grimassen en fronsen. Het probleem is dat gezichtsuitdrukkingen gemakkelijk te vervalsen zijn, of soms om culturele redenen verkeerd worden geïnterpreteerd. Met geavanceerde gezichtsherkenningssoftware kunnen artsen en onderzoekers echter bepalen of een persoon echt pijn heeft en, in mindere mate, de mate van pijn die ze voelen.
- Patiënten worden meestal gefilmd terwijl ze fysiek worden onderzocht of een activiteit doen die bedoeld is om pijn op te wekken, zoals bukken van een persoon die beweert lage rugpijn te hebben.
- De gezichtsherkenningssoftware analyseert verschillende punten op het gezicht op typische pijnlijke uitdrukkingen en correleert de timing met een activiteit of onderzoek - zoals een beoefenaar die druk uitoefent op een naar verluidt pijnlijk lichaamsdeel.
- Gezichtsherkenningssoftware is duur en niet bedoeld voor mensen om hun eigen pijn te beschrijven of te meten, maar voor artsen / beoefenaars om de aanwezigheid van pijn te bewijzen of te weerleggen.
Tips
- Acute (plotselinge pijn) die niet vervaagt, moet door uw arts worden bekeken. Dit kan wijzen op een ernstig probleem, zoals blindedarmontsteking of een hartaanval.
- Pijn is een symptoom van veel ziekten/aandoeningen/blessures. De intensiteit van de pijn correleert echter niet altijd met de ernst van de aandoening.
- Een verstuikte enkel kan erg pijnlijk zijn, en hoewel het nog steeds ernstig kan zijn, is het meestal niet levensbedreigend. Aan de andere kant kan huidkanker slechts licht pijnlijk zijn, maar potentieel dodelijk.
- Het meten van pijn is belangrijk voor de behandelaar om te begrijpen om een geschikt behandelplan te maken en ook om de voortgang te meten.
- Het meten van uw eigen pijn is belangrijk voor het begrijpen van uw pijntolerantieniveaus, wat u kan helpen de ernst van een blessure te bepalen.
