Bent u of iemand van wie u houdt getroffen door selectief mutisme? Selectief mutisme is een relatief zeldzame aandoening bij zowel kinderen als volwassenen die ertoe leidt dat men niet kan spreken in bepaalde situaties (bijv. klaslokaal) waar spreken wordt verwacht, ondanks het vermogen om normaal te spreken in andere situaties. Selectief mutisme treft naar schatting 0,1-0,7% van de bevolking, maar de aandoening wordt waarschijnlijk te weinig gerapporteerd vanwege een slecht begrip van deze aandoening door het grote publiek. Symptomen beginnen meestal tussen de leeftijd van 2,7 en 4,2 jaar. Dit artikel geeft enkele tips om selectief mutisme te overwinnen en de nadelige effecten ervan op het sociale functioneren van de getroffen persoon te minimaliseren.
Stappen
Stap 1. Controleer of jij, een vriend of geliefde voldoet (voldoen) aan de criteria voor selectief mutisme:
- Aanhoudend onvermogen om te spreken in specifieke sociale situaties (bijvoorbeeld op school) waar spreken wordt verwacht.
- Vermogen om te praten en normaal te communiceren in andere omstandigheden.
- Het onvermogen om in een bepaalde situatie te spreken heeft een negatieve invloed op sociale en academische functies.
- De symptomen houden langer dan een maand aan, met uitzondering van de eerste schoolmaand (het kost tijd om aan een nieuwe omgeving te wennen).
- De symptomen kunnen niet worden verklaard door onbekendheid met de gesproken taal in de gegeven sociale situatie (d.w.z. een meisje dat vloeiend is in een andere taal, maar heel weinig Engels kent en stil blijft in situaties waarin Engels wordt gesproken, niet hebben selectief mutisme!)
- De symptomen kan niet worden verklaard door een andere handicap, zoals autisme/Asperger-syndroom, schizofrenie of algemene psychotische stoornissen.
- Het onvermogen om te spreken is niet uit vrije keuze, maar eerder door extreme angst die het individu verhindert te spreken.
Stap 2. Erken de mate waarin selectief mutisme uw dagelijks functioneren beïnvloedt
Om selectief mutisme te overwinnen, moet u eerst erkennen hoe het u beïnvloedt. Zoek uit in welke specifieke omstandigheden u niet kunt praten. Een kind kan bijvoorbeeld normaal praten met leeftijdsgenoten, maar niet in staat om met volwassenen te praten. Een ander kind kan thuis heel normaal praten en zich normaal gedragen, maar blijft op school volkomen stil. Door de specifieke situatie te identificeren waarin selectief mutisme zich manifesteert, kunt u uw inspanningen richten om selectief mutisme onder deze omstandigheden te overwinnen.
Stap 3. Als je anderen kunt laten helpen, probeer dan geleidelijk selectief mutisme te overwinnen met de "Stimulus Fading-techniek":
onder een gecontroleerde omgeving (waar hulp direct beschikbaar is), communiceer met iemand met wie u gemakkelijk kunt communiceren. Stel vervolgens geleidelijk een andere persoon voor om mee te praten om deel te nemen aan het gesprek. Begin met de persoon die het prettigst is om mee te praten en ga geleidelijk verder naar de persoon die het meest ongemakkelijk voor je is om mee te praten. Het idee van deze techniek is dat de angst die wordt veroorzaakt door de personen met wie je je ongemakkelijk voelt om mee om te gaan, zal "verdwijnen" wanneer deze stimulus wordt geassocieerd met een andere persoon met wie je je erg op je gemak voelt.
Stap 4. Als de bovenstaande techniek niet volledig werkt, of niet gemakkelijk kan worden uitgevoerd, probeer dan selectief mutisme te overwinnen met behulp van de "Systematic Desensitization Technique":
Stel uzelf eerst voor in de situatie waarin u niet kunt spreken, stel u dan voor dat u spreekt en probeer dan indirect met personen in dat scenario om te gaan, b.v. via brief, e-mail, instant message, online chat, etc. Ga dan door naar meer interacties, zoals telefonisch, dan interactie op afstand en uiteindelijk naar meer directe interacties. Deze methode is ook zeer effectief voor tal van andere angststoornissen, zoals specifieke fobieën. Het idee van deze methode is om de angst te overwinnen die het onvermogen om te spreken veroorzaakt door geleidelijke blootstelling aan toenemende niveaus van de angstopwekkende stimulus, en uiteindelijk ongevoelig genoeg te worden om de werkelijke situatie te overwinnen.
Stap 5. Oefen indien nodig met allerlei soorten communicatie;
comfortabel worden om aandacht te krijgen, uw hand opsteken, knikken/hoofdschudden, wijzen, schrijven, oogcontact maken, enz.
Introduceer beetje bij beetje praten en spreek geleidelijk wat meer. Verhoog geleidelijk het comfortniveau. Vanwege de extreme angst is het cruciaal om zoveel mogelijk hulp en aanmoediging van anderen te krijgen.
Probeer audio-opnames van de eigen stem en speel de spraak vervolgens opnieuw af om comfort bij het spreken te ontwikkelen - deze techniek staat bekend als Vormgeven.
Oefen met fluisteren op een openbare plaats, zoals in een kantoor of klaslokaal met een vriend/ouder of leraar, en oefen het geleidelijk verhogen van het volume tot een pratend niveau.
Stap 6. Gebruik 'Contingency Management', waarbij u een eenvoudige beloning krijgt voor het spreken in situaties die angst oproepen
Stap 7. Focus op positief denken om de angst te overwinnen
In plaats van te denken "Ik kan niet praten…" denk "Ik kan proberen te praten en het mogelijk maken als ik eraan werk!"
Stap 8. Besef dat vlinders (nervositeit of zelfs trillen) in bepaalde situaties veel voorkomen; daarom moet u met kleinere groepen beginnen
Men kan baat hebben bij lessen spreken in het openbaar om te leren presentaties te geven, en zelfs voor kleine gelegenheden zoals sollicitatiegesprekken. Entertainers en andere openbare sprekers wennen aan die stress wanneer ze spreken of zingen voor een groot publiek. Soms wenden zelfs ervaren entertainers zich echter tot drugs om te proberen deze stressvolle gevoelens te beheersen, om te ontspannen op het podium. Later in je carrière, terwijl je van nature ontspannen bent, wil je misschien de oude opwinding voelen, terwijl het zelden wordt gevoeld. Vaak wordt er aan de hoofdtafel of op het podium naar elkaar gekeken om steun te bieden en een glimlach of een dankbaar knikje te krijgen. Zowel bij nieuwe sociale situaties als in de grotere zalen met publiek is er veel stress.
Stap 9. Voor ernstig selectief mutisme werken de bovenstaande technieken mogelijk niet adequaat om de handicap te overwinnen
In dat geval moet u zoek professionele hulp en kan het gebruik van medicijnen nodig zijn om selectief mutisme aan te pakken. Veel voorkomende medicijnen die worden voorgeschreven om angst te helpen verminderen om spreken en interactie mogelijk te maken, zijn onder meer fluoxetine (Prozac) en andere selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's). Het gebruik van medicijnen moet worden gecombineerd met herhaalde beoefening van de bovenstaande technieken en angstverminderende technieken voor de grootste kans op het overwinnen van selectief mutisme.
Video - Door deze service te gebruiken, kan bepaalde informatie worden gedeeld met YouTube
Tips
Selectief mutisme kan een zeer invaliderende en moeilijk te overwinnen aandoening zijn. De hierboven beschreven technieken werken mogelijk niet voor iedereen, vooral niet voor de ernstiger getroffenen. Wees niet ontmoedigd, maar blijf proberen te overwinnen en gebruik zoveel mogelijk steun
Persoonlijkheidsoverwegingen
- U moet deze methoden zo snel mogelijk gaan gebruiken om selectief mutisme te overwinnen. Wachten zal het onaangepaste gedrag alleen maar versterken en het moeilijker maken om het later te overwinnen.
- Voor een ouder kind of volwassene is het belangrijker om zich te concentreren op positief denken en het verbeteren van interpersoonlijke vaardigheden om angst in sociale situaties te verminderen. Een goed boek om te lezen is "Hoe vrienden te winnen en mensen te beïnvloeden", van Dale Carnegie.
- Zoek vroegtijdig professionele hulp als de symptomen ernstig zijn.
- Overwegen ambiversie (gebalanceerde interactiviteit), introversie (heimelijkheid, recessie) en extraversie (openhartigheid, assertiviteit) als basispersoonlijkheidstypes, maar met een brede reikwijdte of een volledig spectrum van variaties. degenen die geroepen zijn ambiverten lijken opvallend goed afgerond, evenwichtig en niet extreem in beide opzichten (recessief of assertief). Extraversie en introversie kunnen doorgaans als één continuüm worden beschouwd. Dus high zijn op de ene is noodzakelijkerwijs laag op de andere: extreem recessieve eigenschappen (inclusief tonggebonden reacties in bepaalde openbare instellingen) kunnen heel gewoon zijn in het leven van een zeer introverte persoon, maar kunnen selectief lijken - als die persoon is nogal assertief en expressief wanneer niet zich onzeker voelen op bepaalde plaatsen of bij vertrouwde collega's, vrienden en familie.
-
Introverte persoonlijkheden hebben de neiging om graag zeker te zijn van wat ze moeten zeggen, en kunnen het dan samenvatten tot een alinea, zin of alleen een zin om te voorkomen dat ze praten zonder 'erover na te denken'. Ze kunnen sluiten als ze worden uitgedaagd.
- Introverte mensen kunnen afstand nemen van controverse, zelfonthullende opmerkingen of negatieve aandacht.
- Extraverte mensen daarentegen vinden het misschien leuk om hardop te denken en zelfs te 'pontificeren', de aandacht zo lang mogelijk vast te houden en technieken te gebruiken om de aandacht op zichzelf te vestigen, zelfs als anderen het als negatieve aandacht zouden beschouwen.
-
Niet-agressiviteit lijkt waarschijnlijker voor de introverte persoon, maar kan worden vertoond door passief-agressieve geheime grappen, "trick or treat"-activiteit, aangezien dat misschien geen directe confrontatie met zich meebrengt, omdat niemand misschien weet wie het geheime gedrag deed… Soms kan een recessieve reactie (terugtrekking) lijkt te wijten te zijn aan passief-boze of paranoïde gevoelens.
-
Sommige introverte mensen kunnen een ernstiger soort van plankenkoorts en kan reageren door helemaal stil te zijn.
Een extraverte persoon kan reageren door uitdagend te worden, boos te worden of zich overdreven te gaan gedragen onder de omstandigheden die de introverte persoon zouden overweldigen
- Introverte mensen zijn misschien open en extravert wanneer ze een spel spelen waarin fouten en dwaasheden worden toegestaan, maar ze proberen minder publiek te zijn en niet opgemerkt te worden wanneer fouten worden gecorrigeerd of bezuinigd.
-
- Voor een jong kind werken contingentiebeheer en -vorming meestal beter, en het is aangetoond dat de spraak behouden blijft na 13 weken follow-up.
