Hoewel hypochondrie, ook wel hypochondrie, gezondheidsangst of ziekteangststoornis (IAD) genoemd, een uitdagende geestelijke gezondheidstoestand is om onder ogen te zien, is het mogelijk om deze effectief te beheersen. Voor een succesvolle behandeling moeten de ongegronde angsten en zorgen over ernstige ziekten worden aangepakt door medische professionals. Als je te maken hebt met een vriend, geliefde of collega met hypochondrie, moet je validatie en ondersteuning bieden en hen aanmoedigen om de juiste medische behandeling te zoeken. Je moet ook je eigen behoeften herkennen en ondersteunen.
Stappen
Methode 1 van 3: Uw steun bieden
Stap 1. Accepteer de gevoelens van de persoon als echt en legitiem
Het maakt niet uit of de lichamelijke ziekten die ze denken te hebben echt zijn of niet - de angst die ze ervaren is heel reëel. Ze "faken" of "overdrijven" niet of "proberen sympathie te krijgen".
- Zeg nooit zoiets als: "Maak je geen zorgen, je bent niet ziek en dat weet je!" Als je ergernis voelt toenemen, loop dan weg voordat je per ongeluk iets kwetsends zegt.
- Toon in plaats daarvan empathie en medeleven: "Ik weet dat je je erg gestrest voelt omdat je je zorgen maakt over ziek zijn."
Stap 2. Luister aandachtig en met mededogen naar hun gevoelens
Een deel van validatie is bereid zijn te luisteren zonder oordeel. Als ze open willen zijn over wat ze voelen, leen dan een luisterend oor. Zelfs zonder een woord te zeggen, kun je duidelijk maken dat je er voor hen bent.
- Wanneer ze beginnen te praten, maak dan regelmatig oogcontact en bevestig dat je luistert door te knikken en zo nodig "ja" of "mm-hmm" te zeggen.
- Sommige mensen zullen klaar en bereid zijn om hun gevoelens te uiten, terwijl anderen misschien wat aanmoediging nodig hebben. Dwing ze niet om te praten, maar zeg gewoon dingen als: "Als je erover wilt praten, ben ik altijd bereid om te luisteren."
Stap 3. Bevestig hun gevoelens zonder ze aan te moedigen
Luister naar de persoon en verzeker hem ervan dat je weet dat zijn gevoelens oprecht zijn. Het maakt echter niet uit of je goede bedoelingen hebt, moedig ze nooit aan om te geloven dat hun gevoelens gebaseerd kunnen zijn op het feit dat ze echt ziek zijn. Dit soort aanmoediging kan hun toestand zelfs verergeren.
Zelfs als je denkt dat je probeert te steunen, vermijd dan dingen te zeggen als: "Nou, niemand geloofde dat mijn tante kanker had totdat het te laat was", of: "Je ziet er eigenlijk een beetje bleek uit vandaag."
Stap 4. Moedig de persoon aan om sociaal betrokken te zijn
Mensen met hypochondrie sluiten zich vaak af van anderen. Sociale interactie kan hen echter helpen om hun toestand beter te beheersen. Socialiseren zal op zijn minst helpen om hun gedachten af te leiden van hun zorgen over mogelijke ziekten die ze kunnen hebben.
Als de persoon bijvoorbeeld een collega is, nodig hem dan uit voor sociale bijeenkomsten na het werk. Als je denkt dat ze misschien overweldigd worden door de gedachte om naar een lawaaierige pub te gaan, kies dan in plaats daarvan voor een coffeeshop
Stap 5. Prijs elke inspanning die ze doen om hun toestand te beheersen
Zoek naar de kleinste tekenen van positieve verandering, zoals het kijken naar een advertentie voor geneesmiddelen op recept op tv zonder te vermelden dat ze enkele van de vermelde symptomen hebben. Vertel ze iets als: "Ik ben echt trots op hoe hard je werkt om je angsten te beheersen."
- Of, als jullie allebei een lange wandeling maken en het onderwerp medische aandoeningen komt nooit ter sprake, vertel dan hoe fijn het was om gezellig bij te kletsen terwijl je van de buitenlucht geniet.
- Lof is een geweldige manier om positief gedrag te versterken.
Methode 2 van 3: hen helpen een behandeling te krijgen
Stap 1. Ondersteun hun keuze om hun arts te bezoeken
Je kunt een volwassen hypochonder niet dwingen om een behandeling te zoeken, maar je kunt wel zoveel mogelijk steun en aanmoediging bieden. Als ze besluiten dat ze er klaar voor zijn om er met hun arts over te praten, prijs hun beslissing dan en, als je denkt dat ze het op prijs stellen, bied dan aan om met hen mee te gaan naar de afspraak.
- Afhankelijk van de omstandigheden kunt u met de persoon de eigenlijke afspraak ingaan. In dit geval kunt u hun symptomen helpen beschrijven. Blijf anders in de wachtkamer en ondersteun hen voor en na de afspraak.
- De arts zal een beoordeling van de beschreven symptomen van de persoon gebruiken om de ziekte-angststoornis (IAD) te diagnosticeren, de moderne medische term voor hypochondrie.
Stap 2. Moedig hen aan om naar therapie te gaan als hun arts dit adviseert
Voor de meeste gevallen van IAD is geestelijke gezondheidstherapie met een getrainde professional een eerstelijnsbehandeling. Mensen met IAD hebben vaak onderling samenhangende angst- en depressieproblemen, dus therapiesessies zijn van cruciaal belang voor een effectief beheer van hun aandoeningen. Spreek uw steun uit voor een van de volgende vaak aanbevolen behandelingen:
- Cognitieve gedragstherapie (CGT) kan de persoon helpen ongezonde gedachten en gevoelens te identificeren en deze te vervangen door gezondere alternatieven.
- Stressbeheersingstherapie kan het vermogen van de persoon om te ontspannen en zijn angsten over ziekte te beheersen, vergroten.
- Praattherapie kan vooral nuttig zijn als de persoon te maken heeft met traumatische ervaringen uit het verleden.
Stap 3. Adviseer hen om eventuele medicijnen te nemen zoals voorgeschreven
Er zijn momenteel geen medicijnen die zijn goedgekeurd voor de specifieke behandeling van IAD. Sommige mensen met de aandoening kunnen echter baat hebben bij het nemen van antidepressiva of angststillers.
- Selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's) worden bijvoorbeeld soms voorgeschreven aan mensen met de diagnose IAD om depressie of angst te helpen beheersen.
- Volg altijd de aanwijzingen van de medische professionals die de persoon behandelen. Zeg niet zoiets als: "Misschien moet u medicijnen gebruiken" als de arts het niet heeft geadviseerd, omdat dit hun gevoel kan voeden dat hun medische problemen niet serieus genoeg worden genomen.
- Bied aanmoediging als ze aarzelen om medicijnen te nemen: "Uw arts denkt dat dit u zal helpen, en ik ook. Laten we het in ieder geval eerlijk proberen."
Stap 4. Ga met ze mee naar een steungroep, of moedig ze in ieder geval aan om te gaan
Het bijwonen van een steungroep kan de persoon helpen erkennen dat hij niet de enige is die zich zo voelt. Als de arts of therapeut van de persoon aanbeveelt om naar een steungroep te gaan, help de persoon er dan een te vinden en overweeg om mee te gaan als het een groep is met vrienden en geliefden.
- Als het voor u niet gepast is om de sessies van de steungroep bij te wonen, kunt u nog steeds aanbieden om de persoon af te zetten en op te halen.
- Online ondersteuningsgroepen voor IAD kunnen een andere optie zijn. Voor zowel persoonlijke als online steungroepen, krijgt u echter aanbevelingen van een arts of therapeut.
Methode 3 van 3: Uw eigen behoeften beheren
Stap 1. Stel duidelijke grenzen aan de hulp die u kunt bieden
Het is geweldig dat je een hypochonder wilt helpen, maar het is belangrijk dat je ook voor je eigen mentale en fysieke gezondheid zorgt. Als de persoon te veel van uw tijd eist, of elk gesprek verandert in een gesprek over zijn echte of vermeende ziekte, laat hem dan weten dat er grenzen moeten zijn voor uw eigen welzijn.
- Het kan bijvoorbeeld nodig zijn om een geliefde te vertellen dat ze je niet midden in de nacht kunnen bellen om hun angst te bespreken, tenzij het een echt noodgeval is.
- Of, als ze het gesprek altijd weer bij zichzelf brengen, moet je misschien iets zeggen als: "Ik wil graag dat we de kans krijgen om te praten over de ziekte waarvan ik de diagnose heb gekregen, in plaats van de ziekten die je denkt te hebben..”
Stap 2. Stel ze gerust, maar voed hun aandachtzoekende gedrag niet
Hypochonders snakken vaak naar geruststelling van artsen, vrienden, geliefden en soms zelfs vreemden. Hoewel het belangrijk is om hun gevoelens te valideren en hen gerust te stellen dat je wilt helpen, kan het geven van constante geruststelling zelfs meer aandachtzoekend gedrag aanmoedigen.
- In plaats van te zeggen: "Ja, ik denk dat het mogelijk is dat beide artsen die u hebt bezocht het bij het verkeerde eind hebben", wees eerlijk tegen hen: "Ik weet dat u zich nog steeds zorgen maakt, maar beide artsen zeiden dat uw hart prima werkt, ik vertrouw op hun oordeel. en dat zou jij ook moeten doen."
- Als je de cyclus van constante geruststelling niet doorbreekt, zul je merken dat je niet voldoende tijd hebt om voor je eigen fysieke en mentale gezondheidsbehoeften te zorgen.
Stap 3. Voel je niet schuldig, want je kunt niet elk probleem voor ze oplossen
In sommige gevallen kan de persoon een hekel hebben aan het feit dat je hem niet de geruststelling of aandacht geeft waar hij naar hunkert, en beweren dat het "het je niet kan schelen" of "je gelooft het niet". Het is belangrijk dat je accepteert dat je ook maar een mens bent en dat je maar zoveel kunt doen om een ander te helpen. Geef de zorg en ondersteuning die je kunt, maar accepteer je eigen grenzen.
- Als ze zeggen dat 'het je niet kan schelen', antwoord dan kalm: 'Het spijt me dat je je zo voelt. Ik doe mijn best om je te ondersteunen, maar ik ben ook maar één persoon met mijn eigen verantwoordelijkheden en zorgen.”
- Reageer niet boos en zeg iets waar je misschien spijt van krijgt: "Goed, als je mijn hulp niet op prijs stelt, beheer dan je nepziektes helemaal alleen!"
Stap 4. Blijf actief en sociaal betrokken, ook als dat niet zo is
Ondanks uw inspanningen om hen te helpen, kan een persoon met IAD zich vanwege hun angst van de wereld isoleren. Voor je eigen welzijn is het belangrijk dat je je niet ook door hen in een isolement laat slepen.
- Als de ander stopt met sporten, vrienden bezoeken, uit eten gaan of andere activiteiten, laat dan schuldgevoelens of misplaatst medeleven je er niet van weerhouden om die dingen te doen.
- Misschien moet je iets zeggen als: 'Het spijt me dat je niet meer naar de bingo-avond wilt, maar ik vind het erg leuk om daarheen te gaan en bij te praten met onze vrienden. Ik zie je over een paar uur als ik terug ben.'
- Als je je lichamelijke en geestelijke gezondheid eronder laat lijden, ben je minder goed in staat om voor jezelf en de ander te zorgen.
