Gist is een candida-schimmel die normaal gesproken samen met goede bacteriën in het lichaam leeft en meestal in toom wordt gehouden door het immuunsysteem. Soms kan de balans van gist en bacteriën echter verstoord raken en leiden tot overgroei van gist. Te veel gist kan een zogenaamde schimmelinfectie veroorzaken, die in veel delen van het lichaam kan voorkomen, waaronder de huid, mond, keel en, meestal, de vagina. Het hebben van een schimmelinfectie hoeft u niet in verlegenheid te brengen; ongeveer 75% van de vrouwen zal tijdens hun leven minstens één schimmelinfectie hebben. Gistinfecties kunnen erg irriterend zijn, dus het is belangrijk om schimmelinfecties te diagnosticeren en deze zo snel mogelijk te behandelen. Om een schimmelinfectie te diagnosticeren, moet u weten op welke symptomen u moet letten.
Stappen
Methode 1 van 4: Symptomen herkennen
Stap 1. Zoek naar rode vlekken
Schimmelinfecties kunnen worden gevonden in gebieden zoals de liesstreek, de plooien van de billen, tussen de borsten, in de mond en het spijsverteringskanaal, bij de tenen en vingers, en in de navel. Over het algemeen gedijt gist op plaatsen die vochtiger zijn en meer hoekjes en gaatjes hebben dan andere delen van het lichaam.
- De rode vlekken kunnen verheven worden en beginnen te lijken op kleine, rode puistjes. Probeer krabben aan deze bultjes te vermijden; als je ze krabt en ze knappen, kan de infectie zich naar andere delen van je lichaam verspreiden.
- Merk op dat baby's vaak schimmelinfecties krijgen, die luieruitslag veroorzaken die de hierboven beschreven roodheid en kleine bultjes veroorzaakt. Dit komt vaak voor in de huidplooien, dijen en geslachtsdelen en wordt meestal veroorzaakt door het vocht dat vastzit in een vuile luier als deze te lang aan blijft.
Stap 2. Merk jeuk op
De huid en het deel van uw lichaam dat door de schimmelinfectie is aangetast, zal jeuken en overgevoelig zijn bij aanraking. Het kan ook geïrriteerd raken door kleding of vreemde voorwerpen die tegen de geïnfecteerde plek wrijven.
De infectie kan er ook voor zorgen dat u een branderig gevoel krijgt in en rond het geïnfecteerde gebied
Stap 3. Let op symptomen die specifiek zijn voor verschillende soorten schimmelinfecties
Er zijn 3 hoofdsoorten schimmelinfecties: vaginale infecties, huidinfecties en keelinfecties. Elk type infectie heeft zijn eigen specifieke symptomen naast de hierboven genoemde symptomen.
- Vaginale schimmelinfectie: Als u een vaginale schimmelinfectie heeft, waarnaar mensen meestal verwijzen als ze zeggen dat ze een schimmelinfectie hebben, kunt u merken dat uw vagina en vulva rood, gezwollen, jeukend en geïrriteerd zijn. U kunt een branderig of pijnlijk gevoel krijgen als u plast of seks heeft. Vaginale schimmelinfecties gaan ook vaak, maar niet altijd, gepaard met een dikke (zoals cottage cheese), witte, geurloze afscheiding in de vagina. Merk op dat 75% van de vrouwen op enig moment in hun leven een vaginale schimmelinfectie zal krijgen.
- Huidinfectie: Als u een huidinfectie op uw handen of voeten heeft, kunt u uitslag, vlekken en blaren tussen de tenen of vingers opmerken. U kunt ook merken dat er zich witte vlekken beginnen te vormen op de nagels van de aangetaste aanhangsels.
- Spruw: Gistinfecties in de keel worden ook wel spruw genoemd. U zult merken dat uw keel rood is geworden en dat er zich witte blaarachtige bultjes of vlekken kunnen vormen op de achterkant van uw mond bij uw keel en op de tong. U kunt ook barsten in de mondhoeken opmerken (angulaire cheilitis) en moeite hebben met slikken.
Stap 4. Koop een pH-test voor thuis
Als u vermoedt dat u een vaginale schimmelinfectie heeft, het meest voorkomende type schimmelinfectie, en u heeft er in het verleden een gehad, dan kunt u thuis een pH-test doen en zelf een diagnose stellen. De normale vaginale pH ligt rond de 4, wat licht zuur is. Volg alle instructies bij de test.
- Om de test te doen, houdt u een stuk pH-papier een paar seconden tegen de wand van uw vagina. Vergelijk de kleur van het papier met de kaart die bij de test is geleverd. Het getal op de kaart voor de kleur die de kleur van het papier het beste benadert, is uw vaginale pH-waarde.
- Als het resultaat hoger is dan 4, raadpleeg dan uw arts. Dit wijst niet op een schimmelinfectie, maar kan een teken zijn van een andere infectie.
- Als het testresultaat lager is dan 4, is het waarschijnlijk een schimmelinfectie.
Methode 2 van 4: Symptomen van een gecompliceerde schimmelinfectie herkennen
Stap 1. Houd de vorm van de uitslag in de gaten
Als een schimmelinfectie ongecontroleerd kan groeien, kan deze een ringachtige vorm krijgen die rood kan lijken of geen merkbare verkleuring heeft. Dit kan voorkomen bij zowel vaginale als huidinfecties.
Stap 2. Bepaal of u tot een bepaalde risicogroep behoort
Bepaalde risicogroepen hebben een verhoogde kans op meer gecompliceerde schimmelinfecties, waaronder:
- Mensen die in een jaar 4 of meer schimmelinfecties hebben gehad
- Zwangere vrouw
- Mensen met ongecontroleerde diabetes
- Mensen met een verzwakt immuunsysteem (door medicijnen of aandoeningen zoals HIV)
Stap 3. Merk op dat niet-Candida albicans-infecties als gecompliceerd worden beschouwd
Meestal zijn de meeste schimmelinfecties het gevolg van de candida-schimmel Candida albicans. Soms kan echter een andere candida-schimmel verantwoordelijk zijn voor de infectie. Dit bemoeilijkt de situatie omdat de meeste vrij verkrijgbare en voorgeschreven behandelingen zijn ontworpen om Candida albicans-infecties te behandelen. Als gevolg hiervan vereisen niet-Candida albicans-infecties over het algemeen agressievere behandelingen.
Houd er rekening mee dat de enige manier om een ander type candida-schimmel te diagnosticeren, is dat uw arts een monster (een uitstrijkje) neemt en dit test om het niet-candida-organisme te identificeren
Methode 3 van 4: De risicofactoren kennen
Stap 1. Weet dat antibioticabehandelingen kunnen leiden tot een schimmelinfectie
Langdurige perioden van antibioticabehandeling doden niet alleen de bacteriële ziekteverwekker in het lichaam, maar kunnen ook de "goede bacteriën" in het lichaam doden. Dit kan een onbalans veroorzaken in de flora van de mond, de huid en de vagina, wat de overgroei van gist kan veroorzaken.
Als u onlangs antibiotica heeft gebruikt en een branderig en jeukend gevoel ervaart, heeft u mogelijk een schimmelinfectie
Stap 2. Begrijp dat zwangere vrouwen een hoger risico hebben op het krijgen van een schimmelinfectie
Zwangerschap verhoogt de suiker in vaginale afscheidingen (veroorzaakt door oestrogeen en progesteron) waarin de gist kan gedijen. Wanneer gist gedijt, veroorzaakt dit een onbalans van de normale vaginale flora, wat op zijn beurt een schimmelinfectie veroorzaakt.
Stap 3. Merk op dat hoge oestrogeenspiegels een risicofactor zijn
Als u hoge doses oestrogeen-anticonceptiepillen gebruikt of oestrogeenhormoontherapie gebruikt, heeft u een hoger risico op het krijgen van een schimmelinfectie.
Stap 4. Merk op dat douchen een vaginale schimmelinfectie kan veroorzaken
Douches worden meestal gebruikt om de vagina na een periode schoon te maken, maar deze praktijk is over het algemeen niet nodig en kan zelfs schadelijk zijn. Regelmatig douchen kan de balans van de vaginale flora en de zuurgraad van de vagina veranderen, waardoor de balans tussen goede en slechte bacteriën wordt verstoord. Het niveau van bacteriën helpt de zure omgeving in stand te houden en de vernietiging ervan kan de overgroei van de slechte bacteriën veroorzaken, wat op zijn beurt schimmelinfecties veroorzaakt.
Stap 5. Houd er rekening mee dat bestaande medische aandoeningen risicofactoren kunnen zijn voor schimmelinfecties
Bepaalde ziekten of aandoeningen correleren met schimmelinfecties. Diabetes en een verlaagd immuunsysteem, van een aandoening zoals HIV, kunnen uw kansen op het krijgen van een schimmelinfectie vergroten.
Methode 4 van 4: Wanneer medische hulp inroepen?
Stap 1. Raadpleeg uw arts als het uw eerste schimmelinfectie is
Als u nog nooit eerder een schimmelinfectie heeft gehad, neem dan contact op met uw arts om uw diagnose te bevestigen. Uw arts kan u precies vertellen wat er aan de hand is en kan medicijnen aanbevelen of voorschrijven om u te helpen uw schimmelinfectie te behandelen.
- Een schimmelinfectie kan soms op bepaalde SOA's lijken, dus raadpleeg uw arts om te bevestigen dat u een schimmelinfectie heeft.
- Een urineweginfectie of soa kan de symptomen van een schimmelinfectie nabootsen.
Stap 2. Zoek medische hulp als u koorts krijgt
Als uw schimmelinfectie gepaard gaat met koorts, kan dit een teken zijn van een ingewikkelder medisch probleem. Praat met uw arts. Ze willen misschien wat tests uitvoeren en bepaalde medicijnen voorschrijven om u te helpen uw schimmelinfectie te behandelen.
Als u koude rillingen en pijn heeft, laat dit dan ook aan uw arts weten
Stap 3. Praat met uw arts als u steeds schimmelinfecties krijgt
Af en toe een schimmelinfectie is niet zo erg, zolang het maar opklaart. Maar als u keer op keer aanvallen van een schimmelinfectie krijgt, kan dit een teken zijn dat er een dieper medisch probleem is. Vertel uw arts dat u meerdere schimmelinfecties heeft. Ze willen misschien wat testen doen en kunnen medicijnen verstrekken om ze kwijt te raken.
- Terugkerende schimmelinfecties kunnen een teken zijn van diabetes of kanker.
- Als u denkt dat u een risico loopt om hiv of aids op te lopen en u meerdere schimmelinfecties krijgt, vertel dit dan aan uw arts.
Stap 4. Raadpleeg een arts als uw schimmelinfectie niet weggaat
De meeste schimmelinfecties verdwijnen na ongeveer een dag of zo met de behandeling. Maar als uw schimmelinfectie niet verdwijnt, neem dan contact op met uw arts. Ze willen je misschien onderzoeken of ze kunnen medicijnen voorschrijven die kunnen helpen bij de behandeling van je schimmelinfectie.
Langdurige schimmelinfecties kunnen geïnfecteerd raken en kunnen een teken zijn van een dieperliggend probleem. Praat voor de zekerheid met uw arts
Stap 5. Bel uw arts als u zwanger bent en u krijgt een schimmelinfectie
Gistinfecties komen veel voor bij zwangere vrouwen en zijn meestal niet gevaarlijk. Maar sommige medicijnen die worden gebruikt om schimmelinfecties te behandelen, kunnen schadelijk zijn voor u of uw baby. Praat met uw arts over behandelingsopties voordat u probeert uw schimmelinfectie te behandelen.
Vermijd het aanbrengen van vrij verkrijgbare crèmes totdat u met uw arts heeft gesproken
Stap 6. Zoek medische hulp als u diabetes heeft en u een schimmelinfectie krijgt
Gistinfecties kunnen mogelijk tot complicaties leiden als u diabetes heeft. Neem contact op met uw arts voordat u probeert uw eigen schimmelinfectie te behandelen of te diagnosticeren. Ze kunnen behandelingsopties aanbevelen of bepaalde medicijnen voorschrijven.
Terugkerende schimmelinfecties kunnen een teken zijn dat uw diabetesbehandelingsplan moet worden gewijzigd
Video - Door deze service te gebruiken, kan bepaalde informatie worden gedeeld met YouTube
