Een behandelplan voor de geestelijke gezondheid is een document waarin de huidige geestelijke gezondheidsproblemen van een cliënt worden beschreven en de doelen en strategieën worden uiteengezet die de cliënt zullen helpen bij het overwinnen van geestelijke gezondheidsproblemen. Om de informatie te verkrijgen die nodig is om een behandelplan op te stellen, moet een geestelijke gezondheidswerker de cliënt interviewen. De informatie die tijdens het interview wordt verzameld, wordt gebruikt om het behandelplan te schrijven.
Stappen
Deel 1 van 3: Een beoordeling van de geestelijke gezondheid uitvoeren
Stap 1. Verzamel informatie
Een psychologische evaluatie is een feitenverzamelingssessie waarin een geestelijke gezondheidswerker (adviseur, therapeut, maatschappelijk werker, psycholoog of psychiater) een cliënt interviewt over huidige psychologische problemen, geestelijke gezondheidsproblemen uit het verleden, familiegeschiedenis en huidige en vroegere sociale problemen met werk, school en relaties. Een psychosociale evaluatie kan ook eerdere en huidige problemen met middelenmisbruik onderzoeken, evenals eventuele psychiatrische medicijnen die de cliënt heeft gebruikt of momenteel gebruikt.
- De geestelijke gezondheidswerker kan tijdens het evaluatieproces ook de medische en geestelijke gezondheidsdossiers van een cliënt raadplegen. Zorg ervoor dat de juiste vrijgaven van informatie (ROI-documenten) zijn ondertekend.
- Zorg ervoor dat u ook de grenzen aan vertrouwelijkheid goed uitlegt. Vertel de cliënt dat waar u over praat vertrouwelijk is, maar de uitzonderingen zijn als de cliënt van plan is zichzelf of iemand anders iets aan te doen, of zich bewust is van misbruik in de gemeenschap.
- Wees bereid om de evaluatie stop te zetten als blijkt dat de cliënt in een crisis verkeert. Als de cliënt bijvoorbeeld zelfmoord- of moordgedachten heeft, moet u onmiddellijk schakelen en de procedures voor crisisinterventie volgen.
Stap 2. Volg de onderdelen van de evaluatie
De meeste instellingen voor geestelijke gezondheidszorg bieden de geestelijke gezondheidswerker een evaluatiesjabloon of formulier om tijdens het interview in te vullen. Een voorbeeld van secties voor een beoordeling van de geestelijke gezondheid zijn (in volgorde):
-
Reden van doorverwijzing
- Waarom komt de cliënt in behandeling?
- Hoe werd hij doorverwezen?
-
Huidige symptomen en gedrag
Depressieve stemming, angst, verandering in eetlust, slaapstoornissen, enz
-
Geschiedenis van het probleem
- Wanneer is het probleem begonnen?
- Wat is de intensiteit/frequentie/duur van het probleem?
- Welke pogingen zijn er ondernomen om het probleem op te lossen, indien van toepassing?
-
Beperkingen in het functioneren van het leven
Problemen met thuis, school, werk, relaties
-
Psychologische/psychiatrische geschiedenis
Zoals eerdere behandelingen, ziekenhuisopnames, etc
-
Huidige risico's en veiligheidsproblemen
- Gedachten om zichzelf of anderen te schaden.
- Als de patiënt deze zorgen kenbaar maakt, stop dan met de beoordeling en volg de procedures voor crisisinterventie.
-
Huidige en eerdere medicatie, psychiatrisch of medisch
Vermeld de naam van het medicijn, het doseringsniveau, de tijd dat de cliënt het medicijn gebruikt en of hij het gebruikt zoals voorgeschreven
-
Huidig middelengebruik en geschiedenis van middelengebruik
Misbruik of gebruik van alcohol en andere drugs
-
Gezinssituatie
- Sociaal-economisch niveau
- Beroepen van ouders
- Burgerlijke staat van de ouder (getrouwd/gescheiden/gescheiden)
- Culturele achtergrond
- Emotionele/medische geschiedenis
- Familie relaties
-
Persoonlijke geschiedenis
- Kindertijd - ontwikkelingsmijlpalen, hoeveelheid contact met ouders, zindelijkheidstraining, vroege medische geschiedenis
- Vroege en middelbare kinderjaren - aanpassing aan school, academische prestaties, relaties met leeftijdsgenoten, hobby's/activiteiten/interesses
- Adolescentie - vroege dating, reactie op puberteit, aanwezigheid van buitensporig gedrag
- Vroege en middelbare volwassenheid - carrière/beroep, tevredenheid met levensdoelen, interpersoonlijke relaties, huwelijk, economische stabiliteit, medische/emotionele geschiedenis, relatie met ouders
- Late volwassenheid - medische geschiedenis, reactie op afnemende vermogens, economische stabiliteit
-
Mentale status
Verzorging en hygiëne, spraak, stemming, affect, enz
-
Diversen
Zelfconcept (leuk/niet leuk), gelukkigste/treurigste herinnering, angsten, vroegste herinnering, opmerkelijke/terugkerende dromen
-
Samenvatting en klinische indruk
Een korte samenvatting van de problemen en symptomen van de cliënt moet in verhalende vorm worden geschreven. In dit gedeelte kan de hulpverlener observaties opnemen over hoe de patiënt eruitzag en handelde tijdens de evaluatie
-
Diagnose
Gebruik de verzamelde informatie om een (DSM-V of beschrijvende) diagnose te stellen
-
Aanbevelingen
Therapie, verwijzing naar psychiater, medicamenteuze behandeling, etc. Dit moet worden geleid door de diagnose en klinische indruk. Een effectief behandelplan leidt tot ontslag
Stap 3. Let op gedragsobservaties
De counselor zal een mini-mental-status-examen (MMSE) uitvoeren, waarbij het fysieke uiterlijk van de cliënt en zijn of haar interacties met het personeel en andere cliënten in de faciliteit worden geobserveerd. De therapeut zal ook een beslissing nemen over de stemming van de cliënt (verdrietig, boos, onverschillig) en affect (de emotionele presentatie van de cliënt, die kan variëren van expansief, veel emotie tonend, tot vlak, geen emotie tonen). Deze observaties helpen de hulpverlener bij het stellen van een diagnose en het schrijven van een passend behandelplan. Voorbeelden van onderwerpen die op het mentale status-examen moeten worden behandeld, zijn onder meer:
- Verzorging en hygiëne (schoon of slordig)
- Oogcontact (vermijden, weinig, geen of normaal)
- Motorische activiteit (kalm, rusteloos, stijf of geagiteerd)
- Spraak (zacht, luid, onder druk, onduidelijk)
- Interactionele stijl (dramatisch, gevoelig, coöperatief, gek)
- Oriëntatie (weet de persoon de tijd, datum en situatie waarin hij zich bevindt)
- Intellectueel functioneren (onaangetast, gehandicapt)
- Geheugen (onaangetast, aangetast)
- Stemming (euthymisch, prikkelbaar, betraand, angstig, depressief)
- Affect (gepast, labiel, afgestompt, plat)
- Perceptuele stoornissen (hallucinaties)
- Verstoringen in het denkproces (concentratie, oordeel, inzicht)
- Stoornissen in gedachteninhoud (wanen, obsessies, zelfmoordgedachten)
- Gedragsstoornissen (agressie, impulscontrole, veeleisend)
Stap 4. Stel een diagnose
De diagnose is het grootste probleem. Soms heeft een cliënt meerdere diagnoses, zoals zowel depressieve stoornis als alcoholgebruik. Alle diagnoses moeten worden gesteld voordat een behandelplan kan worden voltooid.
- Een diagnose wordt gekozen op basis van de symptomen van de cliënt en hoe deze passen bij de criteria die zijn uiteengezet in de DSM. De DSM is het diagnostische classificatiesysteem van de American Psychiatric Association (APA). Gebruik de meest recente versie van de diagnostische en statistische handleiding (DSM-5) om de juiste diagnose te vinden.
- Als je geen DSM-5 hebt, leen er dan een van een leidinggevende of collega. Vertrouw niet op online bronnen voor een juiste diagnose.
- Gebruik de belangrijkste symptomen die de cliënt ervaart om tot een diagnose te komen.
- Als u twijfelt over de diagnose of als u deskundige hulp nodig heeft, neem dan contact op met uw klinische supervisor of raadpleeg een ervaren arts.
Deel 2 van 3: Doelen ontwikkelen
Stap 1. Identificeer mogelijke doelen
Nadat u de eerste beoordeling hebt voltooid en een diagnose hebt gesteld, wilt u nadenken over welke interventies en doelen u mogelijk wilt stellen voor de behandeling. Meestal hebben cliënten wat hulp nodig bij het bepalen van hun doelen, dus het helpt als u voorbereid bent voordat u het gesprek met uw cliënt voert.
- Als uw cliënt bijvoorbeeld een depressieve stoornis heeft, zal een waarschijnlijk doel zijn om de symptomen van MDD te verminderen.
- Denk na over mogelijke doelen voor de symptomen die de cliënt ervaart. Misschien heeft uw cliënt slapeloosheid, een depressieve stemming en recente gewichtstoename (alle mogelijke symptomen van MDD). Voor elk van deze prominente onderwerpen zou je een apart doel kunnen stellen.
Stap 2. Bedenk interventies
De interventies zijn het vlees van verandering in therapie. Uw therapeutische interventies zullen uiteindelijk verandering bij uw cliënt oproepen.
- Identificeer soorten behandelingen of interventies die u zou kunnen gebruiken, zoals: activiteitenplanning, cognitieve gedragstherapie en cognitieve herstructurering, gedragsexperimenten, huiswerk toewijzen en copingvaardigheden aanleren, zoals ontspanningstechnieken, mindfulness en aarding.
- Zorg ervoor dat je je houdt aan wat je weet. Een deel van het zijn van een ethisch therapeut gaat over doen waar je bekwaam in bent, zodat je de cliënt geen schade berokkent. Probeer geen therapie waar u niet in bent opgeleid, tenzij u voldoende klinisch toezicht heeft onder een deskundige.
- Als je een beginner bent, probeer dan een model of werkboek te gebruiken in het type therapie dat je kiest. Dit kan je helpen om op koers te blijven.
Stap 3. Bespreek doelen met de cliënt
Nadat de eerste beoordeling is uitgevoerd, zullen de therapeut en de cliënt samenwerken om passende doelen voor de behandeling te creëren. Dit gesprek moet plaatsvinden voordat het behandelplan wordt gemaakt.
- Een behandelplan moet directe input van de cliënt bevatten. De hulpverlener en cliënt bepalen samen welke doelen in het behandelplan moeten worden opgenomen en welke strategieën worden gebruikt om deze te bereiken.
- Vraag de cliënt waar hij in de behandeling aan zou willen werken. Hij kan iets zeggen als: "Ik wil me minder depressief voelen." Vervolgens kunt u suggesties doen over welke doelen nuttig kunnen zijn om zijn symptomen van depressie te verminderen (zoals CGT).
-
Probeer een online formulier te gebruiken om doelen te maken. Deze vragen kunt u aan uw klant stellen:
- Wat is een doel dat je hebt voor therapie? Wat zou je graag anders willen?
- Welke stappen kunt u ondernemen om dit voor elkaar te krijgen? Bied suggesties en ideeën als de klant vastloopt.
- Op een schaal van nul tot tien, waarbij nul helemaal niet is bereikt en tien helemaal is bereikt, hoe ver staat u op de schaal met betrekking tot dit doel? Dit helpt om de doelen meetbaar te maken.
Stap 4. Maak concrete doelen voor de behandeling
Doelen voor de behandeling zijn de drijfveren van de therapie. De doelen vormen ook een groot onderdeel van het behandelplan. Probeer een SMART-doelenbenadering te gebruiken:
- Sspecifiek – Wees zo duidelijk mogelijk, zoals het verminderen van de ernst van een depressie of het verminderen van nachten met slapeloosheid.
- mmeetbaar – Hoe weet je wanneer je je doel hebt bereikt? Zorg ervoor dat het kwantificeerbaar is, zoals het verminderen van depressie van 9/10 ernst tot 6/10. Een andere optie zou zijn om slapeloosheid te verminderen van drie nachten per week naar één nacht per week.
- EENhaalbaar – Zorg ervoor dat de doelen haalbaar zijn en niet te hoog. Het kan bijvoorbeeld een moeilijk doel zijn om in korte tijd slapeloosheid te verminderen van zeven nachten per week naar nul nachten per week. Overweeg om het te veranderen naar vier avonden per week. Als je er dan vier hebt bereikt, kun je een nieuw doel van nul maken.
- Realistic en Resourced - Is dit haalbaar met de middelen die je hebt? Zijn er nog andere middelen die u nodig heeft voordat u uw doel kunt bereiken of om u te helpen uw doel te bereiken? Hoe kunt u toegang krijgen tot deze bronnen?
- time-limited – Stel een tijdslimiet in voor elk doel, zoals drie maanden of zes maanden.
- Een volledig uitgewerkt doel zou er als volgt uit kunnen zien: Cliënt zal in de komende drie maanden slapeloosheid verminderen van drie nachten per week naar één nacht per week.
Deel 3 van 3: Het behandelplan maken
Stap 1. Leg de onderdelen van het behandelplan vast
Het behandelplan bestaat uit de doelen die de hulpverlener en therapeut hebben vastgesteld. Veel faciliteiten hebben een behandelplansjabloon of -formulier dat de counselor invult. Een deel van het formulier kan vereisen dat de hulpverlener vakjes aanvinkt die de symptomen van de cliënt beschrijven. Een basis behandelplan bevat de volgende informatie:
- Naam cliënt en diagnose.
- Lange termijn doel (zoals een cliënt die zegt: "Ik wil van mijn depressie af.")
- Korte termijn doelen of doelstellingen (De cliënt zal de ernst van de depressie binnen zes maanden verminderen van 8/10 naar 5/10). Een goed behandelplan heeft minimaal drie doelen.
- Klinische interventies/Type diensten (individuele therapie, groepstherapie, cognitieve gedragstherapie, enz.)
- Klantbetrokkenheid (wat de cliënt zegt te doen, zoals één keer per week therapie volgen, huiswerkopdrachten voor therapie voltooien en copingvaardigheden oefenen die tijdens de behandeling zijn geleerd)
- Data en handtekeningen van therapeut en cliënt
Stap 2. Noteer de doelen
Je doelen moeten zo duidelijk en beknopt mogelijk zijn. Onthoud het SMART-doelenplan en maak elk doel specifiek, meetbaar, haalbaar, realistisch en tijdgebonden.
Het formulier kan ervoor zorgen dat u elk doel afzonderlijk vastlegt, samen met de interventies die u voor dat doel zult gebruiken, en vervolgens wat de cliënt ermee instemt te doen
Stap 3. Spreek specifieke interventies uit die u gaat gebruiken
De counselor zal de behandelstrategieën opnemen waarmee de cliënt heeft ingestemd. De vorm van therapie die zal worden gebruikt om deze doelen te bereiken, kan hier worden aangegeven, zoals individuele of gezinstherapie, behandeling van middelenmisbruik en medicatiebeheer.
Stap 4. Onderteken het behandelplan
Zowel de cliënt als de hulpverlener ondertekenen het behandelplan om aan te tonen dat er overeenstemming is over de aandachtspunten in de behandeling.
- Zorg ervoor dat u dit doet zodra u het behandelplan heeft afgerond. U wilt dat de data op het formulier correct zijn en u wilt laten zien dat uw cliënt akkoord gaat met de doelen van het behandelplan.
- Als u het behandelplan niet ondertekend krijgt, mogen verzekeringsmaatschappijen de verleende diensten niet betalen.
Stap 5. Evalueer en verbeter indien nodig
Er wordt van u verwacht dat u doelen voltooit en nieuwe maakt naarmate de cliënt vordert in de behandeling. Het behandelplan moet datums in de toekomst bevatten waarop de cliënt en de hulpverlener de voortgang van de cliënt zullen beoordelen. Beslissingen om het huidige behandelplan voort te zetten of om wijzigingen aan te brengen zullen op dat moment worden genomen.
