Het is normaal om te rouwen om het verlies van je gezondheid en je oude leven als je een chronische ziekte leert kennen. Het kan moeilijk zijn om te weten hoe u uw verdriet aan andere mensen kunt uiten. Maar het delen van je gevoelens is een belangrijk onderdeel van het krijgen van de emotionele steun die je nodig hebt om verder te gaan met je leven. De eerste stap is om je gevoelens te accepteren en te bezitten, ook al zijn ze moeilijk om mee om te gaan. Neem daarna contact op met anderen voor ondersteuning en vind manieren om hen te helpen begrijpen wat je doormaakt.
Stappen
Deel 1 van 3: In het reine komen met je gevoelens
Stap 1. Erken je emoties
Gevoelloosheid, verdriet, woede, angst - het is normaal om al deze emoties te ervaren als je een chronische ziekte hebt. Vecht niet tegen je gevoelens en probeer ze niet te verdoezelen. Laat jezelf ze in plaats daarvan voelen, zelfs als ze pijnlijk zijn.
Je gevoelens erkennen is de eerste stap om ze te verwerken
Stap 2. Begrijp de stadia van rouw
De meeste mensen doorlopen vijf emotionele stadia tijdens het rouwproces. Terwijl je omgaat met het verlies van je oude leven, kun je ontkenning, woede, angst, verdriet en uiteindelijk acceptatie voelen.
- Sommige mensen doorlopen de stadia van rouw op volgorde, maar vele anderen niet. U kunt bijvoorbeeld door het stadium van angst gaan voordat u het stadium van woede bereikt, of u kunt zich tegelijkertijd boos en bang voelen.
- Herhalende stadia komen vaak voor. Als je bijvoorbeeld voorbij rouwen bent gegaan naar acceptatie, kan je verdriet van tijd tot tijd nog steeds oplaaien.
- Acceptatie betekent niet noodzakelijk dat je je goed voelt over je chronische ziekte. Het betekent eerder de beslissing nemen om het beste van je leven en vaardigheden te maken zonder je door je ziekte te laten bepalen.
Stap 3. Zoek naar gezonde copingstrategieën
Goede copingstrategieën helpen je om op een positieve manier om te gaan met je emoties en je stress. Probeer te mediteren, in een dagboek te schrijven of te sporten wanneer je je goed genoeg voelt om dat te doen.
U kunt in de verleiding komen om uw gevoelens te begraven met ongezonde copingstrategieën, zoals alcohol drinken of te veel geld uitgeven. Weersta de drang om dit te doen - het zal het later moeilijker maken om met je gevoelens om te gaan en het kan je gezondheid verder schaden
Stap 4. Wees alert op tekenen van depressie
Het is normaal om na een diagnose enige tijd te besteden aan het omgaan met negatieve emoties. Als je merkt dat je je constant somber voelt of niet geïnteresseerd bent in activiteiten die je ooit leuk vond, zou je aan een depressie kunnen lijden.
- Als je denkt dat je depressief bent, laat het dan niet erger worden - maak een afspraak met een therapeut. Depressie verdwijnt meestal niet vanzelf, maar het kan worden behandeld met gesprekstherapie en medicatie.
- Depressie gaat vaak hand in hand met chronische ziekten.
Deel 2 van 3: Hulp zoeken
Stap 1. Denk goed na met welke mensen je in contact wilt komen
Chronische ziekte kan een moeilijk gespreksonderwerp zijn. Niet iedereen zal bereid zijn om erover te praten, en misschien wil je je niet openstellen voor mensen die je niet goed kent. Overweeg welke van uw familieleden en goede vrienden het meest ontvankelijk en ondersteunend zullen zijn wanneer u contact met hen opneemt.
Stap 2. Heb de moed om om hulp te vragen
Als je aan een chronische ziekte lijdt, heb je misschien het gevoel dat je altijd hulp nodig hebt. Door deze gevoelens kun je jezelf ervan weerhouden om contact op te nemen met vrienden en familie omdat je denkt dat je een last bent. Sociale steun is essentieel voor het leiden van een gezonde, vervulde levensstijl, dus het is belangrijk om te leren hoe je over deze gevoelens heen kunt komen.
- Je zou kunnen zeggen: "Ik ben bang dat ik je lastig val, maar ik heb echt iemand nodig die me volgende week naar de dokter vergezelt. Kun je het doen?" Als ze dat niet kunnen, kijk dan of ze je kunnen helpen iemand anders te vinden die dat wel kan.
- Herinner jezelf eraan dat als geliefden niet uitdrukkelijk hebben verklaard dat je een last bent, je niet moet denken dat je dat bent. Probeer voor de zekerheid hen behulpzaam te zijn en betaal het zoveel mogelijk vooruit om de weegschaal in evenwicht te brengen. Bied aan om te babysitten, een vriend(in) te besturen om boodschappen te doen of een familielid te helpen zich voor te bereiden op een feestje. Doe je deel voor degenen van wie je houdt - als je fysiek in staat bent - en je zult je niet zo schuldig voelen als je om hulp vraagt.
Stap 3. Word lid van een steungroep
Je vindt het misschien gemakkelijker om jezelf uit te drukken als je met andere mensen bent die begrijpen wat je doormaakt. Zoek naar een steungroep bij u in de buurt of zoek online naar een ondersteunende gemeenschap.
Stap 4. Praat met een therapeut
Een therapeut kan je helpen je verdriet te verwerken en je aan te passen aan je nieuwe manier van leven. Ze kunnen u ook helpen manieren te bedenken om met uw familie en vrienden over uw ziekte te praten.
Vraag uw huisarts om een verwijzing naar een therapeut die aansluit bij uw behoeften. Sommige therapeuten zijn gespecialiseerd in het behandelen van mensen met rouwproblemen en het omgaan met chronische ziekten. Onderzoek professionals in uw lokale gemeenschap en interview er een aantal voordat u er een kiest waarmee u zich het prettigst voelt
Deel 3 van 3: Geliefden helpen begrijpen
Stap 1. Maak alleen bekend waar u zich prettig bij voelt
Je hoeft je naasten niet alles te vertellen over je chronische ziekte of de emoties waar je mee te maken hebt. Het is uw recht om sommige dingen privé te houden als u dat wilt.
Als iemand je een vraag stelt over iets waar je niet graag over praat, zeg dan: "Het spijt me, maar ik voel me nog niet klaar om daarover te praten."
Stap 2. Wees eerlijk over je gevoelens
Als je je niet rot voelt over je ziekte, gedraag je dan niet alsof je dat wel bent. Iemand die echt om je geeft en je wil steunen, zal in staat zijn om te horen over je verdriet, woede en angst.
Als iemand bijvoorbeeld vraagt: "Hoe gaat het met je vandaag?" voel je niet onder druk gezet om te reageren met een standaard "boete". Als je pijn hebt, van streek bent of ontmoedigd bent, zeg dat dan. Een simpele, "Eigenlijk was het vandaag een beetje moeilijk" is genoeg om een echt gesprek te beginnen over wat je echt voelt
Stap 3. Richt je woede niet op dierbaren
Het is prima om je boosheid te uiten, maar richt het niet verkeerd op de mensen die dicht bij je staan. Als je uit frustratie naar anderen uithaalt, kun je ze per ongeluk wegjagen. Maak aan uw dierbaren duidelijk dat u boos bent over uw ziekte, niet over iets wat zij hebben gedaan.
Lichamelijke activiteit, spierontspanningstechnieken en humor zijn enkele gezonde manieren om met je woede om te gaan
Stap 4. Vertel uw dierbaren wat u van hen nodig heeft
Uw dierbaren willen u waarschijnlijk helpen, maar weten misschien niet hoe. Maak het ze makkelijker door ze te laten weten wat voor emotionele steun of praktische hulp je nodig hebt.
Als je partner bijvoorbeeld altijd probeert je problemen op te lossen terwijl je eigenlijk alleen maar een luisterend oor zoekt, zeg hem dan: "Ik waardeer het echt dat je me altijd probeert te helpen dingen op te lossen, maar op dit moment zou het me het meest helpen. als je maar naar me luisterde.”
Stap 5. Zoek alternatieve manieren om jezelf te uiten
Als je het moeilijk vindt om jezelf uit te drukken in een persoonlijk gesprek, wees dan creatief. Schrijf een brief aan een geliefde of maak een tekening om je gevoelens over te brengen.
Gezonde mensen kunnen het moeilijk vinden om te begrijpen wat een chronisch zieke elke dag doormaakt. Het gebruik van een medium als kunst of schrijven om jezelf uit te drukken, kan je dierbaren helpen begrijpen wat je op emotioneel niveau voelt
Stap 6. Vraag om ruimte zonder hard te zijn
Net zoals je soms verlangt naar gezelschap als je te maken hebt met een chronische ziekte, kunnen er andere momenten zijn dat je je verstikt voelt door de aandacht van vrienden en familie. Een ander onderdeel van het gebruik van je stem kan zijn dat je om persoonlijke ruimte vraagt. U wilt hierbij voorzichtig te werk gaan. Natuurlijk wil je rust, maar je wilt anderen ook niet wegjagen.
