Slachtofferbeschuldiging is een houding die ervoor zorgt dat individuen slachtoffers de schuld geven van slechte dingen die hen overkomen. Slachtoffers van een misdrijf of ongeluk kunnen worden onderworpen aan de schuld van het slachtoffer, maar deze houding is een bijzonder veel voorkomende reactie op incidenten van seksueel geweld en huiselijk geweld. Slachtofferbeschuldiging kan een verdedigingsmechanisme zijn dat mensen gebruiken om zichzelf te helpen geloven dat de wereld een veiligere plek is dan het in werkelijkheid is, maar het kan extreem schadelijk zijn voor de slachtoffers, dus het is belangrijk om meer zelfbewust te worden en te voorkomen dat slachtoffers worden vastgehouden verantwoordelijk.
Stappen
Deel 1 van 3: Je vooroordelen en veronderstellingen uitdagen
Stap 1. Accepteer dat de wereld niet eerlijk is
Vaak willen mensen geloven dat goede dingen goede mensen overkomen, wat ertoe kan leiden dat ze ook geloven dat slechte dingen alleen slechte mensen overkomen. Het is belangrijk om je neiging te herkennen om lijden op deze manier te rationaliseren en actief te werken om het te veranderen.
Probeer de manier waarop je denkt over allerlei soorten ongeluk te veranderen, niet alleen slachtoffers van misdrijven. Veel mensen die bijvoorbeeld de slachtoffers van seksueel geweld de schuld geven, geven ook de schuld aan mensen die door armoede of ziekte worden geteisterd. Al dit soort verwijten komen voort uit dezelfde kernopvatting dat slechte dingen alleen gebeuren met mensen die ze verdienen
Stap 2. Realiseer je dat het jou kan overkomen
Victim blaming wordt vaak gebruikt als verdedigingsmechanisme door mensen die willen geloven dat ze nooit het slachtoffer kunnen worden van een dergelijk misdrijf. Hierdoor richten zij zich bij de beoordeling van de aanleiding voor de aanslag vrijwel volledig op de kenmerken en handelingen van de slachtoffers. Neem afstand van dit soort denken door jezelf eraan te herinneren dat je niet zo anders bent dan het slachtoffer en net zo goed het slachtoffer van een misdrijf had kunnen zijn.
Vergeet niet na te denken over externe omstandigheden. Dit zijn vaak dingen waar het slachtoffer helemaal geen controle over heeft, en het is veel waarschijnlijker dat ze bijdragen aan de aanval dan wat het slachtoffer ook deed
Stap 3. Ga er niet vanuit dat er toestemming is gegeven
Veel mensen gaan er ten onrechte van uit dat een slachtoffer instemt met geweld door niet terug te vechten of de dader te vertellen te stoppen, maar dit impliceert helemaal geen toestemming. Je zou een overvalslachtoffer niet de schuld geven van het niet vertellen van de overvaller om te stoppen met beroven, dus je moet het slachtoffer van aanranding of huiselijk geweld niet de schuld geven van het niet terugvechten.
- Het 'tolereren' van misbruik door een gewelddadige partner niet te verlaten, houdt geen toestemming in.
- Het hebben van een eerdere seksuele ontmoeting met de aanvaller impliceert geen toestemming voor toekomstige seksuele ontmoetingen.
Stap 4. Erken de absurditeit van preventiestrategieën
Hoewel er enkele stappen zijn die individuen kunnen nemen om hun persoonlijke veiligheid te vergroten, is het belangrijk om te beseffen hoe onrealistisch het is om van slachtoffers te verwachten dat ze aanvallen effectief voorkomen. Het is gewoon onmogelijk om te anticiperen op alle slechte dingen die kunnen gebeuren, en net zo onmogelijk om jezelf te beschermen tegen al deze slechte dingen.
- Veel strategieën voor risicobeperking zijn eenvoudigweg onpraktisch. Als u bijvoorbeeld binnen blijft en nooit met andere mensen omgaat, kan het risico van een persoon om seksueel te worden misbruikt worden verminderd, maar dit is niet redelijk om van een persoon te vragen. Hoe nauwkeuriger u andere preventiestrategieën onderzoekt, hoe meer problemen u er waarschijnlijk mee zult identificeren.
- Veel andere strategieën kunnen volledig ineffectief zijn, zelfs als ze correct worden geïmplementeerd. Houd er rekening mee dat mensen nog steeds het slachtoffer kunnen worden van geweldsmisdrijven, zelfs als ze alle redelijke voorzorgsmaatregelen nemen om zichzelf te beschermen.
Deel 2 van 3: De schuld verschuiven naar de dader
Stap 1. Bedenk dat de dader een keuze heeft gemaakt
Veel mensen ontslaan de daders effectief van hun verantwoordelijkheid door aan te nemen dat ze hun acties op het moment van de aanval niet onder controle hadden. Wat de omstandigheden ook zijn, herinner jezelf eraan dat de dader er actief voor heeft gekozen om de aanval uit te voeren.
Zelfs als het lijkt alsof de dader om de een of andere reden vatbaar is voor geweld, moet u er rekening mee houden dat hij of zij specifieke beslissingen moest nemen om het slachtoffer aan te vallen. Als het gedrag echt oncontroleerbaar was, zou het worden weergegeven zonder rekening te houden met slachtoffer, locatie of tijd
Stap 2. Geloof de excuses van de dader niet
Mensen die geweld tegen anderen plegen, rationaliseren hun gedrag vaak door allerlei excuses te bedenken, waarvan er vele proberen de schuld geheel of gedeeltelijk op de schouders van het slachtoffer te leggen. Als je zo'n rationalisatie hoort, herinner jezelf er dan aan dat er geen geldig excuus is om een geweldsmisdrijf te plegen.
- Het gebruik van alcohol of drugs is geen excuus om een ander aan te vallen.
- Sommige excuses geven het slachtoffer direct de schuld. De dader kan bijvoorbeeld zeggen dat het slachtoffer het misdrijf tegenwerkte door de dader te beledigen. Zelfs als dit waar is, is het geen geldig excuus.
Stap 3. Begrijp dat alleen de dader een aanval kan voorkomen
Net zoals de dader de enige persoon is die ervoor kan kiezen om het misdrijf te plegen, is hij of zij ook de enige persoon die het had kunnen voorkomen. Als je merkt dat je nadenkt over verschillende stappen die het slachtoffer had kunnen nemen om de aanval te voorkomen, herinner jezelf er dan aan dat het enige dat de aanval effectief had kunnen voorkomen, zou zijn geweest dat de dader had besloten hem niet te plegen.
- Het slachtoffer van een aanslag had de aanslag niet kunnen voorkomen door zich anders te kleden of te gedragen, maar de dader had de aanslag wel kunnen voorkomen door zich anders te gedragen.
- Als een overlevende van huiselijk geweld na een eerste aanval bij een dader blijft, herinner jezelf er dan aan dat er verschillende factoren zijn die ertoe hebben geleid dat het slachtoffer is gebleven. Dit kan moeilijk te begrijpen zijn voor iemand die nog nooit in de situatie is geweest, maar het is cruciaal om niet te oordelen.
Deel 3 van 3: Onbedoelde schuldbeschuldiging vermijden
Stap 1. Wees voorzichtig met het soort taal dat u gebruikt
De taal die u gebruikt om het geweld te beschrijven, kan onbedoeld de neiging van het slachtoffer de schuld geven. Als u bijvoorbeeld een zin zo formuleert dat het slachtoffer het onderwerp van de zin is, benadrukt u onbewust de rol van het slachtoffer in het misdrijf.
In plaats van te zeggen: 'Maria is verkracht' of 'Maria is een mishandelde vrouw', kun je overwegen de actieve stem te gebruiken om de keuzevrijheid van de dader te benadrukken. Door iets te zeggen als: "Een verkrachter viel Mary aan" of "John heeft Mary misbruikt" verschuift de focus van het slachtoffer naar de dader
Stap 2. Stel de juiste vragen
Als je over een aanval hoort, probeer dan vragen te stellen over het gedrag van de dader in plaats van vragen te stellen over het gedrag van het slachtoffer. Als u zich te veel op het slachtoffer concentreert, kunt u hem of haar onbedoeld de schuld geven van het misdrijf.
- Probeer in situaties van huiselijk geweld vragen te vermijden als: "Waarom bleef de vrouw als haar man haar sloeg?" Vraag in plaats daarvan: "Waarom sloeg de man zijn vrouw?"
- Als u met slachtoffers spreekt, vraag hen dan nooit waarom ze wel of niet op een specifieke manier op de aanvallen hebben gereageerd.
- Het is belangrijk om je niet alleen bewust te zijn van de vragen die je anderen hardop stelt, maar ook van de vragen die je misschien voor jezelf houdt. Als u zich afvraagt welke rol het slachtoffer heeft gespeeld in het misdrijf, herinner uzelf er dan aan dat de acties van de dader belangrijker zijn.
Stap 3. Vermijd het geven van advies om aanvallen te voorkomen
Ook al bedoel je het misschien goed door iemand advies te geven over veiligheid en zelfverdediging, je impliceert onbedoeld dat het slachtoffer de macht heeft om een aanval te voorkomen. In werkelijkheid heeft alleen een aanvaller de macht om een aanval te voorkomen, dus het verschuiven van deze verantwoordelijkheid naar de slachtoffers kan ertoe leiden dat zij zich schuldig voelen als de tactiek niet werkt.
Stap 4. Onderzoek je eigen gevoelens
Getuigen van aanslagen zullen het slachtoffer minder snel de schuld geven als ze de tijd nemen om hun eigen emotionele reacties op het zien van de aanslag op te schrijven. Of je nu daadwerkelijk getuige was van de aanval of niet, deze strategie kan je helpen om je empathie te vergroten door je aan te moedigen gevoelens te onderzoeken die je anders zou hebben onderdrukt door het slachtoffer de schuld te geven.
