Heb je een angststoornis en weet je niet goed hoe je dit aan je partner moet vertellen? Ben je bang dat je partner het niet zal begrijpen? Of je nu al een diagnose hebt of niet, het is belangrijk om een oprecht gesprek met je naaste te hebben om de best mogelijke hulp te krijgen. Kies een goede tijd en plaats om te praten, maak eerlijk je ziekte bekend en vraag dan om de volledige steun van je partner.
Stappen
Deel 1 van 3: De tijd en plaats kiezen
Stap 1. Vraag om te gaan zitten en te praten
Het onthullen van een angststoornis aan een partner kan moeilijk zijn. U bent misschien onzeker of zelfs bang - nerveus dat uw partner u verkeerd zou kunnen begrijpen of niet goed weet hoe te reageren. Toch moet je gaan zitten en praten. Je zult je beter voelen als het probleem van je af is.
- De kans is groot dat je partner weet dat er op een bepaald niveau iets niet klopt en wil helpen. Praten over je angststoornis zal helpen om de lucht te klaren en precies te verduidelijken wat je nodig hebt.
- Zeg iets als: 'Rhonda, heb je wat tijd om te praten? Er is iets belangrijks dat ik je moet vertellen,' of: 'Is dit een goed moment om te praten, Martin? Ik wil je vertellen over iets waar ik mee te maken heb gehad."
- U hoeft in het begin niet zo specifiek te zijn. Wees duidelijk dat je een belangrijk gesprek wilt voeren.
Stap 2. Reserveer een flink deel van de tijd
Praten over een psychische aandoening zoals een angststoornis kost tijd. Je moet kunnen uitleggen en ook vragen kunnen beantwoorden. Zorg er daarom voor dat je een tijdstip kiest waarop je partner vrij is en wanneer jullie geen van beiden last zullen hebben van afleidingen zoals werk of een groot sportevenement.
- Zoek een rustig moment en een rustige plek voor het gesprek, zodat je eerlijk kunt spreken en je niet beperkt voelt. Je zou het kunnen proberen als je zowel thuis bent van je werk als ontspannen, bijvoorbeeld na het eten of in het weekend.
- Over het algemeen moet u wachten tot u er klaar voor bent om uw aandoening bekend te maken; het moment kan echter ook vanzelf komen als uw partner ziet dat u een paniekaanval krijgt. In dat geval kunt u van de gelegenheid gebruik maken om het onderwerp ter sprake te brengen.
Stap 3. Stel eventueel een brief op
Het onthullen van uw aandoening aan een geliefde kan erg stressvol zijn en mogelijk uw angst veroorzaken. Als je niet in staat of niet bereid bent om het onderwerp aan de orde te stellen, overweeg dan een brief te schrijven als alternatieve strategie. Schrijf alles op wat je persoonlijk zou willen zeggen en geef het dan rechtstreeks aan je partner of lees het hardop voor.
- Lang of kort, zorg ervoor dat je je basispunt duidelijk maakt, namelijk: "Julia, ik heb altijd geworsteld met paniekaanvallen en werd jaren geleden gediagnosticeerd met een angststoornis." Of: 'Misschien is het je opgevallen dat ik vreemde rituelen heb, James. Feit is dat ik bang ben dat er slechte dingen zullen gebeuren als ik ze niet doe.”
- Bezorg de brief aan je partner op een plaats waar hij gemakkelijk te vinden is, zoals bij de autosleutels, op een bureau of op het bed. Als je al hebt gevraagd om te praten, kun je het ook meenemen en het aan je partner geven of hardop voorlezen, d.w.z. "Voordat we beginnen, wil ik dat je luistert naar enkele woorden die ik heb opgeschreven." Of: "Dit is moeilijk voor mij om over te praten, dus ik wil je deze brief voorlezen die ik heb geschreven."
Stap 4. Overweeg om te wachten tot u de diagnose krijgt
Misschien wil je je partner vertellen over je angststoornis omdat je hulp en ondersteuning nodig hebt bij het zoeken naar een professional in de geestelijke gezondheidszorg voor een diagnose. Maar als je bang bent dat je partner je misschien niet zo steunt als je zou willen - dat hij misschien denkt dat je van niets een groot probleem maakt - wil je misschien een moment kiezen om te praten als je eenmaal een psychische aandoening hebt gezien professioneel en bevestigde uw diagnose. Dit zal de discussie geloofwaardiger maken en kan uw partner helpen begrijpen dat dit een ernstige situatie is.
- Raadpleeg eerst uw huisarts om een diagnose te krijgen. Zij kan u lichamelijk onderzoeken om ziektes uit te sluiten met symptomen die op angst lijken en een gedetailleerde persoonlijke anamnese af te nemen. Wees zo eerlijk mogelijk tegen uw arts, want veel dingen (van hormonen tot drugs- en alcoholgebruik tot medicijnen) kunnen bijdragen aan angst.
- Uw arts kan mogelijk een diagnose stellen of zij kan u helpen een professional in de geestelijke gezondheidszorg te vinden om u een evaluatie te geven.
- De diagnose hangt af van uw symptomen. De arts kan een of meer diagnostische tests gebruiken om een idee te krijgen van uw angstniveau en of u lijdt aan een specifieke stoornis, zoals een obsessief-compulsieve stoornis of sociale fobie.
- Uw arts kan u mogelijk advies geven over hoe u uw angst aan uw partner kunt uitleggen - dat het niet verzonnen is of iets dat u eenvoudigweg kunt 'overwinnen'.
Deel 2 van 3: Je stoornis onthullen
Stap 1. Begin met een “procesgesprek
” Praten over een psychische aandoening is moeilijk en het kan zijn dat je niet precies weet hoe je het gesprek moet beginnen. Begin met een 'procesgesprek'. Dit betekent alleen dat je gaat praten over praten. Het zou u moeten helpen uw partner voor te bereiden en ook uw eigen gedachten te ordenen.
- Probeer iets te zeggen als: 'Dit is een beetje gênant, maar kun je alsjeblieft luisteren naar wat ik te zeggen heb? Ik hoop iets belangrijks van mijn borst te krijgen."
- Je zou ook kunnen proberen: "Er is iets in mijn leven waar ik je over moet vertellen. Kun je geduld hebben en proberen het te begrijpen?”
Stap 2. Praat over je angstgevoelens
Hoewel het moeilijk is om met een angststoornis te leven, is het nog moeilijker om te leven zonder de steun van dierbaren. Uw partner zal hoogstwaarschijnlijk zo veel mogelijk willen helpen, maar begrijpt misschien niet echt uw toestand en de moeilijkheden die het voor u in uw leven veroorzaakt. Help je partner het te begrijpen door over je stoornis te praten.
- Leg uit hoe je je voelt, d.w.z. "Julia, er zijn momenten dat ik me gewoon helemaal overweldigd voel. Ik word bang, ik kan niet ademen en ik krijg een paniekaanval.” Of: "Ik kan niet uitleggen waarom, Alejandro, maar ik ben bang als ik mijn routines niet volg. Alsof er iets vreselijks zal gebeuren.”
- Wees eerlijk als je een diagnose hebt, zodat je partner weet dat je worstelt met een geaccepteerde geestesziekte, en noem de stoornis bij zijn naam: bijv. "Mijn dokter zegt dat ik een angststoornis heb, Bill," of: "De dokter denkt dat mijn routines dwanghandelingen zijn. Ze denkt dat ik misschien een angststoornis heb.”
Stap 3. Geef concrete voorbeelden van de stoornis op het werk
Idealiter zal een partner goed reageren op uw onthulling. Dingen zijn echter niet altijd ideaal, en sommige mensen reageren misschien niet goed of denken zelfs dat je een probleem hebt. Het belangrijkste is om echte voorbeelden te geven van hoe angst je leven beïnvloedt - en om te laten zien dat je er niet zomaar uit kunt komen.
- Je zou bijvoorbeeld iets kunnen zeggen in de trant van: "Ik heb moeite gehad om met stress op het werk om te gaan. Om eerlijk te zijn, sommige dagen voelde ik me zo overweldigd dat ik helemaal niet de moeite nam om naar binnen te gaan.
- Of: “Het loopt gewoon uit de hand. Ik denk constant aan ziektekiemen en was mijn handen zo vaak dat ze barsten en bloeden.”
- Heb niet het gevoel dat je alle details over je stoornis en gevoelens moet delen; u moet uw partner echter niet de indruk geven dat alles in orde is. Maak duidelijk dat uw aandoening u ervan weerhoudt een vol en gezond leven te leiden.
Deel 3 van 3: Ondersteuning vragen
Stap 1. Vraag om hulp bij het krijgen van een behandeling
U hoeft niet veel moeite te doen om uit te leggen hoe u zich voelt of waarom u zich zo voelt, vooral als u nog geen behandeling heeft gezocht. Zet de achtervolging in en vertel je partner dat je beter wilt worden. Vraag dan om hulp.
- Zeg iets in de trant van: "Ik ben een beetje bang om de eerste stap te zetten, maar ik moet iemand zien. Help je me bij het maken van de eerste afspraak?”
- Je zou ook kunnen zeggen: "Ik wil gewoon leren hoe ik mijn angst kan beheersen en normaal kan leven. Kun je me daarin ondersteunen of misschien helpen bij het vinden van een therapeut?”
- Wees standvastig als uw partner uw toestand in twijfel trekt - dat het niet zo ernstig klinkt of dat het een podium is. Herhaal jezelf, d.w.z. "Nee, Linda, dit is absoluut niet normaal."
Stap 2. Stel manieren voor waarop uw partner u kan ondersteunen
Uw partner zal hopelijk al het mogelijke willen doen om te helpen, dus wees eerlijk en concreet met suggesties. Dit kan u helpen bij het vinden van een medische professional zoals een psychiater, therapeut of psycholoog, of door boodschappen op te pakken en u aan te sporen naar buiten te gaan, te socializen en gezond te zijn. Het kan ook gewoon af en toe een knuffel en een vriendelijk woord zijn.
- Uw partner kan u misschien helpen bij het vinden van een geschikte behandeling. Vraag op deze manier om ondersteuning, d.w.z. “Ik kan mezelf er gewoon niet toe brengen om de eerste oproep te doen. Kun je het voor me doen en me helpen door te gaan?”
- U kunt uw partner ook vragen om u naar afspraken of angstondersteunende groepen te brengen, of zelfs met u mee te gaan als u zich op uw gemak voelt.
- Vergeet ook de dagelijkse ondersteuning niet, d.w.z. "Alleen al dat je hier bent om me aan te moedigen en ervoor te zorgen dat ik af en toe wegga, is nuttig." Of: "Het zou leuk zijn om af en toe een knuffel te krijgen."
Stap 3. Probeer de vragen van je partner te beantwoorden
Het onthullen van een psychische aandoening kan voor alle partijen een verwarrende en emotionele gebeurtenis zijn. Wees niet verbaasd als je partner veel vragen heeft en stel ze zo goed mogelijk. Onthoud gewoon dat kennis empowerment is: uw partner zal u beter kunnen ondersteunen en meer weten.
- Uw partner wil misschien weten wat uw angststoornis veroorzaakt of kan vragen hoe lang u er al mee worstelt. We weten niet wat er achter angststoornissen zit, maar proberen hier zo goed mogelijk antwoord op te geven.
- Stel uw partner gerust dat uw angst niets te maken heeft met iets in uw relatie samen. De stoornis is niemands schuld.
Stap 4. Wees volhardend en probeer het opnieuw
Wanhoop niet als je partner tijd nodig heeft om te verwerken wat je hebt gezegd of zelfs twijfelt of je een angststoornis hebt. Probeer het opnieuw. Herhaal jezelf en herhaal het feit dat je hulp wilt krijgen.
- Breng het onderwerp zo vaak naar voren als nodig is om het punt duidelijk te maken. Je zou bijvoorbeeld kunnen zeggen: "Kijk, Brian, ik weet dat je denkt dat het niet serieus is, maar ik denk echt dat ik iemand moet zien." Benadruk dat je niet alleen met normale angst te maken hebt, bijv. "Nee, Alex, dit is niet hetzelfde."
- Benadruk dat angst je leven beïnvloedt en dat het probleem ernstig is. Benadruk ook dat je de hulp en ondersteuning van je partner nodig hebt om de beste zorg te krijgen.
