Hoe zure reflux te diagnosticeren: 15 stappen (met afbeeldingen)

2024 Auteur: Louis Wesley | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 12:56

Zure reflux, ook bekend als gastro-oesofageale refluxziekte (GERD), is een veelvoorkomend maagprobleem dat iedereen en op elke leeftijd kan overkomen. Je slokdarm is de buis die je mond en keel met je maag verbindt. Het voedsel en de dranken die u consumeert, gaan door uw slokdarm en in uw maag, en blijven zich vervolgens een weg banen door uw spijsverteringskanaal. Soms werkt de spier aan de onderkant van uw slokdarm niet goed, waardoor maagzuur en voedseldeeltjes hun weg terug naar uw slokdarm en keel kunnen vinden. Dit veroorzaakt de symptomen die gepaard gaan met zure reflux of GERD. De enige manier om er zeker van te zijn dat u zure reflux heeft, is door uw arts te raadplegen voor een evaluatie en diagnose.

Stappen

Deel 1 van 3: Het probleem herkennen

Stap 1. Identificeer de symptomen van zure refluxziekte

De meest voorkomende tekenen van zure refluxziekte zijn brandend maagzuur, pijn op de borst, moeite met slikken, een chronische droge hoest of heesheid, keelpijn, een zure smaak in uw mond, oprispingen van voedsel of zuur smakende maagsappen en een gevoel van een brok in uw keel.

"Maagzuur" is een term die vaak wordt gebruikt om enkele van deze gegroepeerde symptomen te beschrijven. De geaccepteerde definitie van brandend maagzuur is indigestie met een branderig gevoel in het midden van de borstkas dat zich in uw keel kan verspreiden, vaak vergezeld van een bittere smaak.
Minder vaak voorkomende symptomen van zure reflux zijn misselijkheid, braken, piepende ademhaling, oorpijn, laryngitis, aanhoudende behoefte om de keel te ruimen, en erosie van tandglazuur en andere gebitsproblemen.
Zure reflux is verantwoordelijk voor maar liefst 50% van de gevallen van niet-cardiale pijn op de borst. Veel mensen gaan vanwege pijn op de borst naar de eerste hulp of naar de spoedeisende hulp omdat ze denken dat ze een hartaanval hebben.
Zoek altijd medische hulp als er plotselinge of mogelijk levensbedreigende symptomen optreden. Als er geen aanwijzingen voor hartproblemen worden gevonden, neem dan contact op met uw reguliere arts om te zien of u mogelijk last heeft van zure reflux.

Stap 2. Breng uw arts op de hoogte van uw medische geschiedenis

Geef zoveel mogelijk details over uw medische geschiedenis. Het effectief behandelen van uw zure reflux kan afhangen van de kennis van uw arts over andere ziekten of problemen.

Dit omvat een volledige geschiedenis van eventuele spijsverteringsproblemen die u in het verleden heeft gehad, aanhoudende keelpijn, hoesten, heesheid of laryngitis, maagpijn en een voorgeschiedenis van maagzweren of andere gastro-intestinale aandoeningen.
Vertel uw arts over eventuele allergieën die u heeft, vooral omdat u mogelijk moet volgen met testprocedures waarbij ongebruikelijke medicijnen en contrastmiddelen worden gebruikt.
Neem alle medische aandoeningen op in de informatie die u aan uw arts verstrekt, evenals aan andere artsen zoals radiologen en anesthesiologen die mogelijk deel uitmaken van uw zorgteam. Laat het hen zeker weten als u denkt zwanger te zijn.

Stap 3. Geef een volledige lijst van uw medicijnen

De lijst moet alle voorgeschreven medicijnen bevatten die u gebruikt, plus vrij verkrijgbare producten, vitamines en kruidensupplementen. Laat elk van uw artsen altijd weten wanneer een nieuw geneesmiddel wordt toegevoegd, u iets nieuws start dat vrij verkrijgbaar is, of een bestaand medicijn wordt gewijzigd of stopgezet.

Soms kunnen vrij verkrijgbare medicijnen, kruidensupplementen en vitamines waarvan u denkt dat ze onschadelijk zijn, de primaire oorzaak zijn van uw maagprobleem.
Volg de instructies van uw arts over hoe u uw medicijnen veilig kunt stoppen en opnieuw kunt starten terwijl u doorgaat met testprocedures.

Stap 4. Maak uzelf vertrouwd met de verschillende kenmerken van zure reflux

Zure reflux valt over het algemeen in drie categorieën. De categorieën zijn belangrijk om te begrijpen, omdat ze uw arts helpen bij het bepalen van de volgende stap bij het bevestigen van uw diagnose van zure refluxziekte.

De eerste categorie wordt functionele of fysiologische GERD genoemd.
Deze categorie omvat mensen die geen risicofactoren hebben voor zure reflux of medische aandoeningen die kunnen bijdragen aan de symptomen.
Mensen in deze groep worden vaak behandeld met veranderingen in levensstijl of mildere vormen van medicijnen. Diagnostische tests zijn mogelijk niet nodig om de behandeling te starten zolang er geen andere medische aandoeningen of risicofactoren aanwezig zijn. Het is aan uw arts.
De tweede categorie wordt pathologische refluxziekte genoemd. Mensen in deze categorie ontwikkelen zure refluxsymptomen en mogelijke complicaties als gevolg van ernstigere en aanhoudende symptomen en hebben soms naast elkaar bestaande medische aandoeningen die hun zure reflux verergeren.
Aanhoudende zure reflux die gedurende langere tijd niet is behandeld, valt in deze categorie.
De derde categorie wordt secundaire GERD genoemd. Dit betekent dat een andere onderliggende medische aandoening de ontwikkeling van zure reflux kan veroorzaken of eraan kan bijdragen.
Mensen met een gastro-intestinale aandoening die problemen met het legen van de maag veroorzaakt, kunnen bijvoorbeeld zure reflux ontwikkelen als gevolg van die aandoening.

Stap 5. Neem uw symptomen serieus

Zodra u weet dat u zure reflux heeft, volgt u de behandelingssuggesties van uw arts. Als de aangeboden behandelingsopties niet lijken te werken, laat het dan aan uw arts weten. Ernstige complicaties van zure refluxziekte zijn mogelijk.

De meest voorkomende complicatie van zure reflux wordt oesofagitis genoemd. Dit betekent dat de slokdarm ontstoken raakt, geïrriteerd raakt of zweren vertoont.
Deze aandoening kan in de loop van de tijd veel erger worden als de zure reflux niet effectief wordt behandeld.
Strictuur is een complicatie die zich vaak ontwikkelt bij gevorderde vormen van oesofagitis. Strictuur wordt vaak veroorzaakt door voortdurende blootstelling van de slokdarm aan maagzuur. Lokale ontsteking, littekenweefsel of andere weefselbeschadiging van de slokdarm zorgen ervoor dat deze stijf en/of strak wordt, waardoor voedsel moeilijk kan passeren en moeilijk te slikken is.
Mensen met een strictuur van langdurige zure refluxziekte hebben vaak moeite met het overgeven van onverteerd voedsel of moeite met het doorslikken van vast voedsel. In veel gevallen vereist dit een operatie om te herstellen.
Een andere complicatie die zich kan voordoen, wordt de Barrett-slokdarm genoemd en komt voor bij ongeveer acht tot 15% van de mensen met zure reflux. Langdurige blootstelling van de slokdarm aan maagzuur veroorzaakt veranderingen op cellulair niveau die leiden tot dysplasie.
Dysplasie is een verandering die wordt waargenomen in weefsels tijdens de vroege ontwikkeling van kanker.
De ontwikkeling van Barrett-slokdarm kan leiden tot een type kanker dat adenocarcinoom wordt genoemd, het meest voorkomende type slokdarmkanker. Dit is de ernstigste complicatie van GERD.

Deel 2 van 3: Deelnemen aan diagnostische tests

Stap 1. Wees je bewust van de gebruikelijke methoden om zure reflux te diagnosticeren

Artsen zijn sterk afhankelijk van symptomen en reactie op de behandeling voor diagnose. De arts moet alternatieve diagnoses uitsluiten die zich kunnen voordoen als GERD: functioneel brandend maagzuur, atypische gevallen van achalasie of distale oesofageale spasmen. Op basis van uw symptomen krijgt u waarschijnlijk een protonpompremmer (PPI) voorgeschreven. Deze blokkeren de zuurproductie in de maag. Als er geen reactie is op deze medicijnen, kan uw arts aanvullende tests proberen. De specifieke tests zoals hieronder gesuggereerd worden meestal alleen gebruikt als er een onduidelijke diagnose voor GERD is of als er meer ernstige symptomen zijn.

Sommige tests, zoals slokdarmmanometrie, worden aanbevolen voor preoperatieve evaluatie.
Endoscopie wordt aanbevolen bij alarmsymptomen en voor screening van patiënten met een hoog risico op complicaties.

Stap 2. Heb een bovenste GI-endoscopie

Een bovenste GI-endoscopieprocedure helpt om de algehele anatomie te evalueren en eventuele structurele problemen of complicaties van de ziekte te identificeren. Deze test bevestigt de aanwezigheid van zure refluxziekte en is nuttig om de mate van schade aan de slokdarm te bepalen. Andere bovenste GI-aandoeningen worden ook gediagnosticeerd door deze methode.

Voorbeelden van andere aandoeningen die worden gediagnosticeerd door een bovenste GI-endoscopie uit te voeren, zijn bloedarmoede, onverklaarbare misselijkheid en braken, zweren, bloedingen en precancereuze afwijkingen.
Een bovenste GI wordt gedaan door een endoscoop in te brengen, een lange en flexibele buis met een camera aan het uiteinde, door de keel en in de slokdarm. Hierdoor kan de onderzoeker de bekleding van uw bovenste GI-gebieden zien, inclusief uw slokdarm.

Stap 3. Bereid je voor op een bovenste GI-endoscopie

Uw arts zal u voorafgaand aan de procedure duidelijke instructies geven die u moet volgen. Volg de aanwijzingen van uw arts. De items die hier worden vermeld, zijn alleen ter informatie en kunnen verschillen van de items die door uw arts zijn verstrekt.

Eet of drink niets gedurende ten minste acht uur voor de ingreep. Om ervoor te zorgen dat de arts het slijmvlies van uw slokdarm en maag duidelijk kan zien, moet uw maag leeg zijn.
Dit omvat roken, het eten van voedsel, het drinken van dranken inclusief water en kauwgom.
Bovenste GI-endoscopieën worden meestal gedaan in een ziekenhuis of poliklinisch chirurgisch centrum, aangezien milde sedatie wordt geboden.
Zorg dat je een rit naar huis hebt. U krijgt een milde vorm van anesthesie, zodat u direct daarna niet meer mag autorijden.
Sommige artsen zullen deze procedure uitvoeren zonder sedatie te gebruiken, maar dit wordt niet vaak gedaan.

Stap 4. Weet wat u kunt verwachten tijdens de procedure en direct daarna

Mogelijk wordt u gevraagd om te gorgelen met een vloeibaar verdovingsmiddel of op de achterkant van uw keel te spuiten. Dit helpt om de kokhalsreflex te stoppen wanneer de buis wordt ingebracht.

Tijdens de procedure ligt u op uw zij op een onderzoekstafel. Er wordt een infuus in uw arm of hand gestart, zodat u de medicatie voor sedatie kunt krijgen. Verpleegkundigen of andere artsen zullen tijdens de procedure bij u zijn om uw vitale functies te controleren.
De onderzoeker zal een lange, dunne buis met een camera aan het uiteinde in uw mond steken en deze voorzichtig door uw slokdarm naar uw maagstreek duwen. Hierdoor kan de onderzoeker goed kijken naar de weefsels in uw bovenste maagdarmkanaal en maaggebied.
Indien nodig kan de arts tijdens het onderzoek een biopsie van weefsels nemen. Dit wordt gedaan door een instrument te gebruiken dat zorgvuldig door de buis wordt ingebracht die in uw bovenste GI-gebied is gebracht. U zult geen pijn voelen van de biopsie.
Soms wordt er lucht in de maag en de twaalfvingerige darm gepompt, het bovenste deel van uw darm. Dit helpt de onderzoeker om alle weefsels en voeringen te zien om de oorzaak van het probleem beter te kunnen bepalen.
De hele procedure duurt meestal tussen de 15 en 30 minuten. In veel gevallen kan de arts u direct feedback geven over wat er is gevonden. Weefselbiopten nemen enkele dagen in beslag om de resultaten te krijgen.
Na de ingreep blijft u enkele uren in het ziekenhuis of centrum om u de tijd te geven om wakker te worden van de gebruikte kalmerende middelen en om er zeker van te zijn dat er geen problemen zijn als gevolg van de ingreep.
Veel mensen voelen zich enkele uren opgeblazen en misselijk en hebben een zere keel gedurende een of twee dagen na de procedure. U kunt de rest van de dag en mogelijk de volgende dag thuis rusten. Hervat uw normale dieet zodra uw keelpijn is verdwenen en u geen problemen meer heeft met slikken.

Stap 5. Laat een manometrieonderzoek uitvoeren

Manometriestudies worden uitgevoerd om gedetailleerde informatie te verschaffen over mensen die mogelijk chirurgische kandidaten zijn. De procedure stelt de arts in staat om te evalueren hoe goed de slokdarm functioneert en of er problemen zijn die met een operatie kunnen worden gecorrigeerd.

Manometrie is een procedure die belangrijke informatie verschaft over de algemene functie van de slokdarm en de sluitspier aan de onderkant die normaal gesproken strakker of gesloten wordt zodra het voedsel er doorheen is gegaan.
Tijdens de manometrie kan de arts de druk van de onderste slokdarmsfincter meten, controleren op problemen met motiliteit, de samentrekking en ontspanning van de slokdarm evalueren en andere problemen identificeren die verband kunnen houden met het slikken.

Stap 6. Bereid je voor op een manometriestudie

Uw arts zal u specifieke instructies geven die u moet volgen om u voor te bereiden op uw manometrie-onderzoek. Volg de richtlijnen precies zoals uw arts heeft beschreven.

U wordt waarschijnlijk verteld om gedurende ten minste acht uur voordat de test moet worden gedaan niets te eten of te drinken. Als het 's morgens vroeg is gepland, mag u de avond ervoor na middernacht niets meer eten of drinken

Stap 7. Weet wat u kunt verwachten voor en direct na de procedure

U wordt tijdens de test niet verdoofd, maar er worden medicijnen gebruikt om de procedure comfortabeler te maken.

Medicijnen die uw keel en neusholtes verdoven, worden vlak voordat de procedure begint gebruikt. De medicatie maakt het inbrengen van de tube comfortabeler.
De procedure omvat het doorlaten van een dunne, drukgevoelige buis door uw neus, door uw keel en slokdarm, en in uw maag. U zult waarschijnlijk rechtop zitten wanneer de buis wordt ingebracht.
U kunt een kokhalzend gevoel en enig ongemak voelen als de buis door uw neus en keel wordt gevoerd.
De buis wordt iets teruggetrokken zodra deze de maag bereikt om er zeker van te zijn dat deze zich in uw slokdarm bevindt. U kunt de rest van de procedure blijven zitten of u wordt gevraagd op uw rug te gaan liggen.
Zodra het buisje op de juiste plaats zit, wordt u gevraagd kleine slokjes water door te slikken. De katheter of buis is aangesloten op een computer en kan tijdens het slikken belangrijke metingen uitvoeren.
Adem langzaam en regelmatig, blijf zo stil mogelijk en slik alleen als daarom wordt gevraagd.
De computermetingen kunnen bepalen of de sluitspieren in uw slokdarm normaal zijn. De procedure controleert ook de algemene functie van de slokdarm met betrekking tot de juiste samentrekking, ontspanning en beweeglijkheid.
U kunt tijdens en na de procedure last krijgen van een lichte bloedneus, tranende ogen en keelpijn. Het is mogelijk, maar zeer zeldzaam, dat uw slokdarm tijdens de procedure wordt beschadigd.
Uw arts zal u vertellen wanneer u weer normaal kunt eten en drinken, normaal gesproken onmiddellijk nadat de procedure is voltooid.
De hele procedure duurt ongeveer 30 minuten tot een uur. Het wordt meestal gedaan in een ziekenhuis of chirurgisch centrum.
Verwacht enkele dagen voordat de definitieve testresultaten beschikbaar zijn.

Deel 3 van 3: Andere testprocedures ondergaan

Stap 1. Overweeg optionele procedures

Uw arts heeft mogelijk aanvullende informatie over uw toestand nodig om uw zure reflux goed te behandelen. Naast de verplichte diagnostische tests worden soms andere tests uitgevoerd om mensen met zure reflux en aanverwante problemen te evalueren.

De twee meest voorkomende tests die worden gedaan om een diagnose van zure reflux te bevestigen of om problemen met vergelijkbare symptomen te onderzoeken, zijn een 24-uurs pH-sonde-onderzoek en een bovenste GI-serie.
Deze procedures zijn nuttig bij het diagnosticeren van gerelateerde aandoeningen, zoals maagzweren, en bij het bewaken van de voortgang van behandelingsinterventies.
Zodra de behandeling voor zure reflux is gestart, is het belangrijk om de effectiviteit van de behandeling te evalueren. Vaak kan dit worden gedaan door symptomen te controleren, maar soms is het herhalen van een procedure om de resultaten te vergelijken de meest effectieve manier.

Stap 2. Doe een 24-uurs pH-sonde-onderzoek

Het 24-uurs pH-sonde-onderzoek wordt gebruikt om de diagnose van zure refluxziekte te bevestigen bij mensen met symptomen van zure reflux die niet de meest voorkomende zijn, en als de resultaten van de endoscopie niet overtuigend waren.

Het wordt ook gebruikt om de effectiviteit van sommige behandelingen te bepalen en om de oorzaak van andere problemen te vinden, zoals nachtelijk hoesten of heesheid.
De test meet de pH van de slokdarm gedurende een periode van 24 uur. Dit helpt uw arts om te weten of er zuur in de slokdarm zit terwijl dit niet zou moeten zijn.
Uw arts zal u volledige instructies geven over hoe u zich op de test kunt voorbereiden. Gewoonlijk bevelen instructies aan om 2 uur vóór de procedure geen voedsel of water te gebruiken.
Tijdens de procedure wordt er een verdovend medicijn in uw neusholtes geplaatst om het inbrengen van de sonde comfortabeler te maken. Zodra de buis op zijn plaats zit, wordt deze tegen uw gezicht en neus geplakt om hem op zijn plaats te houden.
Aan de buis is een kleine draagtas/rugzak bevestigd met daarin een opname-eenheid. U krijgt ook een dagboek om specifieke details van de symptomen vast te leggen, wanneer u eet of drinkt, en andere informatie die uw arts moet weten.
De opname-eenheid verzamelt gegevens gedurende 24 uur. Deze informatie zal worden gecorreleerd met uw dagboekaantekeningen om te bepalen of er problemen zijn met abnormale zuurniveaus in uw slokdarm. Na 18 tot 24 uur keert u terug naar het ziekenhuis of de kliniek en wordt de sonde verwijderd.
Houd zoveel mogelijk uw normale routines aan om nauwkeurige metingen en informatie te verstrekken.

Stap 3. Laat een hogere GI-serie uitvoeren

Een bovenste GI-serie maakt gebruik van fluoroscopie, of constante en realtime röntgenstralen, om beelden van de slokdarm, maag en dunne darm te maken. De procedure is niet-invasief en gebruikt een bariumcontrastmateriaal om problemen in uw bovenste maagdarmkanaal op te sporen. Veel mogelijke medische aandoeningen, waaronder zure reflux, kunnen worden gediagnosticeerd of bevestigd met behulp van een hogere GI-serie.

Uw arts zal u gedetailleerde instructies geven over hoe u zich op de procedure kunt voorbereiden. Meestal wordt u gevraagd om enkele uren voor de procedure geen kauwgom te kauwen of iets te eten of te drinken, inclusief uw gebruikelijke medicijnen.
De procedure zal worden uitgevoerd in een ziekenhuis, kliniek of chirurgisch centrum. U wordt gecontroleerd door een radioloog omdat er fluoroscopie bij betrokken is. Fluoroscopie is een vorm van röntgenstraling.
Sieraden, sommige tandheelkundige apparaten, brillen en andere metalen voorwerpen moeten worden verwijderd voordat de procedure begint. U wordt gevraagd om een ziekenhuisjas te dragen voor de procedure.
U wordt gevraagd om een of andere vorm van contrastmiddelen te drinken, zoals barium. Vervolgens wordt u gevraagd te gaan liggen op een speciale tafel die deel uitmaakt van de fluoroscopie-apparatuur. Hierdoor zijn uw organen zichtbaar voor de apparatuur, zodat de radioloog realtime kan zien hoe ze werken.
Er worden foto's gemaakt terwijl het contrastmiddel door uw bovenste maagdarmkanaal reist. De tafel kan tijdens de procedure kantelen of bewegen, zodat de afbeeldingen zo grondig mogelijk kunnen zijn. Het hele examen duurt ongeveer 20 tot 30 minuten.
Tijdens en na het onderzoek kunt u een opgeblazen gevoel krijgen als bepaalde soorten gasproducerende materialen zijn gebruikt.
In de meeste gevallen kunt u direct na het onderzoek uw normale dieet en reguliere medicatie hervatten. De barium kan ervoor zorgen dat uw ontlasting grijs of wit is en u kunt zich twee tot drie dagen na de procedure verstopt voelen. Drink indien nodig extra vloeistoffen om uw lichaam te helpen een regelmatig schema te hervatten.
De radioloog zal de resultaten van uw onderzoek beoordelen en een volledig rapport naar uw arts sturen. Uw arts zal met u praten over de resultaten van de procedure.