Experts zijn het erover eens dat schimmelinfecties heel vaak voorkomen en meestal geen teken zijn van iets ernstigs. Candida, de gist die deze infecties kan veroorzaken, maakt eigenlijk deel uit van de normale flora van de vagina, samen met goede bacteriën. Wanneer de balans van gist en bacteriën echter wordt verstoord, kan dit leiden tot de overgroei van Candida en symptomen zoals jeuk, branderig gevoel en abnormale afscheiding. De behandeling is meestal vrij eenvoudig, maar experts raden aan om naar een zorgverlener te gaan als je nog nooit een schimmelinfectie hebt gehad of als je niet zeker weet of dat het probleem is. Anders kunt u mogelijk zelf van de infectie afkomen met vrij verkrijgbare medicijnen.
Stappen
Deel 1 van 2: De symptomen beoordelen
Stap 1. Controleer op symptomen
Er zijn een aantal fysieke symptomen die kunnen wijzen op een schimmelinfectie. De meest voorkomende symptomen zijn:
- Jeuk (vooral op de vulva of rond de opening van de vagina).
- Pijn, roodheid en algemeen ongemak in het vaginale gebied.
- Pijn of een branderig gevoel tijdens het plassen of seks.
- Dikke (zoals kwark), witte, geurloze afscheiding in de vagina. Merk op dat niet alle vrouwen dit symptoom ervaren.
Stap 2. Overweeg de mogelijke oorzaken
Als u moeite heeft om te bepalen of u een schimmelinfectie heeft, overweeg dan enkele van de meest voorkomende oorzaken van schimmelinfecties:
- Antibiotica - Veel vrouwen krijgen een schimmelinfectie nadat ze enkele dagen antibiotica hebben geslikt. Antibiotica doden enkele van de goede bacteriën in uw lichaam, inclusief de bacteriën die de overgroei van gist voorkomen, wat schimmelinfecties kan veroorzaken. Als u onlangs antibiotica heeft gebruikt en last heeft van vaginaal branderig gevoel en jeuk, kunt u een schimmelinfectie hebben.
- Menstruatie - Een vrouw heeft de meeste kans om een schimmelinfectie te ontwikkelen rond de tijd van haar menstruatie. Tijdens de menstruatie zet oestrogeen glycogeen (een soort suiker dat in de cellen aanwezig is) af in het slijmvlies van de vagina. Wanneer progesteron stijgt, vallen de cellen in de vagina af, waardoor suiker beschikbaar komt voor de gist om zich te vermenigvuldigen en te groeien. Dus als u de bovenstaande symptomen ervaart en het is in de buurt van uw menstruatie, dan heeft u mogelijk een schimmelinfectie.
- Geboortebeperking - Sommige anticonceptiepillen en eenmalige 'morning after'-pillen veroorzaken een verandering in de hormoonspiegels (voornamelijk oestrogeen), wat op zijn beurt een schimmelinfectie kan veroorzaken.
- Douchen - Douches worden meestal gebruikt om de vagina na een menstruatie schoon te maken. Volgens het American College of Obstetricians and Gynecologists kan regelmatig douchen de balans van de vaginale flora en de zuurgraad van de vagina veranderen, waardoor de balans tussen goede en slechte bacteriën wordt verstoord. Het niveau van bacteriën helpt de zure omgeving in stand te houden en de vernietiging ervan kan de overgroei van de slechte bacteriën veroorzaken, wat op zijn beurt schimmelinfecties veroorzaakt.
- Bestaande medische aandoeningen - Sommige ziekten of aandoeningen, zoals HIV of diabetes, kunnen ook schimmelinfecties veroorzaken.
- Algemene gezondheid - Ziekte, zwaarlijvigheid, slechte slaapgewoonten en stress kunnen de kans op het ontwikkelen van een schimmelinfectie vergroten.
Stap 3. Doe thuis een pH-test
Er is een test die u kunt doen om erachter te komen of u mogelijk een schimmelinfectie heeft. De normale vaginale pH ligt rond de 4, wat licht zuur is. Volg alle instructies bij de test.
- Bij een pH-test houd je een stuk pH-papier een paar seconden tegen de wand van je vagina. Vergelijk vervolgens de kleur van het papier met de grafiek die bij de test is geleverd. Het getal op de kaart voor de kleur die de kleur van het papier het beste benadert, is uw vaginale pH-waarde.
- Als het testresultaat hoger is dan 4, kunt u het beste uw arts raadplegen. Dit is niet indicatief voor een schimmelinfectie, maar kan een teken zijn van een andere infectie.
- Als het testresultaat lager is dan 4, is het waarschijnlijk (maar niet definitief) een schimmelinfectie.
Deel 2 van 2: Diagnose stellen
Stap 1. Maak een afspraak met uw arts
Als u nog nooit een schimmelinfectie heeft gehad of niet zeker bent van de diagnose, maak dan een afspraak met uw arts of een verpleegkundige op het kantoor van uw gynaecoloog. Dit is de enige manier om zeker te weten of je een schimmelinfectie hebt. Het is belangrijk om de diagnose bevestigd te krijgen, aangezien er verschillende soorten vaginale infecties zijn die vaak verkeerd worden gediagnosticeerd door vrouwen als schimmelinfecties. Inderdaad, hoewel schimmelinfecties zeer vaak voorkomen bij vrouwen, kan het moeilijk zijn om ze zelf nauwkeurig te diagnosticeren. Onderzoek heeft aangetoond dat slechts 35% van de vrouwen met een voorgeschiedenis van schimmelinfectie in staat was om een schimmelinfectie alleen op basis van hun symptomen correct te diagnosticeren.
- Als u momenteel menstrueert, overweeg dan om, indien mogelijk, te wachten tot na uw cyclus om uw arts te raadplegen. Maar als u ernstige symptomen ervaart, moet u zo snel mogelijk worden gezien, zelfs als u menstrueert.
- Als u een inloopkliniek bezoekt en niet uw reguliere arts, wees dan bereid om een volledige medische geschiedenis te geven.
- Zwangere vrouwen mogen een schimmelinfectie niet behandelen voordat ze een arts hebben geraadpleegd.
Stap 2. Onderga een lichamelijk onderzoek, inclusief een vaginaal onderzoek
Om de diagnose te bevestigen, zal uw arts de schaamlippen en vulva onderzoeken op ontstekingen, meestal zonder een volledig bekkenonderzoek te hoeven doen. Hij zal dan een wattenstaafje gebruiken om een monster van vaginale afscheiding te nemen om het onder de microscoop te bekijken en te zoeken naar gist of andere infecties. Dit wordt een wet mount genoemd en is de primaire methode om een vaginale schimmelinfectie te bevestigen. Uw arts kan aanvullende tests bestellen om andere oorzaken van uw symptomen uit te sluiten, zoals tests voor seksueel overdraagbare aandoeningen (soa's).
- Gist kan onder een microscoop worden geïdentificeerd omdat het een ontluikende of vertakkende vorm aanneemt.
- Niet alle schimmelinfecties worden veroorzaakt door candida albicans; er zijn ook enkele andere vormen van gist. Soms moet een gistcultuur worden uitgevoerd als een patiënt terugkerende infecties blijft krijgen
- Onthoud dat er andere mogelijke redenen zijn waarom u vaginaal ongemak ervaart, waaronder andere infecties zoals bacteriële vaginose of trichomoniasis. Veel van de symptomen van een schimmelinfectie lijken bijvoorbeeld erg op die van een soa.
Stap 3. Krijg een behandeling
Uw arts kan u een tablet voor eenmalig gebruik van het antischimmelmedicijn fluconazol (Diflucan) voorschrijven, dat oraal wordt ingenomen. Binnen de eerste 12 tot 24 uur kan verlichting worden verwacht. Dit is de snelste en meest effectieve remedie voor een schimmelinfectie. Er zijn ook een aantal plaatselijke behandelingen beschikbaar zonder recept en met een recept, waaronder antischimmelcrèmes, zalven en zetpillen die in het vaginale gebied worden aangebracht en/of ingebracht. Praat met uw arts over wat de beste behandelingsoptie voor u zou kunnen zijn.
- Als u eenmaal een vaginale schimmelinfectie heeft gehad en deze door een arts heeft laten diagnosticeren, kunt u in de toekomst zelf een diagnose stellen van dergelijke infecties en ze genezen met vrij verkrijgbare vrij verkrijgbare behandelingen. Zelfs patiënten die in het verleden een schimmelinfectie hebben gehad, stellen echter vaak een verkeerde diagnose. Raadpleeg uw arts als een vrij verkrijgbare behandeling niet werkt.
- Bel uw arts als uw symptomen na drie dagen niet verbeteren of als een van de symptomen verandert (bijv. vaginale afscheiding neemt toe of verandert van kleur).
Video - Door deze service te gebruiken, kan bepaalde informatie worden gedeeld met YouTube
Waarschuwingen
- De eerste keer dat u vermoedt dat u een vaginale schimmelinfectie heeft, moet de diagnose worden gesteld door een gekwalificeerde beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg. Na een eerste diagnose kunnen latere schimmelinfecties (zolang ze niet gecompliceerd of ernstig zijn) thuis worden behandeld.
- Terugkerende schimmelinfecties (vier of meer infecties per jaar) kunnen een teken zijn van een ernstiger onderliggende aandoening, zoals diabetes, kanker of hiv-aids.
