Mono, technisch gezien mononucleosis, kan worden veroorzaakt door het Epstein-Barr-virus of cytomegalovirus (CMV) - beide stammen van het herpesvirus. Het wordt verspreid door direct contact met het speeksel van een geïnfecteerde persoon, waardoor het de bijnaam 'de zoenziekte' heeft gekregen. Symptomen ontwikkelen zich ongeveer 4-7 weken na contact en kunnen een zere keel, ernstige vermoeidheid, gezwollen lymfeklieren, verlies van eetlust en hoge koorts omvatten, evenals soms pijn en hoofdpijn. Symptomen duren meestal 2-6 weken en het is besmettelijk. Er is geen medicijn of andere gemakkelijke behandeling voor mono. Het virus moet meestal gewoon zijn gang gaan. Dit zijn de beste manieren om met mono om te gaan.
Stappen
Methode 1 van 3: Monodiagnose stellen
Stap 1. Zoek de symptomen van mono
Mono is niet altijd gemakkelijk thuis te diagnosticeren. De beste manier is om te zoeken naar de volgende symptomen, vooral als ze na een week niet verdwijnen. Wacht niet te lang om een arts te raadplegen, aangezien de symptomen na verloop van tijd kunnen verergeren.
- Ernstige vermoeidheid. U kunt zich extreem slaperig voelen, of gewoon lusteloos en niet in staat om energie op te doen. Het kan zijn dat u na de kleinste inspanning uitgeput raakt. Dit kan zich ook uiten als een gevoel van malaise of algemeen onwelzijn.
- Keelpijn, vooral een die niet weggaat na het nemen van antibiotica.
- Koorts.
- Gezwollen lymfeklieren, amandelen of een diagnose van gezwollen lever of milt.
- Hoofdpijn en pijn in het lichaam.
- Af en toe huiduitslag.
- Verlies van eetlust.
Stap 2. Verwar mono niet met keelontsteking
Vanwege een zere keel is het gemakkelijk om in eerste instantie te denken dat je mono eigenlijk streptokokken is. Maar in tegenstelling tot strep, dat wordt veroorzaakt door de Streptococcus-bacterie, wordt mono veroorzaakt door een virus en kan het niet worden behandeld met antibiotica. Neem contact op met uw arts als uw keelpijn niet beter wordt na het nemen van antibiotica.
Stap 3. Raadpleeg uw arts
Als u vermoedt dat u mono hebt, of als u erachter bent gekomen dat u mono heeft maar de symptomen langer dan een week aanhouden met rust, moet u naar uw arts gaan. Uw arts zal u waarschijnlijk diagnosticeren op basis van uw symptomen en het voelen van uw lymfeklieren, maar ze kunnen ook een bloedtest uitvoeren om meer of minder zeker te weten.
- Monospot-antilichaamtests controleren uw bloed op antilichamen tegen het Epstein-Barr-virus. U krijgt binnen een dag resultaten, maar deze test kan tijdens uw eerste week van symptomen mogelijk geen mono detecteren. Er is een andere versie van de antilichaamtest die mono binnen de eerste week kan detecteren, maar deze vereist een langere resultaattijd.
- Tests die op zoek zijn naar een verhoogd aantal witte bloedcellen, kunnen soms ook worden gebruikt om de aanwezigheid van mono te suggereren, maar zullen mononucleosis niet echt bevestigen.
Methode 2 van 3: Symptomen thuis beheren
Stap 1. Zorg voor voldoende rust
Gewoon zoveel mogelijk slapen en ontspannen. Bedrust is de belangrijkste behandeling voor mono, en aangezien u vermoeid zult zijn, voelt het als de natuurlijke zaak om te doen. Vooral de eerste twee weken is rust belangrijk.
Vanwege de vermoeidheid die het veroorzaakt, moeten mensen met mono thuisblijven van school en andere reguliere activiteiten in de wacht zetten. Dit betekent echter niet dat je niet af en toe sociaal kunt zijn. Tijd doorbrengen met vrienden en familie kan een goede manier zijn om de moed erin te houden tijdens wat anders een waardeloze en frustrerende tijd is - vermijd inspanning en wees voorbereid om te rusten wanneer ze naar huis gaan. Vermijd lichamelijk contact met hen, vooral speeksel, en was uw handen grondig
Stap 2. Drink veel vloeistoffen
Water en vruchtensappen zijn het beste, mik op minimaal 8 glazen water per dag.
Stap 3. Verlicht je keelpijn met gorgelen met zout water
Meng ½ theelepel (2,5 g) keukenzout met 240 ml warm water. U kunt dit meerdere keren per dag doen.
Stap 4. Neem een vrij verkrijgbare pijnstiller om keelpijn en pijn in het lichaam te verminderen
Als u de pijnmedicatie met voedsel kunt innemen. Acetaminophen (zoals Tylenol), naproxen (Aleve) of ibuprofen (zoals Advil of Motrin IB) zijn allemaal prima.
Het nemen van aspirine bij koorts kan kinderen en tieners in gevaar brengen voor het syndroom van Reyes. Bij volwassenen komt het bijna niet voor
Stap 5. Vermijd inspannende activiteiten
Binnen de eerste 3 weken na het hebben van mono kan uw milt vergroot worden en bij zware inspanning, vooral zwaar tillen of contactsporten, loopt u het risico uw milt te scheuren. Een gebarsten milt kan extreem gevaarlijk zijn, dus ga onmiddellijk naar het ziekenhuis als je mono hebt en een scherpe, plotselinge pijn in de linkerkant van je bovenbuik of schouder ervaart.
Buikpijn kan uitstralen naar de schouder en pijn veroorzaken, ook al bevindt de milt zich niet in dat gebied
Stap 6. Probeer het virus niet door te geven aan anderen
Aangezien de symptomen zich pas manifesteren als het virus al weken in je systeem zit, heb je misschien al een aantal mensen besmet, maar doe je best om je vrienden en familie de ellende die je doormaakt te besparen. Deel met niemand eten, drinken, bestek of cosmetica. Probeer andere mensen niet te hoesten of te niezen. Kus niemand en vermijd seksueel contact.
Methode 3 van 3: Medische zorg zoeken
Stap 1. Raadpleeg een arts als u secundaire infecties krijgt
Je lichaam zal zwak zijn en vatbaarder voor invasie van bacteriën. Mono komt soms met streptokokken of infecties van de sinus of amandelen. Pas op voor deze en ga naar uw arts voor antibiotica als u vermoedt dat u een secundaire infectie krijgt.
Stap 2. Zoek een spoedoperatie als uw milt scheurt
Als u een scherpe, plotselinge pijn in uw bovenbuik of schouder ervaart, vooral tijdens tillen of lichamelijke activiteit, moet u onmiddellijk naar een ziekenhuis gaan of de hulpdiensten bellen.
Stap 3. Realiseer je dat antibiotica niet werken voor mono
Antibiotica helpen je lichaam om bacteriële infecties te vernietigen, maar mono wordt veroorzaakt door een virus. Het wordt ook meestal niet behandeld met antivirale middelen.
Tips
- Hoewel sommigen zeggen dat mono een eenmalige deal is, is dat niet zo. Je kunt steeds weer mono krijgen, door ofwel het EBV-virus, het CMV-virus of beide tegelijkertijd te krijgen.
- Verlaag je kansen om met mono te komen door regelmatig je handen te wassen en door niet te zoenen of drankjes, eten en cosmetica met andere mensen te delen.
- Als een arts een antilichaamtest toedient om de ziekte correct te diagnosticeren, moet de patiënt nog steeds het normale verloop van de behandeling volgen: wachten op de ziekte, vrij verkrijgbare pijnstillers nemen voor pijntjes en koorts, en bedrust.
- Mononucleosis is een ziekte die het vaakst voorkomt bij mensen tussen de 12 en 40 jaar. Wanneer mono zich voordoet bij een volwassene, zijn de symptomen meestal gewoon koorts die langer duurt dan normaal om te stoppen. Een arts kan het ook verwarren met een andere ziekte of aandoening die vaker voorkomt bij volwassenen, zoals lever- of galblaasproblemen of zelfs hepatitis.
Waarschuwingen
- Als je nog medicatie over hebt van een andere virale infectie, neem deze dan niet in in de hoop dat het de mono oplost. Antivirale medicijnen reageren bij ongeveer 90 procent van de patiënten op mononucleosis door uitslag te veroorzaken die artsen kunnen aanzien als een allergische reactie.
- Onthoud u van zoenen of het delen van een drankje of eten met iemand terwijl u herstellende bent van mononucleosis. Evenzo, als u voor iemand met mono zorgt, neem dan geen deel aan enige activiteit waarbij de mogelijkheid bestaat om speeksel uit te wisselen.
- Er is geen specifieke remedie voor mono. Elke dag gezond eten, water of sap drinken en veel rusten helpt.
- Zoek onmiddellijk medische hulp als u ernstige buikpijn of schouderpijn krijgt. Mono kan een vergrote milt veroorzaken en als deze scheurt, moet u onmiddellijk naar de eerste hulp gaan.
- Blijf uit de buurt van baby's en mensen met een verzwakt immuunsysteem.
