Dalkoorts is een schimmelinfectie die wordt veroorzaakt door de coccidioides-schimmels. Het wordt gecontracteerd in droge woestijnklimaten, zoals het zuidwesten van de Verenigde Staten en het noordwesten van Mexico. De schimmel groeit in de grond, dus bij elke verstoring van de grond kan de schimmel vrijkomen. Dalkoorts lijkt veel op griep, dus het is moeilijk te zeggen of je het hebt, tenzij je vermoedt dat je eraan bent blootgesteld. Het krijgen van laboratoriumtests op lichaamsvloeistoffen is de beste manier om dalkoorts te diagnosticeren. Leer hoe u dalkoorts kunt diagnosticeren, zodat u de behandeling kunt krijgen die u nodig heeft.
Stappen
Methode 1 van 3: De symptomen identificeren
Stap 1. Merk griepachtige symptomen op
Als u dalkoorts heeft, kunt u griepachtige symptomen krijgen. Deze symptomen treden op ongeveer één tot drie weken nadat u dalkoorts heeft opgelopen. U kunt koorts krijgen, koude rillingen krijgen of last hebben van nachtelijk zweten.
Mensen met griepachtige symptomen moeten een arts raadplegen voor een diagnose en een passende behandeling
Stap 2. Let op ademhalingsproblemen
Een andere manier om te bepalen of u dalkoorts heeft, is door de presentatie van luchtwegklachten. Het kan zijn dat u meer begint te hoesten. De hoest kan een droge hoest zijn of u kunt bloed ophoesten. U kunt ook pijn in uw borst voelen.
U kunt ook kortademig worden of moeilijker ademen
Stap 3. Controleer op pijn
Het kan zijn dat sommige symptomen van dalkoorts uw lichaam aantasten. U kunt pijn ervaren. Uw gewrichten kunnen pijn gaan doen, of u kunt hoofdpijn krijgen. U kunt ook extreme vermoeidheid of lethargie voelen.
Stap 4. Zoek naar uitslag
Een uitslag kan ook optreden bij dalkoorts. U kunt eindigen met rode vlekken of bultjes die pijnlijk zijn. De uitslag verschijnt meestal op het onderste deel van uw benen, maar u kunt ze ook op de borst, armen of rug vinden.
- De bultjes kunnen van rood naar bruin verkleuren.
- Sommige mensen kunnen bultjes hebben die in blaren veranderen of die puistjes hebben.
Stap 5. Wees voorbereid op geen symptomen
Soms heb je dalkoorts, maar heb je helemaal geen symptomen. De symptomen kunnen extreem mild zijn, dus je hebt niet eens door dat er iets mis is. U weet misschien niet eens dat u dalkoorts heeft totdat u een medische test krijgt.
- Symptomen van dalkoorts kunnen onbestaande, extreem mild of ernstig zijn.
- Sommige mensen herstellen zonder ooit een diagnose of behandeling te krijgen.
Methode 2 van 3: Medische hulp inroepen
Stap 1. Bezoek een medische professional
Als u vermoedt dat u dalkoorts heeft, moet u een afspraak maken met een arts. Zorg ervoor dat u bereid bent om uw symptomen en medische geschiedenis te bespreken. U wordt ook gevraagd naar mogelijke manieren waarop u aan de schimmel bent blootgesteld, aangezien een manier om dalkoorts te diagnosticeren uw blootstelling aan de schimmel is. De medische professional kan u vragen stellen over uw werk, recreatieve activiteiten en locatie.
- Omdat de symptomen niet-specifiek zijn, zal uw medische zorgverlener u waarschijnlijk andere vragen stellen om te proberen te achterhalen of het een andere aandoening is in plaats van dalkoorts.
- U dient ook eventuele vragen voor uw medische zorgverlener mee te nemen.
Stap 2. Maak een thoraxfoto
Het eerste wat uw arts kan doen als hij vermoedt dat u dalkoorts heeft, is om u een thoraxfoto te geven. Dit zal bepalen of er problemen zijn met de bekleding van de longen, wat kan gebeuren als gevolg van dalkoorts.
- Dalkoorts kan leiden tot ernstigere ademhalingsproblemen zoals longontsteking. Een thoraxfoto zal controleren op symptomen van longontsteking of andere longproblemen.
- Resterende knobbeltjes kunnen aanwezig zijn op toekomstige thoraxfoto's. Deze zijn echter niet kankerverwekkend.
Stap 3. Zorg voor een cultuur
Omdat dalkoorts moeilijk te diagnosticeren is, zijn röntgenfoto's van de borst of een lichamelijk onderzoek niet voldoende voor een positieve diagnose. Om een diagnose te krijgen, moet het laboratorium de schimmel in uw lichaam positief identificeren. Dit kan door middel van een cultuur,
Bij hoesten wordt een uitstrijkje of kweekje gemaakt. Het laboratorium zal de stof die je ophoest testen op bewijs van de schimmel
Stap 4. Vraag een antilichaamtest aan
Een antilichaamtest is een andere manier waarop uw zorgverlener dalkoorts kan diagnosticeren. Bij een antistoffentest wordt in het immuunsysteem gekeken naar antistoffen tegen de schimmel. Als je dalkoorts hebt, zal je lichaam de antilichamen hebben aangemaakt om het te bestrijden, dus ze zullen in je lichaam aanwezig zijn.
- Een antistoffentest kan worden gedaan via een bloedtest of een ruggenprik.
- Houd er rekening mee dat een bloedtest een vals-negatief kan geven. Als je een negatieve test hebt, overweeg dan om nog een test te laten doen om het te bevestigen.
Stap 5. Praat met uw medische zorgverlener over behandelingsopties
Als u een positieve diagnose voor dalkoorts heeft, zal uw medische zorgverlener de behandelingsopties met u bespreken. Het is mogelijk dat u geen behandeling nodig heeft, behalve rust en vocht als uw symptomen mild zijn. Als u ernstigere symptomen heeft, zal de medische professional u antischimmelmedicijnen geven.
- Antischimmelmedicijnen doden de schimmel niet altijd. Dit betekent dat u een terugval kunt krijgen als uw immuunsysteem verzwakt is.
- Vaak geeft het hebben van dalkoorts je een levenslange immuniteit.
Methode 3 van 3: Valley Fever begrijpen
Stap 1. Houd er rekening mee dat de symptomen niet-specifiek zijn
Symptomen van dalkoorts kunnen mild of ernstig zijn. Het zijn ook symptomen van andere aandoeningen, zoals verkoudheid, griep of andere veel voorkomende aandoeningen. Dit betekent dat u geen symptomen kunt opmerken en vermoedt dat u dalkoorts heeft.
Een medische professional zal diagnostische tests moeten doen om te controleren op dalkoorts en andere aandoeningen uit te sluiten
Stap 2. Bepaal wie risico loopt
Mensen die in de gebieden wonen waar de dalkoortsschimmel groeit, lopen risico. Mensen die deze gebieden bezoeken, kunnen het ook krijgen, evenals mensen in het leger die in deze woestijngebieden trainen. Deelnemen aan recreatieve activiteiten in de woestijn, zoals fietsen of ATV's besturen, kan uw risico verhogen.
- Bepaalde beroepen lopen mogelijk een hoger risico. Mensen die bijvoorbeeld landbouwwerkzaamheden, graaf- of graafwerkzaamheden verrichten, of andere werkzaamheden waarbij zij graven of de bodem aantasten, lopen een groter risico.
- Aardbevingen in deze gebieden kunnen het risico op dalkoorts vergroten.
- Dieren kunnen ook dalkoorts krijgen. Honden zijn extreem kwetsbaar voor dalkoorts, maar paarden, runderen, schapen en andere dieren kunnen het ook krijgen.
Stap 3. Houd er rekening mee dat complicaties ernstig kunnen zijn
Als iemand een ernstig geval van dalkoorts heeft, kan dit ernstige complicaties veroorzaken die levenslange gevolgen kunnen hebben. Enkele mogelijke complicaties van dalkoorts zijn:
- Longontsteking. Het is mogelijk om een ernstige vorm van longontsteking te krijgen als gevolg van dalkoorts.
- Gescheurde longknobbeltjes. In sommige gevallen zullen zich knobbeltjes of kleine holtes in de longen vormen. Deze kunnen scheuren, ademhaling bemoeilijken en pijn op de borst veroorzaken. Ze kunnen chirurgische verwijdering of de plaatsing van een buis vereisen.
- Verspreiding of verspreiding door het lichaam. De infectie kan zich ook verspreiden naar andere delen van het lichaam, wat ernstige schade kan veroorzaken, zoals botlaesies, huidzweren, hartontsteking en meningitis.
Stap 4. Weet waar dalkoorts wordt gevonden
Dalkoorts wordt ook woestijnreuma genoemd omdat het in woestijngebieden wordt opgelopen. Gevallen van woestijnkoorts zijn gevonden in het zuidwesten van de Verenigde Staten, waaronder Arizona, Californië, Nevada, Utah, New Mexico en Texas. De schimmel is ook te vinden in Noord-Mexico en woestijngebieden in Midden- en Zuid-Amerika.
