Een autonome disfunctie, ook bekend als een autonome zenuwaandoening, treedt op wanneer uw autonome zenuwstelsel (ANS) kapot gaat of abnormaal begint te functioneren. Uw autonome zenuwstelsel regelt uw onwillekeurige functies, en als u een autonome stoornis heeft, kunt u problemen krijgen met uw bloeddruk, uw lichaamstemperatuur, transpiratie, uw hartslag en uw darm- en blaasfuncties. Een autonome disfunctie kan ook worden veroorzaakt door een ander medisch probleem, zoals diabetes of een infectie. Om een volledig leven te hebben met een autonome stoornis, is het belangrijk dat u de onderliggende symptomen van uw aandoening identificeert en die symptomen dienovereenkomstig behandelt. Er zijn ook copingmethoden die u kunt gebruiken om met uw diagnose te leven en te functioneren.
Stappen
Deel 1 van 3: De symptomen en onderliggende oorzaken identificeren
Stap 1. Vraag een officiële diagnose aan uw arts
Een autonome disfunctie kan het gevolg zijn van verschillende andere ziekten of aandoeningen. Uw arts zal tests uitvoeren die overeenkomen met de symptomen die u ervaart en u behandelingsopties geven op basis van hun diagnose. Sommige autonome stoornissen kunnen in de loop van de tijd verbeteren met de juiste behandeling, maar andere autonome stoornissen zijn niet te genezen en het doel van de behandeling zal zijn om uw levensstandaard te behouden en uw symptomen onder controle te houden.
- Als u een aandoening heeft die uw risico op het ontwikkelen van een autonome stoornis verhoogt, zoals diabetes, kan uw arts een lichamelijk onderzoek uitvoeren en u vragen stellen over uw symptomen. Andere behandelingen, zoals kankerbehandeling met een medicijn waarvan bekend is dat het zenuwbeschadiging veroorzaakt, kunnen leiden tot een autonome disfunctie. Uw arts kan controleren op tekenen van een autonome stoornis als u medicijnen gebruikt voor de behandeling van kanker.
- Als u symptomen van een autonome stoornis heeft, maar geen duidelijke risicofactoren, kan uw arts andere tests uitvoeren om uw diagnose te bevestigen. Ze zullen uw medische geschiedenis beoordelen, u vragen stellen over uw symptomen en een lichamelijk onderzoek uitvoeren om te controleren op verschillende andere aandoeningen of ziekten.
- Als u diabetes type 2 heeft, moet u jaarlijks worden gescreend op een autonome stoornis zodra u de diagnose krijgt. Als u diabetes type 1 heeft, moet u vijf jaar na uw diagnose jaarlijks worden gescreend op een autonome stoornis.
Stap 2. Herken de meest voorkomende symptomen die samenhangen met een autonome stoornis
Er zijn verschillende veelvoorkomende medische problemen die kunnen optreden als gevolg van een autonome disfunctie:
- Urinewegproblemen: u kunt moeite hebben met urineren, incontinentie of onvrijwillig urineverlies of chronische urineweginfecties.
- Spijsverteringsproblemen: u kunt een vol gevoel hebben na slechts een paar happen voedsel, een volledig verlies van eetlust, constipatie, diarree, een opgeblazen gevoel in de buikstreek, misselijkheid, braken, moeite met slikken of brandend maagzuur.
- Seksuele problemen: Mannen kunnen moeite hebben met het krijgen of behouden van een erectie, ook bekend als erectiestoornissen of ejaculatieproblemen. Vrouwen kunnen last hebben van vaginale droogheid, weinig zin in seks of moeite hebben met het bereiken van een orgasme.
- Hartslagproblemen: U kunt duizelig worden of flauwvallen als u opstaat als gevolg van een plotselinge daling van uw bloeddruk. Dit wordt orthostatische hypotensie genoemd en komt vaak voor bij autonome disfunctie. U kunt ook zweetafwijkingen hebben, te veel of te weinig zweten. Dit maakt het moeilijk voor u om uw lichaamstemperatuur te reguleren. Uw hartslag kan zelfs tijdens het sporten hetzelfde blijven, wat kan leiden tot een onvermogen of intolerantie voor lichamelijke activiteit.
Stap 3. Bespreek de behandelingsopties met uw arts
Zodra u een diagnose van eventuele onderliggende oorzaken heeft gekregen, zal uw arts waarschijnlijk een combinatie van thuisbehandelingen en medicatie aanbevelen. Ze kunnen ook coping-methoden aanbevelen om u te helpen een volledig leven te leiden met de autonome disfunctie.
Er zijn ook verschillende alternatieve medicijnen die u kunt proberen om u te helpen uw symptomen te beheersen, waaronder acupunctuur en elektrische zenuwstimulatie. Praat altijd met uw arts voordat u alternatieve geneesmiddelen gebruikt om er zeker van te zijn dat dit geen negatief effect heeft
Deel 2 van 3: Uw symptomen behandelen
Stap 1. Pas uw dieet aan en neem medicijnen voor spijsverteringsproblemen
Om uw spijsvertering te helpen verbeteren, moet u de hoeveelheid vezels en vocht in uw dieet langzaam verhogen. Als u dit gedurende een bepaalde periode doet, voorkomt u dat u zich gasachtig of opgeblazen voelt. U moet ook gedurende de dag kleinere maaltijden eten om overbelasting van uw spijsverteringsstelsel te voorkomen. Door gedurende de dag meer water te drinken, wordt ook uw spijsverteringsstelsel gestimuleerd om goed te functioneren.
- Uw arts kan u aanraden een vezelsupplement zoals Metamucil of Citrucel te nemen om de hoeveelheid vezels in uw lichaam te verhogen. Vermijd voedingsmiddelen die lactose en gluten bevatten om verergering van uw spijsverteringsstelsel te voorkomen.
- Patiënten met autonome disfunctie van de maag of diabetische gastroparese moeten vier tot vijf keer per dag kleine maaltijden consumeren. Maaltijden moeten vetarm zijn en alleen oplosbare vezels bevatten.
- Uw arts kan medicijnen voorschrijven die metoclopramide (Reglan) worden genoemd om uw maag sneller leeg te maken door uw spijsverteringskanaal aan te moedigen om samen te trekken; dit medicijn kan echter slaperigheid veroorzaken en kan na verloop van tijd minder effectief zijn. Uw arts kan ook medicijnen aanbevelen om te helpen bij constipatie, zoals vrij verkrijgbare laxeermiddelen. Praat met uw arts over hoe vaak u deze medicijnen moet gebruiken.
- Andere medicijnen, zoals antibiotica, kunnen diarree of andere darmproblemen helpen verlichten. Antibiotica kunnen overmatige bacteriegroei in uw darmen voorkomen, wat leidt tot een beter functionerend spijsverteringsstelsel. Erytromycine veroorzaakt een verhoogde werking van de maag en is een prokinetisch middel dat de maaglediging verbetert.
- Uw arts kan ook antidepressiva voorschrijven om zenuwgerelateerde buikpijn te behandelen. U kunt bijwerkingen krijgen zoals een droge mond en urineretentie wanneer u deze medicijnen gebruikt.
Stap 2. Train uw blaas opnieuw en neem medicijnen voor urineproblemen
Stel een schema op zodat u elke dag op hetzelfde tijdstip drinkt en urineert - probeer elk uur naar de badkamer te gaan en werk tot elke drie tot vier uur. Dit kan helpen om de capaciteit van uw blaas te vergroten en uw blaas opnieuw te trainen zodat deze op het juiste moment wordt geleegd.
- Uw arts kan medicijnen voorschrijven om uw blaas te ledigen, zoals bethanechol. U kunt tijdens het gebruik van dit medicijn bijwerkingen krijgen zoals hoofdpijn, buikkrampen, een opgeblazen gevoel, misselijkheid en blozen of roodheid in het gezicht.
- Vraag uw arts naar medicijnen om een overactieve blaas te voorkomen, zoals tolterodine (Detrol) of oxybutynine (Ditropan XL). U kunt tijdens het gebruik van deze medicijnen bijwerkingen krijgen zoals een droge mond, hoofdpijn, vermoeidheid, constipatie en buikpijn.
- Het conditioneren van uw bekkenbodemspieren kan ook helpen. Praat met uw arts over hoe u deze spieren kunt isoleren en trainen.
- Uw arts kan een meer invasieve oplossing aanbevelen, zoals urinaire hulp via een katheter. Voor deze procedure wordt een buis door uw urethra geleid om uw blaas te legen.
Stap 3. Gebruik medicijnen en andere behandelingen om eventuele seksuele problemen te beheersen
Als u worstelt met erectiestoornissen, kan uw arts medicijnen zoals sildenafil (Viagra), vardenafil (Levitra) of tadalafil (Cialis) aanbevelen om u te helpen een erectie te krijgen en te behouden. U kunt bijwerkingen krijgen zoals lichte hoofdpijn, blozen of roodheid van uw gezicht, maagklachten en veranderingen in uw vermogen om kleur te zien.
- Gebruik deze medicijnen met de nodige voorzichtigheid als u een voorgeschiedenis heeft van hartaandoeningen, aritmie, beroerte of hoge bloeddruk. Roep onmiddellijk medische hulp in als u een erectie heeft die langer dan vier uur aanhoudt.
- Uw arts kan ook een externe vacuümpomp aanbevelen, die helpt om bloed in uw penis te trekken met behulp van een handpomp. Hierdoor kunt u tot 30 minuten een erectie behouden.
- Voor vrouwen met seksuele problemen kan uw arts vaginale glijmiddelen aanbevelen om droogheid te verminderen en geslachtsgemeenschap aangenamer te maken.
Stap 4. Pas uw dieet aan en neem hartmedicatie voor hartproblemen of overmatig zweten
Uw arts zal een zoutrijk en veel vocht dieet aanbevelen als u ernstige bloeddrukproblemen heeft. Deze behandeling kan ervoor zorgen dat uw bloeddruk stijgt of dat uw voeten, enkels of benen opzwellen. Praat met uw arts over de grenzen van dit dieet.
- U kunt ook medicijnen gebruiken om uw bloeddruk te verhogen, zoals het medicijn fludrocortison. Dit medicijn zorgt ervoor dat uw lichaam zout vasthoudt, waardoor uw bloeddruk wordt gereguleerd. Uw arts kan ook andere geneesmiddelen voorschrijven, zoals midodrine of pyridostigmine (Mestinon).
- Als u problemen heeft met de hartregulatie, kan uw arts u een klasse medicijnen voorschrijven die bètablokkers worden genoemd. Dit zal helpen om uw hartslag te reguleren als deze te hoog wordt tijdens lichamelijke activiteit.
- Als u last heeft van overmatig zweten, kunt u het medicijn glycopyrrolaat (Robinul) gebruiken om het zweten te verminderen. U kunt bijwerkingen krijgen zoals diarree, droge mond, urineretentie, wazig zien, hoofdpijn, smaakverlies, veranderingen in hartslag en slaperigheid.
Stap 5. Doe rustige oefeningen met weinig impact als je moeite hebt om rechtop te staan
Uw hartproblemen kunnen gepaard gaan met orthostatische hypotensie of moeite met rechtop staan. Het is belangrijk om rustig zittende oefeningen te doen om uw spierspanning op te bouwen zonder het risico te vallen of het bewustzijn te verliezen.
- Wateraerobics en waterjoggen zijn ideaal voor mensen met orthostatische intolerantie. U kunt een hometrainer ook gebruiken om licht te fietsen en andere lichte aerobe oefeningen op de stoel te doen.
- Het gebruik van antihypertensiva (thiazidediuretica, calciumkanaalblokkers, ACE-remmers, enz.) kan orthostatische hypotensie verergeren, vooral bij ouderen.
Stap 6. Pas je houding aan en verhoog je bed als je bloeddrukproblemen hebt
Maak kleine aanpassingen, zoals het verhogen van uw bed, zodat het hoofdeinde van uw bed tien centimeter hoger is. Gebruik blokken of stootborden onder het hoofdeinde van uw bed om uw hoofd omhoog te houden en te helpen bij een lage bloeddruk.
Je moet ook oefenen om een paar minuten met je benen over de rand van je bed te bungelen voordat je uit bed gaat. Probeer uw voeten te buigen en uw handen een minuut bij elkaar te houden voordat u gaat staan om de bloedstroom te vergroten. Je moet ook basisoefeningen doen om de bloedstroom te verbeteren, zoals je beenspieren aanspannen en het ene been over het andere kruisen
Stap 7. Neem insuline en controleer uw bloedsuikerspiegel om uw diabetes onder controle te houden
U dient uw bloedglucose strikt onder controle te houden door uw insuline voor of na een maaltijd in te nemen en uw bloedsuikerspiegels te controleren.
- Dit zal helpen om uw symptomen te verminderen en ernstigere problemen als gevolg van uw diabetes uit te stellen of te voorkomen.
- Naast symptomen zoals urine- en spijsverteringsproblemen en erectiestoornissen, kunt u ook perifere neuropathie (verdoofdheid) ervaren als u diabetes heeft. Neem contact op met uw arts als u een van deze problemen ervaart.
Deel 3 van 3: Omgaan met uw diagnose
Stap 1. Praat met een hulpverlener of therapeut over uw aandoening
Veel mensen met een autonome stoornis hebben ook last van depressies en angsten. Als u impotentie ervaart of moeite heeft met seksuele opwinding, heeft u mogelijk relatieproblemen met uw partner. Praten met een hulpverlener of therapeut kan u helpen deze problemen op te lossen en professionele ondersteuning te krijgen.
Stap 2. Word lid van een steungroep
Praat met uw arts over steungroepen voor autonome disfuncties in uw omgeving. Als er geen specifieke groep bij u in de buurt is, kunt u een steungroep zoeken voor uw onderliggende aandoening, zoals een diabetessteungroep of een steungroep voor seksuele problemen.
Het kan nuttig zijn om met anderen te praten die begrijpen wat je doormaakt en die met veel van dezelfde worstelingen te maken hebben als jij. U kunt ook enkele coping-mechanismen van de steungroep leren om het leven met een autonome stoornis gemakkelijker te maken
Stap 3. Neem contact op met familie en vrienden
Leun op degenen die het dichtst bij u staan om een ondersteuningssysteem voor uzelf te creëren. Wees bereid om hulp te vragen en te accepteren wanneer dat nodig is. Probeer jezelf niet af te sluiten van je familie en vrienden en concentreer je op het behouden van een positieve houding om eventuele uitdagingen of worstelingen aan te pakken waarmee je te maken hebt als gevolg van je stoornis.
