Postpartumbloeding wordt gedefinieerd als abnormale hoeveelheden bloeding uit de vagina na de bevalling. Deze bloeding kan optreden binnen 24 uur na de bevalling of na enkele dagen. PPH is tegenwoordig een belangrijke oorzaak van vrouwen na de bevalling en leidt tot 8% van de sterfgevallen onder vrouwen na de bevalling. De PPH-sterftecijfers zijn veel hoger in onderontwikkelde en ontwikkelingslanden. Het is echter normaal dat u enige mate van bloeding heeft (bekend als lochia) nadat u uw baby heeft gekregen. Deze bloeding duurt vaak enkele weken. Het is belangrijk om vroeg te leren hoe PPH van lochia te onderscheiden is, om complicaties te voorkomen.
Stappen
Methode 1 van 4: Situaties met een hoog risico herkennen
Stap 1. Weet welke aandoeningen een PPH kunnen veroorzaken
Verschillende omstandigheden die vóór, tijdens of na de bevalling optreden, kunnen leiden tot het neerslaan van PPH. Bij sommige van deze aandoeningen moet de vrouw tijdens en na de bevalling nauwlettend worden gevolgd om PPH uit te sluiten. Het is belangrijk om te weten over deze aandoeningen, omdat ze de kans van een vrouw om aan deze aandoening te lijden vergroten.
- Placenta Previa, placenta-abruptie, vastgehouden placenta en andere placenta-afwijkingen
- Meerlingzwangerschappen
- Pre-eclampsie of verhoogde bloeddruk tijdens de zwangerschap
- Geschiedenis van PPH in een eerdere levering
- zwaarlijvigheid
- Baarmoederafwijkingen
- Bloedarmoede
- Spoedkeizersnede
- Bloeden tijdens zwangerschap
- Langdurige arbeid meer dan 12 uur
- Geboortegewicht baby boven 4 kg
Stap 2. Begrijp dat atonie van de baarmoeder een oorzaak is van groot bloedverlies
Postpartumbloeding, of bloedverlies na de bevalling, is een van 's werelds belangrijkste oorzaken van maternale sterfte, zelfs na een veilige bevalling. Er zijn verschillende redenen waarom overmatig bloeden van meer dan 500 ml na de bevalling van de baby optreedt. Een daarvan wordt baarmoederatonie genoemd.
- Baarmoederatonie is wanneer de baarmoeder van de moeder (het deel van het vrouwelijke voortplantingssysteem dat de baby huisvest) moeite heeft om terug te gaan naar zijn oorspronkelijke staat.
- De baarmoeder blijft los, hol en niet samentrekkend, terwijl hij stevig en samentrekkend zou moeten zijn. Dit maakt de doorgang van bloed gemakkelijker en sneller, wat bijdraagt aan postpartumbloeding.
Stap 3. Weet dat trauma tijdens de bevalling kan leiden tot een postpartumbloeding
Een andere reden waarom overmatig bloeden optreedt, is wanneer zich een trauma of letsel voordoet wanneer de baby het lichaam verlaat.
- Trauma kan de vorm hebben van snijwonden, die kunnen worden veroorzaakt door het gebruik van hulpmiddelen tijdens de bevalling
- Als alternatief kunnen snijwonden optreden wanneer de baby groter is dan gemiddeld en snel naar buiten komt. Dit kan een scheur in de vaginale opening veroorzaken.
Stap 4. Begrijp dat het bloed soms niet uit het lichaam van de vrouw stroomt
Bloedingen veroorzaakt door PPH zullen niet altijd uit het lichaam stromen. Soms treedt er een inwendige bloeding op en als er geen afvoer voor het bloed is, zal het naar de kleine spleten tussen lichaamsweefsels bewegen en een zogenaamd hematoom vormen.
Methode 2 van 4: Bloedingen herkennen die verband houden met PPH
Stap 1. Houd de hoeveelheid bloed bij
Het type bloeding dat onmiddellijk na de bevalling optreedt, binnen 24 uur na de bevalling of een paar dagen na de bevalling, is cruciaal om een PPH uit te sluiten. De belangrijkste parameter hiervoor is de hoeveelheid bloeding.
- Elke bloeding van meer dan 500 ml na een vaginale bevalling en meer dan 1000 ml na een keizersnede wordt beschouwd als een PPH.
- Bovendien wordt bloeding van meer dan 1000 ml bestempeld als ernstige PPH en vereist onmiddellijke medische interventie, vooral als er aanvullende risicofactoren zijn.
Stap 2. Kijk naar de stroom en textuur van het bloed
PPH stroomt over het algemeen continu en is overvloedig, met of zonder meerdere grote stolsels. Bloedstolsels komen echter veel vaker voor bij een PPH die zich na een paar dagen na de bevalling ontwikkelt, en dit type bloeding kan ook geleidelijker verlopen.
Stap 3. Weet dat de geur van het bloed u kan helpen bepalen of er al dan niet een PPH is
Enkele aanvullende kenmerken die kunnen helpen een PPH te onderscheiden van normale bloeding of lochia (vaginale afscheiding bestaande uit bloed, weefsel van het baarmoederslijmvlies en bacteriën) na de bevalling zijn de geur en stroom. Verdenk een PPH als uw lochia een onaangename geur heeft, of als uw stroom plotseling toeneemt na de bevalling.
Methode 3 van 4: Accessoiresymptomen herkennen
Stap 1. Zoek medische hulp als u ernstige symptomen herkent
Acute PPH gaat vaak gepaard met tekenen van shock, zoals verlaagde bloeddruk, tachycardie of lage hartslag, koorts, rillingen en flauwvallen of collaps. Dit zijn de meest duidelijke indicaties van een PPH, maar ook de gevaarlijkste. Ze vereisen onmiddellijk medisch ingrijpen.
Stap 2. Let op tekenen die enkele dagen na levering optreden
Er zijn enkele minder ernstige maar gevaarlijke tekenen van een secundaire PPH die meestal een paar dagen na de bevalling optreden. Deze omvatten koorts, buikpijn, pijnlijk urineren, algemene zwakte, abdominale gevoeligheid boven het suprapubische gebied en adnexae.
Stap 3. Ga naar het ziekenhuis als je deze waarschuwingssignalen ziet
PPH is een medisch noodgeval en vereist onmiddellijke ziekenhuisopname en maatregelen om het bloeden te stoppen. Daarom is het geen voorwaarde die kan worden genegeerd. Als u een van de volgende symptomen ervaart na de bevalling, neem dan onmiddellijk contact op met uw verloskundige, aangezien u een shock zou kunnen krijgen.
- Lage bloeddruk
- Lage hartslag
- Oligurie of verminderde urine
- Plotselinge en continue vaginale bloeding of het passeren van grote stolsels
- flauwvallen
- strengheid
- Koorts
- Buikpijn
Methode 4 van 4: Een verpleegkundig zorgplan maken (voor verpleegkundigen en artsen)
Stap 1. Begrijp wat een verpleegkundig zorgplan is
Het belangrijkste om het optreden van overlijden na de bevalling te verminderen, is het vermogen om de tekenen van een bloeding vroeg in het verloop ervan op te vangen en de oorzaak ervan vast te stellen. Door snel de oorzaak van de bloeding te identificeren, kan sneller worden ingegrepen.
- Een zorgplan is daarbij een zeer nuttig hulpmiddel. Het zorgplan bestaat uit vijf stappen. Deze stappen zijn beoordeling, diagnose, planning, interventie en evaluatie.
- Om een verpleegkundige zorgplan op postpartum bloeding te maken, is het belangrijk om te weten waar te zoeken en wat te doen in elk van deze stappen.
Stap 2. Besteed veel aandacht aan moeders die vatbaar zijn voor het ontwikkelen van een postpartumbloeding
Voordat u een assessment uitvoert, is het belangrijk kennis te nemen van de voorgeschiedenis van de moeder. Er zijn verschillende predisponerende factoren die de moeder vatbaarder maken voor bloedingen na de bevalling, aangezien alle vrouwen die net zijn bevallen vatbaar zijn voor overmatig bloedverlies. Als een of meer van de volgende symptomen bij de moeder aanwezig zijn, moet de beoordeling tijdens en na de bevalling ten minste elke 15 minuten worden uitgevoerd totdat de moeder geen tekenen van bloeding meer vertoont.
- Deze predisponerende factoren zijn onder meer een opgezwollen baarmoeder veroorzaakt door het dragen van een grote baby binnenin of met overmatig vocht in de placenta (de zak rond de baby), de geboorte van meer dan vijf kinderen, snelle bevalling, langdurige bevalling, gebruik van hulpmiddelen, een keizersnede, handmatig verwijderen van de placenta en een omgekeerde baarmoeder.
- Predisponerende factoren voor overmatig bloeden omvatten ook moeders die hebben geleden aan aandoeningen zoals placenta previa, placenta accreta, die geneesmiddelen gebruiken zoals oxytocine, prostaglandinen, tocolytica of magnesiumsulfaat, algemene anesthesie hebben ondergaan, als de moeder stollingsstoornissen heeft, bloedingen hebben gehad bij de vorige bevalling, baarmoederfibromen heeft of last heeft gehad van een bacteriële infectie van de foetale vliezen (chorioamnionitis).
Stap 3. Evalueer regelmatig de toestand van de moeder
Bij het beoordelen van de moeder zijn er bepaalde fysieke aspecten die regelmatig moeten worden gecontroleerd om te bepalen of er een aanhoudende bloeding na de bevalling is en ook om de oorzaak te helpen bepalen. Deze fysieke aspecten omvatten:
- De fundus (het bovenste deel van de baarmoeder tegenover de baarmoederhals), de blaas, de hoeveelheid lochia (de vloeistof die uit de vagina komt en bestaat uit bloed, slijm en weefsel uit de baarmoeder), de vier vitale functies (temperatuur, hartslag, ademhalingsfrequentie en bloeddruk) en huidskleur.
- Bij het beoordelen van deze gebieden is het belangrijk om op te merken waar u op moet letten. Volg de onderstaande stappen voor meer informatie.
Stap 4. Bewaak de fundus
het is belangrijk om te controleren op de consistentie en de locatie van de fundus. Normaal gesproken moet de fundus stevig aanvoelen bij palpatie en zal het niveau naar de navel (navel) toe hellen. Elke verandering hierin - bijvoorbeeld als de fundus zacht aanvoelt of moeilijk te lokaliseren is - kan wijzen op postpartumbloeding.
Stap 5. Kijk naar de blaas
Er kunnen gevallen zijn waarin de blaas de bloeding veroorzaakt en dit wordt aangegeven doordat de fundus boven het gebied van de navel (navel) wordt verplaatst.
Laat de moeder plassen en als na het plassen de bloeding wegtrekt, dan is het de blaas die de baarmoeder verplaatst
Stap 6. Beoordeel de lochia
Bij het beoordelen van de hoeveelheid afscheiding die uit de vagina komt, is het belangrijk om de pads die voor en na worden gebruikt te wegen om nauwkeurige documentatie te krijgen. Overmatig bloeden moet worden aangegeven door verzadiging van één pad binnen vijftien minuten.
Soms blijft de afscheiding vaak onopgemerkt en kan worden gecontroleerd door de moeder te vragen op haar zij te draaien en onder haar te kijken, vooral in het gebied van de billen
Stap 7. Controleer de vitale functies van de moeder
De vitale functies van de moeder zijn onder meer haar bloeddruk, ademhalingsfrequentie (aantal ademhalingen), hartslag en temperatuur. Bij postpartumbloeding moet de hartslag lager zijn dan normaal (60 tot 100 per minuut), maar kan variëren afhankelijk van de eerdere hartslag van de moeder.
- Het is echter mogelijk dat de vitale functies pas later afwijkingen vertonen als de moeder al lijdt aan overmatig bloedverlies. Daarom moet u elke afwijking beoordelen van wat normaal wordt verwacht bij voldoende bloedvolume, zoals een warme, droge huid en roze lippen en slijmvliezen.
- De nagels kunnen ook worden geïnspecteerd door ze te knijpen en los te laten. Er zou slechts een tweede interval moeten zijn voordat de kleur van het nagelbed weer roze wordt.
Stap 8. Begrijp dat trauma kan leiden tot overmatig bloeden
Als een van deze veranderingen is vastgesteld, kan de moeder last hebben van een postpartumbloeding die wordt veroorzaakt doordat de baarmoeder niet samentrekt en weer in zijn oorspronkelijke vorm komt. Als de baarmoeder echter is beoordeeld en blijkt dat deze is samengetrokken en niet ontwricht, en toch is er nog steeds sprake van overmatig bloeden, kan dit te wijten zijn aan een trauma. Bij het beoordelen van trauma moet rekening worden gehouden met pijn en externe kleur van de vagina.
- Pijn: de moeder zal diepe, ernstige bekkenpijn of rectale pijn ervaren. Dit kan wijzen op inwendige bloedingen.
- Externe vaginale opening: er zullen uitpuilende massa's en huidverkleuring zijn (meestal paarsachtige tot blauwzwarte tint). Dit kan ook wijzen op inwendige bloedingen.
- Als de scheur of wond buiten wordt gevonden, kan deze gemakkelijk worden beoordeeld bij visuele inspectie, vooral als dit onder de juiste verlichting wordt gedaan.
Stap 9. Breng andere zorgverleners op de hoogte
Als er sprake is van veel bloedverlies en de oorzaak is vastgesteld, is de volgende stap in het verpleegkundig plan al vastgelegd, namelijk de diagnose.
- Na bevestiging van de diagnose van postpartumbloeding, is de eerste stap in de planning altijd het informeren van de arts en andere zorgverleners die betrokken zijn bij de zorg voor de moeder, aangezien de verpleegkundige geen cliëntgerichte doelen kan gebruiken.
- De belangrijkste rol van de verpleegkundige bij dit soort complicaties is om de moeder te controleren, manieren te implementeren om bloedverlies te minimaliseren en te vervangen, en om meteen te rapporteren als er significante veranderingen zijn in de eerder opgemerkte toestand en als de reactie van de moeder niet is wat gewenst is.
Stap 10. Masseer de baarmoeder van de moeder en houd het bloedverlies bij
Verpleegkundige interventies die geschikt zijn voor postpartumbloedingen zijn het continu controleren van de vitale functies en de output door met bloed doordrenkte pads en beddengoed te wegen. Het masseren van de baarmoeder zal er ook voor zorgen dat deze samentrekt en weer stevig wordt. Het is ook belangrijk om de artsen of verloskundigen op de hoogte te stellen als er nog bloedingen zijn (zelfs tijdens de massage).
Stap 11. Regel de bloedspiegels van de moeder
De verpleegkundige had de bloedbank al moeten verwittigen als er een bloedtransfusie nodig is. Regeling van de intraveneuze stroom is ook de verantwoordelijkheid van de verpleegkundige.
Stap 12. Zet de moeder in de Trendelenburg-houding
De moeder moet ook worden geplaatst in een zogenaamde gemodificeerde Trendelenburg, waar de benen minimaal 10 graden en maximaal 30 graden zijn opgetild. Het lichaam is horizontaal en het hoofd ook iets verhoogd.
Stap 13. Geef de moeder medicijnen
De moeder krijgt meestal een aantal medicijnen, zoals oxytocine en methergine, en de verpleegster moet de bijwerkingen van deze medicijnen kunnen bepalen, omdat ze ook levensbedreigend kunnen zijn voor de moeder.
- Oxytocine wordt voornamelijk gebruikt voor het opwekken van arbeid en kan veilig tijdens de bevalling worden gegeven; het wordt echter ook gebruikt na levering. De werking van het medicijn is om de samentrekking van de gladde spieren van de baarmoeder te vergemakkelijken. Het wordt gewoonlijk toegediend via een intramusculaire (meestal in de bovenarm) injectie met een dosis van 0,2 mg om de 2 tot 4 uur met een maximum van 5 doses na de bevalling. Oxytocine heeft een antidiuretisch effect, wat betekent dat het het plassen remt.
- Methergine is een medicijn dat nooit vóór de bevalling wordt gegeven, maar achteraf kan worden gegeven. Dit komt omdat de werking van Methergine is om aanhoudende samentrekkingen van de baarmoeder te bevorderen, en daarom zal leiden tot een afname van het zuurstofverbruik van een baby die zich nog in de baarmoeder bevindt. Methergine wordt ook intramusculair toegediend met een dosis van 0,2 mg om de 2 tot 4 uur. De bijwerking van methergine is een verhoging van de bloeddruk van het lichaam. Het moet worden opgemerkt als de bloeddruk meer dan normaal stijgt.
Stap 14. Houd de ademhaling van de moeder in de gaten
De verpleegster moet zich bewust zijn van eventuele ophoping van vocht in het lichaam door consequent naar ademgeluiden te luisteren. Dit wordt gedaan om eventuele vloeistof in de longen te identificeren.
Stap 15. Evalueer de moeder wanneer de moeder zich in een veiligere staat bevindt
De laatste stap in het verpleegproces is evaluatie. Net als bij de beoordeling worden de aandachtspunten bij een moeder die lijdt aan overmatig bloeden gecontroleerd.
- De locatie van de baarmoeder moet de middellijn zijn, met de navel als middelpunt. De baarmoeder moet stevig zijn bij palpatie.
- De moeder zou niet zo vaak van maandverband moeten wisselen (ze gebruikt slechts één maandverband per uur) en er mag geen bloed of vocht op haar lakens lekken.
- De vitale functies van de moeder zouden moeten zijn teruggekeerd naar haar normale vitale functies van vóór de bevalling.
- Ze zal geen klamme of koude huid hebben en haar lippen moeten rozeachtig van kleur zijn.
- Omdat ze niet langer vloeistoffen in bulk uitscheidt, moet haar urineproductie elk uur terugkeren naar 30 ml tot 60 ml. Dit toont aan dat er voldoende vocht in haar lichaam is voor een goede bloedsomloop.
Stap 16. Controleer eventuele open wonden die de moeder heeft opgelopen
Als haar bloeding het gevolg was van een trauma, zijn eventuele open wonden door de arts gehecht. Deze wonden moeten consequent worden gecontroleerd om ervoor te zorgen dat ze niet opnieuw opengaan.
- Er zou geen ernstige pijn meer moeten zijn, hoewel er wat lokale pijn kan komen van de gehechte wond.
- Als er zich bloed ophoopte in de spieren of weefsels van de moeder, had de behandeling de paarsachtige of zwartblauwe verkleuring op de huid moeten wegnemen.
Stap 17. Controleer op bijwerkingen van de medicijnen
De eerder genoemde medicijnen moeten routinematig worden gecontroleerd op eventuele bijwerkingen, totdat het gebruik van de medicijnen wordt stopgezet. Hoewel de behandeling van postpartumbloedingen in samenwerking met de arts gebeurt, zal de verpleegkundige de effectiviteit van de interventies kunnen meten door een consistente verbetering van de toestand van de moeder.
