Experts zeggen dat uw blaas uit zijn normale positie in uw bekken kan vallen als uw bekkenbodem te zwak wordt of als er te veel druk op komt te staan. Wanneer dit gebeurt, drukt uw blaas op uw vaginale wand, wat een verzakte (of cystocele) blaas wordt genoemd. Onderzoek suggereert dat maar liefst 50% van de vrouwen een vorm van blaasverzakking heeft na de zwangerschap, dus het is een vrij algemeen probleem. Als u zich zorgen maakt dat u een verzakte blaas heeft, neem dan contact op met uw arts, want u heeft verschillende behandelingsopties.
Stappen
Deel 1 van 4: De symptomen van een verzakte blaas herkennen
Stap 1. Voel een uitstulping van weefsel in je vagina
In ernstige gevallen kunt u uw blaas in uw vagina voelen zakken. Als je gaat zitten, kan het voelen alsof je op een bal of een ei zit; dit gevoel kan verdwijnen als u opstaat of gaat liggen. Dit is het meest voor de hand liggende symptoom van een cystocele en u moet zo snel mogelijk uw huisarts of gynaecoloog raadplegen.
Dit gevoel wordt over het algemeen beschouwd als een teken van een ernstig verzakte blaas
Stap 2. Let op eventuele bekkenpijn of ongemak
Als u pijn, druk of ongemak in uw onderbuik, bekkengebied of vagina heeft, moet u een arts raadplegen. Een willekeurig aantal aandoeningen, waaronder een verzakte blaas, kan deze symptomen veroorzaken.
- Als u een cystocele heeft, kan deze pijn, druk of ongemak toenemen als u hoest, niest, uzelf inspant of anderszins druk uitoefent op de spieren van uw bekkenbodem. Als dit het geval is, moet u dit zeker aan uw arts melden.
- Als u een verzakte blaas heeft, kunt u ook het gevoel hebben dat er iets uit uw vagina valt.
Stap 3. Overweeg eventuele urinaire symptomen
Als u de neiging heeft om urine te lekken wanneer u hoest, niest, lacht of zich inspant, heeft u wat bekend staat als 'stressincontinentie'. Vrouwen die zijn bevallen, zijn bijzonder vatbaar en een verzakte blaas kan een belangrijke oorzaak zijn. Raadpleeg uw arts om het probleem op te lossen.
- Merk ook op of u veranderingen heeft ervaren tijdens het plassen, waaronder moeite met het beginnen van een stroom urine, onvolledige lediging van de blaas (ook bekend als urineretentie) en verhoogde frequentie en urgentie van urineren.
- Let op als u vaak blaasontstekingen of urineweginfecties (UTI's) heeft gehad. "Frequent" wordt gedefinieerd als het hebben van meer dan één UTI in een periode van zes maanden. Vrouwen met cystoceles krijgen vaak vaak blaasontstekingen, dus het is de moeite waard om aandacht te besteden aan de frequentie van uw UTI's.
Stap 4. Neem pijn tijdens geslachtsgemeenschap serieus
Pijn tijdens seks wordt "dyspareunie" genoemd en kan worden veroorzaakt door een aantal fysieke aandoeningen, waaronder een verzakte blaas. Als u last heeft van dyspareunie, moet u zo snel mogelijk uw huisarts of gynaecoloog raadplegen.
Als pijn tijdens geslachtsgemeenschap een nieuwe ontwikkeling voor u is en u onlangs vaginaal een baby hebt gekregen, dan is een verzakte blaas een bijzonder waarschijnlijke oorzaak. Stel het bezoeken van uw arts niet uit
Stap 5. Houd uw rugpijn in de gaten
Sommige vrouwen met cystoceles ervaren ook pijn, druk of ongemak in de onderrug. Rugpijn is een zeer algemeen symptoom dat veel dingen kan betekenen - of helemaal niets ernstigs - maar het is verstandig om een afspraak met uw arts te maken. Dit is vooral het geval als u een van de andere symptomen ervaart.
Stap 6. Weet dat sommige vrouwen helemaal geen symptomen hebben
Als uw geval mild is, merkt u mogelijk geen van de bovenstaande symptomen. Sommige cystoceles worden voor het eerst ontdekt tijdens routine gynaecologische onderzoeken.
- Als u echter een van de hierboven beschreven symptomen vertoont of ervaart, moet u uw huisarts (PCP) of gynaecoloog raadplegen.
- Als u geen symptomen ervaart, is behandeling vaak niet nodig.
Deel 2 van 4: De oorzaken van een verzakte blaas begrijpen
Stap 1. Weet dat zwangerschap en bevalling de meest voorkomende oorzaak zijn van een verzakte blaas
Tijdens zwangerschap en bevalling worden uw bekkenspieren en ondersteunende weefsels gespannen en uitgerekt. Aangezien dit de spieren zijn die uw blaas op zijn plaats houden, kan ernstige stress of zwakte ervoor zorgen dat de blaas in de vagina glijdt.
Vrouwen die zwanger zijn geweest, vooral als ze meerdere vaginale bevallingen hebben gehad, lopen een hoog risico op de ontwikkeling van cystoceles. Zelfs vrouwen die via een keizersnede zijn bevallen, lopen risico
Stap 2. Herken de rol van de menopauze
Postmenopauzale vrouwen lopen een aanzienlijk risico op een verzakte blaas als gevolg van verminderde niveaus van het vrouwelijke geslachtshormoon oestrogeen. Oestrogeen is gedeeltelijk verantwoordelijk voor het behoud van de kracht, tonus en veerkracht van uw vaginale spieren. Als gevolg hiervan zorgen de lage oestrogeenspiegels die de overgang naar de menopauze vergezellen ervoor dat deze spieren dunner en minder elastisch worden, wat leidt tot algehele verzwakking.
Merk op dat deze daling van het oestrogeen ook plaatsvindt als u via kunstmatige middelen in de menopauze komt, zoals bij het operatief verwijderen van uw baarmoeder (hysterectomie) en/of eierstokken. Deze operaties veroorzaken niet alleen schade aan het bekkengebied, maar veroorzaken ook veranderingen in de oestrogeenspiegels. Daarom, hoewel u misschien jonger bent dan de meeste vrouwen in de menopauze en verder gezond bent, loopt u nog steeds risico op een cystocele
Stap 3. Wees je bewust van spierspanning als factor
Intense inspanning of zwaar tillen kan soms een verzakking veroorzaken. Wanneer u de spieren van uw bekkenbodem belast, loopt u het risico een blaasverzakking te veroorzaken (vooral als de spieren van uw vaginawand al verzwakt zijn door de menopauze of bevalling). Soorten inspanning die een cystocele kunnen veroorzaken, zijn onder meer:
- Heffen van zeer zware voorwerpen (inclusief kinderen)
- Chronische, intense hoest
- Constipatie en overbelasting tijdens stoelgang
Stap 4. Houd rekening met uw gewicht
Als u te zwaar of zwaarlijvig bent, is uw risico op een verzakte blaas groter. Het extra gewicht belast de spieren van uw bekkenbodem extra.
Of iemand overgewicht of obesitas heeft, wordt bepaald aan de hand van de body mass index (BMI), een indicator voor lichaamsvet. BMI is het gewicht van een persoon in kilogram (kg) gedeeld door het kwadraat van de lengte van de persoon in meters (m). Een BMI van 25-29,9 wordt als overgewicht beschouwd, terwijl een BMI van meer dan 30 als zwaarlijvig wordt beschouwd
Deel 3 van 4: Diagnose van een verzakte blaas
Stap 1. Maak een afspraak met een arts
Als u denkt dat u een blaasverzakking heeft, maak dan een afspraak met uw huisarts of gynaecoloog.
Wees erop voorbereid om uw arts zoveel mogelijk informatie te geven, inclusief een volledige medische geschiedenis en een gedetailleerde beschrijving van uw symptomen
Stap 2. Doe een bekkenonderzoek
Als eerste stap zal uw arts waarschijnlijk een routine gynaecologisch onderzoek uitvoeren. In dit onderzoek wordt de cystocele gedetecteerd door een speculum (een hulpmiddel voor het inspecteren van lichaamsopeningen) tegen de achterste (achter) vaginale wand aan te brengen terwijl u achterover leunt met uw knieën gebogen en enkels ondersteund door stijgbeugels. De arts zal u waarschijnlijk vragen om te "verharden" (alsof u tijdens de bevalling duwt of een stoelgang heeft) of hoesten. Als er een cystocele aanwezig is, zal de arts een zachte massa zien of voelen die uitpuilt in de voorste (voorste) vaginale wand wanneer u zich inspant.
- Een blaas die in de vagina is beland, wordt als een positieve diagnose van een verzakte blaas beschouwd.
- In sommige gevallen kan uw arts, naast het standaard bekkenonderzoek, u staand onderzoeken. Het kan nuttig zijn om een verzakking vanuit verschillende posities te evalueren.
- Als uw arts een verzakking in de achterwand van uw vagina opmerkt, zal zij waarschijnlijk ook een rectaal onderzoek uitvoeren. Dit zal haar helpen de kracht van je spieren te bepalen.
- U hoeft zich op geen enkele manier op dit examen voor te bereiden en het duurt ook niet lang. U kunt zich tijdens het bekkenonderzoek enigszins ongemakkelijk voelen, maar voor veel vrouwen is dit slechts een routineonderzoek, net als het hebben van uitstrijkjes.
Stap 3. Laat u verder testen als u last heeft van bloedingen, incontinentie of seksuele disfunctie
Uw arts zal waarschijnlijk tests aanbevelen die bekend staan als cystometrie of urodynamica.
- Een cystometrische studie meet hoe vol uw blaas is wanneer u voor het eerst de behoefte voelt om te plassen, wanneer uw blaas "vol" voelt en wanneer uw blaas eigenlijk helemaal vol is.
- Uw arts zal u vragen om te plassen in een container die is aangesloten op een computer, die enkele metingen zal uitvoeren. Vervolgens gaat u op een onderzoekstafel liggen en brengt de arts een dunne, flexibele katheter in uw blaas.
- Urodynamica is een reeks tests. Het omvat gemeten mictie (ook bekend als uroflow), die meet hoe lang het duurt om te beginnen met plassen, hoe lang het duurt om te plassen en hoeveel urine je produceert. Het omvat ook cystometrie, zoals hierboven vermeld. Het omvat ook een ledigings- of ledigingsfasetest.
- Bij de meeste urodynamische tests zal uw arts een dunne, flexibele katheter in de blaas plaatsen, die op zijn plaats blijft terwijl u plast. Een speciale sensor verzamelt gegevens die uw arts kan interpreteren.
Stap 4. Praat met uw arts over aanvullende tests
In sommige gevallen, meestal wanneer uw verzakking ernstiger is, kan uw arts aanvullende tests aanbevelen. Veelvoorkomende aanvullende tests zijn onder meer:
- Urineonderzoek - Bij een urineonderzoek wordt uw urine getest op tekenen van infectie (zoals een UWI). De arts zal ook uw blaas testen om te zien of deze volledig leeg is. Dit wordt gedaan door een katheter (buis) in de urethra van een vrouw te steken om de hoeveelheid resterende urine na het plassen te verwijderen en te meten, de post-void residuele (PVR). Een PVR van meer dan 50-100 milliliter is diagnostisch voor urineretentie, een van de symptomen van een verzakte blaas.
- Echografie met PVR - Een ultrasone test zendt geluidsgolven uit die van de blaas weerkaatsen en terug naar de ultrasone machine, waarbij een beeld van de blaas wordt geproduceerd. Deze afbeelding toont ook de hoeveelheid urine die in de blaas achterblijft na het plassen of plassen.
- Cystourethrogram urineren (VCUG) - Dit is een test waarbij een arts röntgenfoto's maakt tijdens het plassen (ledigen) om de blaas te bekijken en problemen te evalueren. Een VCUG toont de vorm van de blaas en analyseert de urinestroom om mogelijke blokkades op te sporen. De test kan ook worden gebruikt om stress-urine-incontinentie te diagnosticeren die wordt gemaskeerd door een cystocele. Het is belangrijk om deze dubbele diagnose te stellen, omdat de patiënt naast een cystocele-reparatie (als een operatie nodig is) ook een incontinentieprocedure nodig heeft.
Stap 5. Vraag een specifieke diagnose
Zodra uw arts de aanwezigheid van een verzakte blaas bevestigt, moet u om een meer gedetailleerde diagnose vragen. Cystocèles zijn onderverdeeld in categorieën op basis van ernst. De beste behandelingskuur hangt af van het soort cystocele dat u heeft en van de symptomen die het in uw leven veroorzaakt. Uw verzakte blaas kan in een van de volgende "graden" vallen:
- Graad 1 verzakkingen zijn mild. Als u een cystocele graad 1 heeft, daalt slechts een deel van uw blaas in uw vagina. U kunt milde symptomen vertonen zoals licht ongemak en urineverlies, maar sommige vrouwen vertonen geen symptomen. De behandeling kan bestaan uit Kegel-oefeningen, rust en het vermijden van zwaar tillen of spannen. Als u postmenopauzaal bent, is oestrogeenvervangende therapie ook een overweging.
- Graad 2 verzakkingen zijn matig. Als u een cystocele graad 2 heeft, daalt de hele blaas in de vagina. Het kan zo ver reiken dat het de vaginale opening raakt. Symptomen zoals ongemak en urine-incontinentie worden matig. Een operatie om de cystocele te herstellen kan gerechtvaardigd zijn, maar u kunt mogelijk voldoende verlichting van de symptomen krijgen met een vaginaal pessarium (een klein plastic of siliconen apparaatje dat u in uw vagina plaatst om de wanden op hun plaats te houden).
- Graad 3 verzakkingen zijn ernstig. Als u een cystocele graad 3 heeft, puilt een deel van de blaas daadwerkelijk door de vaginale opening. Symptomen zoals ongemak en urine-incontinentie worden ernstig. Cystocele-hersteloperatie en/of pessarium zoals bij een graad 2 cystocele is vereist.
- Graad 4 verzakkingen zijn voltooid. Als u een cystocele graad 4 heeft, daalt de hele blaas door de vaginale opening. In deze gevallen kunt u andere ernstige problemen krijgen, waaronder verzakkingen van de baarmoeder en het rectum.
Deel 4 van 4: Een verzakte blaas behandelen
Stap 1. Kijk of u behandeling nodig heeft
Een verzakte blaas graad 1 vereist meestal geen medische behandeling zolang het niet gepaard gaat met pijn of ongemak voor de patiënt. Neem contact op met uw arts of zij een medische behandeling of meer een afwachtende houding aanbeveelt. Als uw symptomen u niet erg storen, zal uw arts waarschijnlijk basisbehandelingen aanbevelen, waaronder Kegel-oefeningen en fysiotherapie.
- Houd er rekening mee dat uw arts u kan aanraden bepaalde activiteiten te staken, zoals gewichtheffen of andere activiteiten die uw bekkenspieren belasten. Toch is het nog steeds gezond om regelmatig te sporten.
- U moet ook weten dat hoe uw symptomen uw kwaliteit van leven beïnvloeden, een belangrijke factor is bij het beslissen over de behandeling. U kunt bijvoorbeeld een ernstige verzakking hebben, maar geen last hebben van uw symptomen. In dit geval kunt u met uw arts praten over minder ernstige behandelingsopties. Aan de andere kant kunt u een lichte verzakking hebben, maar de symptomen veroorzaken veel leed of ongemak. U kunt met uw arts praten over een agressievere aanpak.
Stap 2. Oefen Kegel-oefeningen
Kegel-oefeningen worden uitgevoerd door de spieren van je bekkenbodem samen te trekken (alsof je probeert de urinestroom te stoppen), ze een korte periode vast te houden en ze dan los te laten. Regelmatige uitvoering van deze oefeningen, waarvoor geen speciale apparatuur nodig is en die overal kan worden uitgevoerd (ook tijdens het wachten in de rij, aan een bureau of ontspannen op de bank), kan uw spieren versterken. In milde gevallen kunnen ze voorkomen dat uw verzakte blaas verder daalt. Kegel-oefeningen uitvoeren:
- Trek de bekkenbodemspieren aan of span ze aan. Dit zijn de spieren die worden gebruikt om de urinestroom bij het plassen te stoppen.
- Houd de samentrekking vijf seconden vast en ontspan vervolgens vijf seconden.
- Werk eraan om de samentrekking tien seconden per keer vast te houden.
- Je doel is dagelijks drie tot vier sets van 10 herhalingen van de oefeningen
Stap 3. Gebruik een pessarium
Een pessarium is een klein, siliconen apparaatje dat, wanneer het in de vagina wordt ingebracht, de blaas (en andere bekkenorganen) op hun plaats houdt. Sommige zijn gemaakt om zelf in te voegen; andere moeten door een arts worden ingebracht. Pessaria zijn er in verschillende soorten en maten en een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg kan een vrouw helpen bij het kiezen van de meest comfortabele pasvorm.
- Pessaria kunnen ongemakkelijk zijn en sommige vrouwen hebben moeite om te voorkomen dat ze eruit vallen. Ze kunnen ook vaginale ulceratie veroorzaken (indien niet de juiste maat) en infectie (indien niet routinematig verwijderd en maandelijks schoongemaakt). U hebt waarschijnlijk een actuele oestrogeencrème nodig om schade aan uw vaginale wanden te voorkomen.
- Ondanks deze nadelen kan een pessarium een waardevol alternatief zijn, vooral als u een operatie wilt uitstellen of geen goede kandidaat bent voor een operatie. Praat met uw arts en weeg de voor- en nadelen voor uw specifieke geval af.
Stap 4. Probeer oestrogeenvervangende therapie
Omdat een verlaagd oestrogeengehalte zo vaak verantwoordelijk is voor verzwakte vaginale spieren, kan uw arts oestrogeentherapie voorstellen. Oestrogeen kan worden voorgeschreven als een pil, vaginale crème of ring die in de vagina wordt ingebracht om zwakke bekkenbodemspieren te versterken. De crème trekt niet zo goed in en is dus het sterkst op het gebied waar hij wordt aangebracht.
Oestrogeentherapie heeft risico's. Vrouwen met bepaalde soorten kanker mogen geen oestrogeen gebruiken en u dient de mogelijke gevaren en voordelen met uw arts te bespreken. Over het algemeen zijn lokale oestrogeenbehandelingen minder riskant dan orale, "systemische" oestrogeenbehandelingen
Stap 5. Onderga een operatie
Als andere behandelingen niet werken, of als uw cystocele erg ernstig is (graad 3 of 4), kan uw arts een operatie aanbevelen. Een operatie werkt bij de ene vrouw beter dan bij de andere. Als u bijvoorbeeld plannen heeft voor toekomstige kinderen, kunt u de operatie uitstellen tot nadat uw gezin compleet is om te voorkomen dat er na de bevalling opnieuw een verzakking optreedt. Oudere vrouwen kunnen ook hogere risico's hebben in verband met chirurgie.
- Een veel voorkomende chirurgische behandeling voor verzakking is vaginoplastiek. Een chirurg tilt uw blaas op zijn plaats en kan vervolgens uw vaginale spieren aanspannen en versterken om ervoor te zorgen dat alles blijft waar het hoort. Er zijn andere chirurgische procedures die overwogen moeten worden, en uw arts zal degene aanbevelen die volgens haar het beste is voor uw unieke situatie.
- Een chirurg zal de procedure en alle risico's en voordelen en mogelijke complicaties vóór de operatie uitleggen. Mogelijke complicaties zijn onder meer een UTI, incontinentie, bloeding, infectie en in sommige zeldzame gevallen schade aan de urineleider waarvoor een operatie nodig is om goed te herstellen. Het is ook mogelijk dat vrouwen irritatie of pijn ervaren tijdens geslachtsgemeenschap na de operatie als gevolg van een hechting of littekenweefsel in hen.
- Afhankelijk van de specifieke kenmerken van uw geval, heeft u mogelijk lokale, regionale of algemene anesthesie nodig. Veel vrouwen kunnen binnen één tot drie dagen na de operatie naar huis terugkeren en de meeste patiënten kunnen na ongeveer zes weken terugkeren naar hun normale activiteitenniveau.
- Als u ook een verzakte baarmoeder heeft, kan uw arts een hysterectomie aanbevelen om deze te verwijderen. Dit kan samen met de operatie gebeuren. Als de cystocele gepaard gaat met stress-urine-incontinentie, kan een gelijktijdige urethrale suspensieprocedure nodig zijn.
