Experts zeggen dat als u pijn, zwelling of gevoeligheid in uw benen of voeten heeft, u mogelijk last heeft van een niet-gediagnosticeerde stressfractuur. Rennen, lopen en springen kan bijzonder pijnlijk zijn, een verontrustende ervaring als je een atleet bent, of zelfs maar een wekelijkse wandelaar. Iedereen kan stressfracturen krijgen, van zittende mensen tot Olympische atleten. Studies tonen aan dat u, door u bewust te zijn van de risicofactoren, de symptomen te begrijpen en een professionele diagnose te stellen, de oorzaak van uw letsel kunt identificeren en bevestigen.
Stappen
Methode 1 van 3: Veelvoorkomende symptomen herkennen
Stap 1. Let op een intense of verergerende pijn
Pijn in het getroffen gebied is het meest voorkomende symptoom van een stressfractuur, met name pijn die toeneemt met activiteit. Hoewel pijn van een stressfractuur in het begin nauwelijks merkbaar is, kan deze na verloop van tijd erger worden.
De pijn kan scherp, pulserend en ondraaglijk zijn
Stap 2. Let op ontstekingen, zwellingen of blauwe plekken
Als er ontsteking, zwelling of blauwe plekken aanwezig zijn op de plaats van pijn, wijst dit op de mogelijkheid van een stressfractuur. Sommige gebieden waar u mogelijk een ontsteking, zwelling of blauwe plekken opmerkt, zijn onder meer:
- Op de bovenkant van je voet.
- Langs je scheenbeen (de voorkant van je kuit).
- Rond je enkel of hiel.
Stap 3. Let op de aanwezigheid van gelokaliseerde tederheid
Gelokaliseerde gevoeligheid ontstaat meestal op een specifieke plek en neemt af tijdens rust. Tederheid of een gevoel van een kloppend zacht voorwerp kan te wijten zijn aan een ontsteking in het getroffen gebied. Raak het getroffen gebied aan om te zien of het zacht is.
Stap 4. Let op eventuele spierspasmen
Wanneer de spiervezels in het geblesseerde gebied uitrekken of scheuren als gevolg van een stressfractuur, trekken ze samen. Deze samentrekking kan leiden tot spierspasmen en meer pijn in het getroffen gebied. U merkt misschien dat het gebied strak, verkrampt of pijnlijk aanvoelt.
Methode 2 van 3: Uw risicofactoren evalueren
Stap 1. Houd elke gewichtdragende oefening of oefeningen met repetitieve bewegingen in de gaten
Stressfracturen worden veroorzaakt door te veel gewicht of druk uit te oefenen op de gewichtdragende botten van het lichaam, zoals de benen en voeten. Dit gewicht kan een onbalans veroorzaken in de groei van nieuwe botcellen, en constant overmatig gebruik van gewichtdragende botten kan leiden tot botuitputting, botbreuken en leiden tot de ontwikkeling van een stressfractuur.
- Low-impact oefeningen, zoals yoga, kunnen ook stressfracturen veroorzaken als ze te veel repetitieve bewegingen gebruiken. Deze fracturen komen vaker voor in de voeten.
- Stressfracturen komen meestal voor in het scheenbeen (scheenbeen), fibula (beenderen van het onderbeen), middenvoetsbeentjes (beenderen van de voeten), naviculare (beenderen van de middenvoet). Ze komen minder vaak voor in de heupbeenderen, het bekken en het heiligbeen.
Stap 2. Overweeg een recente toename in activiteit
Mensen die hun fysieke activiteit verhogen nadat ze lange tijd hebben gezeten, hebben een grotere kans op het ontwikkelen van stressfracturen. Dit kan als een schok komen en het eerste teken zijn van overtraining.
Als je net je hardloopkilometers drastisch hebt verhoogd, of onlangs met een nieuw regime bent begonnen, dan heb je mogelijk last van een stressfractuur
Stap 3. Weet dat atleten een verhoogd risico lopen op stressfracturen
Veel sporten, zoals atletiek, basketbal, tennis en gymnastiek, veroorzaken herhaalde belasting van de botten. Deze stress is te wijten aan het feit dat de voet de grond raakt, waardoor een trauma ontstaat dat kan leiden tot stressfracturen.
Sporters die overtrainen op verschillende ondergronden en sporters die ondermaatse apparatuur gebruiken, zoals versleten sportschoenen, lopen een verhoogd risico op stressfracturen
Stap 4. Identificeer reeds bestaande medische aandoeningen die uw risico verhogen
Mensen met reeds bestaande medische aandoeningen, met name osteoporose, zijn vatbaar voor het ontwikkelen van stressfracturen omdat ze zwakke en broze botten hebben.
Osteoporose verzwakt het bot en er kan een stressfractuur ontstaan
Stap 5. Houd uw gebruik van corticosteroïden bij
Corticosteroïden bieden verlichting bij aandoeningen zoals artritis, huiduitslag en astma. Corticosteroïden kunnen echter het risico op het krijgen van een fractuur vergroten, vooral als u ze al heel lang gebruikt. Wanneer u uw verwonding laat onderzoeken, moet u uw arts vertellen of u corticosteroïden gebruikt.
Stap 6. Houd er rekening mee dat vrouwen meer vatbaar zijn voor stressfracturen
Vrouwen, vooral degenen die extreem sporten en diëten, onregelmatige menstruaties hebben en osteoporose hebben, lopen een verhoogd risico op stressfracturen. Dit staat bekend als de triade van de vrouwelijke atleet en het leidt tot broze botten die waarschijnlijk gemakkelijk breken.
Stap 7. Denk na over de geschiedenis van voetproblemen
Personen met voetproblemen, zoals platte voeten of hoge en stijve bogen, zijn vatbaar voor het ontwikkelen van stressfracturen. Dit komt door de onbalans die deze voetafwijkingen veroorzaken tijdens gewichtdragende activiteiten. Als u in het verleden voetproblemen heeft gehad, is de kans groter dat u een stressfractuur krijgt.
Stap 8. Overweeg leefstijlfactoren die uw risico op een stressfractuur kunnen beïnvloeden
Mensen die meer dan 10 alcoholische dranken per week drinken of roken, lopen een hoger risico op het ontwikkelen van stressfracturen. Dit komt omdat stoffen in alcohol en sigaretten de botdichtheid verminderen.
Bovendien hebben mensen met eetstoornissen verminderde hoeveelheden calcium en vitamine D, voedingsstoffen die nodig zijn voor het versterken van de botten
Methode 3 van 3: Een professionele diagnose krijgen
Stap 1. Raadpleeg uw arts
Neem contact op met uw arts of een specialist (podoloog of orthopedisch chirurg) als u pijn ervaart tijdens het doen van gewichtdragende oefeningen zoals wandelen, hardlopen en joggen. Onthoud dat in het geval van een stressfractuur de pijn meestal in rust afneemt, maar wanneer de pijn, het ongemak en de zwelling niet verdwijnen, kunt u het beste naar de afdeling spoedeisende hulp van het dichtstbijzijnde ziekenhuis of behandelingscentrum gaan.
Als het te lang onbehandeld blijft, kan een stressfractuur behoorlijk wat schade aanrichten
Stap 2. Bespreek uw medische geschiedenis
De arts zal u interviewen en u enkele vragen stellen om informatie te verzamelen. Deze informatie zal de arts helpen bij het nauwkeurig diagnosticeren van een stressfractuur. De arts kan met deze informatie ook uw risicofactoren voor het ontwikkelen van een stressfractuur evalueren.
Stap 3. Laat je lichamelijk onderzoeken
Tijdens een lichamelijk onderzoek zal een arts het getroffen gebied inspecteren, palperen en percusseren. Dit kan voor de arts voldoende zijn om een diagnose te stellen, omdat op deze manier symptomen als gevoeligheid, pijn en zwelling kunnen worden opgespoord.
Stap 4. Maak een röntgenfoto
Een röntgenfoto toont mogelijk geen tekenen van stressfracturen, maar kan enkele weken nadat de symptomen zijn begonnen, worden gebruikt om tekenen van een stressfractuur te detecteren. Dit kan aantonen wanneer het bot begint te hermodelleren en te genezen op de plaats van de fractuur. In dit geval kan een röntgenfoto de arts helpen de diagnose te bevestigen.
- Omdat stressfracturen misschien alleen maar een scheur in het bot lijken, zijn hun omvang en ernst mogelijk niet zichtbaar in een routinematige röntgenfoto.
- Als de röntgenfoto niet succesvol is, kan verdere beeldvorming nodig zijn.
Stap 5. Vraag naar een computertomografiescan
Computertomografie (CT)-scans nemen computerbeelden en converteren deze om een duidelijker beeld te krijgen van de aangedane plek en de omliggende gewrichten, ligamenten en botten. Dit kan helpen om een stressfractuur op te sporen als een röntgenfoto het probleem niet identificeert.
Stap 6. Ga voor een botscan
Een botscan maakt gebruik van een radioactieve tracer die via een intraveneuze lijn wordt geïnjecteerd om gebieden aan te tonen waar botcellen een verhoogde activiteit en bloedtoevoer hebben. Deze gebieden geven aan dat er botherstel is geweest met een helderwitte vlek op het scanbeeld. Een stressfractuur kan er echter hetzelfde uitzien als een ander type botletsel op een botscan, dus het is niet de meest nauwkeurige beeldvormingstest voor het identificeren van stressfracturen.
Stap 7. Vraag naar magnetische resonantie beeldvorming (MRI)
Een MRI maakt gebruik van radio- en magnetische veldgolven om een gedetailleerder en duidelijker beeld te vormen van de gescande lichaamsstructuur. U kunt binnen de eerste week na het letsel een MRI ondergaan om een stressfractuur te identificeren. Dit geeft de meest nauwkeurige resultaten en kan onderscheid maken tussen een stressfractuur en een verwonding van de weke delen.
Stap 8. Praat met uw arts over behandelingsopties
In de meeste gevallen hoeft u alleen maar te rusten en alle krachtige activiteiten te stoppen totdat uw verwondingen genezen. Als uw blessure niet binnen 6-8 weken is genezen, kan uw arts een operatie aanbevelen om schroeven in de voet te plaatsen. Het kan zijn dat u een paar weken na deze operatie speciale schoenen moet dragen.
- Het is een goed idee om de activiteit die uw stressfractuur heeft veroorzaakt 6-8 weken na uw blessure te stoppen.
- Vraag uw arts of calcium- of vitamine D-supplementen u kunnen helpen bij uw genezing.
