Afhankelijke persoonlijkheidsstoornis (DPD) is een veel voorkomende persoonlijkheidsstoornis. De stoornis wordt gekenmerkt door gevoelens van hulpeloosheid, ongewone afhankelijkheid van anderen en de behoefte om door andere mensen te worden verzorgd (wanneer iemand competent genoeg is, anders). Iemand met deze aandoening kan zich vaak nerveus of angstig voelen als hij of zij alleen is - of zelfs denkt aan alleen zijn. Als u denkt dat u DPD heeft of denkt dat iemand die u kent het heeft, dan is het belangrijk om een behandeling te zoeken. Behandeling voor DPD kan een combinatie van individuele gesprekstherapie, groepstherapie en mogelijk medicijnen omvatten.
Stappen
Methode 1 van 3: Hulp zoeken
Stap 1. Praat met uw arts
Voordat de patiënt een behandeling ondergaat voor een afhankelijke persoonlijkheidsstoornis (DPD), kan het nodig zijn dat de patiënt met een arts spreekt. Een huisarts kan een onderzoek uitvoeren en testen uitvoeren om te zien of er onderliggende oorzaken zijn voor de symptomen van de patiënt. Als er geen medische verklaring is, kan de arts de patiënt doorverwijzen naar een psychiater of therapeut.
Hoewel DPD een aantal specifieke behandelingsopties heeft, zullen uw specifieke situatie, medische geschiedenis en persoonlijke omstandigheden de manier waarop uw behandelingsopties verlopen, veranderen
Stap 2. Probeer gesprekstherapie
De beste en meest gebruikte behandeling voor DPD is gesprekstherapie. Bij gesprekstherapie hebben patiënten regelmatig sessies met een therapeut om negatieve gedachten en gevoelens te verwerken. In deze sessies zal de therapeut de patiënt helpen het zelfbeeld te vergroten en zelfstandig keuzes te leren maken.
- Kortdurende, gerichte therapie is ideaal voor DPD, omdat langdurige therapie ertoe kan leiden dat een patiënt met DPD afhankelijk wordt van de therapeut.
- Als u niet zeker weet hoe u een goede therapeut of psycholoog kunt vinden, vraag dan uw arts om een verwijzing. U kunt ook kijken in de online locator van de American Psychological Association om u te helpen er een bij u in de buurt te vinden.
- Als je iemand met DPD behandelt, zorg er dan voor dat je duidelijke grenzen stelt. U moet bijvoorbeeld aan een patiënt met DPD uitleggen welke situaties geschikte redenen zijn om te bellen en welke situaties niet geschikt zijn.
Stap 3. Onderga cognitieve gedragstherapie
Een andere nuttige behandelmethode voor DPD is cognitieve gedragstherapie (CGT). CGT is een vorm van psychotherapie die werkt volgens het concept dat iemands gedachten iemands acties beheersen. Tijdens CGT helpt de therapeut de patiënt om denkpatronen te veranderen in meer behulpzame, productieve en onafhankelijke patronen.
- Dit type therapie vereist meer interactie dan gesprekstherapie. Je psycholoog zal je huiswerk meegeven dat je buiten je therapiesessies kunt doen, zodat je kunt uitvinden hoe je je denkproces kunt herkaderen om onafhankelijker en gezonder te zijn, wanneer je niet in een sessie zit.
- Als onderdeel van je CGT zal je psycholoog ook op zoek gaan naar je triggers, of die situaties waardoor je terugvalt in je afhankelijke gedrag. Uw psycholoog zal u helpen deze situaties te omzeilen en manieren te vinden om u ongevoelig te maken voor deze situaties.
Stap 4. Ga naar groepstherapie
Er kunnen gevallen zijn waarin groepstherapie nuttig kan zijn voor DPD. Een patiënt met DPD kan in een groep mensen worden geplaatst met alleen afhankelijkheidsproblemen of in een groep met een combinatie van andere persoonlijkheidsstoornissen. Groepssessies zullen de patiënt helpen om problemen op te lossen en adaptief gedrag uit te proberen om onafhankelijker te worden.
- Uw psycholoog evalueert uw situatie en beslist waar u thuishoort.
- Als u echter een ernstige beperking heeft die voortkomt uit DPD of extreme antisociale neigingen, is dit type therapie mogelijk niet geschikt voor u.
- In zeldzame gevallen kan uw psycholoog een groepssessie voorstellen met uw familie of vrienden. Aangezien u echter afhankelijkheidsproblemen heeft, wordt dit alleen gedaan in gevallen waarin u baat kunt hebben bij de sessies.
Stap 5. Overweeg medicijnen
Medicatie kan in sommige situaties nuttig zijn als een patiënt een gelijktijdig voorkomende aandoening heeft die niet kan worden behandeld met andere behandelingsopties, zoals depressie of angst. Medicatie mag echter alleen worden gebruikt als het absoluut noodzakelijk is, omdat er een grotere kans is om afhankelijk te worden van of misbruik te maken van de gereguleerde stoffen.
Wees eerlijk tegen uw arts over uw gevoelens. Als je depressief bent of last hebt van intense angst, zeg dan iets
Stap 6. Zoek een steungroep
Omdat een patiënt met DPD individuele therapie ondergaat, kan het ook nuttig zijn om een steungroep te vinden. Dit geeft de patiënt een plek om het nieuwe gedrag dat in de therapie is geleerd, uit te proberen. Patiënten kunnen ook met andere mensen in de groep praten over eventuele uitdagingen waarmee ze worden geconfronteerd, omdat de andere groepsleden waarschijnlijk dezelfde uitdagingen zullen doormaken.
- Houd er rekening mee dat steungroepen niet uw enige behandelmethode mogen zijn. Als u niet eerst leert om aan uw afhankelijke problemen te werken, kunt u uw afhankelijkheid overdragen aan de leden van uw steungroep.
- Vraag uw arts of therapeut om een verwijzing naar een goede praatgroep.
Methode 2 van 3: Onafhankelijker worden door therapie
Stap 1. Oefen assertief te zijn
Een gebrek aan assertiviteit is vaak een probleem voor mensen met DPD, dus assertiviteitstraining kan een onderdeel zijn van de therapie voor DPD. Tijdens de assertiviteitstraining kan een therapeut een patiënt leren waarom het belangrijk is om assertief te zijn, uitleggen wat assertief zijn betekent en de patiënt helpen om assertief te zijn.
- Als de patiënt bijvoorbeeld moeite heeft om nee te zeggen tegen zijn of haar partner, kan een rollenspel worden gebruikt om de patiënt te helpen zich meer op zijn gemak te voelen bij het nee zeggen.
- Als je DPD hebt en assertiever wilt worden, bespreek dit dan met je therapeut.
Stap 2. Werk aan het opbouwen van vertrouwen
Het zelfvertrouwen is vaak laag bij mensen met DPD. Iemand met DPD kan twijfelen aan zijn of haar vermogen om moeilijke of misschien gemakkelijke taken zonder hulp uit te voeren. Daarom kan een ander doel van therapie zijn om de patiënt te helpen vertrouwen op te bouwen.
De therapeut kan de patiënt bijvoorbeeld aanmoedigen om positieve affirmaties te gebruiken of een lijst te maken van al zijn of haar sterke punten en deze elke dag te lezen
Stap 3. Breng meer tijd alleen door
Mensen met DPD zijn bang om alleen te zijn. Een doel van therapie kan zijn dat iemand met DPD steeds meer tijd alleen doorbrengt.
- De patiënt kan bijvoorbeeld beginnen met 15 minuten alleen door te brengen als dat alles is wat hij of zij kan verdragen. Dan kan de patiënt stap voor stap werken aan een uur of twee - of een ochtend of avond zonder extreme angst. Om de spanning gedurende deze tijd te verminderen, moet de patiënt mogelijk ontspanningstechnieken gebruiken om stress te verlichten, zoals af en toe diep ademhalen.
- Of pas progressieve spierontspanning toe van teen tot hoofd of omgekeerd: de tenen één keer aanspannen en losmaken, ook de enkels even bewegen, het ene gebied na het andere buigen, en dus knieën, heupen, wiebelen van de romp, buik, een klein schouderophalen, de rug een beetje bewegen, het hoofd draaien om omhoog, omlaag, links/rechts te kijken, dan de armen, polsen, handen, vingers verschuiven, ten slotte de kaken en het gezicht buigen, een paar seconden staren, het openen en sluiten van de ogen, het buigen van het voorhoofd in kleine bewegingen (een seconde doorbrengen op elk deel van het lichaam, sommige tegelijkertijd/in koor, of achter elkaar/progressief).
Stap 4. Leer besluitvormingsvaardigheden
Mensen met DPD hebben vaak behoefte aan besluitvormingsvaardigheden en vertrouwen op andere mensen om beslissingen voor hen te nemen. Door therapie kan een patiënt met DPD een proces leren om zelfstandig beslissingen te nemen.
De therapeut kan de patiënt bijvoorbeeld leren hoe hij een lijst met voor- en nadelen kan gebruiken om moeilijke beslissingen te nemen
Stap 5. Vorm gezondere relaties
Iemand die DPD heeft, komt soms in een gewelddadige relatie terecht omdat hij altijd bij iemand moet zijn. Daarom kan een ander doel van therapie zijn om de patiënt te helpen gezondere relaties aan te gaan en weg te komen van mensen die de patiënt misbruiken.
Als je een gewelddadige relatie hebt, zoek dan meteen hulp om uit de relatie te komen
Methode 3 van 3: Diagnose van afhankelijke persoonlijkheidsstoornissen
Stap 1. Herken de symptomen
De symptomen van DPD ontwikkelen zich over het algemeen in de kindertijd, maar iemand met deze stoornis realiseert zich dit misschien pas als hij of zij volwassen relaties begint te ontwikkelen. Iemand die een of twee van deze symptomen heeft, heeft misschien geen DPD, maar als iemand vijf of meer van de symptomen heeft, heeft die persoon waarschijnlijk DPD. Deze symptomen zijn onder meer:
- Moeite hebben om zelf beslissingen te nemen in het dagelijks leven zonder de inbreng van anderen
- Problemen om zelf beslissingen te nemen of te willen dat anderen die beslissingen voor je nemen
- Het met anderen eens zijn als je het er eigenlijk niet mee eens bent, omdat je ze gelukkig wilt maken en hun steun wilt behouden
- Moeite om zelf projecten te starten vanwege een gebrek aan zelfvertrouwen
- Tot het uiterste gaan of onaangename gebeurtenissen doorstaan om anderen gelukkig te maken, wat kan variëren van kleine ongemakken tot fysieke en emotionele mishandeling
- Onvermogen of moeite om alleen te zijn
- Onvermogen om alleen te functioneren, vooral na het einde van een relatie
- Angst voor verlating die voortkomt uit je afhankelijkheid van anderen
Stap 2. Ken de waarschuwingssignalen
Er zijn geen specifieke risicofactoren voor DPD. Deze voorwaarde wordt tentoongesteld in gelijke hoeveelheden mannen en vrouwen. Er zijn echter enkele waarschuwingssignalen die kunnen wijzen op een onderliggende persoonlijkheidsstoornis.
- Mensen met DPD hebben meer kans op middelenmisbruik, alcohol of drugs.
- Als u een voorgeschiedenis heeft of momenteel lijdt aan fysiek, seksueel of emotioneel misbruik, loopt u mogelijk ook risico op DPD of andere persoonlijkheidsstoornissen.
- Deze gaan niet altijd hand in hand, maar als u enkele van de symptomen en enkele waarschuwingssignalen heeft, moet u met uw arts overleggen.
Stap 3. Vraag naar begeleidende aandoeningen
Wanneer iemand DPD heeft, kan die persoon ook een andere stemmingsstoornis hebben. Naast DPD komt het vaak voor dat u last heeft van depressie of angst. Deze aandoeningen kunnen worden veroorzaakt door DPD of ze kunnen de DPD-symptomen verergeren.
- Als u denkt dat u andere symptomen heeft die geen verband houden met uw DPD, neem dan contact op met uw arts.
- Hoewel sommige behandelmethoden voor deze aandoeningen samenvallen met die voor DPD, moeten uw arts en psycholoog op de hoogte zijn van eventuele andere psychische stoornissen die u heeft, zodat u voor al deze aandoeningen tegelijk kunt worden behandeld.
Stap 4. Vraag een diagnose van een professional in de geestelijke gezondheidszorg
Voordat iemand goed kan worden behandeld voor DPD, moet die persoon een juiste diagnose hebben van een professional in de geestelijke gezondheidszorg. Een huisarts kan vermoeden dat iemand DPD of een persoonlijkheidsstoornis in het algemeen heeft, maar voor de zekerheid moet de persoon goed worden onderzocht door een psycholoog of psychiater.
Uw psycholoog of psychiater zal een evaluatie van uw symptomen en gedrag doornemen om uw aandoening goed te diagnosticeren
Tips
- Men kan zelfstandig spelen met de verzorger die in de buurt kijkt, maar niet onnodig tussenbeide komt met kleine of veilige problemen, maar niet te vergeten dat het kind een echte behoefte aan zorg en gepaste genegenheid heeft, niet overdreven papperig en ook niet constant het middelpunt van de aandacht is.
- De verzorger moet onafhankelijk spelen zonder verwaarlozing mogelijk maken, waarbij een kindveilige omgeving en activiteiten in stand worden gehouden. Het is ook nuttig om regelmatig in je eigen wieg/bed te slapen en te leren spelen en op verschillende manieren zelfvoorzienend te zijn - gedurende de hele kindertijd.
Waarschuwingen
- De aanpassingsmoeilijkheden kunnen worden verergerd door zeer goed oplettende/overbezorgde verzorgers/ouders.
- Deze stoornis kan voortkomen uit een vroege onaangepastheid over het feit dat ze geen veilige ervaringen mogen hebben om gelukkig alleen te zijn, of niet genoeg ruimte of kansen om veilig te verkennen, zoals op afstand spelen zonder inmenging. Men kan gehinderd worden door niet te mogen schaatsen, fietsen, leren zwemmen, …
