Het controleren van vitale functies is een essentieel onderdeel van het bewaken van iemands gezondheid. Of u nu een verpleegster bent die de vitale functies in een ziekenhuis controleert, een ouder die de vitale functies van uw kind controleert of uw eigen vitale functies controleert, nauwkeurigheid is belangrijk om u te vertellen hoe het met de persoon gaat. De vier belangrijkste vitale functies zijn temperatuur, ademhalingsfrequentie, hartslag en bloeddruk. Subjectieve pijn op een schaal van 0-10 wordt vaak samen met vitale functies beschouwd, evenals gewicht en zuurstofverzadiging.
Stappen
Methode 1 van 4: Temperatuur controleren
Stap 1. Kies een thermometer
Om iemands temperatuur op te nemen, heb je verschillende mogelijkheden als het om thermometers gaat. Digitale thermometers kunnen oraal, rectaal en onder de oksel worden gebruikt. Speciale thermometers kunnen op het voorhoofd (huid) of in het oor worden gebruikt.
Gebruik voor baby's jonger dan 3 maanden altijd een digitale thermometer om een rectale meting te doen. Voor kinderen jonger dan 4 jaar moet u hun temperatuur opnemen onder hun oksels, rectaal of op hun voorhoofd
Stap 2. Was je handen
Voordat u een thermometer op uzelf of iemand anders gebruikt, moeten uw handen schoon zijn. Was ze met zeep en warm stromend water en schrob ze minstens 20 seconden.
Stap 3. Reinig de thermometer
Als je niet weet of een thermometer schoon is, begin dan met het wassen in koud water. Breng ontsmettingsalcohol aan op de thermometer en was de alcohol vervolgens af in koud water.
Stap 4. Gebruik een thermometer oraal of onder de oksel
Vervolgens moet u de thermometer in de patiënt steken, langs de door u gekozen route. Voor een orale thermometer, steek deze onder de tong en laat de patiënt hem daar minstens 40 seconden vasthouden. De meeste digitale thermometers piepen als ze klaar zijn.
Voor de oksel gaat de punt van de thermometer in de oksel. Het moet de huid raken (geen doek). Houd het 40 seconden vast of totdat het piept
Stap 5. Neem een rectale meting
Laat de patiënt voor een rectale meting op zijn rug liggen en zijn dijen optillen. Breng een beetje vaseline aan op het uiteinde van de thermometer voordat u deze in de anus duwt. Ga niet verder dan een centimeter. Een halve centimeter is meestal voldoende. Zorg ervoor dat je geen weerstand overschrijdt. Laat het 40 seconden intrekken of totdat het piept.
Stap 6. Breng een oor- of voorhoofdthermometer aan
Voor een gehoorgangthermometer steekt u de thermometer voorzichtig in het oor van de persoon. Wacht tot het piept voordat u het eruit trekt om de temperatuur af te lezen. Lees altijd de handleiding die bij de thermometer wordt geleverd, omdat deze speciale instructies geeft over hoe die specifieke thermometer moet worden geplaatst.
- Voor een voorhoofdthermometer, ook wel een Temporal Artery-thermometer genoemd, zet u deze aan en schuift u deze over het voorhoofd van de patiënt. Het zou de temperatuur onmiddellijk moeten lezen.
- Iedereen met een temperatuur boven de 100,4 graden Fahrenheit (38 graden Celsius) moet door een arts worden gezien.
Methode 2 van 4: Ademhalingsfrequentie en polsslag nemen
Stap 1. Lees de hartslag van de persoon handmatig af
Om de hartslag van een persoon te lezen, plaatst u uw wijs- en middelvinger op de radiale slagader van de persoon. Deze slagader bevindt zich aan de binnenkant van de pols, het dichtst bij de duim. Als u op drukt, moet u de hartslag kunnen voelen met een stevige maar lichte druk. Te hard drukken kan uw lezing alleen maar bemoeilijken. Tel het aantal hartslagen in 30 seconden en vermenigvuldig met 2 voor slagen per minuut.
Je kunt de beats ook meer dan 60 seconden tellen, als je dat liever hebt
Stap 2. Gebruik andere methoden om een hartslag te nemen
In plaats van een polsslag te voelen, kun je ook met een stethoscoop naar de hartslag luisteren en toch de slagen in 30 seconden tellen. Elke "lub-dub" van het hart telt voor een enkele slag, niet voor 2. Bovendien lezen bloeddrukmachines ook de hartslag, en de meeste klinieken en ziekenhuizen hebben ook een vingermonitor die de hartslag kan controleren.
Voor een gemiddelde volwassene moet de hartslag tussen 60 en 80 slagen per minuut zijn
Stap 3. Tel de ademhalingen voor de ademhalingsfrequentie
Om de ademhalingsfrequentie te controleren, tel het aantal keren dat een persoon in een minuut ademt. Een volledige cyclus van in- en uitademen telt als een enkele ademhaling. Als je het op iemand anders doet, kun je gewoon kijken hoe vaak hun borstkas omhoog gaat en telt.
Normale ademhaling is over het algemeen 12 tot 16 ademhalingen per minuut voor een volwassene
Stap 4. Controleer op een hartslag en ademhaling in een noodgeval
Als je een persoon tegenkomt in een noodgeval, moet je controleren of de persoon ademt en of hij een hartslag heeft. Om te controleren of hij ademt, kijkt u naar de borstkas van de persoon, luistert u dicht naar de mond van de persoon en voelt u aan zijn borstkas om te zien of hij ademt. Om te controleren op een hartslag, plaatst u uw wijsvinger en middelvinger op hun halsslagader, die zich in het midden van de nek tussen de nekspier en de luchtpijp bevindt. Houd je vingers daar om te zien of je een hartslag voelt.
Als de persoon niet ademt of geen hartslag heeft, moet u met reanimatie beginnen. Als de persoon niet ademt en hij ligt op zijn rug, probeer dan eerst zijn hoofd naar achteren te kantelen, waardoor de tong uit de weg kan gaan
Methode 3 van 4: Bloeddruk controleren
Stap 1. Laat de persoon rustig zitten
Voordat u de bloeddruk meet, moet de patiënt van tevoren een paar minuten (ongeveer 5 minuten) zitten. Bloeddrukmetingen moeten worden gedaan terwijl de patiënt in rust is met de benen en armen niet gekruist.
Stap 2. Probeer een automatische machine
Plaats de manchet om de bovenarm (boven de elleboog) en trek deze goed aan. Een markering op de manchet geeft aan waar deze moet worden geplaatst ten opzichte van de slagader. Het bedrade deel van de machine moet zich aan de binnenkant van de arm bevinden. Als het een polsmanchet is, plaatst u deze zo dat de monitor zich aan de binnenkant van de pols bevindt. Eenmaal beveiligd, zet u de machine aan en begint u met lezen. Probeer stil te blijven of laat de patiënt stil blijven liggen tijdens het lezen. U kunt meer dan één meting uitvoeren voor een betere nauwkeurigheid.
Een aflezing van minder dan 120/80 wordt als normaal beschouwd. Elke hogere begint in prehypertensie (pre-hoge bloeddruk) te komen
Stap 3. Stel een handmatige bloeddrukmanchet in
Breng de manchet aan tot net boven de elleboog, strak genoeg om er net twee vingertoppen onder te passen. Schuif de stethoscoop tussen de huid en de manchet in het midden van de antecubitale fossa of elleboogholte en plaats de oorstukjes in uw oren. De meter voor de machine moet in uw geboeide hand zitten, als u uw eigen metingen doet, of u kunt hem gewoon vasthouden als u de metingen van iemand anders doet.
Stap 4. Blaas de manchet op bij een handmatige bloeddrukmanchet
Knijp snel in het pompje (met de andere hand als je zelf aan het lezen bent). Wanneer u 30 punten hoger komt dan uw systolische druk (high end) normaal gesproken is, kunt u stoppen. Als je aan iemand anders werkt, blaas hem dan op tot het bereik van 160 tot 180, maar als je onmiddellijk hartslag hoort, moet je hoger gaan.
Stap 5. Laat de lucht ontsnappen om de bloeddruk af te lezen
Begin met het laten ontsnappen van de lucht door de knop tegen de klok in te draaien. Het zou de meter slechts 2 tot 3 punten per seconde moeten laten zakken. Zorg ervoor dat de deflatie stabiel op de meter staat. Wanneer je de eerste hartslag hoort, noteer dan waar de meter is, want dat is de systolische druk. Wanneer de hartslag stopt, noteer dan waar de meter zich weer bevindt, namelijk de diastolische druk. U kunt de manchet laten leeglopen en verwijderen.
Methode 4 van 4: Andere vitale functies controleren
Stap 1. Observeer de patiënt
Vergeet niet om de patiënt te observeren tijdens het nemen van metingen om te zien of ze bezorgd lijken. Laat ze in een ontspannen houding zitten met hun benen niet gekruist. Besteed aandacht om te zien of ze in duidelijke nood verkeren of dat er iets mis is met hen dat zichtbaar is voor het blote oog.
Stap 2. Weeg de patiënt
Soms is gewicht inbegrepen in vitale functies. Om een patiënt te wegen, vraag je hem of haar op een weegschaal te gaan staan en noteer je het nummer. Oordeel niet over het gewicht van de persoon, hetzij door commentaar, gezichtsuitdrukking of lichaamstaal.
Stap 3. Bespreek pijnniveaus
Hiervoor moet je de persoon vragen hoe hij zich voelt en diens pijn beoordelen op een schaal van 0-10. Natuurlijk zal de pijnschaal van iedereen anders zijn, maar als je een goed idee kunt krijgen van de mate van pijn die de persoon heeft, kan dat helpen bij het beoordelen van hun algehele conditie.
Zeg eerst: "Heeft u pijn?" Als het antwoord "ja" is, vraag dan "Kunt u uw pijn beoordelen op een schaal van 0-10, waarbij 0 geen pijn is en 10 de ergste pijn is die u ooit hebt gevoeld?"
Stap 4. Meet de zuurstofverzadiging af
Zuurstofverzadiging is hoeveel zuurstof er in je bloed zit. Het is een belangrijke indicator of de patiënt goed ademt en/of het bloed goed naar het lichaam pompt. Een eenvoudig apparaat dat over de vingernagel van de patiënt past, geeft u een meting voor zuurstofverzadiging, die normaal gesproken 95 tot 100 procent is.
