De twee spieren die samenwerken om het onderbeen (of de kuit) te vormen, zijn de diepere soleusspier en de meer oppervlakkige (dichter bij de huid) gastrocnemius-spier. Deze spieren verbinden de hiel met de achterkant van de knie en werken om de enkel plantair te buigen en de knie te strekken, wat nodig is om te lopen, rennen, springen en trappen. Een kuitblessure treedt meestal op in het middenbeen en/of de knie in de spierbuik. Alle spierspanningen worden gecategoriseerd als graad I (scheuren van een paar spiervezels), graad II (meer uitgebreide spiervezelbeschadiging) of graad III (volledige breuk van de spier). Het is van cruciaal belang om een juiste diagnose te stellen van uw kuitspierspanning, omdat deze bepalend is voor het type behandelingsprotocollen dat u moet volgen.
Stappen
Deel 1 van 4: Overleg met professionals
Stap 1. Maak een afspraak met uw arts
Als je kuitpijn krijgt die na een paar dagen niet weggaat, maak dan een afspraak met je huisarts. Uw arts zal uw been- en kuitspieren onderzoeken, vragen stellen over uw levensstijl en hoe u deze mogelijk heeft verwond, en misschien zelfs röntgenfoto's maken van uw onderbeen (om een breuk van de tibia- en kuitbeenbotten uit te sluiten). Indien nodig zal uw arts u doorverwijzen naar een musculoskeletaal specialist, die een meer gespecialiseerde opleiding heeft genoten.
Andere soorten beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg die kunnen helpen bij het diagnosticeren en behandelen van musculoskeletale verwondingen zijn osteopaten, chiropractoren, fysiotherapeuten en massagetherapeuten. U moet echter altijd met uw arts beginnen, omdat hij ook andere, mogelijk ernstige oorzaken van pijn kan uitsluiten, zoals bloedstolsels, vaatletsel, baker's cysten of een mogelijk chirurgisch noodgeval zoals het compartimentsyndroom
Stap 2. Raadpleeg een specialist over uw been
Kuitspierblessures zijn meestal slechts milde graad I-stammen, maar soms is een operatie nodig als de spieren erg gescheurd zijn. Bovendien kunnen sommige ernstige medische aandoeningen kuitpijn veroorzaken of naar die regio verwijzen, zoals een botbreuk, botkanker, botinfectie (osteomyelitis), veneuze insufficiëntie, ischias door een lumbale hernia of complicaties gerelateerd aan diabetes. Daarom kunnen medisch specialisten zoals een orthopeed (bot- en gewrichtsspecialist), neuroloog (zenuwspecialist) of fysiotherapeut (spier- en botspecialist) nodig zijn om de ernstigste oorzaken van uw kuitpijn uit te sluiten.
- Röntgenfoto's, botscans, MRI, CT-scan en echografie zijn modaliteiten die specialisten kunnen gebruiken om uw onderbeenpijn te diagnosticeren.
- Kuitspierblessures komen relatief vaak voor bij mensen die tennis, basketbal, voetbal, voetbal en volleybal spelen, maar ook bij mensen die atletiek rennen.
Stap 3. Begrijp de verschillende soorten behandelingen die beschikbaar zijn
Zorg ervoor dat de arts de diagnose duidelijk uitlegt, met name de oorzaak (indien mogelijk), en geef u verschillende behandelingsopties voor uw aandoening. Rust- en thuiszorgmodaliteiten (zoals ijs) zijn geschikt voor milde tot matige kuitspierspanningen.
- Onderzoek kuitblessures op internet (alleen medisch gerenommeerde sites) om meer inzicht te krijgen in de aandoening en meer te weten te komen over behandelingen en de verwachte resultaten.
- Factoren die iemand vatbaar kunnen maken voor spierspanning (of "pull") zijn onder meer een hogere leeftijd, eerdere spierblessures, minder flexibiliteit, gebrek aan kracht in de spier en vermoeidheid.
Deel 2 van 4: Behandeling van graad I kuitspanningen
Stap 1. Identificeer de ernst van het letsel
De meeste kuitverrekkingen zijn lichte verwondingen en genezen zichzelf binnen een week - de mate van pijn, invaliditeit en blauwe plekken zijn goede indicatoren van ernst. Graad I spierspanningen omvatten microtranen van maximaal 10% van de spiervezels. Ze worden gekenmerkt door milde pijnscheuten aan de achterkant van het onderbeen, meestal in het midden tot proximale (dichter bij de knie) gebied van het been. Minimaal verlies van kracht en beweging wordt ervaren. U kunt misschien nog steeds lopen, rennen of sporten, zij het met ongemak en benauwdheid.
- Spierspanningen treden op wanneer de kracht in de spier zo groot is dat het weefsel scheurt, meestal op de kruising tussen waar de spieren in pezen taps toelopen.
- De meeste verrekkingen van het onderbeen van klasse I veroorzaken ongemak gedurende twee tot vijf dagen na het letsel, maar het kan enkele weken duren voordat het volledig is genezen, afhankelijk van het aandeel spiervezels dat erbij betrokken is en het type behandeling dat wordt gezocht.
Stap 2. Gebruik de R. I. C. E. behandelprotocol. Het meest effectieve behandelprotocol voor de meeste verstuikingen/verrekkingen is de afkorting R. I. C. E. en staat voor rest, ijs, compressie en verhoging. De eerste stap is rust - stop tijdelijk alle activiteiten om uw blessure aan te pakken. Vervolgens moet zo snel mogelijk koudetherapie (ijs gewikkeld in een dunne handdoek of bevroren gelpacks) op de verwonding worden toegepast om interne bloedingen te stoppen en ontstekingen te verminderen, bij voorkeur terwijl uw been op een stoel of stapel kussens ligt. (die ook ontstekingen bestrijdt). IJs moet elk uur gedurende 10 – 15 minuten worden aangebracht, en verminder daarna de frequentie naarmate de pijn en zwelling in de loop van een paar dagen afnemen. Door het ijs tegen uw blessure aan te persen met een compressieverband of elastische ondersteuning, kunt u ook het bloeden van de gescheurde spiervezels en de bijbehorende ontsteking stoppen.
Bind het compressieverband niet te strak vast en laat het niet langer dan 15 minuten achter elkaar zitten, omdat een volledige beperking van de bloedstroom meer schade aan uw been kan veroorzaken
Stap 3. Neem vrij verkrijgbare medicijnen
Uw huisarts kan ontstekingsremmers zoals ibuprofen, naproxen of aspirine aanbevelen, of mogelijk reguliere pijnstillers (pijnstillers) zoals paracetamol om de ontsteking en pijn die gepaard gaan met uw kuitblessure te helpen bestrijden.
Houd er rekening mee dat deze medicijnen zwaar zijn voor uw maag, lever en nieren, dus ze mogen niet langer dan twee weken per keer worden ingenomen, tenzij anders voorgeschreven door uw arts
Stap 4. Oefen kuitrekoefeningen
Milde spierspanningen reageren goed op wat lichte rekoefeningen omdat het de spierspanning verlicht en de bloedstroom bevordert. Na de ontstekingsfase van een spierblessure ontstaat er wat littekenweefsel, dat niet zo flexibel is als spiervezels. Rekken helpt het littekenweefsel te remodelleren en flexibeler te worden. Neem daarom een handdoek of compressieverband en wikkel deze onder uw voet, dichter bij de tenen. Pak dan elk uiteinde met je handen vast en trek langzaam naar achteren terwijl je langzaam je been strekt en let op de diepe rek in je kuitspieren - houd 20-30 seconden vast en laat dan langzaam los. Oefen dit stuk drie tot vijf keer per dag gedurende een week, zolang uw kuitpijn er niet door verergert.
Stap 5. Raadpleeg uw arts of een fysiotherapeut voordat u dit doet en wees uiterst voorzichtig, aangezien het uitvoeren van deze oefeningen de situatie soms kan verergeren en uw genezing en herstel kan verlengen
Opwarmen en vervolgens uw kuitspieren strekken voorafgaand aan een atletische activiteit kan blessures zoals verrekkingen, verstuikingen en spierkrampen helpen voorkomen
Deel 3 van 4: Behandeling van graad II kuitspanningen
Stap 1. Maak onderscheid tussen gastrocnemius en soleus-stam
Bij een meer serieuze belasting is het belangrijk om te onderscheiden welke spier het meest betrokken is: de diepere soleus of de meer oppervlakkige "koppen" van de gastrocnemius. MRI of diagnostische echografie kan nodig zijn om de locatie en de mate van de verwonding het beste te diagnosticeren. Graad II-stammen brengen meer uitgebreide schade met zich mee, tot 90% van de spiervezels kan worden gescheurd. Deze verwondingen presenteren zich met meer pijn (beschreven als scherp van aard), aanzienlijk verlies van spierkracht en bewegingsbereik. De zwelling is ernstiger en er ontstaan snel blauwe plekken door de inwendige bloedingen van de gescheurde spiervezels.
- Met Grade II-soorten is het vermogen om activiteiten uit te voeren beperkt, vooral springen en rennen, dus je zult een tijdje aan de kant staan (een paar weken of langer).
- De gastrocnemius-spier wordt beschouwd als een hoog risico op verrekkingen omdat hij twee gewrichten (knie en enkel) kruist en een hoog gehalte aan snelle spiervezels type 2 heeft
- De mediale kop van de gastrocnemius-spier wordt vaker gespannen dan de laterale kop.
Stap 2. Gebruik de R. I. C. E. behandelprotocol. Dit protocol is nog steeds geschikt voor graad II-stammen, hoewel het mogelijk is dat u het ijs iets langer op uw kuit moet houden (tot 20 minuten per keer) als de diepere soleusspier de primaire plaats van verwonding is. In plaats van R. I. C. E een paar dagen te gebruiken, zoals het geval is bij een milde soort, zullen ernstigere soorten waarschijnlijk een week of langer aandacht nodig hebben.
- De meeste verrekkingen van het onderbeen van graad II veroorzaken aanzienlijk ongemak gedurende één tot twee weken na de blessure, afhankelijk van het aandeel spiervezels dat erbij betrokken is en het type behandeling dat wordt gezocht. Dit soort spierblessures kan een tot twee maanden duren voordat een volledige terugkeer naar atletiek plaatsvindt.
- Bij matige tot ernstige spierverrekkingen moet het gebruik van ontstekingsremmers in de eerste 24-72 uur worden beperkt vanwege een verhoogd risico op bloedingen door het anti-bloedplaatjes (bloedverdunnende) effect.
Stap 3. Zoek fysiotherapie
Een graad II-stam is een relatief ernstige musculoskeletale verwonding die hoogstwaarschijnlijk gepaard gaat met aanzienlijke vorming van littekenweefsel, evenals een merkbaar verminderd bewegingsbereik en kracht. Vraag daarom, nadat de zwelling, blauwe plekken en pijn grotendeels zijn verdwenen, uw arts om een verwijzing naar een sportgeneeskundig specialist of fysiotherapeut die een verscheidenheid aan op maat gemaakte versterkende oefeningen, rekoefeningen, massagetechnieken en therapieën zoals therapeutische echografie kan aanbieden (om ontstekingen en het afbreken van verklevingen van littekenweefsel) en elektronische spierstimulatie (om spiervezels te versterken en de doorbloeding te bevorderen).
- Terugkeren naar volledige activiteit is meestal toegestaan als u pijnvrij bent, volledige bewegingsvrijheid van uw onderbeen en volledige kracht van uw kuitspieren hebt, wat een paar weken of langer kan duren.
- Kuitspanningen komen het meest voor bij mannen tussen de 30 en 50 jaar.
Deel 4 van 4: Behandeling van kuitspanningen van graad III
Stap 1. Zoek onmiddellijk medische hulp
Een graad III-stam is een volledige breuk van het spierlichaam of de pees. Het gaat gepaard met aanzienlijke pijn (brandend en/of scherp van aard), onmiddellijk ernstige ontsteking en blauwe plekken, spierspasmen en soms een hoorbare "knal" als de spier wordt doorgesneden. Er is ook een voelbaar uitpuilend defect in de kuit, aangezien het grotere afgesneden deel sterk samentrekt. Een onvermogen om te lopen is kenmerkend voor een graad III kuitstam, dus hulp is meestal nodig om naar een ziekenhuis of kliniek te gaan. De spiervezels kunnen zich niet vanzelf weer aanhechten, zelfs niet met behulp van littekenweefsel, dus een spoedinterventie is vereist.
- Een plotselinge peesruptuur (zoals de achillespees) is vaak ondraaglijk en voelt alsof iemand u van achteren heeft geschoten of u met iets scherps heeft geslagen.
- Een zwaar gespannen kuit zal waarschijnlijk blauwe plekken veroorzaken, die zich in uw voet zullen nestelen en deze zwart en blauw zullen maken.
Stap 2. Krijg chirurgische reparaties
Bij graad III (en sommige graad II) stammen kan een operatie nodig zijn om de beschadigde kuitspier en/of pees te herstellen en weer vast te maken. Tijd is van essentieel belang, want hoe langer een spier is gescheurd en ernstig is samengetrokken, hoe moeilijker het is om uit te rekken en een normale spierspanning te bereiken. Bovendien kan inwendige bloeding lokale necrose (omringend weefselsterfte) veroorzaken en mogelijk (hoewel zeer zelden) zelfs leiden tot bloedarmoede door bloedverlies. Scheuren in de buik van een spier genezen sneller vanwege de betere bloedtoevoer, terwijl peesrupturen minder bloed krijgen en langer duren om te genezen. Ga terug naar de R. I. C. E. protocol na de operatie.
- In het geval van volledige breuken hebben de kuitspieren ongeveer 3 maanden nodig om te genezen na een operatie en revalidatie.
- Na de operatie draagt u waarschijnlijk een ondersteunende compressieschoen en moet u op korte termijn krukken gebruiken voordat u doorgaat met fysiotherapie-oefeningen.
Stap 3. Besteed tijd aan revalidatie
Net als bij een graad II-stam, is fysiotherapie nodig om een graad III-verstuiking te genezen, vooral als een operatie nodig is. Onder begeleiding van een fysiotherapeut of fysiotherapeut kunnen op maat gemaakte isometrische, isotone en vervolgens dynamische trainingsoefeningen op een opeenvolgende manier worden toegevoegd, aangezien elk type oefening pijnloos wordt uitgevoerd. Deze oefeningen versterken de kuitspieren en brengen ze terug in vorm. De terugkeer naar atletische activiteit kan binnen 3-4 maanden langzaam worden hervat, hoewel er in de toekomst altijd een groter risico op opnieuw letsel zal zijn.
Een slechte biomechanica of een slechte voethouding dragen bij aan kuitblessures, dus het kan zijn dat u na uw revalidatie op maat gemaakte voetorthesen krijgt om verdere problemen te voorkomen
Rekken, oefeningen en schema voor een gescheurde kuitspier
Lichte kuitstrekkingen voor gescheurde kuitspier
Ondersteuning wikiHow en ontgrendel alle voorbeelden.
Revalidatieoefeningen voor gescheurde kuitspier
Ondersteuning wikiHow en ontgrendel alle voorbeelden.
Revalidatieschema voor gescheurde kuitspier
Ondersteuning wikiHow en ontgrendel alle voorbeelden.
Tips
- Draag een paar dagen een hielkussen in uw schoen om uw hiel omhoog te brengen en de geblesseerde kuitspier in te korten, waardoor een deel van de spanning / pijn wordt verlicht. Maar vergeet het niet; als het te lang op zijn plaats blijft, kan dit een flexiecontractuur (verkorting) van de achillespees en blijvende stijfheid van de enkel veroorzaken.
- Tien dagen na het letsel heeft het zich ontwikkelende litteken dezelfde trekkracht als de aangrenzende spier en kan verdere progressie van revalidatieoefeningen beginnen onder begeleiding van uw arts en fysiotherapeut.
