Experts zijn het erover eens dat een keelcultuur kan helpen bij het diagnosticeren van een bacteriële infectie die keelpijn veroorzaakt. Om een keelkweek te nemen, veeg je de keel van de zieke met een lang wattenstaafje om cellen uit de achterkant van de keel te verzamelen. Onderzoek suggereert dat deze cellen worden toegevoegd aan een stof die bacteriën laat groeien om te zien of er een infectie is. Het nemen van een keeluitstrijkje is een vrij eenvoudige procedure, maar het is belangrijk om voorzichtig te zijn, zodat u goede resultaten krijgt.
Stappen
Deel 1 van 3: Begrijpen wanneer je een keelcultuur moet nemen
Stap 1. Herken de symptomen
Over het algemeen zijn de tekenen en symptomen van een keelinfectie: pijn, moeite met slikken, rode en gezwollen amandelen met witte pusstrepen, gezwollen en gevoelige lymfeklieren, koorts en huiduitslag.
- Een persoon kan veel van deze symptomen hebben en nog steeds geen keelontsteking hebben, omdat virussen ook dezelfde symptomen kunnen hebben als bacteriële infecties.
- Houd er rekening mee dat het nog steeds mogelijk is om bacteriën te hebben die streptokokken veroorzaken zonder een zere keel te hebben, waardoor de persoon een 'drager' wordt. Dragers hebben bacteriën in hun mond, maar daar worden ze nog niet ziek van. Ze kunnen de bacteriën onbewust doorgeven aan anderen door gebruiksvoorwerpen, kopjes, enz.
Stap 2. Wees bekend met het doel van een keelcultuur
Het primaire doel van het uitvoeren van een keelcultuur is om te bepalen of een keelinfectie viraal of bacterieel is. De bacteriën die keelontsteking veroorzaken, Streptococcus pyogenes (ook bekend als groep A Streptococcus) is zeer besmettelijk en wordt gemakkelijk tussen mensen overgedragen.
- Mensen zijn vatbaar voor de bacteriën van druppeltjes in de lucht van hoesten en niezen, gedeeld eten en drinken, en zelfs van oppervlakken zoals deurknoppen en handgrepen door ze van het oppervlak naar uw huid, neus, mond of ogen over te brengen.
- Keelontsteking kan op elk moment voorkomen, maar meestal in de late herfst en het vroege voorjaar. Strep wordt het vaakst gezien bij kinderen tussen de vijf en vijftien jaar.
Stap 3. Begrijp mogelijke complicaties
Hoewel streptokokken over het algemeen niet als gevaarlijk worden beschouwd, kunnen er zelfs bij de behandeling ernstigere complicaties optreden. De verspreiding van infectie naar de sinussen, amandelen, huid, bloed of middenoor is misschien wel de grootste zorg.
- Groep A Streptokokken. Deze bacterie is verantwoordelijk voor veel aandoeningen, waaronder roodvonk, keelontsteking of reumatische koorts.
- Candida albicans. Candida albicans is een schimmel die spruw kan veroorzaken, een infectie in de mond en op het oppervlak van de tong. Het kan soms naar de keel (of andere locaties) reizen, waardoor een infectie ontstaat en kan optreden na behandeling van keelontsteking.
- Bacteriële meningitis. Streptococcus pneumoniae en groep B Streptococcus kunnen meningitis veroorzaken, een ernstige en mogelijk dodelijke ziekte die ontstekingen in de hersenen veroorzaakt. Mensen kunnen de kans op meningitis verkleinen door zich te laten vaccineren.
- Als bacteriën worden geïdentificeerd, kunt u een gevoeligheids- of gevoeligheidstest uitvoeren, een test die u laat zien welk antibioticum efficiënter is tegen de ziekteverwekker.
Deel 2 van 3: Een keelcultuur nemen
Stap 1. Vraag of uw patiënt mondwater of antibiotica heeft gebruikt
Als u een patiënt voorbereidt op een keeluitstrijkje, moet u hem vragen of hij mondwater of antibiotica heeft gebruikt, omdat een van beide een onnauwkeurige kweek kan beïnvloeden om bacteriën te verwijderen.
- Als de patiënt in de war is waarom het geen goed idee is om bacteriën uit het besmette gebied te verwijderen, leg hem dan uit dat verwijdering uit de directe omgeving niet betekent dat de infectie is genezen. Hij kan inderdaad nog steeds drager zijn en het niet detecteren van de infectie zal de infectieperiode verlengen en mogelijk anderen besmetten.
- Vertel de patiënt dat dit een relatief pijnloze procedure is en dat er geen speciale instructies nodig zijn zodra de tests zijn afgerond.
- Andere vragen die u aan uw patiënt kunt stellen, zijn: "Welke symptomen heeft u opgemerkt en hoe ernstig zijn ze?", "Hoeveel dagen?", "Wanneer is het begonnen?", "Hoe is het verlopen?", "Heeft het heeft u de afgelopen dagen koorts gehad?", en "Bent u in contact geweest met iemand die onlangs keelontsteking heeft gehad?"
Stap 2. Gebruik een tongspatel
Om te controleren op roodheid, zwelling en vooral witte strepen of pus op de amandelen, moet je een tongspatel gebruiken om de amandelen en keel goed te bekijken.
- U moet ook proberen om tekenen van keelontsteking op te sporen: koorts, witte of gele vlekken die het slijmvlies van de keel bedekken, heldere en donkerrode vlekken bij de keel en gezwollen amandelen.
- Een visueel onderzoek van de keel en amandelen kan niet bepalen of de tekenen en symptomen bacterieel of viraal zijn; daarom zullen verdere tests nodig zijn.
Stap 3. Voer een keeluitstrijkje uit
Zodra tekenen en symptomen zijn gedetecteerd, moet u een keeluitstrijkje maken om te controleren op de aanwezigheid van bacteriën, waaronder streptokokkenbacteriën. Een keeluitstrijkje wordt gedaan om eventuele bacteriën voor een keelcultuur te verzamelen om te bepalen of de infectie wordt veroorzaakt door een virus of door bacteriën. Het resultaat bepaalt de behandeling.
- Gebruik een steriel wattenstaafje om het geïnfecteerde gebied met het wattenstaafje met verschillende bewegingen aan te raken om ziekteverwekkers of bacteriën te verzamelen die een microbioloog kan analyseren.
- Zorg ervoor dat u de tong, huig of lippen niet aanraakt vanwege mogelijke besmetting.
- Dit zou geen pijnlijke procedure moeten zijn, maar verwacht dat uw patiënte kokhalst omdat u de achterkant van haar keel aanraakt.
- Bereid het wattenstaafje voor op transport naar het laboratorium voor analyse. Label het monster altijd met de naam van de patiënt, geboortedatum en patiënt-ID.
Stap 4. Voer een snelle antigeentest uit
Deze test wordt meestal alleen uitgevoerd in geval van nood of bij kinderen omdat het directe feedback kan geven op het uitstrijkje.
- Deze test detecteert binnen enkele minuten streptokokken door stoffen (antigenen) uit de keel te onthullen. Eenmaal gelokaliseerd, kan de behandeling met antibiotica onmiddellijk beginnen.
- Het nadeel van deze test is dat vanwege de snelle analyse sommige keelontstekinginfecties verkeerd worden gediagnosticeerd; daarom is het een goed idee om door te gaan met een kweek, vooral als de antigeentest een negatief resultaat laat zien.
Stap 5. Bereid wattenstaafje voor op het laboratorium
Inoculeer de cultuur met het steriele wattenstaafje en plaats het voorzichtig in een opvangbak. Als je een snelle streptokokkentest of een streptokokkenscreening nodig hebt, gebruik dan een rode Duo-Swab in transportmedia. Plaats anders de cultuur in een blauwe Amies transportmedia voor een keelcultuur.
- Zorg ervoor dat u de transportmedia correct labelt, anders kan er verwarring ontstaan over de juiste procedures voor de behandeling, wat kan leiden tot ernstige complicaties.
- De opvangcontainer dient binnen 24 uur bij het laboratorium aanwezig te zijn voor een goede analyse.
Stap 6. Analyseer de cultuur
De cultuur moet in een kaarsenpot worden geplaatst en worden geïncubeerd bij 35-37 ° C (95-98 ° F). U dient de pot minimaal 18 uur in de broedmachine te laten staan.
- Haal na 18-20 uur de pot eruit en onderzoek de bacterie (inhoud beta hemolytische) kolonies. Als je een spoor van een kolonie vindt, is de test positief en lijdt de patiënt aan een bacteriële infectie. Het zal verder onderzoek nodig hebben om te bepalen welke bacteriën aanwezig zijn.
- Als er niets in de container groeit, is de test negatief. Als de testresultaten negatief zijn, kan de patiënt lijden aan een virale infectie, veroorzaakt door pathogenen zoals Enterovirus, het Herpes simplex-virus, Epstein-Barr-virus of RSV (respiratoir syncytieel virus). Chemische tests of microscooponderzoeken moeten worden uitgevoerd om te bepalen welk type infectie de patiënt treft. Onthoud dat virale infecties niet te behandelen zijn met antibiotica. Virale infecties hebben tijd en rust nodig voor het lichaam om infecties te bestrijden met behulp van zijn eigen immuunrespons.
Deel 3 van 3: Behandeling en preventie van verdere symptomen
Stap 1. Schrijf antibiotica voor om keelontsteking te genezen
Antibiotica zijn de meest voorkomende behandeling voor keelontsteking. Antibiotica verminderen de duur van de symptomen en helpen de verspreiding van de infectie naar anderen te voorkomen.
- Penicilline is de meest voorkomende. Het kan worden geïnjecteerd of oraal worden ingenomen.
- Vergelijkbaar met penicilline is Amoxicilline. Dit medicijn wordt vaker aan kinderen gegeven omdat het gemakkelijk verkrijgbaar is als kauwtablet of vloeibare suspensie.
- Als uw patiënt allergisch is voor penicilline, zijn enkele alternatieven: cefalexine (Keflex), claritromycine (Biaxin), Azithromycine (Zithromax, Zmax) of Clindamycine.
- De patiënt zou zich tussen 24 en 48 uur veel beter moeten voelen en niet meer besmettelijk zijn.
- Zorg ervoor dat de patiënt begrijpt dat het, zelfs als hij zich beter voelt, essentieel dat hij de volledige antibioticakuur afmaakt. Hij moet de pillen innemen zoals voorgeschreven totdat ze allemaal op zijn. Dit voorkomt een heropflakkering van de infectie en/of het ontstaan van een antibioticaresistente bacterie.
Stap 2. Moedig patiënten aan om huismiddeltjes te gebruiken
In de meeste gevallen zullen antibiotica effectief de bacteriën verwijderen die ongemak veroorzaken. Tegelijkertijd kunnen aanpassingen van de levensstijl en huismiddeltjes de symptomen verlichten.
- Rust en ontspanning helpen de infectie te bestrijden. Adviseer uw patiënt om 24 uur na het starten van de behandeling niet naar het werk of naar school te gaan, aangezien keelontsteking zeer besmettelijk is. Na 24 uur mag een patiënt die wordt behandeld met antibiotica niet besmettelijk zijn.
- Door veel water te drinken, blijft een zere keel gesmeerd en wordt het slikken gemakkelijker. Het voorkomt ook uitdroging door de antibiotica.
- Gorgelen met warm zout water verlicht keelpijn. Zorg ervoor dat de patiënt niet doorslikt. Ze kan ook waterstofperoxide gorgelen (verdun een dopje waterstofperoxide in een kopje warm water).
- Een luchtbevochtiger voegt vocht toe aan de lucht en verlicht het ongemak van uitgedroogde slijmvliezen.
Stap 3. Voorkom verdere streptokokkeninfectie
Onthoud dat streptokokkeninfecties worden veroorzaakt door mobiele bacteriën van hoesten, niezen of zelfs het aanraken van geïnfecteerde oppervlakken. Adviseer uw patiënt om het volgende te doen:
- Was de handen om de overdracht van bacteriën van oppervlakken naar de ogen, mond en neus te voorkomen. Zorg ervoor dat u ongeveer vijftien tot twintig seconden warme zeep en water gebruikt, of gebruik een handdesinfecterend middel op alcoholbasis.
- Bedek zijn mond en neus met zijn elleboog bij niezen of hoesten.
- Raak zijn gezicht niet aan, vooral zijn neus, mond en ogen.
- Vermijd het delen van drinkglazen, eetgerei of speelgoed met kinderen met keelontsteking.
