Of je nu over je dag vertelt, in je dagboek schrijft of een verhaal schrijft, emoties duidelijk en levendig beschrijven kan een hele opgave zijn. Zeggen dat je gelukkig bent, laat niemand echt zien hoe je je werkelijk voelt; je wilt een afbeelding schilderen die zo helder is dat de tinten van bloemen niet te vergelijken zijn. We zullen een aantal manieren bespreken om emotie te beschrijven, hoe je dichter bij de bron kunt komen en hoe je het in je schrijven kunt opnemen. Begin met stap 1 hieronder om te beginnen met het beschrijven van emotie om betekenis en diepte over te brengen.
Stappen
Deel 1 van 3: Manieren onderzoeken om emoties te beschrijven
Stap 1. Zeg het met een fysieke reactie
Stel je voor dat je iemand ziet die deze emotie ervaart. Klampt hij zich vast aan zijn buik of verbergt hij zijn gezicht? Probeert hij je bij je schouders te pakken en je te vertellen wat er is gebeurd? In verhalend is de meest intieme manier om een gevoel over te brengen door de toestand van het lichaam te beschrijven.
- Stel je voor dat je deze emotie voelt. Hoe voelt je maag? Wanneer een persoon een sterke emotie ervaart, verandert de hoeveelheid speeksel in zijn mond, verandert zijn hartslag en komen er chemicaliën vrij in zijn borst, maag en lendenen.
- Zorg er echter voor dat u uw grenzen niet overschrijdt met betrekking tot wat het personage weet. Bijvoorbeeld: "Haar gezicht werd felrood van schaamte", is niet iets dat het personage zou weten. "Haar gezicht brandde terwijl ze lachten en zich afwendden", doet wonderen.
Stap 2. Gebruik dialoog tussen karakters
Door een echt gesprek te voeren, kan de lezer veel dieper en meer betrokken worden bij het verhaal dan, laten we zeggen: 'Ze fronste haar wenkbrauwen bij het zien hoe afstandelijk hij leek.' Het gebruik van dialoog is eigenlijk in het moment, in tegenstelling tot een seconde nemen om naar buiten te gaan en het verhaal te vertellen. Het houdt de stroom gaande en is trouw aan het personage - als je dialoog goed is.
- De volgende keer dat je in de verleiding komt om iets te schrijven als: 'Hij glimlachte om hoe ze naar hem keek.' Ga in plaats daarvan voor: "Ik hou van de manier waarop je naar me kijkt." Het heeft investeringen. Het voelt persoonlijk, oprecht en echt.
- Je kunt ook gedachten gebruiken. Personages kunnen ook tegen zichzelf praten! "Ik hou van de manier waarop ze naar me kijkt", heeft een vergelijkbare kracht, ook al blijft het onuitgesproken.
Stap 3. Gebruik subtekst
Vaak zijn we ons niet helemaal bewust van hoe we ons voelen of wat we doen. We knikken en glimlachen terwijl onze ogen branden van woede of we ademen scherp in. In plaats van deze lagen rechtstreeks aan te pakken, moet u ze impliceren. Laat je personage knikken en beleefd akkoord gaan terwijl ze een servet aan stukken scheurt. Je verhaal houdt de lagen intact.
Dit kan vooral helpen bij conflicten en spanningen. Het kan ook helpen bij subtielere vormen van conflict, zoals personages die zich niet op hun gemak voelen met emoties, zich niet willen openstellen of wachten op een kans om zichzelf te uiten
Stap 4. Praat over de zintuigen van het personage
Wanneer we ons bijzonder emotioneel voelen, worden soms bepaalde zintuigen extra gevoelig. We zullen eerder luieren in de geur van een minnaar, en meer kans hebben om elk gekraak te horen als we alleen thuis zijn. Je kunt deze elementen gebruiken om emotie over te brengen zonder dat je het zelfs maar hoeft aan te raken.
Zeggen: "Iemand volgde haar, dus versnelde ze haar pas", wordt duidelijk, maar het is niet boeiend. Praat in plaats daarvan over hoe ze zijn eau de cologne kon ruiken, hoe hij stonk naar koud bier en wanhoop, en hoe het rinkelen van zijn sleutels bij elke stap sneller ging
Stap 5. Probeer de zielige misvatting
In tegenstelling tot wat de titel doet vermoeden, heeft dit niets te maken met zielig zijn. Dit is de term voor wanneer de omgeving de heersende emoties van een scène weerspiegelt. Wanneer bijvoorbeeld de spanning tussen rivalen toeneemt, breekt een raam (dit zou een oorzaak moeten hebben, tenzij een van deze mensen telekinetisch is). Een student ontspant zich na een gevreesd examen en een briesje ritselt het gras. Het is een beetje cheesy, maar leuk, en het is effectief als je niet hardhandig of afgezaagd bent.
- Pas deze schrijfmanoeuvre zeer zorgvuldig en selectief toe. Als je het de hele tijd doet, verliest het zijn effectiviteit. Het kan ook een beetje ongeloofwaardig zijn.
- Probeer deze literaire techniek te gebruiken zonder zelfs maar de emotie aan te raken - misschien zelfs voordat u individuen introduceert. Dit kan een scène creëren en een parallel bieden aan de lezer die ze kunnen samenstellen zodra ze een beetje in het verhaal zijn gedoken, en een extra laag van complexiteit en complexiteit toevoegen.
Stap 6. Praat in termen van lichaamstaal
Probeer dit eens: denk aan een emotie. Denk er lang en hard over na. Denk aan de omstandigheden van de laatste keer dat je het voelde. Begin nu over de emotie te praten. Hoe het voelde, hoe de wereld eruit zag. Als je eenmaal diep in deze oefening bent, let dan op je lichaam. Wat doen je handen? Jouw voeten? Je wenkbrauwen? Hoe wordt deze emotie duidelijk gemaakt in termen van je lichaamstaal?
- Wanneer ben je voor het laatst een kamer binnengelopen en kon je de persoon die je zag binnen enkele seconden na binnenkomst lezen? Waarschijnlijk niet zo lang geleden; in feite zijn er waarschijnlijk een aantal voorbeelden in je hoofd opgedoken. Emoties hoeven niet te worden uitgesproken of zelfs maar gedacht - ons lichaam doet het voor ons.
- Besteed de komende dagen aan het opmerken van de micro-uitdrukkingen van uw vrienden en familie. Die kleine vluchtige weggeefacties die je nooit zou opmerken als je niet echt, echt oplette. Het zijn die momenten die je verhaal tot leven kunnen brengen.
Deel 2 van 3: Onderzoeken hoe een emotie wordt gevoeld
Stap 1. Definieer de situatie
Emoties zijn reacties; ze hebben oorzaken. Je beschrijft emoties alleen in een vacuüm als het gevoel te wijten is aan een hormonale onbalans of onderdrukt geheugen. Doorloop de details van de situatie. Op welk deel ervan reageert je personage? Van welke onderdelen zijn ze zich zelfs bewust?
- In deze gevallen kunnen waarneembare verschijnselen zoals ijsberen of happen naar onschuldige opmerkingen de mentaliteit overbrengen en een emotie prima opbouwen. Gebruik deze als startpunt voor grotere displays - of je kunt ze zelfs voor zichzelf laten spreken.
- Blijf bij visuele of tactiele beelden. Het is niet wat de situatie voorstelt, het is wat het personage opmerkt. Als het personage om de een of andere reden hyperbewust is, moeten er slechts kleine details worden weergegeven.
Stap 2. Gebruik uw eigen persoonlijke ervaring
Als je de emotie hebt gevoeld die je probeert te beschrijven, dan is dit de beste grondstof. Waar kwam het vandaan? Bedenk waarom je de emotie voelde. Terwijl je het voelde, dacht je niet: "Oh, ik ben verdrietig." Je dacht: "Wat moet ik met mezelf?" Je betrapte jezelf erop dat je geen drang voelde om deel te nemen aan je omgeving. Je bevende hand merkte je niet op; in plaats daarvan voelde je je zo onzeker dat je niet kon stoppen met trillen. Deze rauwe ervaring geeft je details die de verbeelding nooit zou kunnen.
- Als het het cumulatieve effect van een bepaalde situatie was, wil je die situatie misschien beschrijven zoals je die subjectief hebt ervaren, hetzij als oefening, om vast te stellen wat tot het gevoel leidde, of als een doel op zich.
- Als het een enkel moment of een enkel item was dat je trof, gebruik dan details van die afbeelding om het gevoel opnieuw te creëren. Als je de emotie niet hebt gevoeld, probeer het dan te benaderen vanuit verwante gevoelens of minder intense gevallen van die emotie.
Stap 3. Weet hoe je personage wel en niet zou reageren
Emoties zijn abstracte concepten die verschillende mensen op verschillende manieren vinden en ervaren. Terwijl de ene persoon een sonnet van Shakespeare aflevert om zijn persoonlijke marteling over te brengen, kan een ander zeggen: "Ik wil er niet over praten" met opeengeklemde tanden en een afgewende blik. Echt, de twee zouden precies hetzelfde kunnen zeggen.
Dus in sommige situaties hoef je de emotie helemaal niet te beschrijven. Je kunt de scène beschrijven, het gezicht van een ander personage of de volgende gedachten, die de 'emotie beschrijven' voor je kunnen doen. Een zin als "De wereld vervaagde, ontdaan van alle kleur, maar hij" geeft precies aan hoe het personage zich voelt zonder het expliciet te zeggen
Stap 4. Show, don't tell
In je werk zou je je publiek een beeld moeten geven. Ze zouden uit je woorden moeten kunnen komen met een afbeelding die op de achterkant van hun oogleden is gebrand. Het is niet genoeg om ze te vertellen wat er aan de hand is - je moet ze laten zien.
Laten we zeggen dat je het hebt over de gevaren van oorlog. Je zou geen data en statistieken geven en praten over de strategie die beide partijen hanteren. Je noemt de verbrande sokken die op straat liggen, de hoofden van poppen die zich opstapelen op de stoeprand en de stroom van geschreeuw die met de dag dooft. Dit is zowel een beeld als een visceraal gevoel waarmee uw lezer zal verschijnen
Stap 5. Ga eenvoud niet uit de weg
Dit artikel zal je doorzeven met aandringen dat je een emotie niet expliciet moet uiten, maar er zijn grijstinten. Alleen nieuwe en relevante informatie mag op deze manier worden gecommuniceerd, maar een zeldzame, eenvoudige verklaring kan veel beter passen bij sommige beschrijvingen dan een hele paragraaf. Wees niet bang om soms minder te zeggen.
Een personage met een ontluikend besef, denkend bij zichzelf: "Ik ben verdrietig." kan iets heel ontroerends zijn. Dat moment van emotioneel bewustzijn zou hen kunnen treffen en het zou in die drie woorden kunnen worden vermoed. Sommige personages kunnen emotie ervaren in monologen, sommige in drie korte woorden en sommige helemaal niet. Geen enkele manier is verkeerd
Deel 3 van 3: Je literaire werk bewerken
Stap 1. Ga door en knip elke keer dat je een emotie noemt
Elke keer dat je praat over een personage dat 'verdrietig' of 'gelukkig' of zelfs 'ellendig' of 'extatisch' is, stop ermee. Hak het er meteen uit; je hebt het niet nodig. Het drijft je verhaal niet vooruit of geeft het geen vaart. Deze zaken kunnen en moeten op andere manieren duidelijk worden gemaakt.
Tenzij het in dialoog is, moet het worden geschrapt. Met andere woorden, een ander personage zou kunnen vragen: "Waarom ben je zo verdrietig?" maar het personage in kwestie zou nooit hun wereld verkennen die wordt beperkt door de titels die aan emoties worden gegeven. "Triest" of "ellendig" zijn tenslotte maar woorden. Als we ze 'gobbledegook' zouden noemen, zou dat hetzelfde betekenen. Deze termen hebben geen emotionele weerklank
Stap 2. Vervang je eerste concept door een simpele actie of afbeelding
Zelfs 'ze keek om en grijnsde' is een goed begin voor je eerste versie. Alles wat afwijkt van "ze was gelukkig" is een stap in de goede richting. Dit zal evolueren en groeien in de loop van je schrijven; op dit moment heb je gewoon iets nodig om het bij elkaar te houden.
Dit is slechts de basis van je verhaal. Het doel is gewoon om samenhangend te zijn en het verhaal bij elkaar te houden. Je zult alles later veranderen als je het verhaal eenmaal in elkaar hebt gezet
Stap 3. Ga voor uw tweede concept gedetailleerder te werk
Waarom keek ze om en grijnsde? Wat dacht ze bij zichzelf? Dacht ze dat de jongen in de hoek best schattig was? Deed hij haar aan iemand denken? Wat was de aanleiding voor de emotie?
Verken de hierboven besproken technieken. Door een afbeelding te schilderen door middel van dialoog, subtekst, lichaamstaal en de zintuigen, ontstaat een 360-graden beeld voor uw publiek om zich volledig in het verhaal op te laten gaan. In plaats van 'ze was blij', zal je publiek echt weten hoe ze zich voelt
Stap 4. Vermijd clichés en standaardzinnen
Ze zullen je verhaal niet vooruit helpen - ze zijn te banaal om dat te doen. Weinig dingen zijn minder communicatief dan "Ik was zo blij dat ik kon sterven" of "Ik voelde dat mijn wereld instortte." Als je personage zo gelukkig is, laat haar dan spontaan iemand knuffelen en dan hardop lachen. Als je zo overstuur was, zeg dan wat er is gebeurd. Mensen kunnen de emotionele impact van elke grote gebeurtenis begrijpen; als je het beschrijft, weten ze wat het met de betrokkenen doet.
- Beëindig een duidelijke, intieme beschrijving van een emotionele gebeurtenis nooit met een cliché. Als je het werk van het communiceren van de emoties hebt gedaan, heb je het gedaan. Voel niet de behoefte om samen te vatten.
- Blijf in karakter. De persoonlijkheid waarmee je werkt is misschien van het clichétype - beëindig het gewoon niet zoals het normaal eindigt. Het vreselijke van clichés is dat mensen ze niet echt zeggen als ze oprecht zijn. Maar nadat je hebt uitgelegd hoe je personage voelt en na haar spontane knuffel, als het in haar persoonlijkheid zit, laat je haar zeggen: "Ik ben zo blij dat ik gewoon een regenboog kon poepen!" Het past misschien. Maar nogmaals, alleen als ze dat type is.
Stap 5. Blijf gepast
Wees net zo grafisch of tactvol als de rest van je stuk. Gebruik metaforen en afbeeldingen die thematisch passen bij de inhoud, en zorg ervoor (vooral in de eerste persoon) dat de taal en afbeeldingen die je gebruikt passen bij de personage(s). Geen sprake van snelheden of gekruiste draden in het Oude Westen!
Als je spreekt, wees dan zo openhartig of vaag als je metgezellen je laten voelen. Je moet niet alleen het personage in gedachten houden, maar ook het personage in die specifieke situatie in gedachten houden. Er kunnen externe factoren zijn die van invloed zijn op hun oordeel, zintuigen en zelfs het vermogen om te reageren, denken of emoties te verwerken
Stap 6. Wanneer je bijna klaar bent, stem je af op de emotie waarover je schrijft
Besteed wat tijd aan het luisteren naar muziek, het lezen van poëzie of het lezen van verhalen van auteurs die over vergelijkbare thema's schrijven. Als je ondergedompeld bent in de emotie, ga dan terug en lees je verhaal. Komt het overeen met hoe je je voelde? Zijn er tegenstrijdigheden? Komt u iets onoprechts voor? Als dat zo is, kras het dan en ga terug naar de tekentafel.
