Distributieve shock is wanneer een afwijking van de kleine bloedvaten leidt tot een onjuiste verdeling van bloed door het lichaam. Dit kan levensbedreigende tekenen van shock en een verminderde toevoer van zuurstof naar de vitale organen van het lichaam veroorzaken. Om distributieve shock te herkennen, moet u de algemene tekenen en symptomen van shock kennen waar u op moet letten. U moet ook weten wat in het bijzonder distributieve shock kan veroorzaken (in tegenstelling tot andere vormen van shock). Het bepalen van de onderliggende oorzaak van distributieve shock is de sleutel om deze effectief te beheersen en om de beste kansen te hebben om het leven van de persoon te redden. Als u zich zorgen maakt dat u of iemand anders tekenen van distributieve shock vertoont, ga dan onmiddellijk naar de eerste hulp.
Stappen
Deel 1 van 3: De symptomen beoordelen
Stap 1. Controleer op een verhoogde hartslag
Alle soorten schokken, inclusief distributieve shock, zijn doorgaans aanwezig met een sneller dan normale hartslag (meer dan 100 slagen per minuut). Je kunt iemands polsslag nemen, of met een stethoscoop naar hun hart luisteren, om hun hartslag te bepalen.
- Als u bij distributieve shock de pols voelt aan de ledematen van de persoon (polsen en/of enkels), voelt u waarschijnlijk een "begrenzende pols".
- Een begrenzende puls is een sterkere, krachtigere puls dan normaal.
- Het is te wijten aan het toegenomen totale bloedvolume bij distributieve shock, van de vaatverwijdende effecten die optreden bij sepsis of anafylaxie (onder andere).
- De begrenzende pols kan vroeg worden gevoeld, maar naarmate de schok vordert, zal de pols zwak of afwezig worden in de extremiteiten.
Stap 2. Observeer een verhoogde ademhalingsfrequentie
Naast een verhoogde hartslag, zijn alle soorten schokken ook typisch aanwezig bij snelle ademhaling. Dit komt omdat het fundamentele probleem bij shock het gebrek aan zuurstoftoevoer naar de vitale organen van het lichaam is. Daarom probeert het lichaam het gebrek aan zuurstof te compenseren door sneller te ademen.
Meer dan 20 ademhalingen per minuut wordt beschouwd als een verhoogde ademhalingsfrequentie
Stap 3. Voel voor warme ledematen
Specifiek bij distributieve shock (waaronder septische shock) zullen de ledematen (handen en voeten) van een persoon doorgaans warmer zijn dan normaal. Dit komt omdat distributieve shock, misschien contra-intuïtief, presenteert met meer bloed dan normaal in de bloedsomloop; het bloed wordt echter op ongepaste wijze door het lichaam "verdeeld", wat leidt tot onvoldoende circulatie naar de vitale organen en een overmatige bloedstroom naar de ledematen en naar delen van het lichaam die het niet nodig hebben.
Stap 4. Merk minder plassen op
In shock, omdat het lichaam een gebrek aan effectieve bloedstroom en zuurstofvoorziening waarneemt, zal het proberen vocht vast te houden. Als gevolg hiervan zal de urineproductie afnemen, wat leidt tot onregelmatig urineren.
Stap 5. Evalueer op koorts
Omdat infectie ("sepsis") de belangrijkste oorzaak is van distributieve shock, is het van cruciaal belang om te testen op de aanwezigheid van koorts. Een temperatuur hoger dan 38 graden Celsius (100,4 graden Fahrenheit) kan wijzen op een infectie.
Een temperatuur lager dan 36 graden Celsius (96,8 graden Fahrenheit) is ook een punt van zorg, omdat het lichaam soms een verlaagde temperatuur kan vertonen in plaats van koorts
Stap 6. Zoek naar tekenen van verwarring
Shock presenteert zich meestal met verwarring en vaak met een verlaagd bewustzijnsniveau. Dit komt door de verminderde effectiviteit van de bloedstroom en oxygenatie door het hele lichaam. In meer ernstige gevallen kan de persoon zelfs bewusteloos zijn.
Stap 7. Meet de bloeddruk
Bij shock is de bloeddruk lager dan normaal. Het is meestal lager dan 90 mm Hg systolisch, en het kan zelfs ondetecteerbaar zijn. Bij distributieve shock, hoewel er meer bloed dan normaal naar de ledematen (de armen en benen) wordt geleid, zijn de bloedvaten verwijd en als zodanig is de bloeddrukmeting nog steeds laag.
Deel 2 van 3: De medische geschiedenis van de patiënt beoordelen
Stap 1. Noteer een infectie voorafgaand aan het begin van de shock
De belangrijkste reden voor iemand om in distributieve shock te gaan, is te wijten aan een infectie die erger wordt en zich naar de bloedbaan verspreidt ("sepsis" genoemd). Vraag daarom naar recente of huidige infecties als u distributieve shock probeert te herkennen.
De meest voorkomende infecties die tot shock kunnen leiden, zijn longontstekingen, urogenitale infecties en buikinfecties
Stap 2. Overweeg de mogelijkheid van anafylaxie
Een andere reden voor iemand om in distributieve shock te gaan, is te wijten aan anafylaxie - een systemische allergische reactie, die kan optreden als reactie op een bijensteek of een andere allergie. Mensen dragen vaak een "epipen" (epinefrine-pen) als ze gediagnosticeerd zijn met allergieën die kunnen leiden tot anafylaxie en/of distributieve shock. Informeer of er blootstelling was aan een activerend allergeen vóór het begin van de shock.
Stap 3. Onderzoek naar andere veelvoorkomende oorzaken van distributieve shock
Andere veelvoorkomende oorzaken van distributieve shock zijn onder meer "SIRS" (systemisch inflammatoir responssyndroom), pancreatitis, nierproblemen ("Addison-crisis" genoemd), brandwonden, toxisch shocksyndroom (het meest voorkomend bij menstruerende vrouwen die te lang een tampon hebben laten zitten). lang) en "neurogene shock" (een subtype van distributieve shock veroorzaakt door een dwarslaesie die resulteert in een verminderde bloedvattonus).
Deel 3 van 3: Diagnostische tests uitvoeren
Stap 1. Test op lactaatacidose
Een bloedtest op lactaat kan wijzen op de aanwezigheid van lactaatacidose. Lactaatacidose is een indicatie dat de vitale organen van het lichaam niet genoeg doorbloeding en zuurstof krijgen, wat, als het niet wordt opgelost, kan leiden tot multi-orgaanfalen.
De mate van lactaatacidose is daarom een manier om de ernst van shocksymptomen te meten
Stap 2. Evalueer het aantal witte bloedcellen
Het meten van witte bloedcellen via een bloedtest is ook erg nuttig bij het beoordelen van de aanwezigheid van een infectie, de belangrijkste oorzaak van distributieve shock. Witte bloedcellen kunnen ook verhoogd zijn bij andere ontstekingsaandoeningen die ten grondslag kunnen liggen aan distributieve shock.
- Als een infectie ("septische shock") wordt vermoed als oorzaak van distributieve shock, kunnen ook bloedkweken worden afgenomen.
- Een bloedkweek kan de bacteriën of andere microben die de infectie veroorzaken, laten groeien, waardoor artsen een geschikt antibioticum (of een ander antimicrobieel middel, afhankelijk van de oorzaak van de infectie) voor behandeling kunnen kiezen.
Stap 3. Beoordeel de vitale orgaanfunctie
Omdat het gevolg van een shock die probeert te worden vermeden, vitale orgaanfalen is, is het essentieel om de functie van vitale organen te beoordelen. Te testen organen zijn onder meer:
- Nierfunctie
- Lever functie
- Hartfunctie
- Pancreasfunctie, aangezien pancreatitis in feite een oorzaak kan zijn van distributieve shock
Stap 4. Kies indien nodig voor andere diagnostische tests om de onderliggende oorzaak te bepalen
Als distributieve shock (of enige andere vorm van shock) klinisch wordt vermoed of gediagnosticeerd, is het van cruciaal belang om de onderliggende oorzaak te identificeren, zodat deze kan worden verholpen. Aanvullende diagnostische onderzoeken die van nut kunnen zijn, zijn onder meer een thoraxfoto en/of een CT-scan.
Afhankelijk van de vermoedelijke etiologie zullen verdere tests worden besteld, bijvoorbeeld als longontsteking wordt vermoed, kan ook een sputumkweek en Gram-kleuring worden besteld
Stap 5. Begin met de behandeling
Als shock wordt bevestigd, moet de patiënt worden behandeld op de intensive care-afdeling (ICU) van een ziekenhuis. De onderliggende oorzaak moet worden behandeld als de patiënt wordt gestabiliseerd met zuurstof. Vitale functies en vochtinname en -opname moeten elk uur worden gemeten.
