Eiwit in de urine is nooit normaal (wanneer de niveaus hoger zijn dan 150 mg per dag, wanneer uw arts u zal vertellen dat u abnormale eiwitniveaus in uw urine heeft). Er zijn momenten waarop u slechts tijdelijk een verhoogd eiwitgehalte heeft en het kan vanzelf verdwijnen; als het probleem echter aanhoudt of bijzonder ernstig is, moet u medische hulp zoeken. Eiwit in de urine is vaak een teken van een onderliggende nierziekte of van andere medische problemen als het langer dan een paar dagen aanhoudt.
Stappen
Deel 1 van 2: Lifestyle en medische behandelingen proberen
Stap 1. Neem maatregelen om uw bloeddruk te verlagen
Leefstijlstrategieën om uw bloeddruk te verlagen zijn onder meer:
- Het verminderen van het zout in uw dieet. Om dit te doen, vermijd overtollig keukenzout op voedsel dat thuis wordt bereid. Misschien nog belangrijker, vermijd te vaak uit eten te gaan of te veel bewerkte voedingsmiddelen te consumeren, aangezien bekend is dat deze veel zout bevatten (gemiddeld aanzienlijk meer dan thuis bereide voedingsmiddelen).
- Bezuinigen op cholesterol. De opbouw van cholesterol draagt bij aan de vorming van plaques in uw bloedvaten, wat op zijn beurt leidt tot een verhoogde bloeddruk. Vraag uw arts om bloedonderzoek om uw vet- en cholesterolgehalte te meten om te zien of dit een deel van uw dieet is dat verbetering kan gebruiken.
Opmerking:
Verhoogde bloeddruk legt veel druk op de nieren, en aangezien aanhoudende proteïnurie (verhoogd eiwitgehalte in de urine) bijna altijd verband houdt met een probleem in de nieren, kan het verlagen van uw bloeddruk het probleem aanzienlijk helpen.
Stap 2. Kies voor bloeddrukmedicatie
In wezen krijgt iedereen bij wie een bepaalde mate van nierziekte of nierfunctiestoornis is vastgesteld (de belangrijkste redenen voor aanhoudend verhoogd eiwit in de urine) bloeddrukmedicatie van zijn arts. In het bijzonder is de ideale voor artsen om voor te schrijven een "ACE-remmer" (een angiotensine-converterende enzymremmer). Voorbeelden zijn Ramipril, Captopril en Lisinopril. Het voordeel van deze specifieke klasse bloeddrukmedicatie is dat het een bijkomend voordeel (en een "beschermend effect") voor uw nieren heeft.
- Vraag uw arts om een recept voor dit medicijn als u het nog niet gebruikt.
- In ernstigere gevallen van nierziekte heeft u mogelijk meer dan één bloeddrukmedicatie nodig.
Stap 3. Vraag uw arts naar andere medische behandelingen
Als u bijvoorbeeld een onderliggende auto-immuunziekte heeft die nierproblemen veroorzaakt (en dus eiwit in uw urine), heeft u mogelijk medicijnen nodig om uw immuunsysteem te onderdrukken. Als uw nierproblemen (en proteïnurie) complicaties van diabetes zijn, heeft u mogelijk medicijnen nodig zoals metformine of insuline om uw bloedsuikerspiegel beter onder controle te krijgen. Er zijn veel mogelijke diagnoses die kunnen leiden tot nierproblemen en resulterende proteïnurie, dus spreek met uw arts om de beste medische behandeling voor uw specifieke geval te vinden.
Deel 2 van 2: De oorzaak evalueren
Stap 1. Stel de oorzaak vast
Het is belangrijk om te begrijpen dat de enige manier om eiwit in uw urine te verminderen (of te behandelen) is door de onderliggende oorzaak te diagnosticeren. Dit komt omdat eiwit in de urine geen diagnose op zich is; het is eerder een symptoom dat aangeeft dat er iets anders aan de hand is. Alleen bij het diagnosticeren en behandelen van dat "iets anders" kan het verhoogde eiwitgehalte zelf het beste worden aangepakt en aangepakt.
Stap 2. Bepaal welk type "proteïnurie" (verhoogd eiwit in de urine) u ervaart
Er zijn drie soorten proteïnurie, en het goede nieuws is dat twee van de drie geen behandeling nodig hebben en meestal vanzelf verdwijnen, met de tijd. Het derde type vereist echter een uitgebreider medisch onderzoek om de onderliggende oorzaak te bepalen. De drie soorten zijn:
-
Voorbijgaande proteïnurie.
Dit is wanneer een urinetest een verhoogd eiwitgehalte aan het licht brengt bij één meting, maar het niveau vanzelf afneemt en uiteindelijk weer normaal wordt bij volgende metingen. Voorbijgaande proteïnurie is normaal gesproken gerelateerd aan acute stress, zoals een ziekte die koorts veroorzaakt, of meer beweging dan normaal (zoals trainen voor een marathon). Zodra de stress voorbij is, of je lichaam zich eraan aanpast, zouden je eiwitniveaus ook weer normaal moeten worden.
-
Orthostatische proteïnurie.
Dit is wanneer de abnormale eiwitniveaus verband houden met houdingsveranderingen (staan versus zitten versus liggen). Het komt niet vaak voor en komt vaker voor bij adolescenten; indien aanwezig, hoeft het niet te worden behandeld en verdwijnt het bijna altijd vanzelf op volwassen leeftijd.
-
Aanhoudende proteïnurie.
Dit is wanneer het eiwitgehalte in uw urine verhoogd blijft bij herhaalde tests. Het is indicatief voor een onderliggend probleem, zoals een nierziekte, diabetes, auto-immuunziekte of een andere medische aandoening. Het vereist een reeks tests voor diagnostische doeleinden, evenals voor medische behandeling.
Stap 3. Evalueer eventuele tijdelijke spanningen die u ervaart
Zoals eerder vermeld, als u momenteel koorts heeft, meer beweegt dan normaal, of lijdt aan andere acute stressoren in uw leven, kan het eiwitgehalte in uw urine tijdelijk worden verhoogd als gevolg van deze stress. De sleutel hier is om uw arts een paar dagen later opnieuw te raadplegen voor een herhaalde urinetest (en een herhalingsmeting), waarna hij of zij kan bevestigen dat uw eiwitniveaus zijn afgenomen en/of hopelijk weer normaal zijn. Als u last heeft van "voorbijgaande proteïnurie", is het goede nieuws dat u niets hoeft te doen om het te behandelen, en uw niveaus zullen binnen een paar dagen tot een paar weken vanzelf weer normaal worden.
Houd er rekening mee dat als u een "acute stressfactor" ervaart (zoals koorts, lichaamsbeweging of iets anders), u toch uw arts moet raadplegen voor herhaalde urinetests om te bevestigen dat er niets ernstigers aan de hand is
Stap 4. Vraag herhaald urineonderzoek aan
Het is essentieel om herhaalde urinetests te verkrijgen. Dit komt omdat het belangrijk is om een reeks metingen van het eiwit in uw urine te doen, om te zien hoe het evolueert en of het vanzelf verbetert. Uw arts kan u een urinetest aanbieden om te doen in de wasruimte van zijn of haar kliniek, of hij of zij kan u vragen om het mee naar huis te nemen en terug te brengen naar het laboratorium zodra u het urinemonster heeft verzameld. Houd er rekening mee dat als u uw urine thuis bewaart, deze koel in de koelkast moet worden bewaard totdat u deze naar het laboratorium kunt brengen voor formele analyse.
Stap 5. Laat bloedonderzoek doen
Aanvullende diagnostische tests die uw arts kan uitvoeren, zijn onder meer bloedonderzoek, vooral als hij of zij vermoedt dat u een onderliggende nierziekte of andere gezondheidsproblemen heeft. Als uw arts bloedonderzoek laat doen, zal hij of zij waarschijnlijk de BUN (bloedureumstikstof) en de creatinine meten. Beide zijn nierfunctietesten, die uw arts waardevolle informatie verschaffen over de gezondheid van uw nieren.
- Uw arts kan ook andere bloedonderzoeken laten uitvoeren, zoals HbA1c (een diabetestest), of auto-immuunantilichamen als hij of zij een onderliggende auto-immuunziekte vermoedt.
- Het hangt allemaal af van uw medische geschiedenis en de medische aandoeningen waarvan uw arts denkt dat u het meeste risico loopt.
Stap 6. Krijg een nierbiopsie
In sommige gevallen is ook een nierbiopsie nodig als nader onderzoek om de oorzaak van het eiwit in uw urine te achterhalen. Dit is zeldzamer; het kan echter nodig zijn als uw arts de oorzaak niet anders kan bepalen.
Stap 7. Houd er rekening mee dat eiwit in de urine tijdens de zwangerschap een andere zaak is
Als u momenteel zwanger bent en verhoogde eiwitniveaus heeft, kan dit te wijten zijn aan een aandoening die pre-eclampsie wordt genoemd. Bekijk Hoe om te gaan met pre-eclampsie voor meer informatie over pre-eclampsie en verhoogde eiwitniveaus in uw urine tijdens de zwangerschap.
