De schildklier is een vlindervormige klier in de nek die schildklierhormoon produceert. Schildklieraandoeningen, waarbij de klier te veel of te weinig van het hormoon produceert, kunnen veel functies in uw lichaam beïnvloeden, van uw hartslag tot uw stofwisseling. Als uw arts denkt dat u lijdt aan een overactieve of onderactieve schildklier, kan zij tests bestellen. Het lezen van de resultaten kan een complexe taak lijken; Als u echter een systematische aanpak heeft en begrijpt wat elke test voorstelt, kunt u bepalen of u al dan niet een schildklierprobleem heeft en, zo ja, wat het probleem is. Onthoud dat alleen uw arts een diagnose van een schildklieraandoening kan stellen, dus zorg ervoor dat u met haar over de resultaten praat, zodat u indien nodig met de behandeling kunt beginnen.
Stappen
Deel 1 van 3: TSH-resultaten begrijpen
Stap 1. Controleer of uw TSH-waarde binnen het normale bereik valt
De eerste schildkliertest die over het algemeen door artsen wordt gedaan, is de TSH. TSH staat voor "Thyroid Stimulating Hormone", dat wordt aangemaakt door de hypofyse en de schildklier stimuleert om de hormonen T4 en T3 aan te maken en af te geven.
- TSH kan worden gezien als de metaforische "motor" van de schildklier, in die zin dat het de hoeveelheid schildklierhormoon bepaalt die wordt gesynthetiseerd en vervolgens door de schildklier in het lichaam wordt afgegeven.
- Een normale waarde voor TSH ligt tussen 0,4 – 4,0 mIE/L.
- Als uw TSH binnen dit bereik ligt, is dat een goed teken; een normale TSH-waarde sluit schildklierproblemen echter niet volledig uit. TSH-waarden aan de bovenkant van normaal kunnen wijzen op mogelijke schildklierproblemen die zich ontwikkelen.
- De meeste schildklierproblemen vereisen twee of meer tests om te detecteren en te diagnosticeren, gezien het complexe samenspel van de verschillende hormonen die bijdragen aan de schildklierfunctie.
- Uw arts kan meer tests bestellen, zelfs als uw TSH normaal is, als hij nog steeds vermoedt dat u een schildklierprobleem heeft.
Stap 2. Interpreteer de mogelijke betekenissen van een hoge TSH-waarde
TSH vertelt de schildklier om meer T4 en T3 te produceren, de hormonen die door de schildklier worden afgegeven (op bevel van TSH) om door het hele lichaam te werken. Als uw schildklier onderactief is, geeft het niet genoeg T4 en T3 af, en dus zal uw hypofyse meer TSH afgeven om te proberen dit te compenseren.
- Een hoge TSH kan dus een teken zijn van hypothyreoïdie (een aandoening waarbij uw schildklier onvoldoende hoeveelheden hormonen aanmaakt).
- U moet echter verder worden getest om een dergelijke diagnose verder te onderzoeken en te bevestigen.
Stap 3. Let op tekenen en symptomen van hypothyreoïdie
Naast een hoge TSH-waarde, presenteert hypothyreoïdie zich ook met veel klinische indicaties. Vertel het uw arts als u een van de volgende tekenen of symptomen ervaart die verdacht kunnen zijn voor hypothyreoïdie:
- Verhoogde gevoeligheid voor koude
- Vermoeidheid
- Onverklaarbare gewichtstoename
- Ongewoon droge huid
- Constipatie
- Spierpijn en stijfheid
- Gewrichtspijn en zwelling
- Depressie en/of andere stemmingswisselingen
- Een langzamer dan normale hartslag
- Dunner wordend haar
- Veranderingen in je menstruatiecyclus
- Vertraagd denken of spreken
Stap 4. Evalueer de mogelijke betekenis van een zeer lage TSH-waarde
Aan de andere kant, als u een zeer lage TSH-waarde heeft, kan het de reactie van uw lichaam zijn dat uw hypofyse minder TSH door een overmaat schildklierhormoon in het lichaam (T3 en T4). Als zodanig kan een lage TSH een indicatie zijn van hyperthyreoïdie (overmatige productie van schildklierhormoon).
- Nogmaals, verdere bloedonderzoeken zullen nodig zijn om een dergelijke diagnose te bevestigen.
- Een TSH-meting alleen kan uw arts op een bepaald pad wijzen, maar is op zich meestal niet diagnostisch.
Stap 5. Let op tekenen en symptomen van hyperthyreoïdie
Hyperthyreoïdie presenteert zich met veel klinische indicaties, naast een lage TSH-waarde. Vertel het uw arts als u een van de volgende tekenen of symptomen ervaart die kunnen wijzen op hyperthyreoïdie:
- Een sneller dan normale hartslag
- Onverklaarbaar gewichtsverlies
- Verhoogde eetlust
- Zweten
- Een beving, vaak in uw handen
- Angst, prikkelbaarheid en/of andere stemmingswisselingen
- Vermoeidheid
- Frequentere stoelgang
- Een vergrote schildklier (die in uw nek kan worden gevoeld en een "struma" wordt genoemd)
- Moeite met slapen
- Ogen die meer uitpuilen of uitsteken dan normaal (dit teken is aanwezig bij een bepaald type hyperthyreoïdie dat de ziekte van Grave wordt genoemd - in het bijzonder wordt de oogafwijking "Grave's oftalmopathie" genoemd)
Stap 6. Gebruik uw TSH-waarde om de lopende schildklierbehandeling te controleren
Als bij u een schildklieraandoening is vastgesteld en u hiervoor voortdurend wordt behandeld, zal uw arts u waarschijnlijk aanraden om regelmatig TSH-tests te ondergaan om de effectiviteit van uw behandeling te controleren en te bevestigen. Doorlopende monitoring kan er ook voor zorgen dat uw TSH-niveau binnen het streefbereik ligt.
- De behandeling van hypothyreoïdie en hyperthyreoïdie is heel verschillend.
- Het streefbereik voor schildklierbehandeling is normaal gesproken een TSH tussen 0,4 en 4,0 mIE/L, hoewel dit kan variëren afhankelijk van het type schildklieraandoening dat u heeft.
- U zult waarschijnlijk vaker gecontroleerd worden aan het begin van uw behandeling, totdat u een routine krijgt waarbij uw TSH vrij constant wordt (op dat moment kan minder frequente controle aangewezen zijn, gewoonlijk ongeveer eens per 12 maanden).
Deel 2 van 3: Interpreteren van gratis T4- en T3-resultaten
Stap 1. Controleer of uw T4-waarde binnen het normale bereik valt
T4 is het meest gemeten hormoon dat direct door de schildklier wordt geproduceerd en vervolgens wordt vrijgegeven om door het lichaam te circuleren. Het normale bereik voor gratis T4 ligt tussen 0,8 – 2,8 ng/dL.
- De exacte aantallen kunnen variëren, afhankelijk van het laboratorium en de specifieke vorm van test die wordt uitgevoerd.
- De meeste laboratoriumresultaten hebben echter, naast uw meting, een aangegeven normaalbereik, zodat u gemakkelijk kunt zien of uw T4 laag, normaal of verhoogd is.
Stap 2. Interpreteer uw T4-waarde in relatie tot uw TSH-waarde
Als uw TSH-waarde abnormaal is hoog (indicatief voor mogelijke hypothyreoïdie), a laag T4 zou de diagnose van hypothyreoïdie ondersteunen. Aan de andere kant, als uw TSH-waarde abnormaal is laag (indicatief voor mogelijke hyperthyreoïdie), a hoog T4 zou de diagnose van hyperthyreoïdie ondersteunen.
Zoals eerder vermeld, kunnen de resultaten het beste worden geïnterpreteerd in combinatie met de TSH-waarde en onder begeleiding van de medische professional
Stap 3. Beoordeel de T3-waarde bij mogelijke hyperthyreoïdie
T3 is een ander hormoon dat door de schildklier wordt geproduceerd, maar over het algemeen in aanzienlijk kleinere hoeveelheden dan T4. T4 is het belangrijkste schildklierhormoon dat wordt gebruikt bij de diagnose van schildklieraandoeningen. Er zijn echter bepaalde gevallen van hyperthyreoïdie, wanneer de T3 aanzienlijk verhoogd wordt en de T4 normaal blijft (in bepaalde ziektetoestanden), en dit is wanneer de T3-meting bijzonder belangrijk wordt.
- Als de T4 normaal is maar de TSH laag, kan een hoge T3 de diagnose hyperthyreoïdie bevestigen.
- Hoewel de T3 waardevolle informatie kan bieden bij het diagnosticeren van hyperthyreoïdie, helpt het niet om hypothyreoïdie te diagnosticeren.
- Vrije T3 ligt normaal gesproken tussen 2,3–4,2 pg/ml bij volwassenen ouder dan 18 jaar.
- Nogmaals, de exacte aantallen kunnen variëren, afhankelijk van het laboratorium en de specifieke vorm van test die wordt uitgevoerd. De meeste laboratoriumresultaten hebben, naast uw meting, een aangegeven normaalbereik, zodat u gemakkelijk kunt zien of uw T3 laag, normaal of verhoogd is.
Deel 3 van 3: Andere schildkliertestresultaten lezen
Stap 1. Voeg uw arts toe
Het mooie van ons medische systeem is dat patiënten hun eigen resultaten niet hoeven te interpreteren. Uw arts zal tests bestellen en uw resultaten interpreteren. Ze kan een diagnose stellen en een behandelplan starten, dat waarschijnlijk een combinatie van medicatie en veranderingen in levensstijl zal omvatten. Een algemene praktische kennis van de resultaten en wat ze betekenen, kan u helpen de aandoening te begrijpen en de behandeling voor de aandoening te begrijpen.
Het bestellen van uw eigen tests kan erg gevaarlijk zijn en leiden vaak tot een verkeerde behandeling. Je zou niet proberen een motor te repareren als je geen training hebt gehad - dit is niet anders
Stap 2. Interpreteer het testen van schildklierantistoffen om onderscheid te maken tussen verschillende soorten schildklieraandoeningen
Als bij u een schildklieraandoening is vastgesteld, zal uw arts waarschijnlijk een reeks andere schildklieronderzoeken bestellen om uw diagnose grondiger te onderzoeken en te bevestigen. Antilichaamtesten worden vaak uitgevoerd en kunnen leiden tot belangrijke aanwijzingen over wat er met uw schildklier aan de hand is.
- Het testen van schildklierantilichamen kan helpen om onderscheid te maken tussen soorten thyreoïditis en ook auto-immuunziekten van de schildklier.
- TPO (thyroïdperoxidase-antilichaam) kan verhoogd zijn bij auto-immuunziekten van de schildklier, zoals de ziekte van Grave of Hashimoto's thyroïditis.
- TG (thyroglobuline-antilichaam) kan ook verhoogd zijn bij de ziekte van Grave of de thyroïditis van Hashimoto.
- TSHR (TSH-receptorantilichamen) kan verhoogd zijn bij de ziekte van Grave.
Stap 3. Laat je calcitonine meten
Een calcitoninetest kan worden uitgevoerd om schildklierproblemen verder te onderzoeken. Calcitonine kan verhoogd zijn in gevallen van schildklierkanker (wat de onderliggende oorzaak kan zijn van verschillende vormen van schildklierdisfunctie). De calcitoninewaarde kan ook hoog zijn in gevallen van C-celhyperplasie, een andere vorm van abnormale groei van cellen in de schildklier.
Stap 4. Ontvang een echografie, een biopsie of een jodiumtest om bepaalde schildklierdiagnoses te bevestigen
Hoewel bloedonderzoek artsen waardevolle informatie kan geven om schildklierproblemen op te sporen en te diagnosticeren, zijn er gevallen waarin uitgebreider onderzoek nodig is om te bepalen wat er precies aan de hand is. Uw arts zal u laten weten of hij of zij verder onderzoek aanbeveelt, zoals een echografie van de schildklier, een biopsie of een jodiumtest.
- Een schildklier-echografie kan worden gebruikt om schildklierknobbeltjes te identificeren. Als er knobbeltjes worden gevonden, kan de echografie inzicht geven of het vaste of cystische (met vloeistof gevulde) knobbeltjes zijn, die beide een verschillende behandelingsmethode vereisen. Echografie kan ook worden gebruikt om eventuele groei of veranderingen in de knobbeltjes in de loop van de tijd te volgen.
- Een schildklierbiopsie kan een monster nemen van een verdachte knobbel en de mogelijkheid van kanker bepalen of uitsluiten.
- Een jodiumopnamescan kan meten welke gebieden van de schildklier op de juiste manier actief (d.w.z. functioneel) zijn. Het kan ook identificeren welke gebieden inactief (niet-functioneel) of hyperactief (buitensporig functioneel) zijn.
