Dengue wordt veroorzaakt door het denguevirus en wordt overgedragen door Aedes-muggen. Dengue komt veel voor in regio's in Zuidoost-Azië, de westelijke Stille Oceaan, Midden- en Zuid-Amerika en Afrika. Wonen in of reizen naar een van deze regio's, en vooral naar landelijke gebieden, verhoogt het risico om dengue te krijgen. Patiënten met knokkelkoorts vertonen gewoonlijk ernstige hoofdpijn, huiduitslag, gewrichtspijn en hoge koorts. Er zijn een aantal manieren om patiënten met dengue-infectie te verzorgen en te behandelen.
Stappen
Deel 1 van 3: Diagnose van dengue-infectie
Stap 1. Houd rekening met de incubatietijd
Het duurt ongeveer een week voordat de symptomen verschijnen nadat een persoon is geïnfecteerd. De symptomen van degenen die besmet zijn met dengue bepalen de ernst en het behandelplan.
Nadat u bent gebeten door een met dengue geïnfecteerde mug, verschijnen de symptomen meestal vier tot zeven dagen later. Deze symptomen duren over het algemeen ongeveer drie tot tien dagen
Stap 2. Overweeg of de persoon ernstige waarschuwingssignalen vertoont
Er zijn twee belangrijke classificaties van dengue: met en zonder waarschuwingssignalen.
- Dengue zonder waarschuwingssignalen wordt meestal geïdentificeerd door de aanwezigheid van koorts (40 graden Celsius/104 graden Fahrenheit) en twee of meer van de volgende symptomen: misselijkheid of braken; een uitslag die ervoor zorgt dat het gezicht rood wordt en rode vlekken ontstaan op armen, benen, borst en rug; lichaamspijn en pijn; laag aantal witte bloedcellen; zwelling van klieren in de nek en achter het oor.
- Dengue met waarschuwingssignalen wordt op dezelfde manier geclassificeerd als dengue zonder waarschuwingssignalen, maar patiënten in deze categorie vertoonden een of meer van de volgende symptomen: buikpijn; aanhoudend braken; vochtophoping in buik en longen; bloeden van tandvlees, ogen, neus; lethargie of rusteloosheid; vergrote lever.
- Dergelijke waarschuwingssignalen geven aan dat de dengue-infectie ernstig kan zijn en kan leiden tot geassocieerde bloedingen en orgaanfalen, of wat dengue hemorragische koorts (DHF) wordt genoemd. Als een of meer van de bovenstaande symptomen aanwezig zijn, kan de daaropvolgende 24-48 uur dengue-infectie dodelijk zijn zonder de juiste zorg in het ziekenhuis.
Stap 3. Bepaal of de patiënt ernstige dengue heeft
Ernstige dengue omvat symptomen van beide bovenstaande classificaties, samen met een van de volgende:
- Ernstige bloedingen of bloed in de urine
- Ernstige vochtophoping in buik, longen
- Verlies van bewustzijn
- Betrokkenheid van andere organen, zoals het hart, wat leidt tot verdere vochtophoping, lage druk, hoge hartslag
- Als een van deze symptomen aanwezig is, breng de persoon dan onmiddellijk naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis.
Stap 4. Bezoek het ziekenhuis voor een controle
Alle patiënten met ernstige dengue of dengue die zich presenteert met waarschuwingssignalen, moeten zo snel mogelijk naar het ziekenhuis gaan. Degenen die zich presenteren zonder waarschuwingssignalen, moeten ook het ziekenhuis bezoeken voor een grondige controle en bevestiging van de diagnose.
Stap 5. Bepaal waar de behandeling en zorg zal plaatsvinden
De behandeling kan zowel thuis als in het ziekenhuis plaatsvinden. Voor ernstige gevallen of gevallen die waarschuwingssignalen vertonen, moet dengue in het ziekenhuis worden behandeld.
- Thuiszorg is een optie enkel en alleen als de patiënt aan de volgende drie eisen voldoet: 1) er zijn geen waarschuwingssignalen aanwezig; 2) de patiënt kan oraal voldoende vocht verdragen; 3) de patiënt kan minstens om de zes uur plassen.
- Merk op dat er geen specifieke medicatie of remedie is voor dengue. De behandeling is vooral gericht op het behandelen van de symptomen van dengue.
Deel 2 van 3: Dengue thuis behandelen
Stap 1. Zorg voor een schone en muggenvrije omgeving
Bij de thuisbehandeling van denguepatiënten is het belangrijk om verder contact met muggen te voorkomen, omdat de infectie zich via muggen van persoon tot persoon kan verspreiden. Met andere woorden, het beheersen van muggen is de sleutel om te voorkomen dat anderen ziek worden.
- Gebruik thuis raam- en deurhorren om te voorkomen dat muggen binnenkomen.
- Gebruik muskietennetten tijdens het slapen.
- Draag kleding die de blootstelling van de huid aan muggen minimaliseert.
- Breng muggenspray aan op de onbedekte huid. Afweermiddelen zoals DEET, picaridine en olie van citroen-eucalyptus zijn effectief. Kinderen mogen geen insectenwerende middelen hanteren. Volwassenen moeten eerst insectenwerende middelen op hun eigen handen aanbrengen en deze op de huid van het kind smeren. Gebruik geen insectenwerende middelen bij kinderen jonger dan twee maanden.
- Voorkom het broeden van muggen door stilstaand water rond het huis af te voeren en waterreservoirs regelmatig schoon te maken.
Stap 2. Breng dagelijks denguepatiënten naar het ziekenhuis
Denguepatiënten moeten elke dag naar het ziekenhuis om hun koorts en bloedbeeld te laten beoordelen. Deze dagelijkse bezoeken moeten plaatsvinden zolang de patiënt koorts heeft van meer dan 37,5 graden Celsius (100 graden Fahrenheit). Deze controle in het ziekenhuis kan stoppen nadat er gedurende 48 uur geen koorts is geweest.
Stap 3. Zorg ervoor dat de patiënt voldoende bedrust krijgt
Laat de patiënt langzaam zijn eerdere activiteiten hervatten, vooral tijdens de lange herstelperiode.
Omdat dengue vaak aanzienlijke vermoeidheid en lethargie veroorzaakt, is het belangrijk dat patiënten voldoende rust krijgen en voorzichtig teruggaan naar hun dagelijkse routines
Stap 4. Geef de patiënt Acetaminophen/paracetamol (Tylenol®)
Dit medicijn helpt de koorts te behandelen. Geef één tablet van 325 tot 500 mg. In totaal kunnen op één dag vier tabletten aan de patiënt worden gegeven.
Geef de patiënt geen aspirine, ibuprofen of andere niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen. Deze kunnen het risico op bloedingen verhogen bij mensen met dengue
Stap 5. Moedig de patiënt aan om veel te drinken
Patiënten moeten worden aangemoedigd om water, vruchtensap en orale rehydratieoplossingen te drinken om uitdroging door koorts of braken te voorkomen.
- Voldoende vochtinname verkleint de kans dat een patiënt met dengue in het ziekenhuis moet worden opgenomen.
- Mannen en vrouwen (leeftijd 19 tot 30 jaar) moeten ernaar streven om respectievelijk drie liter en 2,7 liter water per dag te drinken. Jongens en meisjes zouden respectievelijk 2,7 en 2,2 liter water per dag moeten hebben. Voor zuigelingen is de inname 0,7-0,8 liter/dag.
- Je kunt ook een sap maken met papajabladeren voor denguepatiënten. Van papajabladextract is gemeld dat het het aantal bloedplaatjes bij denguepatiënten verhoogt, hoewel er nog geen stevig klinisch onderzoek is om dit te ondersteunen.
Stap 6. Houd dagelijks de symptomen bij
Door een dagelijkse registratie bij te houden, kunt u eventuele verergering van de symptomen waarnemen. Het is belangrijk om kinderen en baby's nauwlettend in de gaten te houden, omdat ze meer kans hebben op het ontwikkelen van ernstigere gevallen van dengue. Maak duidelijke aantekeningen over het volgende:
- De temperatuur van de patiënt. Aangezien de temperatuur gedurende de dag varieert, verdient het de voorkeur om deze dagelijks op hetzelfde tijdstip te registreren. Dit maakt uw dagelijkse meting betrouwbaar en valide.
- Vloeistofinname. Vraag de patiënt telkens uit dezelfde beker te drinken; dit maakt het voor u gemakkelijker om het totale verbruikte volume te onthouden en bij te houden.
- Urine uitgang. Vraag de patiënt om in een container te plassen. Meet en noteer elke keer de hoeveelheid urine. Deze containers worden veel gebruikt in ziekenhuizen om 24-uurs urineproductie te meten. U krijgt er een of kunt u hierover informeren in het ziekenhuis.
Stap 7. Breng de patiënte naar het ziekenhuis als haar symptomen verergeren
Ga onmiddellijk naar het ziekenhuis als de patiënt een van de volgende symptomen vertoont:
- Hoge koorts
- Ernstige buikpijn
- Aanhoudend braken
- Koude en klamme ledematen (kan te wijten zijn aan uitdroging of bloedverlies)
- Lethargie
- Verwarring (als gevolg van slechte wateropname of bloedverlies)
- Niet regelmatig kunnen plassen (minstens elke 6 uur)
- Bloeding (vaginaal en/of bloeding, bloeding uit neus, ogen of tandvlees, rode vlekken of vlekken op de huid)
- Moeite met ademhalen (door vochtophoping in de longen)
Deel 3 van 3: Dengue in het ziekenhuis behandelen
Stap 1. Dien intraveneuze vloeistoffen toe
Om ernstige gevallen van knokkelkoorts in een ziekenhuis te behandelen, zullen artsen beginnen met het inbrengen van intraveneuze (IV) vloeistoffen en elektrolyten (zouten) in het lichaam van de patiënt. Deze behandeling vervangt de vloeistoffen die verloren zijn gegaan door braken of diarree. Deze stap wordt alleen genomen als de patiënt niet in staat is om oraal vocht in te nemen (bijvoorbeeld vanwege ernstig braken) of in shock is.
- Intraveneus betekent "in een ader". Met andere woorden, vloeibare stoffen worden rechtstreeks via een injectiespuit of een intraveneuze katheter in een van de aderen van de patiënt geïnfuseerd.
- De aanbevolen eerstelijns IV-vloeistof is kristalloïden (0,9% zoutoplossing).
- Artsen zullen de vochtinname van de patiënt via IV volgen vanwege nieuwere richtlijnen die een voorzichtigere inname van IV-vloeistoffen aanbevelen dan in het verleden. Dit komt omdat overhydratatie nadelige effecten kan veroorzaken, waaronder intravasculaire vloeistofoverbelasting of een overstroming van de haarvaten. Om deze reden zullen artsen in de meeste gevallen vloeistof in stappen toedienen in plaats van een constante stroom.
Stap 2. Doe een bloedtransfusie
In meer gevorderde en ernstige gevallen van dengue moeten artsen mogelijk een transfusie uitvoeren om verloren bloed te vervangen. Dit is vaak de vereiste behandeling voor patiënten bij wie dengue is geëscaleerd tot DHF.
Een transfusie kan inhouden dat vers bloed in het systeem van de patiënt wordt gebracht of alleen bloedplaatjes, die delen van het bloed zijn die de bloedstolling helpen en die kleiner zijn dan rode of witte bloedcellen
Stap 3. Dien injecties met corticosteroïden toe
Corticosteroïden zijn door de mens gemaakte medicijnen die sterk lijken op cortisol, een hormoon dat van nature door uw bijnieren wordt aangemaakt. Deze medicijnen werken door ontstekingen te verminderen en de activiteit van het immuunsysteem te verminderen.
