Dyspraxie is een handicap waarbij, ondanks dat er geen fysieke beperking is, de hersenen van de persoon moeite hebben om bewegingen te plannen. Hierdoor kunnen ze onhandig zijn, moeite hebben met het starten of stoppen van bewegingen, een slecht evenwicht hebben en/of moeite hebben met het aanleren van nieuwe motorische vaardigheden.
Stappen
Stap 1. Maak nooit grapjes met ze en tolereer niet dat anderen dat doen
Veel kinderen met dyspraxie worden gepest, vooral in de gymles, vanwege hun slechte atletische vermogen. Onthoud dat ze hun best doen en dat fit blijven belangrijker is dan een hoepel kunnen maken of een bal kunnen vangen.
Stap 2. Deel acties op in stappen
In vechtsportprogramma's breken ze elke beweging tot in detail af. Voor een karatestoot maak je bijvoorbeeld een vuist met je duim naar buiten en gekruld zodat deze niet uitsteekt, begin je met de palm omhoog naast je, strek je je arm uit en draai je helemaal aan het einde van de beweging. Als u even gedetailleerde instructies vindt voor zaken als het strikken van uw schoenen of fietsen, maakt dit het voor het kind met dyspraxie een stuk gemakkelijker om te leren hoe deze activiteiten moeten worden uitgevoerd.
Stap 3. Blijf oefenen
Begin ze door de beweging in slow motion te doen, zodat ze tijd hebben om alle stappen te overdenken, en laat ze dan geleidelijk versnellen, terwijl ze er nog steeds voor zorgen dat ze de juiste beweging doen.
Stap 4. Leer ze vallen
Veel kinderen met dyspraxie vallen vaak door een slechte balans en coördinatie. Bekijk de pagina over veilig vallen en oefen deze vaardigheid met het kind totdat het het kan. Dit kan ernstig letsel voorkomen als ze hun evenwicht verliezen, vooral op ijs.
Stap 5. Kijk naar hun andere sterke en zwakke punten
Dyspraxie gaat vaak samen met leerverschillen zoals autisme, non-verbale leerstoornissen en ADHD. Deze kunnen problemen veroorzaken met sociale interactie, wiskunde en opletten, en deze problemen moeten afzonderlijk worden behandeld.
Stap 6. Help ze te schrijven
Kinderen (of zelfs volwassenen) met dyspraxie zullen vaak moeite hebben met schrijven, spellen en hun woorden netjes maken, zodat andere mensen het kunnen begrijpen. Met andere woorden, ze hebben meestal een slecht handschrift. Veeg het niet alleen af, maar help ze door bij hen te zitten en hun handschrift te oefenen om het beter te maken. Op school is het misschien makkelijker om een laptop te gebruiken en in plaats daarvan hun werk uit te typen. Controleer of de school van uw kind een laptop ter beschikking stelt of dat u uw eigen laptop mee mag nemen. De leerkracht kan eventueel huiswerk naar de leerkracht e-mailen.
Stap 7. Onderzoek sensorische verwerking
Vaak kan dyspraxie een effect zijn van sensorische integratiestoornis, een aandoening waarbij de hersenen moeite hebben om zintuiglijke informatie te begrijpen. Als de feedback die ze van hun lichaam krijgen (tactiele, balans en/of proprioceptie) slecht is, dan zal hun coördinatie ook slecht zijn.
Ergotherapie kan helpen bij sensorische verwerkingsproblemen
Stap 8. Bekijk executieve functies
Uitvoerende functies zijn het vermogen om gedrag te plannen en te reguleren, zoals het remmen van impulsen, georganiseerd blijven en het beheersen van de hoeveelheid inspanning die u in een taak steekt. Omdat veel van dezelfde hersengebieden zowel motorische coördinatie als uitvoerende functies beheersen, is het gebruikelijk dat problemen met het ene gebied samengaan met het andere gebied. Uitvoerende disfunctie kan vooral frustrerend zijn omdat het lijkt alsof het kind ongemotiveerd of lui is, terwijl het eigenlijk niet in staat is te doen wat er van hem verwacht wordt.
Tips
- Mensen met dyspraxie doen hun best, ze leren alleen op een andere manier. Wees voorzichtig in het helpen van ze, omdat ze misschien denken dat je ze bespot, of probeert de draak te steken met hun leerstoornis.
- Als het kind te laat werd gediagnosticeerd, zou het veel frustratie en geplaagd kunnen hebben, en terughoudend zijn om hun problemen onder ogen te zien of geneigd zijn om er boos over te worden. Wees geduldig en leg ze uit dat het niet hun schuld is, het deel van de hersenen dat bewegingen plant, werkt gewoon niet zo goed bij hen. Als je ze kunt helpen om succes in beweging te ervaren, zal hun zelfvertrouwen groeien. Laat ze bewegingsactiviteiten niet helemaal vermijden, omdat dit hen in gevaar kan brengen voor latere gezondheidsproblemen zoals hartaandoeningen en obesitas.
