De oftalmoscoop (ook bekend als een fundoscoop) is een hulpmiddel dat in de geneeskunde wordt gebruikt om het binnenste van het oog te onderzoeken, inclusief het netvlies, de fovea, het vaatvlies, de macula, de optische schijf en de bloedvaten. Zowel optometristen als huisartsen kunnen een oftalmoscoop gebruiken om oogziekten te diagnosticeren of te controleren, evenals aandoeningen zoals hypertensie en diabetes. De oftalmoscoop is een relatief eenvoudig hulpmiddel dat men kan beheersen als het goed wordt begrepen en met voldoende oefening.
Stappen
Deel 1 van 3: Je instrument voorbereiden
Stap 1. Bepaal of de oftalmoscoop goed werkt
Zet de aan/uit-schakelaar in de aan-stand om te controleren of het licht werkt. Als dit niet het geval is, vervangt u de batterijen en probeert u het opnieuw. Kijk door het diafragma (oculair) om helderheid te garanderen. Verwijder of schuif het deksel van de opening open, indien aanwezig.
Stap 2. Selecteer de juiste instelling
Er zijn verschillende diafragma- en filteropties die kunnen worden gebruikt voor specifieke doelen bij een oogonderzoek. De meest gebruikte instelling is de lichtbron Medium, omdat de meeste onderzoeken in een verduisterde kamer worden gedaan wanneer de patiënt niet is behandeld met mydriatische (verwijdende) oogdruppels. Oftalmoscopen kunnen verschillen in welke instellingen beschikbaar zijn, maar enkele mogelijkheden zijn:
- Klein lampje – voor als de pupil erg vernauwd is, zoals in een lichte kamer
- Groot licht – voor sterk verwijde pupillen, zoals bij behandeling met mydriatische druppels
- Half licht - wanneer een deel van het hoornvlies is verduisterd, zoals bij cataract, om licht in het heldere deel van het oog te richten
- Rood vrij licht - om de bloedvaten en eventuele problemen met de bloedvaten beter te visualiseren
- Spleet – om te controleren op onregelmatigheden in de contour
- Blauw licht – te gebruiken na kleuring met fluoresceïne om te controleren op schaafwonden
- Raster – om afstanden te meten
Stap 3. Stel het instrument scherp met behulp van het scherpstelwiel
Over het algemeen moet u uw oftalmoscoop richten op de "0"-instelling, wat de basislijn is. Houd er rekening mee dat het focussen op de positieve getallen – soms groen gemarkeerd op het instrument – zich richt op dingen die dichter bij je staan, en focussen op de negatieve getallen – soms in het rood – focust op dingen die verder van je verwijderd zijn.
Voor de PanOptic-oftalmoscoop stelt u met het scherpstelwiel scherp op een punt op ongeveer 10 tot 15 meter afstand van u
Deel 2 van 3: Uzelf en uw patiënt voorbereiden
Stap 1. Leg de procedure uit aan uw patiënt
Laat uw examinandus plaatsnemen op een stoel of op de onderzoekstafel. Zeg dat ze hun bril of contactlenzen moeten afzetten als ze die dragen. Leg uit wat een oftalmoscoop is en waarschuw de patiënt voor de helderheid van het uitgestraalde licht. Als u de pupil wilt verwijden met mydriatische druppels, leg dan de procedure en effecten uit, inclusief dat iemand ze daarna naar huis moet laten rijden.
U hoeft niet veel in detail te treden over het oogonderzoek. Zeg iets als: "Ik ga dit instrument gebruiken om in de achterkant van je oog te kijken. Het zal een fel licht zijn, maar het mag niet oncomfortabel zijn.”
Stap 2. Was je handen
Handschoenen zijn niet nodig voor deze procedure, maar het is de standaardpraktijk om uw handen grondig te wassen met water en zeep voor en na elk type lichamelijk onderzoek.
Stap 3. Breng indien nodig mydriatische druppels aan
Het verwijden van de pupillen zorgt voor een eenvoudigere en grondigere visualisatie van de oogstructuren en wordt vaak gebruikt in de kantoren van optometristen. Laat de patiënt het hoofd achterover kantelen. Trek voorzichtig hun onderste ooglid naar buiten en laat het juiste aantal druppels in het oog vallen. Laat uw patiënt het oog ongeveer 2 minuten sluiten en druk op de ooghoek waar het de neus raakt. Doe dit in beide ogen.
- Tropicamide 0,5% wordt het meest gebruikt en brengt 1-2 druppels ongeveer 15-20 minuten voor uw examen aan. Andere gebruikte middelen zijn cyclopentolaat 1%, atropine 1% oplossing, homatropine 2% en fenylefrine 2,5% of 10% oplossing. Al deze druppels zijn gecontra-indiceerd bij patiënten met een hoofdletsel dat wordt gecontroleerd.
- Bekijk een lijst met de medicijnen van uw patiënt om er zeker van te zijn dat ze geen interactie hebben met de oogdruppels.
- Donkerdere ogen zijn mogelijk minder gevoelig voor druppels en hebben meer nodig dan lichtere ogen.
Stap 4. Verduister de kamer
Dim de lichten aanzienlijk. Het hebben van extra lampjes belemmert de scherpte van de oftalmoscoopvergroting.
Denk eraan, als u de kamer niet donkerder kunt maken, pas dan de lichtinstelling op uw oftalmoscoop dienovereenkomstig aan
Stap 5. Positioneer uzelf ten opzichte van uw patiënt
U wilt op ooghoogte zijn met uw patiënt, dus sta rechtop, buig voorover of ga op een stoel zitten om op het juiste niveau te zijn. Ga naast uw patiënt staan en benader hem/haar vanuit een hoek van ongeveer 45°.
Stap 6. Situeer uw scope en benadering van de patiënt correct
Laten we zeggen dat we eerst het rechteroog van de patiënt willen evalueren. Druk de oftalmoscoop met uw rechterhand tegen uw rechterwang - als u beweegt, moeten uw hoofd, hand en scoop als één bewegen. Plaats de hiel van uw linkerhand stevig op het voorhoofd van de patiënt en spreid uw vingers uit, voor stabiliteit. Plaats uw linkerduim voorzichtig over hun rechteroog en til het rechterooglid open.
- Gebruik uw rechterhand en rechteroog om naar het rechteroog van uw patiënt te kijken en vice versa.
- Wanneer u een PanOptic gebruikt, houdt u het hoofd van de patiënt zoals gewoonlijk vast en benadert u deze op een afstand van 6 inch in een hoek van 15-20°.
- Maak je geen zorgen dat je tijdens dit onderzoek te dicht bij de patiënt komt. U moet zo dichtbij mogelijk zijn om een gedetailleerd onderzoek uit te voeren.
Stap 7. Vertel uw patiënt waar hij moet kijken
Instrueer uw patiënt om recht voor u uit en langs u heen te kijken. Door uw patiënt een specifieke plek te geven om zijn blik vast te houden, zal de patiënt ontspannen en gehaaste oogbewegingen voorkomen die uw onderzoek verstoren.
Stap 8. Zoek naar de rode reflex
Houd de oftalmoscoop, nog steeds tot aan uw oog, op ongeveer armlengte van de patiënt. Schijn het licht in het rechteroog van de patiënt op ongeveer 15° van het midden van het oog en kijk of de pupil kleiner wordt. Kijk dan of er een rode reflex is.
- De rode reflex is de roodachtige glinstering van licht in de pupil van het oog, veroorzaakt door weerkaatsing van licht op het netvlies, zoals je in het donker in het oog van een kat ziet. Het ontbreken van een rode reflex kan betekenen dat er een probleem is met het oog.
- Terwijl je door het bereik kijkt voor de rode reflex, moet je mogelijk de focus een beetje aanpassen, afhankelijk van je eigen gezichtsvermogen.
Deel 3 van 3: Het onderzoek uitvoeren
Stap 1. Gebruik de rode reflex als richtlijn om uw netvliesonderzoek te starten
Beweeg uw hoofd, hand en scoop als één geheel en volg langzaam de rode reflex dichter bij het rechteroog van de patiënt. Stop met naar voren bewegen wanneer uw voorhoofd in contact komt met uw linkerduim. Het volgen van de rode reflex zou u moeten leiden naar het kunnen visualiseren van het netvlies.
Mogelijk moet u uw richtkijker scherpstellen om de kenmerken van het oog in beeld te brengen. Gebruik indien nodig uw wijsvinger om aan de lensknop te draaien
Stap 2. Observeer de optische schijf
Gebruik een "draaiende" beweging om de oftalmoscoop naar links en rechts en omhoog en omlaag te kantelen. Observeer de schijf op kleur, vorm, contour, helderheid van de marge, cup-to-disc-verhouding en conditie van de bloedvaten.
- Als u de optische schijf moeilijk kunt vinden, zoek dan een bloedvat en volg het. Bloedvaten leiden u naar de optische schijf.
- Zoek naar cupping of zwelling (oedeem) van de optische schijf.
Stap 3. Controleer de bloedvaten en fundus op pathologie
Draai om de vier kwadranten van het oog te onderzoeken: superotemporaal (naar boven en naar buiten), superonasaal (naar boven en naar binnen), inferotemporaal (naar beneden en naar buiten) en inferonasaal (naar beneden en naar binnen). Ga langzaam te werk en onderzoek zorgvuldig op tekenen van ziekte. Dit is geenszins een volledige lijst en u moet tijdens uw examen klinisch oordeel en kennis gebruiken, maar let op het volgende:
- AV nicken
- Bloedingen of exsudaten
- Wattenvlekken
- Roth-plek
- Retinale of veneuze occlusie
- Embolie
Stap 4. Evalueer de macula en fovea als laatste
Instrueer uw patiënt om rechtstreeks in het licht te kijken. Dit kan ongemakkelijk zijn, daarom wordt het bewaard voor het einde van het examen. De macula is verantwoordelijk voor het centrale, gefocuste zicht, dus gezichtsscherptetests wijzen vaak op een gezonde of disfunctionele macula. De macula verschijnt als een donkere schijf ongeveer in het midden van het netvlies, met de fovea een helder punt in het midden van de macula.
Stap 5. Beoordeel het andere oog
Herhaal de procedure voor het andere oog en vergeet niet te wisselen met welke hand en welk oog u onderzoek doet. Hoewel sommige ziekten veranderingen in beide ogen veroorzaken, kunnen andere problemen zich slechts in één oog voordoen; het is belangrijk om beide goed te observeren.
Stap 6. Leid uw patiënt op
Leg eventuele afwijkingen die u hebt opgemerkt aan uw patiënt uit, wat dit zou kunnen betekenen en welke verdere acties zij moeten ondernemen. Als mydriatische druppels zijn gebruikt, instrueer uw patiënt dan dat hij gedurende enkele uren lichtgevoeligheid en wazig zicht kan ervaren. Herinner hen eraan dat ze door iemand naar huis moeten worden gebracht. Geef ze wegwerpzonnebrillen als ze die niet zelf hebben meegebracht.
Stap 7. Documenteer uw bevindingen
Documenteer alles wat u tijdens uw onderzoek hebt gezien, inclusief specifieke aantekeningen over eventuele afwijkingen. Het is vaak handig om foto's op te nemen als visuele aanwijzingen om te onthouden wat u hebt gezien, en om te vergelijken met de latere onderzoeken van die patiënt om te zien hoe de dingen zijn veranderd.
