Sociale angststoornis, ook wel sociale fobie genoemd, wordt vaak verward met eenvoudige verlegenheid of andere stoornissen bij kinderen. Sociale angststoornis is meer dan simpele verlegenheid - het kan invaliderend zijn. Intense angst en vermijding van sociale situaties en prestatieactiviteiten is het kenmerk en kan ernstig genoeg zijn om de dagelijkse routine, school en relaties van uw kind aanzienlijk te verstoren. Sociale angststoornis komt vaak voor bij tieners en volwassenen, maar het komt vaak voor bij kinderen en kan jarenlang ongediagnosticeerd blijven. Als u de fysieke, emotionele en gedragssymptomen van deze aandoening herkent, kunt u uw kind gemakkelijker in een vroeg stadium helpen.
Stappen
Methode 1 van 3: Gedragssymptomen herkennen
Stap 1. Praat met de leerkrachten van uw kind
Kinderen met een sociale angststoornis hebben vaak moeite om deel te nemen aan de klas en om te communiceren met leeftijdsgenoten. Aangezien u niet kunt zien hoe uw kinderen zich op school gedragen, kan het waardevol zijn om het gedrag van uw kind op school met hun leraren te bespreken. Sociale angst kan een probleem zijn voor uw kind als:
- Ze nemen niet deel aan de les door vragen te stellen of te beantwoorden, hardop voor te lezen of op het bord te schrijven.
- Lezen of geroepen worden, bezorgt hen leed, wat kan lijken op blozen, huilen, driftbuien, weigering of slechte prestaties ondanks hun bekwaamheid.
- Ze zitten vaak alleen in de kantine of bibliotheek en blijven op school verwijderd van leeftijdsgenoten.
Stap 2. Luister naar de onderliggende boodschappen van uw kind
Kinderen met een sociale fobie zijn over het algemeen buitengewoon bang voor kritiek en zijn overdreven bezorgd over vernedering of verlegenheid. Jonge kinderen zijn waarschijnlijk niet in staat om te herkennen en te vertellen dat ze angstige gedachten hebben, maar beschouw uitspraken als deze als mogelijke indicaties van sociale angst:
- "Wat als ik het verkeerde zeg?"
- "Ik ga iets doms zeggen."
- "Ze zullen me niet leuk vinden."
- "Ik ben een idioot."
- "Mensen zeggen dat ik bang ben."
Stap 3. Observeer hoe uw kind zich sociaal bezighoudt
Kinderen van alle leeftijden worden voortdurend sociaal volwassen. Angst voor of weigering om te socializen kan erop duiden dat uw kind bang is om in de buurt van anderen te zijn, met anderen te praten of in een openbare omgeving te zijn. Nodig vrienden uit of neem je kind mee naar speelafspraakjes en kijk hoe ze met anderen omgaan. Sociale angst bij kinderen kan verschijnen als een van de volgende:
- Weigeren om op een speelafspraakje te gaan als een ouder niet aanwezig is, of een ouder vragen altijd beschikbaar te zijn.
- Je fysiek extreem aanhankelijk zijn als je in de buurt van anderen bent.
- Weigeren om gesprekken te beginnen, vrienden uit te nodigen om rond te hangen, of bellen, sms'en of e-mailen met anderen in hun leeftijdsgroep.
- Oudere kinderen kunnen in het weekend thuisblijven in plaats van met vrienden rondhangen.
Stap 4. Merk op hoe uw kind met anderen praat
Uw kind kan zo angstig zijn om met anderen te praten dat het niet in staat is een gesprek te voeren. Als ze dat doen, kunnen ze heel zacht praten of mompelen. Vaak vermijden sociaal angstige kinderen oogcontact met volwassenen of leeftijdsgenoten.
Gedrag kan voorkomen bij mensen die uw kind kent of bij vreemden
Stap 5. Let op prestatiestress
Prestatietype van sociale fobie is intense angst en angst om in het openbaar te spreken of op te treden. Dit kan op school gebeuren, zoals het presenteren van een rapport aan de klas; tijdens een muziekrecital; of zelfs sporten.
- Soms zijn kinderen zo angstig om te presteren dat zelfs eten voor andere mensen of eten bestellen in een restaurant stress veroorzaakt.
- Het gebruik van een openbare badkamer kan bij sommige kinderen angst opwekken.
Stap 6. Evalueer de 'ziektedagen' van uw kind
Sociale angst bij kinderen komt vaak voor als schoolweigering - uw kind is zo angstig om naar school te gaan dat ze excuses zoeken om thuis te blijven. Dit kan zich voordoen als een nepziekte, of zelfs fysieke symptomen van angst die zich voordoen als ziekte.
Stap 7. Merk op of uw kind nieuwe activiteiten zal proberen
Het starten van nieuwe activiteiten kan een van de meest uitdagende gebeurtenissen zijn voor een sociaal angstig kind, waarbij ze gedwongen zouden worden om een nieuwe groep van leeftijdsgenoten te ontmoeten en deel te nemen aan een vaardigheid waarmee ze zich niet op hun gemak voelen. Weigeren om nieuwe activiteiten uit te proberen wordt vaak gezien bij sociaal angstige kinderen.
Stap 8. Zoek naar betekenis in driftbuien
Voor jonge kinderen die hun gevoelens niet verbaal kunnen uiten, kunnen driftbuien de meest voorkomende uiting van angst zijn. De angst van een kind kan zich uiten in ernstig, langdurig huilen of driftbuien. Als dit bij u thuis vaak voorkomt, zoek dan vooral naar andere tekenen van een sociale angststoornis.
Driftbuien die verband houden met angst kunnen verkeerd worden begrepen als oppositioneel of als 'een moeilijk kind'
Methode 2 van 3: Fysieke symptomen evalueren
Stap 1. Let op objectieve tekenen van angst
Angst is een ernstige aandoening die heel vaak lichamelijke symptomen veroorzaakt. In het licht van prestaties of sociale interactie kan uw kind fysieke manifestaties van zijn angst vertonen. Ze kunnen fysiek geïmmobiliseerd raken (letterlijk verlamd van angst), moeite hebben om op adem te komen en een bonzende hartslag hebben.
Stap 2. Merk op of maagklachten worden veroorzaakt door angst
Het is niet ongebruikelijk dat een kind zo angstig wordt dat het diarree, misselijkheid of zelfs overgeven krijgt. Als uw kind vaak maagklachten heeft, maak dan een logboek bij wanneer deze aanvallen optreden; als het vaak een reactie is op het doen of denken aan een sociale of prestatieactiviteit, is dat een aanwijzing voor een sociale fobie.
Stap 3. Vraag uw kind naar hun subjectieve ervaring
Duizeligheid, een licht gevoel in het hoofd, verwardheid, zich buiten het lichaam voelen en spierspanning zijn andere veel voorkomende lichamelijke symptomen van angst. Deze kunnen voor een kind moeilijk te herkennen zijn. Stel uw kind vragen om informatie te krijgen over hun subjectieve ervaring met angst. Probeer vragen als:
- "Heb je het gevoel dat de kamer draait of dat je zou kunnen vallen?"
- "Voel je je overal pijn of pijn?"
- “Waar zijn we nu? Welke dag van de week is het?" Het niet kunnen beantwoorden van eenvoudige vragen kan duiden op verwarring of paniek.
Stap 4. Let op het gezicht van uw kind terwijl het met anderen omgaat
Als hij of zij vaak bloost, zweet of beeft in sociale omgevingen, kan dit duiden op sociale angst.
Methode 3 van 3: De stoornis begrijpen
Stap 1. Beoordeel of uw kind risicofactoren heeft
Iedereen kan een sociale fobie ontwikkelen, maar bepaalde factoren kunnen bijdragen aan de kans dat deze vroeg bij kinderen optreedt. Het kan zich plotseling ontwikkelen na een stressvolle of gênante ervaring, of langzaam in de loop van de tijd. Evalueer of een van deze risicofactoren betrekking heeft op uw angstige kind:
- Uw kind heeft meer kans op het ontwikkelen van een sociale fobie als zijn ouder of broers en zussen de aandoening hebben.
- Trauma zoals misbruik, onenigheid in de familie zoals echtscheiding of overlijden van een dierbare, of ervaringen met plagen, pesten of afwijzing kunnen het risico vergroten.
- Sociale angststoornis is meer dan alleen verlegenheid, maar kinderen die verlegen, timide of teruggetrokken zijn in het algemeen, lopen mogelijk een groter risico.
- Het starten van een nieuwe activiteit of voor het eerst in de schijnwerpers worden gezet, kan symptomen van sociale angst veroorzaken die voorheen niet aanwezig waren.
- Stotteren, zwaarlijvigheid, handicaps, tics of andere stoornissen kunnen het zelfbewustzijn vergroten en bijdragen aan sociale angst.
Stap 2. Bekijk de criteria voor diagnose
Er zijn drie belangrijke criteria vereist voor de diagnose van een sociale fobie. Houd deze in gedachten om de stoornis te onderscheiden van een eenvoudige verlegen fase en van andere stoornissen. Dit zijn de specifieke criteria bepaald door artsen:
- De angst of ongerustheid moet niet in verhouding staan tot de werkelijke situatie. Het is normaal dat een kind nerveus is over het optreden in een vioolrecital of het ontmoeten van nieuwe klasgenoten, maar als ze zo nerveus zijn dat ze overgeven of een extreme emotionele reactie krijgen, is het meer dan simpele verlegenheid. De ernst kan in frequentie of duur zijn - extremer of langer duren dan normaal.
- Deze symptomen moeten zes maanden of langer aanhouden. Anders kan het een verlegenheidsfase zijn.
- Symptomen moeten aanzienlijk leed veroorzaken of interfereren met de normale routine van uw kind in dagelijkse activiteiten of op school, zoals het aantasten van de schoolprestaties en aanwezigheid van uw kind, en het vermogen om te socialiseren en relaties te ontwikkelen.
Stap 3. Denk aan “fase versus stoornis
Het verschil tussen een fase en een angststoornis is dat een fase van korte duur is en over het algemeen ongevaarlijk. Angststoornissen worden vaak chronisch en veroorzaken interferentie met het dagelijks functioneren. In tegenstelling tot een tijdelijke fase zoals die zou optreden als uw kind twee maanden lang nachtmerries heeft over een monster onder het bed, is een geruststellende aanwezigheid niet voldoende om uw kind te helpen omgaan met een angststoornis.
Stap 4. Zoek naar redenen voor de angst
De angst van uw kind voor sociale interactie of optreden kan ver voor de feitelijke gebeurtenis optreden. Dit kan het moeilijk maken om de symptomen van uw kind te associëren met de gecorreleerde gebeurtenis. Houd er rekening mee dat ze zich tot weken of maanden zorgen kunnen maken over wat er gaat komen en zich de slechtste zorgscenario's kunnen voorstellen en gedurende die tijd symptomen hebben.
Stap 5. Behandel sociale angst als een echte stoornis
Sociale angst kan een slopende aandoening zijn die behandeling vereist, vaak met professionele hulp en soms ook met medicatie. De stoornis gaat vaak gepaard met andere psychische problemen en kan leiden tot het volgende:
- Laag zelfbeeld en negatieve zelfpraat.
- Moeite om assertief te zijn.
- Slechte sociale vaardigheden, isolement en moeilijke sociale relaties.
- Overgevoeligheid voor kritiek.
- Lage academische prestaties.
- Drugs- en alcoholgebruik bij oudere kinderen.
- Zelfmoord of zelfmoordpogingen.
Stap 6. Onderscheid sociale angst van andere stoornissen
Een professional in de geestelijke gezondheidszorg zal veel vragen stellen om te proberen vast te stellen of het probleem een sociale angststoornis is of een andere psychische stoornis. Er zijn veel symptomen die veel voorkomen bij sociale fobieën die ook voorkomen bij andere angststoornissen, evenals bij andere psychische stoornissen en zelfs medische problemen. Deel zoveel mogelijk informatie met de beoefenaar van de geestelijke gezondheidszorg om hen te helpen een juiste diagnose te stellen. U kunt ook meer te weten komen over wat sociale angst onderscheidt van andere stoornissen om zo goed mogelijk te weten hoe u uw kind kunt helpen.
- Algemene angststoornis heeft veel van dezelfde symptomen als sociale angst, maar komt niet uitgelokt en regelmatig voor, niet alleen in combinatie met sociale of prestatiesituaties. Onthoud echter dat sociale angst ruim voor de angstopwekkende gebeurtenis kan komen.
- Bij een paniekstoornis ervaart het kind meer dan één onverklaarbare paniek- of angstaanval en ervaart het ook angst bij het idee nog een paniekaanval te krijgen.
- Angst om in een grote groep of omgeving te zijn die moeilijk lijkt te ontsnappen, duidt op agorafobie.
- Verlatingsangst komt naar voren als extreme angst om weg te zijn van ouderlijke of verzorgende figuren. Extreem vasthouden aan sociale angst kan veel lijken op verlatingsangst.
- Angst voor waargenomen fysieke gebreken die in het openbaar overdreven worden bekritiseerd, kan een symptoom zijn van een lichamelijke dysmorfe stoornis.
- Sociale en/of spraakvertragingen en repetitief gedrag kunnen tekenen zijn van autisme.
- Weigering om te spreken of sociaal te zijn, driftbuien, uithalen en het overtreden van regels kunnen wijzen op een oppositioneel-opstandige stoornis. Dit wordt veroorzaakt door een verlangen om te trotseren, in plaats van een angst voor de gebeurtenis.
Stap 7. Praat met de kinderarts van uw kind of met een specialist in de geestelijke gezondheidszorg
Sociale angst is een behandelbare aandoening. Een professional kan de ernst van de angst beoordelen, indien nodig een behandeling voorschrijven en u tips geven over hoe u uw kind kunt helpen omgaan met angst. Een vorm van therapie genaamd cognitieve gedragstherapie blijkt nuttig te zijn voor veel kinderen met een sociale fobie.
