Een Colles-fractuur is een breuk van het deel van uw pols dat zich het dichtst bij uw hand bevindt (het distale deel van uw pols). Het is de meest voorkomende vorm van polsbreuk, omdat het meestal optreedt bij een val op een uitgestrekte hand. Als u vermoedt dat u een Colles-fractuur heeft, moet u deze goed behandelen om ervoor te zorgen dat deze snel en goed geneest.
Stappen
Methode 1 van 3: Onmiddellijk voor de blessure zorgen
Stap 1. Beweeg uw pols niet zodra het letsel zich voordoet
Als u bent gevallen of als er iets anders is gebeurd waarbij u denkt dat uw pols gebroken is, is het belangrijk om te voorkomen dat deze te veel beweegt. U hoeft die dag niet per se naar de dokter als de pijn niet te hevig is en de pols er niet misvormd uitziet; u moet echter de volgende dag naar de dokter gaan. Zorg er in de tussentijd voor dat u uw pols niet gebruikt of meer beweegt dan nodig is.
- Als de pijn hevig is of de pols er misvormd uitziet (het bot steekt uit of u denkt dat het op meer dan één plaats is gebroken), moet u onmiddellijk naar het ziekenhuis gaan.
- Eet of drink niets (zelfs geen water) als uw pols misvormd is en waarschijnlijk weer op zijn plaats moet worden gezet (gesloten reductie). In dat geval moet er verdoving worden toegediend en kunt u tijdens of direct na de verkleining last krijgen van misselijkheid waardoor u moet braken.
Stap 2. Beoordeel de symptomen die u heeft
Symptomen zijn onder meer: pijn aan de pols, blauwe plekken aan de pols, zwelling aan de pols, misvorming van de hand of pols en gevoelloosheid of tintelingen van de vingers. Er is ook een kans op bleekheid van de extremiteit of vingers, maar dit is meestal te wijten aan complicaties.
- Als er bleekheid of gebrek aan mobiliteit van de vingers is, moet de fractuur worden bezocht door een arts.
- Degenen met Colles-fracturen hebben meestal ook een voorgeschiedenis van een val, meestal waarbij ze een uitgestrekte hand gebruikten om zich schrap te zetten voor de val. Dit kan een trauma met een hoge impact bij een jongere patiënt of een trauma met een lage impact bij een oudere osteoporotische volwassene zijn.
Stap 3. Zoek een spalk die u kunt gebruiken om uw pols onbeweeglijk te houden
Je moet op zoek gaan naar iets dat kan voorkomen dat je pols beweegt. De spalk moet even lang zijn als uw onderarm, pols en hand. Als u geen goede medische spalk in uw huis hebt (of waar u ook bent wanneer de verwonding optreedt), kunt u andere objecten gebruiken die breed, plat en de juiste lengte hebben.
- Als een liniaal bijvoorbeeld over de lengte van uw hand, pols en het grootste deel van uw onderarm loopt, gebruik dan een liniaal als spalk.
- Een opgevouwen stuk krant dat langs je elleboog en naar de middelste gewrichten van je vingers loopt, werkt ook. De algemene regel voor spalken is dat het gewricht boven de breuk (dwz: de elleboog) en alle onderliggende gewrichten (vingers en duim) moeten worden geïmmobiliseerd om de breuk te beschermen. Houd hier rekening mee bij het spalken.
Stap 4. Leg je arm op de spalk
Probeer uw pols niet te strekken wanneer u deze op de spalk plaatst; je moet het in de hoek laten staan waarin het gebogen is na je blessure. Als u probeert het recht te trekken, kunt u de breuk zelfs verergeren. Laat in plaats daarvan uw pols en arm op de spalk rusten.
Vul de holle gebieden tussen uw arm, pols, vingers enz. en de spalk om ervoor te zorgen dat de breuk wordt ondersteund en niet vervormd door de verpakking
Stap 5. Wikkel de spalk en je pols om
Wikkel je onderarm en pols in gaas of een Ace-verband. Je moet het strak genoeg omwikkelen zodat het niet beweegt, maar niet zo strak dat het de bloedsomloop naar je hand afsnijdt.
- Als je geen gaasje of een Ace-bandage bij de hand hebt, kun je een sjaal of bandana gebruiken om je pols op zijn plaats tegen de spalk te houden.
- Werk van bovenaf de afbraak. Controleer de bloedsomloop in uw vingertoppen na het wikkelen door op de vingernagel te drukken. Als de kleur niet snel terugkeert, maakt u het verband los en wikkelt u het opnieuw.
Stap 6. IJs op je pols
Gebruik een ijspak of zak met ijs om je pols te bevriezen. Plaats het ijspak bovenop uw pols en zorg ervoor dat het ijs het gebied bedekt waar de breuk is opgetreden. Het ijs zal helpen de zwelling te verminderen en verdere zwelling te voorkomen.
- Plaats geen ijs direct op de huid. Je pols zou al omwikkeld moeten zijn, dus dit zou geen probleem moeten zijn.
- U kunt het ijspak maximaal 10 minuten om uw pols laten zitten en uw huid dan de kans geven om terug te keren naar de normale temperatuur.
Stap 7. Neem vrij verkrijgbare pijnstillers
U kunt paracetamol nemen om u te helpen omgaan met de pijn die wordt veroorzaakt door uw gebroken pols. U kunt ook overwegen om ibuprofen en paracetamol samen te gebruiken om tegelijkertijd de pijn en zwelling te bestrijden.
Doe dit echter niet als uw pols misvormd is en waarschijnlijk weer op zijn plaats moet worden gezet (gesloten reductie). In dat geval zal anesthesie moeten worden toegediend en het hebben van pijnstillers in uw systeem kan dat verstoren. Als u toch kiest voor het nemen van pijnstillers, informeer dan zeker uw arts
Stap 8. Houd uw pols stil op weg naar het ziekenhuis
Wanneer u naar het ziekenhuis gaat, moet u uw arm tegen uw borst drukken om te voorkomen dat deze beweegt terwijl u in de auto zit. Als je een mitella hebt, steek dan je arm erin, zodat je je geen zorgen hoeft te maken dat je pols te veel beweegt.
Je kunt ook een draagdoek maken van een sjaal of ander kledingstuk
Methode 2 van 3: Behandeld worden in het ziekenhuis
Stap 1. Laat röntgenfoto's van uw pols maken
Wanneer u in het ziekenhuis komt, zal uw arts röntgenfoto's van uw pols maken om te bepalen hoe erg uw pols is gebroken. Dit is de beste manier om de schade aan het bot te zien en de beste behandelingskuur te bepalen.
Stap 2. Laat de ernst van de breuk beoordelen
Fracturen worden beschreven in termen van verplaatsing van fragmenten en betrokkenheid van het gewricht. Verplaatsing van fragmenten betekent hoeveel van de botstukken niet op hun plaats zitten. Verplaatsing kan minimaal of groot zijn en wordt beoordeeld op een spectrum. Het andere opvallende kenmerk bij het meten van de ernst van fracturen is of de fractuur een gewricht betreft, of "articulair" is, in tegenstelling tot een extra-articulaire fractuur, waarbij het gewricht niet is betrokken. Breuken waarbij gewrichten betrokken zijn, zijn inherent ernstiger omdat genezing hen is ingewikkelder.
- Er zijn verschillende classificaties van Colles-fracturen, afhankelijk van de ernst van het letsel. Colles-fracturen worden aangeduid als: Type I: extra-articulair en niet-verplaatst, Type II: extra-articulair en verplaatst, Type III: intra-articulair en niet-verplaatst, en Type IV: Intra-articulair en verplaatst.
- De criteria die een breuk definiëren als een Colles-fractuur zijn: transversale fractuur van de radius, de fractuur vindt plaats binnen 2,5 cm proximaal van het radio-carpale of polsgewricht, en dorsale of posterieure verplaatsing en dorsale angulatie met een radiale kanteling.
Stap 3. Laat een gipsverband aanbrengen op een haarlijnbreuk
Dit type kleine breuk vereist geen herschikking van het bot. In plaats daarvan moet je bot gewoon op zijn plaats worden gehouden om goed te genezen.
Stap 4. Onderga een gesloten reductie en een gipsverband op een fractuur
Als uw pols is gebroken zodat de uiteinden van het bot elkaar overlappen of een beetje schuin staan, zal uw arts hoogstwaarschijnlijk een gesloten reductie uitvoeren. Voor deze behandeling wordt de pols zo gemanipuleerd en gepositioneerd dat de botten in de juiste positie staan. Vervolgens wordt een gipsverband aangebracht om de pols in deze juiste positie te houden. De meeste Colles-fracturen kunnen gedurende een periode van 6 weken niet-chirurgisch worden behandeld met gips.
- U krijgt anesthesie als u de botten in uw pols moet verplaatsen. Houd er echter rekening mee dat deze procedure geen operatie vereist. Uw arts laat in wezen uw pols weer op zijn plaats vallen.
- Het kan zijn dat u een paar dagen een spalk moet dragen om de zwelling in uw pols aan te pakken voordat u een goed gipsverband krijgt.
- Er zijn enkele nieuwere giettechnologieën die de structurele integriteit en duurzaamheid van een cast mogelijk maken, terwijl ze toch een zekere mate van luchtigheid en het vermogen om normaal te baden mogelijk maken. Gesloten reductie zou zeker geschikt zijn voor Type I, II fracturen, en kan geschikt zijn voor Type III fracturen. (Diaz-Garcia, 2012).
- In recente studies zijn er weinig verschillen in vergelijking van niet-operatieve en operatieve behandeling van Colles-fracturen.
- Bij oudere patiënten met distale radiusfracturen hadden degenen die een behandeling kregen met gesloten reductie (het bot handmatig terug op zijn plaats brengen) met alleen gieten gelijke functionele statusscores en significant verminderde pijnscores.
- Bij patiënten die een uitstekende functionele status rapporteerden, had 77% een opmerkelijke visuele misvorming, de "eetvorkvervorming" die vaak bij deze fractuur wordt gezien. Deze misvorming kwam niet overeen met een slechte functionele uitkomst of ontevredenheid van de patiënt. Aanhoudende pijn was gecorreleerd met ontevredenheid van de patiënt en chirurgische behandeling.
Stap 5. Vraag naar chirurgische behandeling
Als wordt vastgesteld dat de fractuur onstabiel is, heeft u mogelijk een chirurgische behandeling nodig, ook wel een open reductie genoemd. U zou deze operatie moeten ondergaan als: de breuk de polsgewrichten betreft, het gebroken bot door de huid breekt, het bot op veel plaatsen gebroken of gebroken is, of het letsel ook gescheurde ligamenten betreft. Kortom, als je echt een nummer op je pols hebt gedaan en het is ernstig gebroken, dan kan je worden doorverwezen naar een orthopedisch chirurg zodat je je pols operatief kunt laten corrigeren.
- Dit zal gebeuren als een gesloten reductie niet resulteert in een bevredigend gebruik van de pols, er een "verkorting" is van de radius van meer dan 5 mm, of het een verbrijzelde fractuur is met meer dan 3 fractuurfragmenten van de radius.
- Bij een operatie wordt de breuk met kleine plaatjes en schroeven weer bij elkaar geplaatst om een anatomisch superieur resultaat te bereiken. De extremiteit zal nog steeds in een spalk of gips worden geplaatst en achtereenvolgens worden gecontroleerd tijdens de genezingsperiode van 6 weken. Deze benadering wordt doorgaans als gunstiger beschouwd bij jongere patiënten. Een superieur radiografisch resultaat is niet altijd gecorreleerd met een superieur functioneel resultaat, maar het is altijd het doel dat wordt gesteld bij het herstellen van deze fracturen.
- Tijdens de operatie slaapt u (onder algehele narcose) en worden uw botten gestrekt, correct geplaatst en bij elkaar gehouden met pinnen, platen en/of schroeven die speciaal zijn ontworpen voor gebruik in bot. Na de operatie wordt uw pols in een spalk of gipsverband geplaatst om te voorkomen dat deze beweegt.
- Complicaties zijn niet afhankelijk van de gekozen behandelmethode, maar van het opgelopen trauma. Specifieke complicaties zijn onder meer: de aanwezigheid van een cosmetische "eetvork"-misvorming, mediane zenuwverlamming of zwakte, ook wel posttraumatisch carpaaltunnelsyndroom of reflex-sympathische dystrofie (RSD) of chronisch regionaal pijnsyndroom genoemd. Dit gebeurt als gevolg van letsel aan de medianuszenuw door compressie als gevolg van zwelling of gebrek aan bloedstroom, secundair aan een compartimentachtig syndroom.
Methode 3 van 3: Herstellen na behandeling
Stap 1. Draag het gips voor de vereiste tijd
De meeste patiënten moeten 4 tot 6 weken gips dragen, afhankelijk van de ernst van uw verwonding en hoe snel u geneest. Terwijl u het gips draagt, zal uw arts u instructies geven om genezing te bevorderen en u een mitella geven. De basisinstructies worden ook in dit gedeelte vermeld.
Stap 2. Til uw pols op en laat deze rusten
Houd je pols hoog en zorg ervoor dat je hem minstens een week rust nadat je het gips hebt gekregen. Door uw pols hoog te houden, moet u ervoor zorgen dat deze boven uw hart wordt gehouden. Uw pols laten rusten betekent het vermijden van inspannende oefeningen of activiteiten waarbij u uw pols gebruikt.
U kunt dit doen door in een stoel te zitten en uw pols met kussens te ondersteunen. Ligstoelen werken het beste, maar elke stoel of bank zal het doen
Stap 3. Zorg dat je gips niet nat wordt
Water beschadigt het gips en kan tussen het gips en de arm komen, waardoor aandoeningen kunnen ontstaan die tot een infectie kunnen leiden, vooral als je een operatie hebt ondergaan en een incisie hebt gehad. Als u een douche of bad neemt, plaats dan een plastic zak stevig over het gipsverband en plak de uiteinden van het zakje vast zodat er geen water in het gipsverband kan komen. In het ideale geval moet u voorkomen dat er water op het gips valt tijdens het baden.
- Sommige artsen adviseren om als extra voorzorgsmaatregel een handdoek over de plastic zak te leggen.
- U kunt een familielid of vriend vragen om u te helpen bij het baden of douchen.
Stap 4. Doe geen dingen die uw pols kunnen beschadigen
U moet proberen uw pols zoveel mogelijk te laten bewegen. Dit betekent dat u de activiteiten waarbij u uw pols moet gebruiken, moet vermijden. U moet ook situaties vermijden waarin iemand tegen uw gewonde pols kan stoten.
Als extra bescherming draag je altijd je mitella als je in het openbaar naar buiten gaat, omdat het zal voorkomen dat het beweegt als je loopt en anderen zal waarschuwen voor het feit dat je een blessure hebt en dat ze hun best moeten doen om niet tegen je aan te botsen
Stap 5. Doe je best om te voorkomen dat je dingen in je gips steekt om jeuk te krabben
Na een paar dagen kan uw met gips bedekte arm gaan jeuken. De jeuk is meestal van haargroei onder het gips, lichte irritatie die de cast je huid veroorzaakt, of van dode huidcellen die normaal worden afgestoten, maar dat niet kan omdat er een cast is die ze vasthoudt.
Stap 6. Let op tekenen van infectie als u een operatie heeft ondergaan
De orthopedist zal het gebied waar de pinnen zijn geplaatst zorgvuldig volgen op tekenen van infectie. Tekenen van infectie zijn onder meer roodheid of zwelling op de plaats van de pin/draad, drainage van de inbrengplaats, koorts en warmte van de huid in het gebied.
Stap 7. Neem contact op met uw arts
Uw arts zal u hoogstwaarschijnlijk vragen om binnen te komen tijdens uw hersteltijd. Hij of zij kan röntgenfoto's maken om er zeker van te zijn dat uw pols goed geneest. Als dat zo is, zal uw arts u hoogstwaarschijnlijk een kleinere cast geven (wat betekent dat hij of zij de uiteinden van uw cast zal afsnijden), waardoor het voor u gemakkelijker wordt om te baden en de jeuk te krabben waarvan u droomde te verlichten.
Stap 8. Ga naar een fysiotherapeut nadat het gips is verwijderd
Als u eenmaal vrij bent van uw gipsverband, wordt u gevraagd om naar een fysiotherapeut te gaan die u zal helpen oefeningen uit te voeren om de kracht in uw pols en de omliggende spieren terug te krijgen en om de normale functie van uw pols te herstellen. Fysiotherapie duurt meestal een maand, met drie tot vier sessies per week.
De therapeut geeft u ook oefeningen mee die u thuis zelf kunt uitvoeren. Hoe meer u de oefeningen oefent zoals voorgeschreven door uw therapeut, hoe sneller u de functie van uw pols terugkrijgt
Tips
- Er zijn twee hoofdgroepen van mensen die deze fractuur krijgen, de jongere groep zijn jonge patiënten met een high-speed trauma en de andere zijn een oudere populatie met een low-impact letsel en osteoporose. Deze laatste groep bestaat grotendeels uit vrouwen en is in opkomst, gezien onze toename van de levensduur en een toename van het activiteitenniveau bij oudere volwassenen. De incidentie zal naar verwachting blijven stijgen naarmate onze "babyboomers" de pensioengerechtigde leeftijd beginnen te bereiken.
- Colles-fracturen hebben een zesvoudige toename bij vrouwen, vanwege de correlatie met osteoporose.
- Probeer een arts te raadplegen zodra uw pols is gebroken. Als je die dag absoluut niet naar de dokter kunt, maak dan een spalk volgens de instructies in dit artikel.
Waarschuwingen
- Als er bot uit uw huid steekt, of als u denkt dat er meer dan één bot is gebroken, ga dan meteen naar het ziekenhuis.
- De doelen van de behandeling zijn niet voor alle patiënten hetzelfde. Bij een type II- of III-fractuur wordt bijvoorbeeld rekening gehouden met de functionele status van de patiënt en redelijke doelen voor uitkomsten. De behandelresultaten voor een redelijk herstel van het functioneren zijn niet hetzelfde voor een 87-jarige patiënt die een uitkomst moet krijgen waarmee ze bijvoorbeeld haar haar kan voeden en kammen. De uitkomstdoelen zijn niet dezelfde als die van een 25-jarige actieve jongvolwassene met hetzelfde type of dezelfde classificatie van Colles-fractuur. Nieuwer onderzoek bij oudere patiënten waarbij de werkelijke resultaten, zoals gemeten door de patiënt die hun vermogen om te functioneren en bewegingsbereik weerspiegelen, evenals aanhoudende pijn, de aandacht vestigen op het feit dat er weinig verschil kan zijn in de werkelijke resultaten van patiënten die worden behandeld met een operatie of alleen gieten.
