Veel kinderen zijn verlegen in de buurt van mensen die ze niet zo goed kennen, of voelen zich angstig en 'klemmen zich vast' als ze in een grote groep zijn. Hoewel verlegenheid en angst volkomen normaal zijn, heeft een klein percentage van de kinderen (en volwassenen) een sociale angststoornis die bekend staat als "selectief mutisme" (SM). In wezen creëert SM een onvermogen om te spreken in bepaalde groepssituaties (zoals een klaslokaal), hoewel de persoon op andere momenten normaal kan en zal communiceren. SM is een erkende medische aandoening en moet professioneel worden gediagnosticeerd en behandeld. U kunt echter een geliefde met selectief mutisme helpen door geduld, begrip en steun te bieden en door bewezen behandelstrategieën te gebruiken.
Stappen
Methode 1 van 3: Een ondersteunende omgeving bieden
Stap 1. Negeer, ontken of minimaliseer de aandoening niet
Selectief mutisme komt vaak voor bij kinderen op de leeftijd van vijf, maar wordt in veel gevallen waarschijnlijk niet gediagnosticeerd. Mensen gaan er vaak van uit dat een kind met SM gewoon heel verlegen is, of misschien dat hij of zij opzettelijk niet spreekt als een truc om aandacht te krijgen of 'een scène te maken'. Laat u echter niet misleiden - selectief mutisme is heel reëel en staat niet onder controle van de persoon met de aandoening.
- SM is een angststoornis, dus schreeuwen tegen of straffen van een kind zal vrijwel zeker averechts werken door nog meer angst te veroorzaken.
- Negeer de aandoening niet door te zeggen "oh, ze is gewoon stil", of vier een groot feest wanneer een persoon met SM zich uitspreekt in een sociale situatie. Behandel het als een echte en beheersbare aandoening.
- SM zal niet zomaar "weggaan" als je het negeert. In feite kan het erger worden als een kind opgroeit. Wacht dus niet langer met het zoeken naar een diagnose en behandeling.
Stap 2. Creëer een "veilige ruimte" voor expressie
Het opbouwen van een gezonde, hechte relatie met een kind (of volwassene) met SM is een van de eerste stappen om de aandoening te overwinnen. Hoe comfortabeler en zelfverzekerder de persoon is om met u over gedachten of gevoelens te praten, hoe beter hij of zij in staat zal zijn om de angst te beheersen die gepaard gaat met interactie met vreemden of grotere groepen.
Breng tijd door met het individu. Bevorder het gesprek door vragen te stellen ("Wat bouw je met die blokken?" "Hoe zien die wolken er voor jou uit?" "Als je overal ter wereld zou kunnen gaan, waar zou dat dan zijn?"). Bouw vertrouwen en comfort op (een 'veilige ruimte'), zodat de persoon zich volledig op zijn gemak voelt bij het uiten van zijn of haar gevoelens
Stap 3. Bepaal wat de toestand erger en beter maakt
Iedereen met SM ervaart de aandoening anders. Sommigen doen het prima in een schoolklas, maar kunnen niet spreken voor een enkele vreemdeling. Sommigen kunnen in de ene setting voor dezelfde groep mensen spreken, maar niet in een andere. Bovendien kunnen andere bronnen van angst de aandoening verergeren, en kalmerende invloeden kunnen deze matigen. Het identificeren van deze "triggers" kan aanzienlijk helpen bij de behandeling bij zowel jongeren als volwassenen.
Vooral als uw geliefde met SM een ouder kind of volwassene is, kunt u mogelijk angsttriggers (werkstress, relatieproblemen, geldproblemen, enz.) identificeren die de aandoening verergeren. De persoon helpen om met deze stressoren om te gaan, kan ook helpen om met SM om te gaan
Methode 2 van 3: Behandelingsstrategieën toepassen
Stap 1. Vraag een professionele diagnose
Hoewel veel mensen nog nooit van selectief mutisme hebben gehoord of moeite hebben om het te identificeren, kunnen anderen aannemen dat een geliefde SM heeft, terwijl in feite een andere aandoening de communicatieproblemen veroorzaakt. Een autismespectrumstoornis of een ander geestelijk of lichamelijk probleem kan bijvoorbeeld de oorzaak zijn van de symptomen. Alleen een professionele diagnose kan SM bevestigen of uitsluiten.
Het diagnosticeren van SM vereist meestal een gecoördineerde inspanning van een groep professionals. De diagnose begint normaal gesproken met een bezoek aan de huisarts, gevolgd door een verwijzing naar een logopedist (SLP). De SLP zal rapporten bekijken, de persoon observeren en andere tests uitvoeren om SM te diagnosticeren. Een psychiater of andere professional in de geestelijke gezondheidszorg kan ook worden ingeschakeld om te helpen bij de diagnose en het behandelplan
Stap 2. Ga stapsgewijs te werk
Er is geen "snelle oplossing" voor SM, en onmiddellijke verbeteringen verwachten of boos worden als er niets lijkt te veranderen, zal jou of je geliefde niet helpen. SM wordt overwonnen door een langzaam, gestaag proces van het identificeren van bronnen van angst, het ontwikkelen van coping-mechanismen en het formuleren van nuttige communicatiestrategieën.
- De aanpak kan letterlijk worden weergegeven door een diagram van een reeks stappen, die elk een nieuwe fase van het proces van het overwinnen van SM vertegenwoordigen. Een vroege stap kan zijn: werken aan non-verbale communicatie (gebaren, enz.) in sociale situaties, overgaan op korte (“ja” of “nee”) spreken of langere antwoorden fluisteren, om uiteindelijk vollediger en duidelijker te spreken in een angststoornis. -producerende situatie.
- Raadpleeg het team van professionals die uw geliefde behandelen om de stappen te identificeren en te doorlopen die het beste passen bij zijn of haar aandoening.
Stap 3. Werk samen met de spraak- en taalpatholoog
Huisartsen die te maken hebben met selectieve mutismegevallen putten vaak uit een gemeenschappelijke groep van behandelingsstrategieën, zij het dat deze voor de patiënt moeten worden geïndividualiseerd. Dit zijn vaak vormen van gedragstherapie, vergelijkbaar met de cognitieve gedragstherapie (CGT) die door een professional in de geestelijke gezondheidszorg kan worden gebruikt. Behandelingen kunnen bijvoorbeeld zijn:
- stimulus vervagen - dit houdt in dat je begint in een comfortabele situatie en langzaam minder comfortabele componenten toevoegt. U kunt bijvoorbeeld gesprekken met de persoon één-op-één oefenen in een klaslokaal op school en langzaamaan meer mensen aan de mix toevoegen.
- vormgeven - dit maakt gebruik van non-verbale communicatie als toegangspoort tot verbale communicatie. Een persoon kan oefenen met het 'bespreken' van een onderwerp met alleen gebaren, schrijven, tekenen, enz., dan geluiden maken of eenvoudige woorden gebruiken die betrekking hebben op het onderwerp, en er uiteindelijk verbaal over communiceren.
- zelfmodellering - deze techniek gebruikt video-opnames van de persoon die met anderen spreekt als trainingsinstrument. In wezen wordt de persoon zijn of haar eigen leraar.
Stap 4. Overweeg medicatie
Omdat het een gediagnosticeerde angststoornis is, kan SM soms effectief worden behandeld met voorgeschreven medicijnen (naast therapie en andere behandelingen). Meestal worden antidepressiva (zoals Prozac) gebruikt om de onderliggende angsten aan te pakken.
Houd er rekening mee dat antidepressiva ernstige bijwerkingen kunnen hebben, vooral bij kinderen. Ze kunnen bij sommige jongeren bijvoorbeeld zelfmoordgedachten doen toenemen. Praat met de arts of psychiater van uw geliefde (of vraag uw geliefde dit te doen) over uw vragen en zorgen
Methode 3 van 3: Bewustzijn verspreiden
Stap 1. Weet hoe je selectief mutisme moet beschrijven
Een van de manieren waarop u een geliefde met SM waarschijnlijk het meest behulpzaam kunt zijn, is door de aandoening aan anderen uit te leggen. U hoeft de wereld niet aan te kondigen dat "mijn neef selectief mutisme heeft", maar u kunt informatie verstrekken zoals gerechtvaardigd.
- Onthoud echter dat SM een medische aandoening is, dus vertel het niet aan anderen zonder toestemming van de persoon (vooral als uw geliefde een volwassene is).
- In basistermen houdt SM in dat men in bepaalde (meestal openbare) omstandigheden niet kan spreken, ook al heeft de persoon geen moeite om verbaal op een andere manier te communiceren. Om als SM te worden gediagnosticeerd, moeten de symptomen interfereren met de normale levensactiviteiten, niet worden veroorzaakt door andere aandoeningen en ten minste een maand aanhouden.
Stap 2. Maak duidelijk wat SM wel en niet is
Het bewustzijn van SM is nog steeds vrij laag, en mensen kunnen aannemen dat je geliefde gewoon verlegen, onbeleefd of ongeïnteresseerd is, of autisme heeft, een soort mentale of emotionele handicap of een andere aandoening. Naast het geven van een basisdefinitie en informatie over SM, kunt u anderen helpen herkennen dat uw geliefde niet opzettelijk handelt en volledig in staat is om te begrijpen, te communiceren en te leren.
SM is niet "nep" of "verzonnen", en het is geen pleidooi voor aandacht. Het is een echte aandoening gebaseerd op een angststoornis. Het betekent niet dat de persoon een of andere mentale handicap heeft. Het kan worden behandeld en overwonnen. De persoon kan een vol, gezond en succesvol leven leiden, veel vrienden hebben en zich prima redden in sociale situaties
Stap 3. Wees een pleitbezorger voor uw geliefde
Mensen met SM hebben misschien wat extra geduld, begrip en inspanning nodig op school, op kantoor of elders, vooral tijdens de vroege stadia van het omgaan met de aandoening. SM kan het echter bijzonder moeilijk maken voor uw geliefde om te spreken en de soorten eenvoudige aanpassingen uit te leggen die van grote hulp kunnen zijn. Je kunt misschien helpen door de stem, verdediger en kampioen van je geliefde te zijn.
