Humaan papillomavirus, of HPV, is een virus dat voornamelijk het genitale gebied aantast. Er zijn meer dan 100 verschillende soorten HPV en ten minste 13 van die stammen veroorzaken kanker. Twee stammen in het bijzonder - HPV-types 16 en 18 - zijn verantwoordelijk voor ongeveer 70% van de gevallen van baarmoederhalskanker wereldwijd. In de meeste gevallen zal HPV vanzelf verdwijnen met behulp van de afweer van uw eigen lichaam, maar sommige mensen krijgen complicaties zoals genitale wratten of kanker als het virus niet wordt behandeld. Als u overweegt zwanger te worden en weet dat u HPV heeft, kunt u zich zorgen maken over zwanger worden of het doorgeven van het virus aan uw baby. Het hebben van HPV heeft doorgaans geen invloed op het vermogen van een vrouw om zwanger te worden of om een veilige zwangerschap en een gezonde baby te krijgen.
Stappen
Deel 1 van 3: Zorgen voor een veilige zwangerschap
Stap 1. Voer routinematige kankeronderzoeken uit
Als u zwanger bent en u weet dat u HPV heeft, is het belangrijk om tijdens de zwangerschap regelmatig op baarmoederhalskanker te worden onderzocht. Dit kan de kans op complicaties langs de lijn helpen voorkomen.
Stap 2. Behandel de symptomen
Veel zwangere vrouwen met genitale wratten veroorzaakt door HPV merken dat de wratten in de loop van de zwangerschap groter worden en zich verspreiden. Daarom is het belangrijk om te voorkomen dat de uitbraak verergert om complicaties tijdens de zwangerschap te voorkomen.
- Praat met uw OB / GYN over een veilige manier om wrattenuitbraken tijdens de zwangerschap te behandelen.
- Sommige OB / GYN's kunnen aanbevelen om de behandeling uit te stellen tot na de bevalling. De handelwijze van uw OB/GYN zal hoogstwaarschijnlijk worden bepaald op basis van de omvang van uw uitbraak en de waarschijnlijkheid dat deze complicaties kan veroorzaken tijdens de bevalling.
Stap 3. Leer uw risico op complicaties
In sommige gevallen kunnen HPV-gerelateerde genitale wratten groot genoeg worden of voldoende verspreid worden om het geboortekanaal te blokkeren. In deze gevallen kan een keizersnede (C-sectie) nodig zijn om de baby veilig te extraheren.
Praat met uw arts en OB / GYN over het risico op geboortecomplicaties veroorzaakt door genitale wratten en maak indien nodig een C-sectieplan met uw arts
Deel 2 van 3: HPV behandelen en voorkomen
Stap 1. Weet dat je baby veilig is
Het hebben van HPV veroorzaakt meestal geen complicaties voor de baby.
- Het is mogelijk dat een moeder HPV tijdens de bevalling op haar baby overdraagt, en die overdracht kan ademhalingsproblemen of genitale wratten bij de baby veroorzaken. Deze gevallen zijn echter zeer zeldzaam.
- Zelfs wanneer HPV op de baby wordt overgedragen, is hij doorgaans in staat om van de symptomen te herstellen, hetzij met zijn eigen immuunsysteem, hetzij door medische tussenkomst.
Stap 2. Laat je vaccineren
Het is aangetoond dat vaccins, wanneer ze op jonge leeftijd aan mannen en vrouwen worden gegeven (ongeveer 11 tot 12 jaar oud), de contractie van HPV en de complicaties ervan, waaronder genitale wratten, voorkomen.
- Jonge vrouwen moeten rond de leeftijd van 11 tot 12 jaar twee vaccins krijgen - Cervarix en Gardasil - om de vormen van HPV te voorkomen die het meest waarschijnlijk baarmoederhalskanker veroorzaken. Deze vaccins voorkomen ook de samentrekking van genitale wratten en anale, vaginale en vulvaire kankers.
- Jonge vrouwen tot en met 26 jaar kunnen nog steeds de Cervarix- en Gardasil-vaccins krijgen als ze op jongere leeftijd niet volledig zijn gevaccineerd.
- Jonge mannen moeten het vaccin Gardasil krijgen rond de leeftijd van 11 tot 12 jaar om te beschermen tegen genitale wratten en anale kankers. Jonge mannen tot en met 26 jaar kunnen nog steeds het Gardasil-vaccin krijgen als ze op jongere leeftijd niet goed zijn gevaccineerd.
- Vaccins kunnen niet worden gebruikt om HPV te behandelen als het eenmaal is verworven. Vaccins kunnen ook niet worden gebruikt om kanker te voorkomen als eenmaal HPV is gecontracteerd. De vaccins zijn alleen effectief bij personen die nog geen HPV hebben gekregen.
Stap 3. Behandel HPV
De behandeling omvat meestal het verwijderen van wratten of het aanbrengen van antivirale medicatie om precancereuze laesies te behandelen. Het exacte verloop van de behandeling zal variëren, afhankelijk van de gezondheid van het individu en de aanbevelingen van de arts..
- Thuisbehandelingen voor genitale wratten omvatten Podofilox, Imiquimod en Sinecatechins. Deze voorgeschreven medicijnen worden op het getroffen gebied aangebracht om genitale wratten te verwijderen.
- Uw arts kan om de één tot twee weken cryotherapie toedienen om wratten te bevriezen.
- Podofyllinehars kan indien nodig om de één tot twee weken door uw arts worden toegediend.
- Trichloorazijnzuur (TCA) of bichloorazijnzuur (BCA) kan indien nodig om de één tot twee weken door uw arts worden toegediend.
- Chirurgische verwijdering kan worden aanbevolen door uw arts. Probeer niet om genitale wratten thuis operatief te verwijderen.
Deel 3 van 3: Inzicht in de complicaties veroorzaakt door HPV
Stap 1. Herken de symptomen van genitale wratten
Genitale wratten zijn een veel voorkomende complicatie van HPV, hoewel de overdracht van HPV niet altijd leidt tot genitale wratten.
- Alleen al in de Verenigde Staten krijgen jaarlijks ongeveer 360.000 mensen genitale wratten.
- Genitale wratten kunnen verschijnen als een kleine bult of een groep bultjes. Er is een grote variatie in het uiterlijk en de grootte van genitale wratten. Ze kunnen klein of groot lijken, los van de huid of plat, of klonterig lijken als een bloemkoolkroon.
- Indien onbehandeld, kunnen genitale wratten vanzelf verdwijnen, ze kunnen onveranderd blijven, of ze kunnen zich verspreiden en groter worden.
- Genitale wratten die groot worden en zich verspreiden naar het geboortekanaal kunnen complicaties veroorzaken tijdens een zwangerschap.
Stap 2. Leer meer over baarmoederhalskanker
Baarmoederhalskanker is de op één na meest voorkomende vorm van kanker bij vrouwen die in onderontwikkelde regio's van de wereld wonen. In 2012 veroorzaakte het wereldwijd bijna 270.000 doden.
- Baarmoederhalskanker vertoont meestal geen merkbare symptomen totdat het in een vergevorderd stadium komt, waarna het levensbedreigend en moeilijk te behandelen kan worden.
- Het hebben van regelmatige Pap-tests kan helpen bij het identificeren en behandelen van baarmoederhalskanker voordat het de gevorderde stadia ingaat. Regelmatige uitstrijkjes zijn de meest effectieve manier om baarmoederhalskanker op te sporen en te voorkomen.
Stap 3. Begrijp andere kankerrisico's
Hoewel baarmoederhalskanker de ernstigste complicatie is die verband houdt met HPV-overdracht, is het virus in verband gebracht met tal van andere soorten kanker die zowel mannen als vrouwen wereldwijd kunnen treffen.
- Vulvaire kanker - kanker van de vulva (het buitenste deel van de vrouwelijke genitaliën) wordt vaak veroorzaakt door HPV. Bijna zeven op de tien gevallen van vulvaire kanker, en vrijwel alle gevallen van vulvaire pre-kanker, zijn gekoppeld aan HPV-overdracht. Routinematig lichamelijk onderzoek door een medische professional is de beste manier om vulvaire kanker op te sporen.
- Vaginale kanker - meer dan zeven op de tien gevallen van vaginale kanker zijn gekoppeld aan HPV-overdracht. Dezelfde Pap-tests die worden gebruikt om baarmoederhalskanker op te sporen, worden soms gebruikt om vaginale kanker en pre-kanker op te sporen.
- Peniskanker - mannen die worden blootgesteld aan HPV-stammen met een hoog risico, kunnen peniskanker krijgen. In feite zijn ongeveer zes op de tien gevallen van peniskanker gekoppeld aan HPV-overdracht. Er is momenteel geen goedgekeurde screeningstest om de vroege stadia van peniskanker te detecteren, en veel gevallen blijven onopgemerkt tot de latere stadia van kanker.
- Anale kanker - bijna alle gevallen van plaveiselcelkanker van de anus bij zowel mannen als vrouwen worden veroorzaakt door HPV-overdracht. De beste manier om anale kanker op te sporen is door een anale cytologietest uit te voeren, ook wel een anale Pap-test genoemd. Deze onderzoeken worden meestal alleen uitgevoerd bij personen waarvan is vastgesteld dat ze een hoog risico lopen op kankervorming, zoals mensen met een gecompromitteerd immuunsysteem of personen die een orgaantransplantatie hebben ondergaan.
- Mond- en keelkanker - meer dan zeven op de tien gevallen van kanker in de achterkant van de keel (inclusief de tong en amandelen) zijn gekoppeld aan HPV-overdracht. Mond- en keelkanker, ook bekend als orofaryngeale kanker, heeft momenteel geen goedgekeurde screeningstest om de vroege stadia op te sporen.
Tips
- Uw jaarlijkse uitstrijkje zoekt naar abnormale baarmoederhalscellen voordat ze zich ontwikkelen tot baarmoederhalskanker. Kanker van de vagina en vulva kan het gevolg zijn van HPV.
- Het is mogelijk om HPV te krijgen zonder het te weten. Veel mensen hebben jarenlang geen symptomen of tekenen terwijl ze nog steeds het HPV-virus bij zich dragen.
- Praat met uw OB/GYN over het risico op HPV-complicaties tijdens de zwangerschap.
Waarschuwingen
- Laat precancereuze cellen nooit onbehandeld, anders kunnen ze zich ontwikkelen tot kanker.
- Houd er rekening mee dat er geen tests zijn om mannen op HPV te screenen, en het is erg besmettelijk.
