Urine-incontinentie (UI) is een medische term die verwijst naar het verlies van controle over de blaas, wat leidt tot onbedoeld urineverlies. Dit kan overdag of 's nachts gebeuren. Urine-incontinentie is een aandoening die veel kinderen treft als ze jong zijn en verdwijnt naarmate ze groeien en zich ontwikkelen. Om uw kind met UI beter te ondersteunen, is het belangrijk om te begrijpen hoe UI werkt en mogelijke beheeroplossingen.
Stappen
Methode 1 van 4: De blaas begrijpen
Stap 1. Weet hoe de blaas werkt
De blaas is een lichaamsorgaan dat in wezen een gespierde opslagzak voor urine is. Normaal gesproken kan de blaasspierzak enkele uren ontspannen blijven en uitzetten om urine op te nemen. De spier die de blaaszak vormt, wordt de detrusorspier genoemd, die ook verantwoordelijk is voor het legen van de blaas. De andere hoofdspieren van de blaas worden de sluitspieren genoemd, dit zijn twee ringen van spieren rond de blaasuitgang waardoor deze wordt geleegd.
Eén sluitspier is onvrijwillig (je bent je er niet van bewust) en de andere staat meestal onder onze controle, waardoor het onze vrijwillige sluitspier wordt. De laatste is de spier die u kunt gebruiken om de urine tegen te houden totdat u naar de badkamer gaat
Stap 2. Leer meer over blaascontrole
Er zijn zenuwen in uw lichaam die u het gevoel van een volle blaas geven. Dit is het vroege waarschuwingssysteem dat de blaas klaar is om te legen. Wanneer u plast, geven de zenuwen naar de detrusorspier het signaal om samen te trekken of te knijpen, terwijl de zenuwen naar de onvrijwillige sluitspier het tegelijkertijd laten ontspannen.
- Wanneer je je vrijwillige sluitspier loslaat, sta je jezelf toe om te plassen.
- Rond de leeftijd van twee worden de meeste kinderen zich ervan bewust dat het gevoel dat ze 'daar beneden' voelen, de noodzaak is om de blaas te legen. Hierdoor kunnen ze de behoefte uiten om naar het toilet te gaan.
- Ongeveer een jaar later ontwikkelen ze het vermogen om het "vast te houden" totdat ze de kans krijgen om naar het toilet te gaan.
Stap 3. Wees je bewust van de oorzaken van incontinentie
Er zijn problemen die problemen kunnen veroorzaken wanneer een kind leert hoe het "vast te houden". Terwijl de meeste kinderen het vermogen ontwikkelen om hun urine op te houden en naar het toilet te gaan wanneer ze de kans hebben, kunnen er problemen ontstaan die het vermogen van een kind om haar blaas te beheersen in de war kunnen brengen. Deze problemen die verband houden met incontinentie bij kinderen kunnen zijn:
- Een blaas die niet in staat is om de gebruikelijke hoeveelheid urine op te slaan.
- Zwakte van de detrusorspieren of sluitspier.
- Structurele afwijkingen van de urinewegen.
- Het lichaam produceert grotere hoeveelheden urine dan normaal.
- Blaasirritatie door infecties, zoals urineweginfecties of andere irriterende stoffen voor de blaas.
- De blaas ontvangt onverwachte en voortijdige zenuwsignalen om te legen.
- Iets in het gebied van de blaas waardoor deze niet volledig kan worden gevuld, zoals andere uitwerpselen veroorzaakt door constipatie.
- Overmatig uitstel van urineren, of te lang vasthouden.
- Chronische constipatie.
Stap 4. Negeer de mythes over incontinentie
Als uw kind al langere tijd last heeft van incontinentie, is de kans groot dat ze meer te maken heeft met een probleem dan simpelweg te lui zijn om naar het toilet te gaan. Veel ouders hebben de neiging om te denken dat incontinentie overdag een teken van luiheid is, maar het is belangrijk om in gedachten te houden dat iets anders de oorzaak kan zijn van ongelukken bij uw kind. Veelvoorkomende gedachten die ouders hebben, moeten waarschijnlijk worden uitgesloten als uw kind al een tijdje last heeft van incontinentie. In deze situaties moet u weten dat:
- Kinderen die zichzelf nat maken, zijn niet alleen te lui om naar het toilet te gaan.
- Kinderen die zichzelf nat maken hebben het niet te druk met spelen of tv kijken.
- Kinderen die zichzelf nat maken, willen naar de badkamer en plassen zichzelf niet opzettelijk.
- Kinderen die zichzelf nat maken, kiezen er niet voor om tot het laatste moment te wachten.
- Zichzelf nat maken hindert hen.
Methode 2 van 4: Incontinentie behandelen
Stap 1. Zoek naar tekenen van een overactieve blaas
Er zijn enkele veelvoorkomende tekenen dat uw kind een overactieve blaas heeft. Tekenen dat uw kind mogelijk een incontinentieprobleem heeft door ondervulling zijn:
- Je kind rent naar de badkamer, kruist haar benen en wiebelt of valt op de grond, hard op haar hiel zittend.
- Desgevraagd zal uw kind vaak toegeven dat ze op weg naar de badkamer wat urine loost.
- Veel kinderen zullen ook toegeven dat ze soms naar de badkamer rennen, maar slechts een kleine hoeveelheid urine lozen, ook al hadden ze het gevoel dat ze echt moesten gaan.
Stap 2. Zoek naar een oorzaak voor de fase "plotselinge aandrang om te plassen"
Sommige kinderen gaan tijdens het opgroeien door een fase waarin ze plotseling, zonder waarschuwing, heel erg naar het toilet moeten. Deze onderontwikkelde controle, die zich presenteert als aandrangincontinentie, verdwijnt vaak na verloop van tijd naarmate het kind ouder wordt. Dit kunnen echter ook symptomen zijn van een functioneel kleine blaas of een overactieve blaas.
Er zijn enkele medicijnen die de capaciteit van een blaas daadwerkelijk kunnen vergroten. U moet met een arts praten over de mogelijkheden om met een kleine of overactieve blaas om te gaan
Stap 3. Let op overvulling
Er is een vullingstoestand, overvulling genaamd, die ook kan leiden tot incontinentie. Overvulling is een minder vaak voorkomende aandoening die optreedt wanneer de blaas niet wil of kan worden geleegd en heeft meestal een grote capaciteit. Symptomen van een blaas met abnormaal grote capaciteit zijn onder meer:
- Overdag vaak grote hoeveelheden urine plassen. Dit kan gebeuren als de nieren enorme hoeveelheden urine produceren. U moet met uw kind naar een arts gaan als u merkt dat uw kind elke keer dat het naar het toilet gaat veel urine plast, vooral als de hoeveelheid anders is dan normaal.
- Onregelmatige mictie, die als minder dan twee of drie keer per dag wordt beschouwd. Dit kan een teken zijn van een spinale zenuwprobleem, zoals spina bifida of hersenverlamming. Als bij uw kind geen probleem met de spinale zenuw is vastgesteld, is het onwaarschijnlijk dat dit de oorzaak is van de incontinentie van uw kind.
Stap 4. Merk op of uw kind het te lang vasthoudt
Soms, als uw kind de gewoonte krijgt om zijn urine te lang op te houden, kan dit leiden tot overvulling van de blaas. De blaas van uw kind kan vergroot worden als hij een chronische urinehouder is, wat betekent dat hij vermijdt om naar de wc te gaan, zelfs als hij echt, echt moet plassen.
- Als dit lange tijd aanhoudt, raken de spieren die verband houden met plassen overgetraind, wat betekent dat de spieren slecht ontspannen, wat leidt tot blaasdisfunctie zoals incontinentie.
- Dit gebeurt vaak wanneer een kind de badkamer op school of andere openbare plaatsen niet wil gebruiken.
Stap 5. Overweeg gedragsveranderingstherapie
Gedragsaanpassing kan uw kind mogelijk helpen met haar aandrangincontinentie. De meeste experts geven tegenwoordig de voorkeur aan gedragsveranderingstherapie boven medicijnen als eerstelijnsbehandeling voor bijna alle soorten bevochtiging overdag. Gedragsmodificatie is een trainingsmethode om een vaardigheid zoals blaascontrole opnieuw te leren. De therapie moet strikt en consequent worden uitgevoerd om de gewenste resultaten te krijgen, zoals dat uw kind haar blaas onder controle kan houden.
- Gedragsmodificatietherapie werkt over het algemeen het beste bij kinderen die ouder zijn dan vijf of zes jaar. Dit komt omdat jongere kinderen over het algemeen niet de zelfdiscipline hebben om zich aan het therapieschema te houden. Elk kind moet echter van geval tot geval worden geanalyseerd.
- Kinderpsychologen kunnen je goed adviseren over het maken van een schema.
Stap 6. Maak een schema
Als uw kind last heeft van een overactieve blaas, moet u een schema maken om hem te helpen. Nadat uw kind 's ochtends naar de badkamer is gegaan, begint u met een strikt getimed ledigingsschema. Normaal gesproken kiezen ouders om de twee uur als de geplande ledigingstijd. Je kind moet om de twee uur naar het toilet, ook als hij zegt dat hij niet op dat specifieke tijdstip hoeft te gaan. Dat is eigenlijk het punt, om hem naar de badkamer te krijgen voordat hij een blaaskramp krijgt.
- Als u wacht op de blaaskramp, versterkt u de afwezigheid van controle. Als uw kind gaat en probeert te plassen, zelfs een beetje, versterkt het zijn controle over waar en wanneer hij gaat.
- Als uw kind een overvolle blaas heeft, moet u hetzelfde schema maken met een extra stap. Uw kind moet vier tot vijf minuten wachten nadat het naar het toilet is gegaan en dan opnieuw proberen te gaan. Dit wordt dubbele lediging genoemd in een poging om dat aanhoudende blaasvolume te verminderen. Het doel is om de plasgewoonten te veranderen en de blaas een meer normaal volume urine te laten dragen.
Stap 7. Gebruik een alarmsysteem
Stel naast een schema een alarm in om uw kind eraan te herinneren om naar het toilet te gaan. Het kan moeilijk zijn om te onthouden dat je om de twee uur naar het toilet moet. Daarom is het belangrijk om een alarmsysteem op te zetten. Als je kind thuis is of familie bezoekt, zoals bij oma thuis, zet dan een wekker die om de twee uur afgaat.
- U kunt deze alarmen instellen op een smartphone of wekker. U kunt uw kind ook een horloge geven dat om de twee uur zachtjes piept of trilt als herinnering voor wanneer ze op school is.
- U kunt ook overwegen om een plaswekker te proberen als uw kind 's nachts last heeft van incontinentie (bedplassen).
Stap 8. Verleng de ledigingstijd
Als je dit schema vier tot zes weken hebt gevolgd, moet je de plastijd verlengen. Normaal gesproken zou u binnen vier tot zes weken verbetering moeten zien. Dit betekent echter niet dat u het schema moet stoppen. U moet de tijd verlengen zodat uw kind om de drie of vier uur probeert te plassen, in plaats van om de twee uur.
Methode 3 van 4: Urineweginfecties behandelen
Stap 1. Let op urineweginfecties
U moet op uw kind letten bij het zoeken naar bepaalde oorzaken van incontinentie. Urineweginfecties (UTI's) komen het meest voor bij meisjes die net naar school zijn gegaan of onlangs zindelijk zijn geworden. Naast incontinentie kunnen UTI's ook frequent urineren, een branderig gevoel bij het plassen, troebele of donkergekleurde urine, sterk ruikende urine en pijn in de onderbuik veroorzaken. UTI's kunnen worden behandeld met antibiotica.
Sommige kinderen die frequente urineweginfecties krijgen, hebben ook een aandoening die asymptomatische bacteriurie (ABU) wordt genoemd. Deze kinderen, meestal meisjes, hebben bacteriën die de blaas koloniseren, wat betekent dat ze daar verblijven, vergelijkbaar met het hebben van bacteriën die stilletjes op onze huid leven. Deze toename van bacteriën in de urine kan soms de oorzaak zijn van frequente UTI's
Stap 2. Beperk irritatie tot een minimum
Veel kinderen, vooral meisjes, zullen irritatie en ontsteking ontwikkelen in het gebied van de urethrale en vaginale openingen als ze een UTI hebben. U kunt bepaalde crèmes gebruiken om de irritatie die uw kind voelt te verlichten. Vooral een zinkoxide-bevattende huidbarrièrecrème of -zalf zoals Desitin of Triple Paste kan erg nuttig zijn.
U kunt deze crèmes kopen bij uw plaatselijke apotheek. Volg de aanwijzingen op de fles of doos waarin de crème wordt geleverd
Stap 3. Verander de kleding van uw kind als het nat wordt
De bacteriën die een UWI veroorzaken, gedijen goed in vochtige gebieden. Wanneer uw kind last heeft van incontinentie en een beetje urine op haar kleding lekt, is het belangrijk dat ze droge kleding aantrekt om te voorkomen dat ze een UWI krijgt of om de symptomen van haar UWI te verlichten. Dit zorgt er ook voor dat het niet terugkomt.
Je kunt dit aan haar uitleggen zodat ze het zelf doet, of je kunt haar vragen je te vertellen wanneer dit gebeurt, zodat je haar kunt helpen veranderen
Stap 4. Vraag uw arts naar antibiotica
Als uw kind terugkerende urineweginfecties heeft, moet u met de arts praten over het krijgen van antibiotica om de infectie op te ruimen en nieuwe infecties te voorkomen. De arts van uw kind kan u vertellen of antibiotica de juiste behandeling voor uw kind is om infecties te voorkomen. Uw kind heeft antibiotica nodig als hij een actieve UTI heeft.
De meest voorkomende antibiotica die worden gebruikt voor profylaxe of preventie van infecties, zijn nitrofurantoïne en trimethoprim sulfa. Deze worden gewoonlijk eenmaal per dag voor het slapengaan toegediend, ongeveer ¼ van de gebruikelijke volledige behandelingsdosis die aan volwassenen wordt gegeven
Methode 4 van 4: Constipatie behandelen
Stap 1. Wees je bewust van constipatie
Een andere veelvoorkomende oorzaak van incontinentie is constipatie. Wanneer grote hoeveelheden ontlasting in het lichaam achterblijven in plaats van te worden uitgestoten, kan dit de hoeveelheid ruimte die de blaas heeft om uit te zetten beperken en ervoor zorgen dat de blaas onvoorspelbare samentrekkingen krijgt, die beide incontinentie veroorzaken. Obstipatie veroorzaakt gewoonlijk onregelmatige stoelgang gedurende 3 dagen of langer op rij, harde, kiezelstenen ontlasting, zeer grote ontlasting of pijn bij het verplaatsen van de darmen.
Stap 2. Laat uw arts uw kind controleren
Als u niet zeker weet hoe erg de constipatie van uw kind is, laat dan een arts uitzoeken of uw kind al dan niet veel ontlasting in haar systeem heeft. Dit kan met behulp van röntgenfoto's of door middel van lichamelijk onderzoek.
Als u zeker weet dat uw kind geconstipeerd is, kan dit haar helpen haar incontinentieproblemen te overwinnen
Stap 3. Vraag uw kind om de hele dag door veel te drinken
Veel kinderen met aandrang en incontinentie hebben de neiging niet veel vocht te drinken, waardoor hun constipatie juist erger wordt. Probeer uw kind elke dag minstens acht glazen water te laten drinken om gehydrateerd te blijven.
Als uw kind niet graag gewoon water drinkt, kunt u hem vruchtensappen, melk (niet meer dan 2-3 kopjes per dag) en sportdranken geven
Stap 4. Verhoog de vezelinname van uw kind
Verhoog de dagelijkse vezelinname van uw kind om constipatie te helpen bestrijden. Vezels zijn een van de beste manieren om de darmen van uw kind goed te laten werken. Er zijn tal van voedingsmiddelen die veel vezels bevatten. Probeer zoveel mogelijk voedingsmiddelen met veel vezels in het dieet van uw kind te introduceren. Voedingsmiddelen met een hoog vezelgehalte zijn onder meer:
- Verse groenten en fruit, waaronder frambozen, bosbessen, groene erwten, spinazie, boerenkool, eikelpompoen, boerenkool en broccoli.
- Volkoren brood met minimaal drie tot vier gram vezels per portie.
- Vezelrijke granen, zoals Raisin Bran, Fiber One, Shredded Wheat en All Bran.
- Bonen, waaronder zwarte, lima-, garbanzo- en pintobonen. Linzen en popcorn bevatten ook veel vezels.
Stap 5. Geef uw kind laxeermiddelen
Het toevoegen van vezelrijk voedsel aan het dieet van uw kind is misschien niet genoeg. Als uw kind nog steeds problemen heeft, probeer dan kindveilige laxeermiddelen. Een laxeermiddel dat veilig is en vaak wordt gebruikt, is propyleenglycol, beter bekend als MiraLax.
- MiraLax zorgt ervoor dat water in de darm wordt getransporteerd, waardoor de ontlasting zachter wordt en de beweging verbetert.
- Raadpleeg de arts van uw kind voor advies voordat u MiraLax of andere laxeermiddelen aan uw kind geeft. De meeste kinderen hebben tussen de dopjes en twee dopjes per dag nodig, en de dosis kan zo nodig worden aangepast.
