De schildklier regelt het metabolisme van het lichaam door de afgifte van twee hormonen: trijoodthyronine (T3) en thyroxine (T4). Schildklierziekte treedt op als gevolg van ofwel overproductie (te veel) of onderproductie (te weinig) van de schildklierhormonen. De overproductie of onderproductie kan leiden tot een schildklieraandoening. De meest voorkomende schildklieraandoeningen zijn struma, hypothyreoïdie en hyperthyreoïdie. Om te weten of u al dan niet een van deze ziekten heeft, is een bezoek aan de dokter en enkele tests vereist, maar u kunt uzelf vertrouwd maken met de symptomen van elke aandoening, zodat u weet wanneer er iets mis is met uw schildklier.
Stappen
Methode 1 van 4: Goiter identificeren
Stap 1. Leer over struma
Een struma is een abnormale vergroting van de schildklier. Het komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen. Onder normale omstandigheden kan een persoon of arts de schildklier niet voelen, maar als u een struma heeft, kunt u het wel voelen.
Struma kan te wijten zijn aan een zwelling van de schildklier of meerdere gezwellen op de klier. Het kan ook duiden op hypothyreoïdie (traag werkende schildklier) of hyperthyreoïdie (overactieve schildklier)
Stap 2. Controleer op symptomen van struma
Het belangrijkste symptoom van struma is het struma, de vergrote schildklier die je kunt voelen. De meeste mensen met struma hebben geen andere symptomen. De schildklier is een vlindervormige klier in het voorste gedeelte van de nek, net onder de adamsappel en net boven het sleutelbeen. Als u deze klier kunt voelen, heeft u mogelijk een struma. Als het struma groot genoeg wordt, kan het ook de volgende symptomen veroorzaken:
- Zwelling of beklemming in de nek
- Ademhalingsproblemen
- Slikproblemen
- hoesten
- piepende ademhaling
- Heesheid van de stem
Stap 3. Overweeg mogelijke oorzaken van struma
Om uw arts te helpen de beste behandelingskuur te ontwikkelen, moet u rekening houden met eventuele reeds bestaande aandoeningen die de struma kunnen hebben veroorzaakt. Oorzaken van struma zijn onder meer:
- Jodiumtekort. Jodiumtekort is wereldwijd de meest voorkomende oorzaak van struma. Het is echter zeldzaam in de Verenigde Staten vanwege het feit dat tafelzout wordt aangevuld met jodium.
- Ziekte van Graves. De ziekte van Graves is een auto-immuunziekte die hyperthyreoïdie (overproductie van schildklierhormonen) veroorzaakt. De ziekte zorgt ervoor dat het lichaam een eiwit produceert, thyroïd-stimulerend immunoglobuline (TSI), dat de schildklier aanvalt. De eiwitaanvallen veroorzaken zwelling van de schildklier en overproductie van schildklierhormonen, aangezien TSI de werking van schildklierstimulerend hormoon (TSH) nabootst. Andere symptomen van de ziekte van Graves zijn uitpuilende ogen, angst, hittegevoeligheid, gewichtsverlies en frequente stoelgang. Behandeling voor de ziekte van Graves omvat radioactieve therapie die de schildklieractiviteit vermindert, dus u zult waarschijnlijk na de behandeling schildkliervervangende hormonen moeten gebruiken.
- Ziekte van Hashimoto. De ziekte van Hashimoto is een auto-immuunziekte die hypothyreoïdie (onderproductie van schildklierhormonen) veroorzaakt. De ziekte treedt op wanneer het immuunsysteem van het lichaam de schildklier aanvalt, wat leidt tot zwelling van de klier. Het vordert langzaam door de jaren heen en veroorzaakt chronische schildklierschade die leidt tot lage niveaus van schildklierhormonen. De ziekte staat ook bekend als chronische lymfatische thyreoïditis. Andere symptomen van de ziekte van Hashimoto kunnen vermoeidheid, depressie, gewrichtspijn, gewichtstoename en constipatie zijn.
- Schildklierknobbeltjes. Schildklierknobbeltjes zijn knobbels of abnormale massa's in de schildklier. Ze kunnen vast zijn of gevuld met vloeistof of bloed. Individuen kunnen één schildklierknobbeltje (solitair) of veel hebben. Ze komen vaak voor en bijna de helft van de bevolking kan ze op een bepaald moment in hun leven hebben. De meeste schildklierknobbeltjes veroorzaken geen symptomen en 90% is goedaardig (niet kanker). Sommige schildklierknobbeltjes kunnen overproductie van schildklierhormonen veroorzaken (hyperthyreoïdie) en een nog kleinere fractie doet zich voor als schildklierkanker.
Methode 2 van 4: Hyperthyreoïdie identificeren
Stap 1. Meer informatie over hyperthyreoïdie
Hyperthyreoïdie, of overactieve schildklier, is het gevolg van de overproductie van schildklierhormonen. Als gevolg hiervan wordt de stofwisseling van het lichaam verhoogd. De ziekte wordt gekenmerkt door de productie van schildklierstimulerende immunoglobuline, die ontsteking van de schildklier en overmatige productie van hormonen veroorzaakt.
- Hyperthyreoïdie komt minder vaak voor dan hypothyreoïdie.
- De meest voorkomende oorzaak van hyperthyreoïdie in de Verenigde Staten is de auto-immuunziekte de ziekte van Graves.
Stap 2. Controleer op symptomen van hyperthyreoïdie
Hyperthyreoïdie veroorzaakt een breed scala aan symptomen, dus het kan moeilijk zijn om op basis van symptomen alleen te bepalen of u hyperthyreoïdie heeft. U moet uw arts raadplegen voor tests om te bepalen of hyperthyreoïdie de oorzaak is van uw symptomen. Symptomen van hyperthyreoïdie kunnen zijn:
- Gewichtsverlies
- Vermoeidheid
- Hoge hartslag
- Onregelmatige hartslag
- Angst of nervositeit
- Prikkelbaarheid
- Uitpuilende ogen
- Moeite met slapen
- Trillen in de hand en vingers
- Verhoogd zweten
- Gevoelig zijn voor warmte
- Spier zwakte
- Diarree
- Verandering in menstruatiecycli
- Vergroting van de schildklier (struma)
- Erectiestoornissen
- Verminderd seksueel libido
Stap 3. Houd rekening met uw risicofactoren
Sommige mensen lopen een hoger risico op het ontwikkelen van hyperthyreoïdie vanwege bepaalde risicofactoren. Risicofactoren voor hyperthyreoïdie zijn onder meer:
- Op leeftijd
- Toegewezen vrouw bij geboorte
- Familiegeschiedenis van hyperthyreoïdie
- Jodiumsuppletie na een tekort
- Auto-immuunziekten zoals diabetes type 1, reumatoïde artritis en lupus
Methode 3 van 4: Hypothyreoïdie identificeren
Stap 1. Leer over hypothyreoïdie
Hypothyreoïdie, of traag werkende schildklier, is het gevolg van de onderproductie van schildklierhormonen. Als gevolg hiervan wordt de stofwisseling van het lichaam vertraagd. Sommige symptomen zijn precies het tegenovergestelde van wat er gebeurt bij hyperthyreoïdie.
De meest voorkomende oorzaak van hypothyreoïdie in de Verenigde Staten is de auto-immuunziekte, de ziekte van Hashimoto. De ziekte veroorzaakt een chronische ontsteking van de schildklier die het vermogen om hormonen te produceren vermindert
Stap 2. Controleer op symptomen
Symptomen van hypothyreoïdie verschijnen meestal langzaam gedurende maanden of jaren. Net als hyperthyreoïdie hebben de symptomen van hypothyreoïdie een breed bereik, dus u moet uw arts raadplegen om te bevestigen dat hypothyreoïdie de oorzaak is van uw symptomen. Symptomen van hypothyreoïdie kunnen zijn:
- Vermoeidheid
- Het koud hebben als anderen dat niet doen
- Constipatie
- Gewichtstoename
- Slechte concentratie
- Spier zwakte
- Gewrichtspijn
- Spierpijn
- Depressie
- Droog, dunner wordend haar
- Bleke, droge huid
- Vergroting van de schildklier (struma)
- Verhoogd cholesterolgehalte in het bloed
- Langzame hartslag
- Minder zweten
- wallen in het gezicht
- Overmatig menstrueel bloeden
- Schorre stem
Stap 3. Houd rekening met uw risicofactoren
Sommige mensen lopen een groter risico op het ontwikkelen van hypothyreoïdie vanwege bepaalde risicofactoren. Risicofactoren voor hypothyreoïdie zijn onder meer:
- Op leeftijd
- Vrouwelijk geslacht
- Familiegeschiedenis van hypothyreoïdie
- Auto-immuunziekten zoals diabetes type 1 en reumatoïde artritis
- Behandeling met thyreostatica
- Behandeling met radioactief jodium
- Vorige schildklieroperatie
- Eerdere blootstelling van de nek of het bovenste deel van de borst aan straling
Methode 4 van 4: Medische hulp krijgen
Stap 1. Maak een afspraak met uw arts
Als u vermoedt dat u een schildklieraandoening heeft, maak dan meteen een afspraak met uw arts voor een diagnose en behandeling indien nodig. Schildklierziekte kan op verschillende manieren worden gediagnosticeerd. Zorg ervoor dat u uw arts vertelt over alle symptomen die u ervaart.
Stap 2. Vraag bloedonderzoek aan
Verschillende bloedonderzoeken kunnen worden gebruikt om schildklieraandoeningen te diagnosticeren. Uw arts zal hoogstwaarschijnlijk eerst bloedonderzoek laten doen omdat ze gemakkelijk uit te voeren zijn en ze kunnen bepalen of uw symptomen te wijten zijn aan een schildklierprobleem. Deze testen omvatten:
- Schildklierstimulerend hormoon (TSH). Deze test is altijd de eerste stap bij het diagnosticeren van een schildklierprobleem. De TSH-bloedtest is de meest nauwkeurige test voor de diagnose van hypothyreoïdie en hyperthyreoïdie. Lage TSH correleert met hyperthyreoïdie, terwijl hoge TSH correleert met hypothyreoïdie. Als de resultaten van de TSH-test abnormaal zijn, kan uw arts aanvullende tests bestellen om de oorzaak van het probleem te achterhalen.
- Thyroxine (T4). Een bloedtest die lage niveaus van T4 onthult, correleert met hypothyreoïdie, terwijl een test die hoge niveaus onthult, correleert met hyperthyreoïdie.
- Trijoodthyronine (T3). Een T3-bloedtest kan ook nuttig zijn om hyperthyreoïdie te bevestigen. Als de T3-spiegels verhoogd zijn, geeft dit aan dat u hyperthyreoïdie heeft. Een T3-bloedtest kan niet worden gebruikt voor de diagnose van hypothyreoïdie.
- Schildklierstimulerende immunoglobuline (TSI). Een TSI-bloedtest kan helpen om de ziekte van Graves te bevestigen, de meest voorkomende oorzaak van hyperthyreoïdie.
- Antithyroid antilichaam. De anti-schildklierantilichaamtest kan helpen om de ziekte van Hashimoto, de meest voorkomende oorzaak van hypothyreoïdie, te bevestigen.
Stap 3. Vraag naar beeldvormende tests
Een verscheidenheid aan beeldvormende tests kan ook worden gebruikt om de oorzaak van schildklieraandoeningen te diagnosticeren en vast te stellen. Uw arts kan een of meer van deze bestellen als de resultaten van een bloedtest als abnormaal terugkomen. Beeldvormingstests kunnen zijn:
- Echografie. Echografie maakt gebruik van geluidsgolven die weerkaatsen van organen om beelden van hun structuur te creëren. De afbeeldingen kunnen beoefenaars helpen om naar het weefsel in de schildklier te kijken. Het kan ook knobbeltjes, cysten of verkalkingen in de klier onthullen. Echografie kan echter geen onderscheid maken tussen een goedaardige (niet-kankerachtige) of kwaadaardige (kankerachtige) groei.
- Computertomografie (CT) scan. Een CT-scan met of zonder contrast kan worden gebruikt om naar de weefsels van een groot struma te kijken. Ze kunnen ook schildklierknobbeltjes onthullen bij personen die de scans hebben om niet-gerelateerde redenen.
- Schildklierscan met opname van radioactief jodium (RAIU). Een schildklierscan is een soort nucleaire beeldvormingsstudie waarbij radioactief jodium wordt gebruikt om de structuur en functie van de schildklier te evalueren. Deze tests kunnen worden gebruikt om de aard van een schildklierknobbeltje te beoordelen of om hyperthyreoïdie te diagnosticeren.
Stap 4. Overweeg indien nodig een biopsie met fijne naaldaspiratie (FNA)
Omdat het moeilijk of zelfs onmogelijk is om te bepalen of een groei kanker is met behulp van beeldvorming, kan uw arts een FNA-biopsie bestellen om te bepalen of een schildkliernodus goedaardig (niet-kankerachtig) of kwaadaardig (kankerachtig) is.
- Tijdens deze procedure wordt een kleine, dunne naald die aan een spuit is bevestigd, met behulp van echografie in de schildkliernodus ingebracht.
- Monsters van de cellen in de knobbel worden in de spuit getrokken en vervolgens voor analyse verzonden.
- De cellen zullen onder een microscoop worden bekeken door een patholoog, een specialist in de studie van ziekten, die zal bepalen of de cellen goedaardig of kwaadaardig zijn.
