Experts zeggen dat iemand met een kleine aanval (ook wel een afwezigheidsaanval genoemd) een paar seconden in de ruimte lijkt te staren voordat hij weer normaal wordt. Petit mal aanvallen worden meestal veroorzaakt door een kort, plotseling bewustzijnsverlies. Onderzoek suggereert dat petit mal-aanvallen het meest voorkomen bij mensen onder de 20 jaar en dat ze meestal niet leiden tot letsel. Als u denkt dat u of iemand in uw omgeving kleine aanvallen heeft, ga dan naar de dokter om de behandeling te starten en vraag naar medicijnen tegen epilepsie.
Stappen
Deel 1 van 3: Kenmerken van een Petit Mal-aanval herkennen
Stap 1. Zoek naar een plotselinge stop in beweging
Als iemand plotseling stopt in zijn of haar spoor, of lijkt te "verdwijnen" en niet meer reageert, kan ze een kleine aanval hebben. De meeste kleine aanvallen duren slechts ongeveer 15 seconden, dus ga er niet vanuit dat iemand geen kleine aanval heeft gehad alleen maar omdat ze een paar seconden stopte of bevroor.
- Petit mal-aanvallen kunnen net zo abrupt stoppen als ze beginnen. Nadat het is gebeurd, zal de persoon die de aanval heeft gehad terugkeren naar wat ze aan het doen was en zich niet herinneren dat ze was weggevallen of een aanval had gehad.
- Als iemand bijvoorbeeld aan het praten was en plotseling een kleine aanval kreeg, zou ze haar straf na het einde van de aanval voortzetten alsof er niets was gebeurd.
Stap 2. Zoek naar bewegingen van het gezicht en het hoofd
Wanneer een kleine aanval toeslaat, kan de persoon zijn lippen likken of zijn kaak op en neer bewegen alsof hij aan het kauwen is. De kaak kan ook van links naar rechts bewegen.
- Bij atypische petit mal-aanvallen kunt u merken dat het hoofd op en neer beweegt.
- Controleer op fladderende oogleden. Als de oogleden van het individu snel openen en sluiten, kan hij een kleine aanval hebben.
- Hard of overmatig knipperen zijn ook aanwijzingen voor een mogelijke kleine aanval.
- Tijdens een kleine aanval kunnen de ogen naar boven rollen of onscherp worden.
Stap 3. Blijf op de hoogte van motorische symptomen
Er zijn twee soorten motorische symptomen: spiertrekkingen en verstijving. Deze symptomen maken het voor de persoon die aan de aanval lijdt onmogelijk om normaal te bewegen. U merkt misschien dat de spieren van de armen, nek of benen zich aanspannen en vervolgens snel ontspannen.
- In bepaalde zeldzame gevallen kunt u tijdens de aanval ook lichamelijke trillingen opmerken.
- Schokkende bewegingen of kleine schokken kunnen erop wijzen dat er tegelijkertijd met de kleine aanval een ander type aanval optreedt.
Stap 4. Controleer op een reactie
Afwezigheidsaanvallen worden vaak verward met dagdromen. Als je niet weet of iemand een absentieaanval heeft of alleen maar aan het dagdromen is, raak haar dan zachtjes aan op de arm. Als ze zich omdraait om je haar aandacht te geven, was ze gewoon aan het dagdromen.
Stap 5. Onderzoek de gevoelens van de persoon
Mensen met kleine aanvallen ervaren niet een duidelijk gevoel dat een aanval komt voordat de aanval toeslaat. Dit in tegenstelling tot mensen met complexe partiële aanvallen. Het identificeren of iemand al dan niet een "aura" heeft (het gevoel dat er een aanval op komst is) kan helpen bij de diagnose.
- Als iemand veel symptomen heeft die verband houden met een kleine aanval, vraag hem dan wanneer hij uit de aanval komt of hij iets vreemds of "niets" voelde vlak voordat hij de aanval kreeg.
- Complexe partiële aanvallen en kleine aanvallen worden vaak verward omdat ze veel op elkaar lijken.
Stap 6. Reageer gepast
Als iemand een kleine aanval heeft, probeer haar dan niet wakker te maken of in bedwang te houden. Dit is ongezond voor de persoon die de aanval heeft en kan de duur van de aanval verlengen. Als ze in gevaar is (bijvoorbeeld als ze een auto bestuurt), onderneem dan actie om de persoon te beschermen (door de auto in veiligheid te brengen). Blijf bij de persoon die een aanval heeft totdat het voorbij is.
- Nadat de aanval voorbij is, zal de persoon die de aanval heeft gehad zich de gebeurtenis niet herinneren en zal hij hervatten wat ze aan het doen was. Praat zachtjes met de persoon die de aanval heeft gehad en laat haar weten wat er is gebeurd.
- Als ze niet reageert, of je lijkt te negeren, kan het zijn dat ze nog steeds een aanval heeft.
- De gemiddelde afwezigheidsaanval duurt 15 – 30 seconden. Als ze langer aanhouden, of als de persoon die aan de aanval lijdt, de ene na de andere snel achter elkaar krijgt, kan dit een teken zijn van een ernstiger aandoening. Bel in beide gevallen 911 en meld een medisch noodgeval.
Deel 2 van 3: Medische behandeling zoeken
Stap 1. Raadpleeg een arts
Als u vermoedt dat u of uw kind kleine aanvallen heeft, maak dan een afspraak met een arts. Deel met hem alle relevante informatie.
- De arts kan u opdragen een EEG te laten maken (een eenvoudige procedure die hersengolven meet) om te testen op onregelmatigheden in uw hersengolfpatroon.
- Uw arts kan een CT-scan bestellen, waarbij veel röntgenfoto's worden gebruikt om een beeld van het hoofd, inclusief de hersenen, te maken. Uw arts kan dit gebruiken om te zoeken naar littekenweefsel, massa's of hersenbeschadiging die de aanvallen kunnen veroorzaken.
- Mogelijk hebt u ook een MRI nodig. Net als bij de CT-scan geeft de MRI de arts een gedetailleerd beeld van uw hersenen om de oorzaak en locatie van eventuele problemen in de hersenen te helpen lokaliseren.
- Bovendien kan uw arts bloedonderzoeken laten uitvoeren om andere mogelijke ziekten uit te sluiten en mogelijk te helpen de oorzaak van de aanvallen te achterhalen.
Stap 2. Heeft u vragen voor uw arts
Om u of uw kind de best mogelijke zorg te geven, dient u uw tijd met uw arts te besteden aan het verkrijgen van specifieke informatie over zorg en beheer. U kunt bijvoorbeeld vragen:
- Wat is de oorzaak van deze aanvallen?
- Heb ik medicijnen nodig om de aanvallen te beheersen?
- Kan ik blijven deelnemen aan normale activiteiten zoals autorijden, honkbal spelen en zwemmen?
Stap 3. Vraag medicatie aan
Hoewel er geen remedie is voor aanvallen, zijn er verschillende medicijnen beschikbaar die hun frequentie kunnen minimaliseren. Uw arts zal de medicatie voorschrijven die voor u geschikt is op basis van uw medische geschiedenis.
- Ethosuximide is de standaardbehandeling voor aanvallen.
- Valproïnezuur is een ander nuttig medicijn tegen aanvallen, maar wordt niet aanbevolen voor vrouwen die zwanger zijn of proberen zwanger te worden.
- Lamotrigine is het minst effectieve medicijn tegen aanvallen, maar het heeft ook de minste bijwerkingen.
- Gebruik altijd de door uw arts voorgeschreven medicatie zoals voorgeschreven.
- Na twee jaar zonder epileptische aanval, kunnen de meeste kinderen beginnen met het verminderen van de hoeveelheid medicatie die ze nodig hebben.
Deel 3 van 3: Uw aanvallen beheren
Stap 1. Eet een ketogeen dieet
Een ketogeen dieet bevat weinig koolhydraten en verbrandt vet voor energie. Het dieet vereist een zorgvuldig beheer van vet, koolhydraten en eiwitten. Raadpleeg uw arts of een getrainde voedingsdeskundige om het beste ketogene dieet voor u of uw kind te bepalen.
- Het leven op een ketogeen dieet kan moeilijk zijn. Veel voedingsmiddelen waar u of uw kind vroeger van genoten - koekjes, macaroni en kaas en frisdrank - zullen verboden zijn bij een ketogeen dieet.
- Het ketogene dieet is ook nuttig in gevallen waarin medicamenteuze behandeling niet effectief blijkt te zijn.
- Het is onduidelijk waarom een ketogeen dieet werkt om aanvallen te verminderen, maar één theorie stelt dat wanneer de lever vet verbrandt voor energie, bepaalde verbindingen (bekend als ketonlichamen) worden geproduceerd die hersencellen beschermen.
Stap 2. Zorg voor voldoende slaap
Veel mensen die epileptische aanvallen hebben, merken dat een gebrek aan slaap de kans vergroot dat ze een aanval krijgen. Probeer elke nacht minimaal acht uur te slapen.
- Eet of drink niet binnen drie uur na het naar bed gaan. Dit zal je helpen om beter te slapen.
- Doe voordat je naar bed gaat iets ontspannends zonder een tv of computerscherm. Deze schermen kunnen het natuurlijke slaappatroon verstoren. Lees een boek of luister naar een podcast.
- Zorg voor een rustige, donkere kamer met een aangename temperatuur. Draai je matras regelmatig om zodat hij comfortabel blijft.
Stap 3. Zoek ondersteuning
Leven met epileptische aanvallen kan een uitdaging zijn. Het is belangrijk om contact te maken met anderen die ook worstelen met kleine aanvallen om het sociale isolement te vermijden dat vaak gepaard gaat met het ontstaan ervan. Door te horen wat anderen doormaken die een kleine aanval hebben gehad, voelt u zich minder alleen in uw strijd met epilepsie.
- Bel de Epilepsy Foundation op 800-332-1000 of bezoek de website (https://www.epilepsy.com/).
- U kunt toegang krijgen tot de lokale database van de Foundation op
Tips
- Als u de aanval timet, kunt u de tijden registreren en de persoon helpen de aanval nauwkeuriger aan hun arts te melden. U kunt dit logboek gebruiken om de datum, tijd en kenmerken van de aanval bij te houden.
- Aanvallen kunnen worden veroorzaakt door stress, gebrek aan slaap en vele andere factoren.
- Ongeveer 70% van de kinderen is tegen de tijd dat ze 18 zijn over hun epilepsie heen en heeft geen terugkerende symptomen.
