Wanneer een patiënt onder algemene anesthesie wordt geplaatst, is die patiënt bewusteloos en zich niet bewust van pijn. Deze toestand wordt vaak geproduceerd met behulp van intraveneuze medicijnen en ingeademde gassen die ervoor zorgen dat de patiënt "slaapt"; deze toestand is echter niet zoals normale slaap. Algemene anesthesie mag alleen worden toegediend door een anesthesioloog of anesthesiemedewerker. Deze speciaal opgeleide medische professional bepaalt de juiste medicijnen, bewaakt uw ademhaling en lichaamsfuncties tijdens de operatie en behandelt voortdurend veranderende fysiologische processen, afhankelijk van de gezondheidstoestand van de patiënt en wat er tijdens de operatie gebeurt. De medicijnen die worden gebruikt om algemene anesthesie te induceren, zijn gevaarlijk en vereisen de vaardigheden van een deskundige arts. Probeer deze technieken nooit thuis te gebruiken.
Stappen
Methode 1 van 4: Voorbereiding op het toedienen van anesthesie
Stap 1. Bekijk het medisch dossier van de patiënt
Alvorens de anesthesie toe te dienen, zal de anesthesioloog het medisch dossier van de patiënt bekijken. Dit beoordelingsproces helpt ervoor te zorgen dat de medicijnen die de patiënt krijgt, voor elk de veiligste en meest effectieve zijn. De anesthesist kijkt naar:
- Leeftijd
- Gewicht
- medische geschiedenis
- Huidige medicijnen, waaronder recepten, zelfzorggeneesmiddelen en kruidensupplementen
- Eerdere anesthesiegegevens, indien beschikbaar
- Recente medische onderzoeken of specialistische bezoeken die relevant zijn voor het geplande type anesthesie (bijvoorbeeld recente cardiologische notities, echorapporten)
- Andere relevante medische geschiedenis en details die relevant zijn voor het geplande type anesthesie
- Allergieën voor medicijnen en voedselproducten
Stap 2. Vraag de patiënt naar medicijnen
Vervolgens spreekt de anesthesioloog met de patiënt. De anesthesist zal de patiënt informeren over wat hij kan verwachten en over de mogelijke bijwerkingen van deze medicijnen.
Het is belangrijk dat de anesthesist op de hoogte is van eventuele eerdere reacties op anesthetica. Als een patiënt in het verleden een slechte reactie heeft gehad op anesthetica of als de patiënt een significante familiegeschiedenis heeft van problemen met anesthesie, kan de anesthesist ervoor kiezen om verschillende medicijnen te gebruiken
Stap 3. Interview de patiënt over alcohol-, sigaretten- en recreatief drugsgebruik
De anesthesist zal de patiënt vragen naar het huidige gebruik van alcohol, sigaretten en recreatieve drugs door de patiënt. Al deze stoffen kunnen invloed hebben op de manier waarop een patiënt op anesthesie reageert, dus het is van cruciaal belang voor de anesthesist om deze informatie te leren.
- Sigaretten tasten het hart en de longen aan, wat van invloed kan zijn op het gekozen type anesthesie en het herstelproces. Chronische obstructieve longziekte kan een aanzienlijke invloed hebben op het vermogen van een patiënt om te herstellen van intubatie. Het wordt aanbevolen om ten minste acht weken voorafgaand aan een anesthesie te stoppen met roken om de resultaten van anesthesie te verbeteren en het risico op chirurgische infectie te verminderen.
- Alcohol tast de lever, het hart, de longen en het bloed aan, die belangrijk zijn bij de toediening van anesthesie. Chronische leverziekte kan de keuze en de resultaten van anesthesie aanzienlijk beïnvloeden.
- Huidig of vroeger gebruik van recreatieve drugs, zoals cocaïne, marihuana of amfetaminen, is belangrijke informatie voor een anesthesist om te leren. Als cocaïne of amfetaminen in de bloedbaan aanwezig zijn, kunnen ze leiden tot gevaarlijke veranderingen in de bloeddruk en zelfs tot de dood onder algehele anesthesie.
- Onthoud dat alle gesprekken tussen patiënt en arts of anesthesist vertrouwelijk zijn. Als u deze informatie niet deelt, kan dit de kans op negatieve bijwerkingen van de operatie vergroten, waaronder overlijden. Zorg ervoor dat de patiënt weet hoe belangrijk het is dat hij eerlijk tegen u is.
Stap 4. Bevestig dat de patiënt zich heeft onthouden van voedsel en vocht volgens de instructies
Artsen instrueren patiënten om zich voor een bepaalde tijd vóór de operatie te onthouden van voedsel en vocht. De anesthesist zal deze informatie echter vaak bevestigen.
- Elk voedsel in de maag tijdens de operatie verhoogt het risico op aspiratie tijdens de operatie. Dit is de medische term voor wanneer voedsel en maaginhoud tijdens de operatie in de slokdarm stijgen en in de longen terechtkomen. Zelfs snoep of kauwgom zonder te slikken kan het risico op aspiratie van een patiënt vergroten
- Omdat algehele anesthesie ook de spieren in uw lichaam in slaap brengt, heeft u geen kokhalsreflex en kunt u niet hoesten om uw longen te beschermen. Eet of drink niets gedurende de periode die uw chirurg u voor de operatie geeft. Aspiratie kan leiden tot langdurige intubatie en IC-verblijf, en soms zelfs tot de dood.
Methode 2 van 4: Algemene anesthesie toedienen
Stap 1. Plaats een infuus
Voordat ze naar de operatiekamer worden gebracht, zal een verpleegkundige of anesthesist een intraveneuze lijn (IV) in de arm van de patiënt plaatsen. De intraveneuze (IV) lijn in de arm van de patiënt zal tijdens de operatie worden gebruikt. In veel gevallen wordt een tweede infuus in de andere arm ingebracht nadat de patiënt onder narcose is.
- De patiënt kan een kalmerend middel krijgen in het preoperatieve gebied voordat hij naar de operatie gaat. Het kalmerende middel zal de patiënt helpen te ontspannen. Een anesthesist moet mogelijk meer medicatie gebruiken om algemene anesthesie te bereiken als een patiënt zeer angstig is.
- Voorafgaand aan de operatie gaat de patiënt slapen door algemene anesthetica te krijgen via de IV en soms ook via een gezichtsmasker. De verdoving alleen via het masker toedienen is ook een optie die in sommige gevallen kan worden gebruikt. Als de patiënt bijvoorbeeld een kind is dat bang is voor naalden, kan een masker worden gebruikt om medicijnen toe te dienen.
- Deze optie, "maskerinductie" genoemd, wordt niet vaak gebruikt bij volwassenen of grotere kinderen, omdat het minder effectief en riskant kan zijn om algemene anesthesie te induceren zonder eerst een infuus te krijgen.
Stap 2. Intubeer de patiënt
Omdat veel anesthesiemedicijnen ervoor zorgen dat patiënten niet zelfstandig voldoende kunnen ademen, zal de anesthesist de luchtweg van de patiënt willen beveiligen, meestal met een larynxmasker of een endotracheale tube. Het plaatsen van een endotracheale tube wordt intubatie genoemd. Bij deze procedure plaatst de anesthesist een buisje in de luchtpijp van de patiënt om de longen te beschermen en de patiënt te helpen ademen tijdens de operatie. Deze buis wordt aangesloten op een machine die de patiënt helpt ademen tijdens de procedure.
- De endotracheale buis die bij intubatie wordt gebruikt, is een flexibele plastic buis die door de mond van de patiënt gaat met behulp van een instrument dat een laryngoscoop wordt genoemd. Dit instrument helpt de anesthesist de tong en keelholte, of weefsels van de mond, op te tillen om goed genoeg te kunnen zien om de buis in de longen van de patiënt te brengen.
- Omdat intubatie meestal plaatsvindt wanneer de patiënt slaapt, kunnen patiënten af en toe een afgesneden lip of afgebroken tand hebben als het plaatsen van de endotracheale tube moeilijk was. Het is belangrijk dat patiënten hun anesthesioloog op de hoogte stellen als ze losse tanden hebben, wat dit risico kan vergroten.
- Na de operatie zullen sommige patiënten een zere keel hebben van de endotracheale tube. Dit kan één tot twee dagen duren en is een normale bijwerking van intubatie
Stap 3. Houd rekening met de mogelijke complicaties van intubatie
Complicaties van het plaatsen van de buis door de slokdarm in de richting van de maag in plaats van de longen zullen resulteren in onvoldoende zuurstofvoorziening, hersenbeschadiging en mogelijk de dood. Om deze reden plaatst een gekwalificeerde en ervaren arts de endotracheale tube en controleert de plaatsing voor aanvang van de operatie. Andere complicaties van endotracheale intubatie zijn onder meer:
- Een tand uitslaan tijdens het inbrengen van de buis of intubatie
- Schade aan de lippen, tanden of tong
- Lage bloeddruk door de verdovingsmiddelen
- Longinfectie, zoals longontsteking, vooral bij langdurige intubatie
Stap 4. Neem extra voorzorgsmaatregelen als de patiënt risico loopt op complicaties door intubatie
Sommige patiënten lopen een hoger risico op complicaties door intubatie. Daarom is het zo belangrijk om de medische geschiedenis van de patiënt te beoordelen en een lichamelijk onderzoek uit te voeren. Patiënten met een hoog risico op een moeilijke intubatie kunnen een wakkere intubatie nodig hebben, die kan worden uitgevoerd met verdovende medicijnen en sedatie. Dit wordt gedaan om de veiligheid van de patiënt te garanderen, en nadat de endotracheale tube op zijn plaats is, zal de anesthesist anesthesiemedicatie verstrekken. Factoren die het risico op moeilijke intubatie vergroten, zijn onder meer:
- Nek- of cervicale wervelkolomletsel dat flexie of extensie van de nek beperkt
- Dikke nekomtrek
- Kleine mondopening
- Kleine kin of onvermogen om de kaak naar voren te bewegen
- Eerdere hoofd- of nekbestraling of operatie
- Recente maaltijd
Stap 5. Bewaak de vitale functies van de patiënt
Zodra de patiënt onder narcose is door IV of geïnhaleerde inductie, met een veilige luchtweg en geschikte ventilatie, zal de anesthesist de vitale functies van de patiënt controleren en de patiënt behandelen met een verscheidenheid aan medicijnen en vloeistoffen om haar tijdens de operatie stabiel te houden. De anesthesist zal tijdens de procedure met de chirurg communiceren om de veiligheid van de patiënt te waarborgen. De vitale functies die de anesthesist zal controleren, zijn onder meer:
- Zuurstofverzadigingsniveaus
- Hartslag en ritme
- Bloeddruk
- Ademhalingsfrequentie
- Lichaamstemperatuur
- Bloedverlies
- Urineproductie, afhankelijk van het type operatie
- Centrale veneuze druk, afhankelijk van het type operatie
- Cardiale output en andere invasieve hartbewaking, afhankelijk van de patiënt of het type operatie
Methode 3 van 4: Wakker worden na algemene anesthesie
Stap 1. Houd de patiënt onder narcose totdat de procedure voorbij is
De patiënt zal medicatie blijven krijgen om verdoofd te blijven totdat de chirurg zijn of haar procedure heeft voltooid. Nadat de procedure is voltooid, zal de anesthesist het gebruik van de medicatie verminderen. Alvorens de endotracheale tube te verwijderen, zal de anesthesist ervoor zorgen dat de patiënt:
- Ademt voldoende zonder hulp
- Heeft stabiele vitale functies
- Heeft de juiste medicijnen en omkeringsmiddelen gehad, indien nodig
- Kan basiscommando's volgen en blijk geven van goede spierkracht, meestal door zijn of haar hoofd op te tillen of in iemands handen te knijpen
Stap 2. Breng de patiënt naar de verkoeverkamer
Nadat de endotracheale tube is verwijderd en de patiënt volledig is gewekt, wordt de patiënt naar de verkoeverkamer gebracht. In de verkoeverkamer zullen deskundige verpleegkundigen de vitale functies van de patiënt (zuurstofsaturatie, hartslag en ritme, bloeddruk en temperatuur) controleren om ervoor te zorgen dat alles normaal is. De verpleegkundige zal ook controleren op en behandelen van vaak voorkomende bijwerkingen van anesthesie en chirurgie, waaronder pijn en misselijkheid.
Stap 3. Let op vaak voorkomende bijwerkingen
Zoals bij elke andere medische procedure, kunnen er bijwerkingen zijn van algemene anesthesie. De meeste van deze bijwerkingen verdwijnen snel na de operatie, maar als een van deze bijwerkingen ernstig of aanhoudend is, zoek dan onmiddellijk medische hulp. Vaak voorkomende bijwerkingen van algemene anesthesie zijn onder meer:
- Misselijkheid
- Braken
- Keelpijn
- Verwardheid
- Spierpijn
- Rillingen/rillingen
- jeuk
Stap 4. Zoek onmiddellijk medische hulp voor ernstigere bijwerkingen
Sommige patiënten kunnen ook ernstigere bijwerkingen ervaren van algemene anesthesie waarvoor medische zorg van een arts nodig is. Ernstige bijwerkingen die medische aandacht vereisen, zijn onder meer:
- Moeite met ademhalen
- Tekenen van infectie, zoals koorts of koude rillingen
- Pijn op de borst of druk
- Hartkloppingen
- Nieuwe zwakte
- Zwelling van armen of benen en/of vermoeidheid, wat tekenen kan zijn van hartfalen
Stap 5. Houd rekening met de kans op ernstige complicaties
Na de operatie loopt u mogelijk een hoger risico op het ontwikkelen van andere, meer ernstige complicaties. Breng onmiddellijk een arts op de hoogte als de patiënt aan complicaties lijdt. Enkele complicaties om op te letten zijn:
Postoperatief delier. Deze complicatie veroorzaakt verwarring en geheugenverlies dat langer dan een paar uur kan duren. Sommige patiënten lopen een hoger risico, zoals mensen die na een operatie worden overgebracht naar de intensive care, evenals mensen met een hartaandoening, longaandoening, de ziekte van Alzheimer, de ziekte van Parkinson of die een beroerte hebben gehad
Methode 4 van 4: Andere soorten anesthesie begrijpen
Stap 1. Leer meer over lokale anesthesie
In tegenstelling tot algemene anesthesie, zal lokale anesthesie slechts een klein deel van het lichaam verdoven. Dit type anesthesie wordt alleen gebruikt voor kleine procedures. De patiënt kan tijdens de procedure wakker zijn.
Stap 2. Lees meer over regionale anesthesie
Regionale anesthesie blokkeert de perceptie van pijn vanuit een groter deel van het lichaam van de patiënt. In dit geval kan de patiënt ook een kalmerend middel krijgen. Regionale anesthesie kan worden gegeven als alternatief voor algehele anesthesie, of soms in combinatie met algehele anesthesie. Er zijn twee soorten regionale anesthesie.
- Perifere zenuwblokkade. Bij deze procedure wordt verdoving naast een specifieke zenuwgroep geïnjecteerd.
- Epidurale of spinale anesthesie. Bij deze procedure wordt lokale anesthesie in de buurt van het ruggenmerg geïnjecteerd, wat pijn van de zenuwen in de wervelkolom blokkeert. Dit blokkeert pijn in een deel van het lichaam, zoals de borstwand, heupen, benen of buik.
Stap 3. Vraag naar bewuste sedatie
Bewuste sedatie is een vorm van anesthesie waarbij sedatie betrokken is zonder volledig "in slaap" of bewusteloos te zijn. Met deze optie kan een patiënt enigszins verdoofd en comfortabel zijn tijdens een operatie.
- Meestal zal een verpleegkundige, arts of tandarts de verdoving toedienen met een medicijn dat snel slijt.
- De medicatie wordt via een infuus toegediend en moet elke drie tot vijf minuten worden gecontroleerd.
- De patiënt krijgt tijdens de procedure waarschijnlijk zuurstof via een masker.
- Patiënten vallen vaak in slaap, maar worden bij het ontwaken gemakkelijk wakker en reageren op mensen in de kamer.
- Sommige medicijnen die worden gebruikt, veroorzaken ook geheugenverlies, zodat de patiënt zich misschien niet veel van de procedure herinnert.
- De patiënt kan stemmen horen en in en uit de slaap drijven, wat allemaal normaal zou zijn voor bewuste sedatie. Bewustzijn tijdens sedatie bij bewustzijn betekent niet dat de patiënt "wakker" wordt tijdens de operatie en het is een verwacht onderdeel van deze milde vorm van sedatie.
Tips
- Praat met uw arts als u zich zorgen maakt over het krijgen van algemene anesthesie of over een operatie in het algemeen. Als u meer te weten komt over de procedures, kunt u zich misschien minder angstig voelen.
- Anesthesie is ingewikkeld, daarom duurt het acht jaar medische opleiding voordat een arts anesthesie kan geven. Praat met uw anesthesist over de risico's van het ondergaan van algemene anesthesie.
