Prenatale tests zijn medische tests die u tijdens de zwangerschap krijgt om uw zorgverlener te helpen controleren hoe u en uw baby het doen. Hoewel artsen sommige prenatale screenings aanbevelen voor alle zwangere mensen, worden andere (inclusief enkele tests om te controleren op geboorteafwijkingen en genetische aandoeningen) over het algemeen alleen aangeboden als u een zwangerschap met een hoger risico heeft. Om u te helpen bij het nemen van beslissingen over prenataal testen tijdens uw eigen zwangerschap, moet u vragen stellen om ervoor te zorgen dat u zoveel mogelijk informatie heeft. Zorg ervoor dat u de verschillende soorten prenataal onderzoek begrijpt. U moet ook de tijd nemen om na te denken over wat u met de testresultaten gaat doen en uw eigen medische geschiedenis overwegen voordat u een beslissing neemt.
Stappen
Methode 1 van 3: Een weloverwogen beslissing nemen
Stap 1. Praat met uw zorgverlener over hun aanbevelingen
Uw arts of verloskundige kan tijdens uw zwangerschap verschillende screenings, tests en beeldvormende technieken aanbevelen. Bepaalde routineprocedures (vooral die welke niet-invasief en met een laag risico zijn) worden aan de meeste zwangere mensen aangeboden, maar andere worden over het algemeen alleen aanbevolen als u bepaalde risicofactoren heeft die van invloed kunnen zijn op uw gezondheid of die van uw baby. Vraag uw arts om de tests in detail uit te leggen om er zeker van te zijn dat u zoveel mogelijk informatie heeft die u kan helpen bij uw beslissing.
- Vraag uw arts bijvoorbeeld waarom hij of zij deze specifieke test aanbeveelt en wat deze u zal vertellen. Zorg ervoor dat u vraagt welke tests definitieve antwoorden zullen geven en welke slechts indicatoren zijn.
- U kunt ook vragen naar de nauwkeurigheid van de test. Prenatale screening is, zoals de meeste medische tests, niet perfect. Het percentage onnauwkeurige resultaten, ook wel fout-negatieven of fout-positieven genoemd, varieert van test tot test.
Stap 2. Informeer naar genetische tests
Steeds vaker krijgen alle zwangere mensen, ongeacht leeftijd of risicofactoren, prenataal genetisch testen aangeboden. Een genetisch adviseur is opgeleid om u te helpen begrijpen hoe genen de gezondheid van uw baby kunnen beïnvloeden, inclusief de risico's van bepaalde geboorteafwijkingen, chromosomale aandoeningen en andere medische aandoeningen die in uw familie kunnen voorkomen.
Stap 3. Vraag naar de risico's van de test
Bepaalde prenatale tests, zoals een echografie (die gebruikmaakt van hoogfrequente geluidsgolven om een beeld van uw baby te creëren), hebben geen bekende risico's. Andere tests, zoals vruchtwaterpunctie, brengen een klein risico op een miskraam met zich mee. Zorg ervoor dat u met uw arts praat over de mogelijke risico's van een prenatale test om u te helpen beslissen.
Zelfs voor procedures met een laag tot geen risico is het belangrijk om een goed opgeleide medische professional te bezoeken die de resultaten van de test correct kan interpreteren. Hoewel echografie bijvoorbeeld als redelijk veilig wordt beschouwd, kan een ongetrainde tolk de resultaten verkeerd interpreteren, een afwijking over het hoofd zien of onnodige zorgen maken over het welzijn van de baby
Stap 4. Praat met uw zorgverzekeraar om te bepalen wat zij vergoeden
Niet alle prenatale screenings en tests worden gedekt door alle verzekeringsplannen. Als u een ziektekostenverzekering heeft, kunt u uw zorgverzekeraar bellen voordat u besluit een dure procedure te ondergaan. Hoewel dit je wel of niet van gedachten kan doen veranderen over de test, kan het je helpen een verantwoordelijker plan te maken.
Stap 5. Bedenk hoe de resultaten van invloed kunnen zijn op uw beslissing om de zwangerschap voort te zetten
Hoewel 96-97% van de baby's gezond wordt geboren, is het belangrijk om te begrijpen dat prenatale tests enkele ongewenste complicaties aan het licht kunnen brengen, zoals geboorteafwijkingen, medische aandoeningen en genetische afwijkingen. Sommige van deze resultaten kunnen u voor de moeilijke beslissing stellen om de zwangerschap al dan niet voort te zetten. Dit kan eng of overweldigend zijn, maar het kan nuttig zijn om de tijd te nemen om na te denken over wat u met de testresultaten gaat doen, hoe deze ook uitpakken.
Stap 6. Bepaal hoe de informatie uw prenatale zorg kan vormen
Sommige prenatale tests detecteren problemen die tijdens de zwangerschap kunnen worden behandeld. In dit geval kunnen prenatale tests u helpen uw prenatale zorg te verbeteren met meer kantoorbezoeken, veranderingen in het dieet, aanvullende medicijnen of andere aanbevelingen van een arts. Praat met uw zorgverlener over de vraag of de testresultaten kunnen helpen bij het nemen van beslissingen over prenatale zorg.
- Sommige aandoeningen kunnen niet worden behandeld met prenatale zorg. De testresultaten kunnen u echter nog steeds helpen om de zorg voor uw baby van tevoren te plannen. Ze kunnen uw zorgverlener ook waarschuwen voor aandoeningen die onmiddellijke behandeling na de geboorte vereisen, wat zorgt voor snellere zorg.
- Als u weet dat uw kind een bepaalde aandoening heeft, kan dit u ook helpen om u voor te bereiden op een succesvolle opvoeding. Als u bijvoorbeeld ontdekt dat uw ongeboren kind het syndroom van Down heeft, kunt u zich op de geboorte voorbereiden door meer over de aandoening te leren, te netwerken met andere families met het syndroom van Down en medische en educatieve bronnen voor te bereiden.
Stap 7. Begrijp dat je het recht hebt om een test te weigeren
Of het nu routinematige tests zijn of niet, weet dat u als ouder van het ongeboren kind het recht hebt om elke test te weigeren waar u zich niet prettig bij voelt. Als u besluit dat de risico's van de test, waaronder angst, pijn of een mogelijke miskraam, de waarde van het kennen van de resultaten niet waard zijn, praat dan met uw zorgverlener over uw beslissing om de test te weigeren. Hoewel uw arts aanvullende informatie en advies kan geven, mag u zich nooit gedwongen voelen om een test te ondergaan die u niet wilt.
Methode 2 van 3: Gezien uw medische geschiedenis
Stap 1. Bespreek eventuele eerdere zwangerschappen met uw zorgverlener
Eerdere zwangerschapservaringen kunnen helpen bepalen welke prenatale tests het beste voor u zijn. Degenen die in het verleden vroeggeboorten, miskramen of doodgeboren baby's hebben gehad, lopen een groter risico op complicaties en kunnen aanvullende prenatale tests worden aangeboden, waaronder genetische screening. Evenzo is het belangrijk voor uw arts om te weten of u in het verleden baby's met geboorteafwijkingen of genetische aandoeningen heeft gehad.
Als u tijdens eerdere zwangerschappen zwangerschapsdiabetes of pre-eclampsie heeft gehad, kan uw arts aanvullende bloeddrukcontroles, urinetests en glucoseonderzoeken aanbevelen om een gezonde prenatale ervaring voor u en uw baby te garanderen
Stap 2. Begrijp hoe uw leeftijd uw zwangerschap kan beïnvloeden
Als u ouder bent dan 35, wordt uw zwangerschap als een hoger risico beschouwd en kan uw arts aanvullende prenatale tests aanbevelen. U kunt aanvullende genetische tests overwegen, zoals celvrije foetale DNA-screening of maternale bloedscreening, aangezien degenen die na de leeftijd van 35 bevallen, meer kans hebben op chromosomale afwijkingen.
Aanstaande ouders onder de 20 jaar lopen mogelijk ook een hoger risico op bepaalde geboorteafwijkingen en genetische aandoeningen. Als u een tiener bent, overleg dan met uw zorgverlener of u aanvullende prenatale tests nodig heeft
Stap 3. Bepaal of uw baby risico loopt op bepaalde genetische ziekten
Het kan zijn dat uw arts u en de andere ouder van uw baby wil testen op genen die bepaalde genetische ziekten veroorzaken, zoals cystische fibrose, spinale musculaire atrofie (SMA), de ziekte van Tay-Sachs of sikkelcelziekte. Als jullie allebei een gen voor dezelfde ziekte hebben, zou je het kunnen doorgeven aan je baby, zelfs als je de ziekte zelf niet hebt.
- De test voor deze genen staat meestal bekend als een dragertest (om te bepalen of een van de ouders het gen in kwestie draagt). Dragertests worden uitgevoerd op bloed- of speekselmonsters en worden meestal vóór de zwangerschap of tijdens de eerste paar weken van de zwangerschap gedaan.
- Sommige etnische groepen hebben meer kans om bepaalde genetische ziekten te dragen. Degenen met bijvoorbeeld Ashkenazi (Oost- en Midden-Europees) Joods erfgoed hebben meer kans genen bij zich te dragen die leiden tot de ziekte van Tay-Sachs. Als een van de ouders van de baby een etnische achtergrond heeft waarin genetische aandoeningen vaak voorkomen, is de kans groter dat uw arts een dragerschapstest aanbeveelt. Bovendien kunt u de test overwegen als u niet zeker bent van uw etnische achtergrond.
Stap 4. Praat met uw arts of verloskundige over bestaande medische aandoeningen
Uw zwangerschap kan als een hoog risico worden beschouwd en heeft aanvullende prenatale screening nodig als u een medische aandoening heeft zoals diabetes, hoge bloeddruk, een epileptische aandoening, een SOA of een auto-immuunziekte zoals lupus. Zorg ervoor dat u eventuele medische aandoeningen met uw zorgverlener bespreekt en vraag of zij aanvullende prenatale tests of zorg kunnen rechtvaardigen.
Methode 3 van 3: De verschillende soorten prenatale tests begrijpen
Stap 1. Leer de tests die worden aanbevolen voor uw eerste prenatale bezoek
Het American College of Obstetricians and Gynecologists beveelt alle zwangere vrouwen aan om bij hun eerste prenatale bezoek bepaalde tests te ondergaan om er zeker van te zijn dat het goed gaat met jou en je baby. Deze tests zijn minimaal invasief en zullen u helpen een gezonde start van uw zwangerschap te krijgen. Vraag uw arts als u vragen of opmerkingen heeft over deze tests:
- Bloedgroep en Rh-type en antilichaamtest
- Volledig bloedbeeld
- Urineonderzoek en urinecultuur
- Rubella-immuniteitstest
- Varicella-immuniteitstest
- Pap-uitstrijkje (indien nodig)
- HIV-antilichaamscreening
- Syfilis-screening
- Hepatitis B-test
- Gonorroe- en chlamydia-test
Stap 2. Bepaal of de test voor screening of diagnostische doeleinden is
Over het algemeen zijn er twee verschillende soorten prenatale tests: screeningstesten en diagnostische tests. Screeningstests kunnen u helpen te bepalen of uw baby meer of minder waarschijnlijk bepaalde geboorteafwijkingen en genetische aandoeningen heeft. Als een screeningstest wijst op een mogelijk probleem of als uw leeftijd, achtergrond of medische geschiedenis u een verhoogd risico geeft, kan uw arts een diagnostische test aanbevelen om een meer definitieve diagnose te stellen.
- Doorgaans zijn screeningstesten minder ingrijpend dan diagnostische tests.
- Voorbeelden van screeningstests zijn bloedonderzoek, de meeste echo's en prenatale celvrije DNA-screening. De meeste screeningstesten worden aangeboden tijdens het eerste of tweede trimester.
- Chorionic Villus Sampling (CVS) en vruchtwaterpunctie zijn voorbeelden van diagnostische tests. Beide zullen u helpen zeker te zijn van een diagnose, maar dragen ook een klein risico op een miskraam met zich mee.
Stap 3. Maak uzelf vertrouwd met regelmatige bloeddruk-, urine- en bloedonderzoeken
Sommige prenatale tests zijn routine en worden aangeboden aan bijna alle zwangere mensen. Deze omvatten bloeddrukcontroles, urinetests en bloedonderzoeken. Ze worden over het algemeen als redelijk veilig beschouwd en kunnen helpen om uw eigen gezondheid en die van uw baby in de gaten te houden.
- Tijdens een bloeddrukcontrole zal uw leverancier uw bloeddruk meten om er zeker van te zijn dat u geen pre-eclampsie heeft. Uw arts kan pre-eclampsie diagnosticeren als u na uw 20e zwangerschapsweek hoge bloeddruk en tekenen van beschadiging van andere organen heeft. Hoewel pre-eclampsie een ernstige aandoening is, kan uw zorgverlener u helpen een plan te maken om ermee om te gaan als de diagnose wordt gesteld.
- Voor een urinetest zal uw leverancier een urinemonster controleren op infecties en tekenen van pre-eclampsie.
- Bloedonderzoek bij de moeder kan helpen bij het opsporen van bloedarmoede en bepaalde infecties die van invloed kunnen zijn op uw zwangerschap, waaronder syfilis, hepatitis B en HIV. Bloedonderzoek kan ook bepalen of uw baby Rh-ziekte heeft, een aandoening die tijdens de zwangerschap kan worden behandeld.
Stap 4. Laat een echo maken om de groei van de foetus te volgen met weinig tot geen risico
Tijdens een echografie gebruikt uw zorgverlener hoogfrequente geluidsgolven om een beeld van uw baby en interne organen te creëren. Mogelijk krijgt u een abdominale echografie aangeboden, waarbij de transducer bovenop uw buik wordt gebruikt, of een transvaginale echografie, waarbij een kleinere transducer in uw vagina wordt ingebracht. Beide methoden hebben geen bekende risico's, behalve wat licht ongemak.
- Over het algemeen krijgt u tijdens het eerste trimester een echografie aangeboden (om de groei van de foetus te controleren en de uitgerekende datum te bepalen) en opnieuw tijdens het tweede trimester om een goede ontwikkeling te garanderen. Als u echter een zwangerschap met een hoger risico heeft, kan deze test vaker worden aanbevolen.
- Om u voor te bereiden op uw echografie, eet, drinkt en neemt u uw medicijnen zoals u normaal zou doen op de dag van het examen. Als u een transabdominale echografie krijgt, vul dan uw blaas vóór de procedure. Leeg uw blaas voor een transvaginale echografie.
Stap 5. Vraag om een eerste trimester screening om te testen op geboorteafwijkingen
Een eerste trimester screening wordt bij de meeste zwangerschappen aangeboden en bestaat uit een echo plus een basisbloedonderzoek (op het maternale bloed). De niet-invasieve screening is bedoeld om te zien of uw baby risico loopt op bepaalde geboorteafwijkingen, zoals het syndroom van Down en hartproblemen. Het wordt meestal gedaan bij 11-14 weken zwangerschap.
Aangezien de screening in het eerste trimester niet definitief is, zal uw arts waarschijnlijk aanvullende tests of genetische counseling aanbevelen als de resultaten abnormaal zijn
Stap 6. Onderga een quad-screen bloedtest om bepaalde aandoeningen te detecteren
Tijdens uw tweede trimester kan uw zorgverlener een ander type bloedonderzoek aanbieden. Deze test, ook wel de quadscreen- of multiple markerscreening genoemd, meet de niveaus van 4 verschillende stoffen in het bloed van de moeder om te testen op bepaalde chromosomale aandoeningen (zoals het syndroom van Down) en op neurale buisdefecten (ernstige afwijkingen in de vorming van de hersenen of ruggengraat). Hoewel dit eng kan zijn, wilt u misschien liever de resultaten weten om u te helpen beslissingen te nemen over prenatale en postnatale zorg.
Deze test is eerder een screening dan een diagnostische procedure. Het geeft je geen diagnose, maar het geeft je wel de kans dat je baby een bepaalde aandoening heeft. Dit kan u helpen bepalen of aanvullende tests nodig kunnen zijn
Stap 7. Kies voor prenatale celvrije DNA-screening om genetische afwijkingen op te sporen
Prenatale celvrije DNA-screening is een niet-invasieve test die het DNA van uw baby onderzoekt door naar het bloed van de moeder te kijken. Het wordt meestal gedaan na 9 weken zwangerschap en kan helpen bij het screenen op chromosoomproblemen zoals het syndroom van Down. Het kan ook informatie geven over het geslacht en de bloedgroep van de baby.
Prenatale celvrije DNA-screening wordt niet aanbevolen voor alle zwangerschappen, vooral als u zwanger bent van een veelvoud (d.w.z. een tweeling of drieling). Als uw echo echter afwijkingen aan het licht brengt of als u al een baby met een aangeboren afwijking heeft gehad, kan deze test een nuttige screeningsoptie zijn
Stap 8. Overweeg een vruchtwaterpunctie voor een meer definitieve diagnose
Vruchtwaterpunctie is een diagnostische test die chromosomale aandoeningen en open neurale buisdefecten (zoals spina bifida) kan bevestigen die in eerdere screenings zijn gedetecteerd. Tijdens een vruchtwaterpunctie zal uw arts een dunne naald in uw buik steken en een klein monster nemen van het vruchtwater dat uw baby omringt. Als uw familiegeschiedenis dit rechtvaardigt, kan een vruchtwaterpunctie ook helpen bij het diagnosticeren van andere genetische defecten en aandoeningen. Het wordt meestal aangeboden tussen de 15e en 20e week van de zwangerschap.
- Vruchtwaterpunctie brengt enig risico met zich mee, waarbij 0,1-0,3% van de mensen een miskraam krijgt als gevolg van de procedure.
- Vanwege het risico van de procedure wordt vruchtwaterpunctie niet aanbevolen voor alle zwangerschappen. Het kan echter helpen bij het diagnosticeren van abnormale resultaten van eerdere screeningtests en kan ook worden aanbevolen voor mensen met een verhoogd risico op chromosomale afwijkingen, inclusief mensen ouder dan 35.
Stap 9. Bespreek vlokkentest (CVS) na een afwijkende screening
Voor deze test zal uw arts een klein stukje van uw placenta nemen door een naald door uw buik te steken of een buisje in uw vagina te steken. Dit weefsel bevat hetzelfde genetische materiaal als uw baby en kan worden getest op het syndroom van Down en andere genetische aandoeningen. Deze procedure kan helpen bij het diagnosticeren van problemen die zijn gedetecteerd in eerdere screeningtests, maar brengt, net als een vruchtwaterpunctie, een risico op een miskraam met zich mee. Het kan in het eerste trimester worden uitgevoerd en kan ook helpen bij het bepalen van het vaderschap.
Aangezien het enig risico met zich meebrengt, wordt CVS niet in alle gevallen aanbevolen. Omdat het echter eerder kan worden uitgevoerd dan een vruchtwaterpunctie, kan het nuttig zijn voor vrouwen die abnormale resultaten hebben gekregen bij andere screenings en eerder in hun zwangerschap definitieve antwoorden willen
Stap 10. Test op zwangerschapsdiabetes in week 26 of wanneer aanbevolen
Zwangerschapsdiabetes veroorzaakt een hoge bloedsuikerspiegel die uw zwangerschap en de gezondheid van uw baby kan beïnvloeden. U loopt een groter risico op zwangerschapsdiabetes als u een hoge body mass index heeft. Uw familie en medische geschiedenis kunnen er ook toe leiden dat uw arts uitkijkt naar zwangerschapsdiabetes. Hoewel het uw zwangerschap kan bemoeilijken, kan zwangerschapsdiabetes onder controle worden gehouden met een dieet, lichaamsbeweging en medicatie zodra de diagnose is gesteld.
Om op zwangerschapsdiabetes te testen, zal uw arts u vragen een speciale glucoseoplossing te drinken en vervolgens het suikergehalte in uw bloed meten door op verschillende tijdstippen in de loop van enkele uren monsters te nemen. Om u voor te bereiden op de zwangerschapsdiabetestest, kan u worden gevraagd om op de dag van de test geen voedsel te eten
Stap 11. Controleer op Groep B-streptokokken om te voorkomen dat u uw pasgeborene infecteert
Groep B-streptokokken (GBS) is een type bacterie dat wordt aangetroffen in het lagere geslachtsorgaan. Het is aanwezig bij ongeveer 20% van de vrouwen en is over het algemeen onschadelijk vóór de zwangerschap. Tijdens zwangerschap en bevalling kan GBS de baby echter infecteren en tot ernstige ziekte leiden. Hoewel dit risico eng kan zijn, zijn er enkele eenvoudige stappen die u kunt nemen om te voorkomen dat GBS aan uw kind wordt doorgegeven als u positief test, inclusief het nemen van antibiotica.
U krijgt waarschijnlijk een vaginale en rectale GBS-kolonisatietest aangeboden tussen 35-37 weken zwangerschap
Tips
- Overweeg om advies te vragen aan een religieuze dominee of gezinsadviseur om u te helpen beslissen over prenatale tests. Deze professionals zijn vaak goed toegerust om u te helpen omgaan met besluiteloosheid en onzekerheid, angst voor de toekomst en ouderlijke zorgen.
- Geef uzelf de tijd om een beslissing te nemen over prenatale procedures, aangezien de meeste tests een bepaalde tijdsduur hebben waarin ze kunnen worden uitgevoerd.
