Als u denkt dat u een psychische aandoening heeft, kunt u zich misschien bang, beschaamd, zwak of alleen voelen. Psychische aandoeningen komen vaak voor en u bent niet de enige die ermee worstelt. Hulp zoeken door een psychiatrische evaluatie te krijgen maakt je niet zwak. Het laat zien dat je sterk bent en bereid bent stappen te ondernemen om je kwaliteit van leven te verbeteren. Tijdens een psychiatrische evaluatie praat je met een professional in de geestelijke gezondheidszorg, geef je details over je leven en werk je samen met je arts om een behandelplan op te stellen.
Stappen
Methode 1 van 4: Hulp zoeken
Stap 1. Bespreek uw beslissing met iemand die u vertrouwt
Als je denkt dat je een psychiatrische evaluatie wilt, probeer dan met iemand te praten die je vertrouwt. Dit kan een familielid, vriend, collega, dokter, leraar of religieuze leider zijn. Ondersteuning van iemand die u vertrouwt, kan u helpen beslissen.
- Je zou bijvoorbeeld kunnen zeggen: "Ik voelde me niet zo best. Ik denk dat ik een psychische aandoening heb en wil geëvalueerd worden. Wat vind je daarvan?"
- Als u vindt dat u zich moet laten testen, laat u dan niet ontmoedigen door mensen. Je mentale gezondheid en welzijn staan voorop.
Stap 2. Raadpleeg een gediplomeerde professional in de geestelijke gezondheidszorg voor beoordeling
Huisartsen kunnen geen psychiatrische onderzoeken of testen uitvoeren. U moet naar een erkende geestelijke gezondheidswerker gaan, zoals een psycholoog, psychiater, erkende maatschappelijk werker, erkende professionele hulpverlener (LPC) of erkende geestelijke gezondheidsadviseur (LMHC).
- U kunt van uw arts een verwijzing krijgen naar een psychiater. Misschien wilt u ook professionals in de geestelijke gezondheidszorg bij u in de buurt opzoeken.
- Uw verzekeringsmaatschappij kan u helpen bij het vinden van een professional in uw regio die onder uw verzekering valt.
- U zult een beter resultaat van uw behandeling hebben als u een therapeut kunt vinden die u vertrouwt en waarbij u zich op uw gemak voelt.
Stap 3. Stop met het gevoel dat er iets mis met je is
Denken dat je geestelijke gezondheidszorg nodig hebt, kan je het gevoel geven dat er iets mis is of dat je gebroken bent. Je denkt misschien dat je de enige bent die deze ziekte heeft, en dat je als vreemd en anders zult worden beschouwd. Dit is niet waar. Je moet niet boos zijn als je hulp nodig hebt. Hulp krijgen is belangrijk, zodat u de behandeling kunt krijgen die u nodig heeft.
- Veel voorkomende problemen, zoals depressie, worden verergerd door het gevoel alleen te zijn. Veel van dit soort problemen komen heel vaak voor, dus je bent niet de enige. Mensen die hetzelfde probleem hebben gehad, kunnen u helpen het te begrijpen en ermee om te gaan.
- 1 op de 25 volwassenen die in de Verenigde Staten wonen, ervaart een ernstige psychische aandoening die hun vermogen om te functioneren verstoort. 1 op de 6 volwassenen in de Verenigde Staten neemt een of andere vorm van psychiatrische medicatie.
Stap 4. Probeer niet online over toetsen of assessments te lezen
Professionele psychiatrische beoordelingen en tests zijn niet bedoeld om goede en foute antwoorden te geven. Er is geen manier om voor hen te studeren. Om ervoor te zorgen dat u de juiste diagnose krijgt, moet u alleen een beoordeling uitvoeren die is uitgevoerd door een professional in de geestelijke gezondheidszorg. Dan kan de GGZ uw conditie nauwkeurig bepalen en een behandelplan opstellen.
Veel niet-professionele tests die niet wetenschappelijk verantwoord zijn, zijn online beschikbaar, maar u moet ze niet bekijken. Ze kunnen uw resultaten vertekenen en ervoor zorgen dat u een verkeerde diagnose krijgt of u denkt dat u meer problemen heeft dan u doet
Stap 5. Wees niet bang voor psychiatrische beoordeling
Hoewel de woorden "psychiatrische beoordeling" misschien eng klinken, is het niets om bang voor te zijn. Psychiatrische beoordeling en tests kunnen u helpen een juiste diagnose te stellen, zodat u een behandeling kunt krijgen en eventuele negatieve symptomen of complicaties die verband houden met uw aandoening kunt verlichten.
Stap 6. Leer over verschillende mentale condities
Als je denkt dat je een psychische aandoening hebt, wil je misschien meer over hen te weten komen. Dit kan u helpen een idee te krijgen van wat uw probleem mogelijk zou kunnen zijn. U kunt boeken over verschillende voorwaarden bekijken in uw plaatselijke bibliotheek, of u kunt online zoeken. Er zijn veel gerenommeerde websites over geestesziekten, maar probeer jezelf niet te diagnosticeren. Vergeet niet dat u een professional in de geestelijke gezondheidszorg nodig heeft om u te diagnosticeren.
- Een goede vuistregel is om ervoor te zorgen dat de aandoening in kwestie wordt vermeld in de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders. Anders is de voorwaarde mogelijk niet legitiem.
- Mensen met emotionele aandoeningen reageren zo extreem op situaties dat ze de zaken erger maken.
- Ontwikkelingsstoornissen hebben te maken met handicaps die een normale mentale groei in de weg staan.
- Fysiologische problemen treden op wanneer er een probleem is met de hersenen dat wordt veroorzaakt door fysieke problemen met de zenuwen of spieren.
Methode 2 van 4: Beoordelingen en tests ondergaan
Stap 1. Onderga tests op basis van uw symptomen
Psychologische en psychiatrische tests zijn vergelijkbaar met medische tests, in die zin dat een arts of professional in de geestelijke gezondheidszorg naar uw symptomen kijkt en een test bestelt om de onderliggende oorzaak te begrijpen. Deze tests kunnen controleren op bepaalde karaktereigenschappen, ontwikkelingsproblemen, emotionele stoornissen of fysieke problemen.
Als een kind bijvoorbeeld moeite heeft op school, kan het worden getest op een leerstoornis. Een persoon die zich down, lethargisch of alsof hij niet uit bed kan komen, kan worden getest op emotionele stoornissen
Stap 2. Beantwoord een vragenlijst of checklist
Veel psychologische tests zijn formele vragenlijsten en checklists die gestandaardiseerde vragen bevatten. Over het algemeen worden uw antwoorden gerangschikt en voorzien van een score. Deze score correleert met een mogelijk psychologisch probleem of onderliggende karaktertrek.
- Deze vragenlijsten vragen over het algemeen hoe u zich voelt, bijvoorbeeld als u zich vaak verdrietig, hopeloos of nerveus voelt. Ze kunnen ook vragen stellen over uw emotionele reacties op dingen, bijvoorbeeld als u boos of van streek raakt als er iets gebeurt, en uw slaappatroon.
- Wees heel open en eerlijk bij het beantwoorden van deze vragen. Dat stelt de professional in de geestelijke gezondheidszorg in staat om u een nauwkeurige diagnose te geven, maar ook om te leren wat de beste behandelingskuur zou zijn op basis van uw eigen gewenste resultaat.
Stap 3. Geef alle gezondheidsgerelateerde informatie op
Tijdens uw beoordeling kan de beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg meer willen weten over uw gezondheid. Dit kunnen ziektes of problemen zijn die u in het verleden heeft gehad, behandelingen die u heeft ondergaan en alle huidige medicijnen die u gebruikt.
- U kunt bijvoorbeeld worden gevraagd naar veel verschillende stoornissen, waaronder depressieve stoornis, bipolaire stoornis, schizofrenie, elke vorm van psychose, angststoornissen, zelfmoordgedachten, ADHD en stoornissen in het gebruik van middelen. Ze kunnen u ook vragen stellen over uw seksleven en eventuele seksueel overdraagbare aandoeningen, uw medische geschiedenis en een voorgeschiedenis van misbruik of trauma.
- Soms kunnen lichamelijke aandoeningen of middelenmisbruik psychiatrische ziekten nabootsen. Als u bijvoorbeeld ongecontroleerde astma heeft, kan dit uw angst opwekken.
Methode 3 van 4: Praten met de geestelijke gezondheidsprofessional
Stap 1. Ga op gesprek
Veel psychiatrische beoordelingen vereisen eerst een klinisch interview, waarbij een specialist in de geestelijke gezondheidszorg met u praat. Zij zullen u vragen naar uw zorgen, waarom u denkt dat u de beoordeling nodig heeft en wat er met u aan de hand is. Ze kunnen u ook vragen naar uw familiegeschiedenis. Op basis van uw gesprek beslist de geestelijke gezondheidswerker welke verdere beoordelingen nodig kunnen zijn.
De beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg zal u nauwlettend in de gaten houden, zowel uw lichaamstaal als wat u zegt
Stap 2. Laat de beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg uw naasten interviewen
Behalve dat hij wordt geïnterviewd, kan de beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg vragen om mensen te interviewen die dicht bij u staan. Ze willen misschien familieleden, vrienden, collega's of anderen met wie u omgaat, interviewen.
Voor het interviewen van anderen is uw schriftelijke toestemming vereist. Ze kunnen niemand interviewen zonder uw toestemming
Stap 3. Wees voorbereid om over je relaties te praten
Een ander ding dat vaak wordt besproken tijdens een psychiatrisch onderzoek, zijn uw sociale leven en relaties. Dit kan betrekking hebben op relaties met uw familie, partners, kinderen of vrienden. Ze kunnen ook vragen stellen over uw interactie met mensen op het werk of in sociale situaties.
- Ze kunnen je vragen naar je sociale gewoonten, zoals hoe vaak je date, waar je heen gaat als je uitgaat en wat voor soort sociale activiteiten je onderneemt.
- Je zult ook heel wat vertellen over je jeugd, inclusief je familie van herkomst en de dynamiek van deze relaties.
Stap 4. Deel alleen datgene waar jij je prettig bij voelt
Hoewel het belangrijk is om tijdens uw beoordeling open en eerlijk te zijn, zodat u de juiste diagnose kunt stellen, bent u misschien nog niet klaar om over sommige dingen te praten. Dat is oke. U kunt uw GGZ-professional vertellen dat u niet klaar bent om bepaalde dingen te bespreken, maar wees eerlijk over wat u wel kunt.
- Als je dat nodig hebt, kun je een vriend of familielid meenemen om je te ondersteunen als je denkt dat je het nodig hebt om moeilijke dingen te bespreken.
- Het is beter vaag te zijn en de waarheid te vertellen dan te liegen. U kunt bijvoorbeeld bevestigen dat u als kind misbruik heeft meegemaakt, maar er niet verder over wilt praten. Dit is idealer dan te weigeren de vraag te beantwoorden of te ontkennen dat er iets is gebeurd.
Methode 4 van 4: Uw volgende stappen bepalen
Stap 1. Bepaal een behandelplan
Na te zijn geëvalueerd, bepalen u en uw professional in de geestelijke gezondheidszorg de beste behandelingskuur. Dit kan psychotherapie, gesprekstherapie, medicatie of het veranderen van sommige van uw omstandigheden omvatten. U hebt het recht om de arts uw inbreng te geven, en u hebt ook het recht om vragen te stellen.
U kunt voor behandeling worden doorverwezen naar meerdere GGZ-professionals. Als u psychotherapie of gesprekstherapie nodig heeft, kunt u naar een therapeut, psycholoog of maatschappelijk werker gaan. Als u medicijnen nodig heeft, krijgt u die via een psychiater voorgeschreven
Stap 2. Vraag een second opinion als u niet tevreden bent
Niet alle GGZ-professionals en behandelcentra zijn hetzelfde. Je moet de mensen die je behandelen kunnen vertrouwen. Als u zich niet op uw gemak voelt bij de professional of de beoordeling, is het prima om een andere te zoeken. Dit is een belangrijke behandeling en u moet zich op uw gemak voelen.
Stap 3. Zoek een ondersteuningssysteem
Als u net de diagnose van een psychische aandoening heeft gekregen en met uw behandeling begint, moet u mensen in uw leven vinden die u kunnen ondersteunen. Dit kan een enge en verwarrende tijd in je leven zijn, en je moet het niet alleen doen. Kies mensen die u kunt vertrouwen of waarop u kunt rekenen om u te helpen.
- Overweeg om een vertrouwd familielid, vriend, collega of buurman te vragen. Als je je nog niet op je gemak voelt om met iemand in je echte leven te praten, zoek dan een therapeut met wie je kunt praten.
- U kunt ook steungroepen in uw regio vinden via de National Alliance on Mental Illness (NAMI) of bij lokale behandelcentra.
Stap 4. Accepteer dat er geen onmiddellijke remedie is
Het behandelen van psychische aandoeningen kan een lange en moeilijke reis zijn. Herstel en vooruitgang hebben tijd nodig. Soms voel je je eerst slechter voordat je je beter voelt. Dit komt door het moeilijke proces van psychotherapie en ook door de trial-and-error aard van psychofarmacologie. Doe je best om geduldig te zijn, vertrouw op je behandelaars, houd je aan hun behandelaanbevelingen voor een langere periode en laat het proces werken.
